|
PIANO MAGIC ? Καταρχάς θα ήθελα να πω ότι το όνομα σας, piano magic, είναι από τα πιο ωραία που έχω ακούσει. Πως προέκυψε; * Κάποτε είχα δώσει μια συνέντευξη για το περιοδικό the wire και το πρώτο πράγμα που ειπώθηκε ήταν: "το συγκρότημα σας έχει το χειρότερο όνομα που έχω ακούσει" έτσι είναι καλό ότι εσείς έχετε διαφορετική άποψη. Το όνομα βγήκε από ένα 10΄΄ δίσκο που αγόρασα στα μέσα της δεκαετίας του 90. Ονομαζόταν "piano magic" και είχε μια συλλογή κομματιών του Frank Sinatra σε πιάνο εκτελέσεις. Όμως επέχω πολύ από οπαδός του Sinatra. Μου άρεσε πολύ η σημασία της μαγείας εκτελεσμένη χρησιμοποιώντας κατά βάση ένα πιάνο. ? Φαίνεται να υπάρχει μια γενική ιδέα πίσω από κάθε album σας, κυρίως στα δύο τελευταία. Το artist rifles είναι πιο επικό και το writers without homes πιο λογοτεχνικό. Αυτή τη γενική ιδέα στηρίζεται και από τα εξώφυλλά των album… * Όχι, το παρερμηνεύσατε. Έχουμε φτιάξει μόνο ένα album με μια "γενική ιδέα" και αυτό είναι το "a trick of the sea"- το "ναυτικό" e.p. που φτιάξαμε για την Darla. Το "artist rifles" χρησιμοποιεί ένα πολεμικό μνημείο στο φυλλάδιο, που ονομάστηκε μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο λεγεώνα στρατιωτών και έχει ένα κομμάτι για αυτούς αλλά στην πλειοψηφία του το album ασχολείται με γαμημένες σχέσεις και …πουλιά. Στο ίδιο μοτίβο το "writers without homes" έχει μεγάλη ποικιλία στη θεματολογία. Δεν θα έλεγα ότι αφορούσε ένα συγκεκριμένο θέμα.
* Μόνο λίγο για τους John Grant, Suzy Mangion, Charlotte Marionneau, Paul Anderson. Απόλυτα για το Vashti Bumyan. Οι tarwater μας έδωσαν κάποια beats και έτσι είχαν μεγάλη ελευθερία στο να ερμηνεύσουν το κομμάτι αφού είδαν ότι τους ταίριαζε. Οι περισσότεροι από τους τραγουδιστές που έχουμε χρησιμοποιήσει είχαν αρκετή ελευθερία στην ερμηνεία, σύμφωνα με το πώς χρησιμοποιούν τη φωνή τους -μελωδικά, κ.τ.λ. Εμείς απλώς "επιβλέπουμε" την διαδικασία όταν έρχονται οι συνεργάτες, σαν… αρπακτικά… ? Ακόμα, αφού δεν έχετε όλους αυτούς τους τραγουδιστές στην περιοδεία σας, πως αποδίδεται τα κομμάτια live; * Δεν τα παίζουμε. Μάλλον, τα περισσότερα δεν τα παίζουμε. Ποτέ δεν προσπαθούμε να αναδημιουργήσουμε τους δίσκους μας στη σκηνή, από τότε που ξεκινήσαμε το 1996. υπάρχουνε δύο πολύ ξεκάθαρες πλευρές του συγκροτήματος- μία στο studio και μία στα live. Διατηρεί τα πράγματα "ανοιχτά". ? Ο τίτλος του δίσκου (writers without homes) επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Ποια είναι η δικιά σας; * Ο τίτλος είναι κλεμμένος από μια δημιουργική λογοτεχνική σειρά που αναφερόταν στους άστεγους του Λονδίνου αλλά την περίοδο που έγραφα τους περισσότερους στίχους του καινούργιου album ένιωσα πως μεταφέρομαι μεταξύ σπιτιών. Φαινόταν κατάλληλος εκείνη τη στιγμή. ? Στη πλειοψηφία των στίχων υπάρχει μια ισχυρά λογοτεχνική επιρροή, κατά την γνώμη μου. Έχεις επηρεαστεί από συγκεκριμένους συγγραφείς; Έχεις γράψει κάποια ποιήματα;
? Και στο artist rifles και στο writers without homes υπάρχει ένα κομμάτι (…silence, password) που είναι κάπως διαφορετικό από το υπόλοιπο album και κινείται περισσότερο στην περιοχή του post- rock… * Όχι, είναι ghost- rock. ? Ακόμα σας αρέσει να ονομάζεται τα instrumental κομμάτια με την διάρκεια τους. Αυτό το κάνετε για να είναι ελεύθερα ερμηνείας; * Όχι, από βαρεμάρα ? Με τα χρόνια έχετε τελειοποιήσει και ωριμάσει τον ήχο σας. Κοιτώντας πίσω, πως νιώθεις για τις πρώιμες κυκλοφορίες σας στην rocket girl; * Μου αρέσουν πάρα πολύ. Είναι πολύ συγκινητικά ντοκουμέντα τώρα. Το "popular mechanics" και το "low birth weight" είναι πηγές αναμνήσεων για μένα- νιώθω μεγάλη νοσταλγία για τον καιρό που ηχογραφούσαμε αυτούς τους δίσκους και για τα θέματα που θίγανε οι στίχοι. Το "artists rifles" με ανησυχεί, σα ντοκουμέντο. Νομίζω έφθασα στα όρια μου σε μερικές περιπτώσεις. ? Μεταπηδήσατε στην 4AD, κάτι που πρέπει να θέλατε πάντα. Πώς συνέβη; Νιώθετε ότι η δουλειά σας αναγνωρίστηκε από μια μεγαλύτερη εταιρία και κοινό; * Είναι δύσκολο σε μας να το μετρήσουμε. Η 4AD, προφανώς, είναι πιο διευρυμένη όσον αφορά τη διανομή και τη διαφήμιση από τις προηγούμενες εταιρίες, αλλά δεν βλέπω κάτι που να αποδεικνύει το ότι έχουμε εξελιχθεί σε coldplay. Η μεγαλύτερη έλξη της 4AD για τους piano magic είναι το τμήμα της εταιρίας αυτής το οποίο είχε μεγάλη επίδραση έμπνευσης στις ζωές μας- δημιουργικά και μη. Είμαι ένας αναίσχυντος οπαδός από πολλά συγκροτήματα και κυκλοφορίες της, κυρίως αυτές στα μέσα της δεκαετίας του '80. Ήταν τιμή για εμάς που πηδήσαμε πάνω σε αυτό το πλοίο και γίναμε μέλος του θρυλικού καταλόγου της.
* Είναι μια μεγάλη επιρροή για την φυσική δομή μας, η οποία είναι ένας ή δύο άνθρωποι στο κέντρο του project και όλοι οι υπόλοιποι να "περιστρέφονται" γύρω από αυτού τους "μαέστρους" αλλά μουσικά, όχι, είναι δυσδιάκριτη. Τα τρία album των this mortal coil είναι τέλεια κομμάτια για εκείνη την περίοδο, που νομίζω ότι είναι δύσκολο να τα μιμηθώ σε αυτή την εποχή και σε αυτή την ηλικία. Ή γιατί να θέλαμε να τους μιμηθούμε; ? Υπάρχουν πολλά συγκροτήματα σήμερα που έχουν μελαγχολικό ήχο. Νομίζεις ότι έχει γίνει κάπως της μόδας; Ποια νέα συγκροτήματα από αυτά προτιμάς; * Χα! Νομίζω ότι η μελαγχολία υπάρχει πολύ καιρό τώρα… όχι, δεν είναι της μόδας. Είναι ένα συναίσθημα και μερικές φορές αισθάνεσαι χαρούμενος και άλλες λυπημένος και αυτές τις στιγμές μερικοί άνθρωποι κάνουν κάποιους δίσκους για το πώς νιώθουν. Μια "μόδα μελαγχολίας" θα ήταν τραγική! ? Με ποιους θα ήθελες, υποθετικά, να συνεργαστείς; * Σκέφτομαι καινούργιους ανθρώπους κάθε μέρα αλλά, ρεαλιστικά, πρέπει να αρχίσουμε να κόβουμε τις συνεργασίες και να εστιάσουμε στο κέντρο του ποιοι και τι είμαστε. Αυτό συνέβη με το artists rifles και μπορώ να αποδειχτώ τόσο εμπνευσμένος όσο και ένα album γεμάτο με συνεργασίες. Ο μόνος λόγος για να καλέσω κάποιον σε ένα μελλοντικό δίσκο των piano magic είναι γιατί δεν θα είμαι ευχαριστημένος με εμένα να τραγουδάω ένα κομμάτι. Είμαι σκληρός κριτικός της φωνής μου. Ξέρω τα όρια μου. Το βρίσκω συγκεκριμένα δύσκολο, για παράδειγμα, να τραγουδήσω οτιδήποτε έχει πάνω από δέκα μουσικά μέτρα το λεπτό. Αλλά, στο μεγαλύτερο μέρος, είμαστε αρκετά συμπαγές συγκρότημα.
|