ทำไม? ต้องฆ่าตัวตาย  


ระยะนี้มีคนฆ่าตัวตายกันมากเหลือเกิน แทบจะเกิดขึ้นทุกวันก็ว่าได้ คงทำให้หลาย ๆ ท่านอาจเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า ทำไมคนเหล่านั้นถึงต้องคิดฆ่าตัวตายด้วย เขาไม่กลัวเจ็บตัว ไม่กลัวบาปกรรม หรือไม่คิดห่วงคนข้างหลังบ้างหรืออย่างไร ทำไมพวกเขาถึงใจเด็ดขนาดนั้น และทำไมญาติพี่น้องหรือคนใกล้ชิดไม่มีใครช่วยเหลือเขาเลยหรือ

คำตอบคือคนที่คิดฆ่าตัวตายนั้น ความจริงเขาไม่ได้อยากตายหรอก เพียงแต่อยากจะหนีให้พ้นความทุกข์ทรมานจิตใจหรือทางร่างกายเท่านั้นเอง เขาอยากจะหนีจากปัญหาหรือสถานการณ์ที่เขาคิดว่าร้ายแรง เกินกำลังความสามารถที่เขาจะแก้ไขได้ และคิดว่าไม่มีใครจะช่วยเขาได้อีกแล้ว เพราะฉะนั้นเมื่ออยู่ในภาวะตัวคนเดียวและสิ้นหวังเช่นนี้ เขาก็เลยคิดว่าเหลือทางออกเพียงทางเดียวคือ จบชีวิตตัวเอง

คนที่คิดฆ่าตัวตายไม่ได้อยากจะตายจริง และไม่ได้คิดปุ๊บทำปั๊บ แต่จะคิดมานานพอสมควร และเคยได้พยายามส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากผู้อื่นมาก่อนแล้ว เช่น แสดงความกลัดกลุ้มอย่างหนัก บ่นเบื่อหน่ายชีวิต ปล่อยปละละเลยตัวเองจนทรุดโทรม บางคนดื่มเหล้าหรือใช้ยาเสพย์ติดย้อมใจ บางคนพยายามทำร้ายตัวเองแต่ไม่ถึงตาย และหลายคนจะพูดสั่งลาเป็นนัย ๆ โดยอาจมีการมอบของรักของหวงให้คนใกล้ชิดเป็นต้น

พวกเขาหวังว่าจะมีคนเข้าใจและให้ความช่วยเหลือ แต่คนใกล้ชิดจำนวนมากมักคิดไปถึงว่า การกระทำแบบนั้นของเขาจะแสดงว่า เขากำลังต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน ทั้งนี้อาจเป็นเพราะไม่ได้ใกล้ชิดมากพอที่จะเข้าใจอารมณ์และความรู้สึก ที่แท้จริงภายในของเขา หรือไม่มีเวลาพอที่จะดูแลใกล้ชิด หรือไม่รู้ว่าจะช่วยเหลืออย่างไร ไม่รู้วิธีปลอบโยนและให้กำลังใจอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน เป็นต้น

เมื่อคนที่คิดฆ่าตัวตายไม่ได้รับการช่วยเหลืออย่างถูกต้องและทันท่วงที เขาจึงต้องเดินหน้าฆ่าตัวตายต่อไปจนได้

หนทางที่จะช่วยเหลือคนที่คิดฆ่าตัวตายก็คือ เราต้องช่วยกันป้องกัน ต้องไม่คิดว่าเรื่องการฆ่าตัวตายเป็นเรื่องไกลตัว เป็นเรื่องที่ไม่มีวันเกิดกับตัวเรา กับคนในครอบครัว หรือกับเพื่อนฝูงของเรา เพราะมักเกิดขึ้นได้เสมอ

เราต้องให้ความเอาใจใส่ทุกข์สุขของกันและกันอย่างสม่ำเสมอ พยายามหาเวลาพูดคุยปรึกษาหารือกันเมื่อมีปัญหา ช่วยปลุกปลอบใจ ให้กำลังใจแก่กัน ไม่ทอดทิ้งกันให้ความมั่นใจแก่กันว่า ยังมีคนคอยรักคอยห่วงอยู่เสมอ เขาไม่ได้อยู่เพียงลำพัง และไม่ได้กำลังเผชิญปัญหาแบบตัวคนเดียว การที่รู้ว่ายังมีคนรักคนห่วง มีคนให้กำลังใจและพร้อมจะช่วยเหลืออยู่เสมอ จะทำให้คนเรารู้สึกอบอุ่น มั่นใจ มีความหวังและไม่คิดฆ่าตัวตายง่าย ๆ หรอกค่ะ

แต่ถ้าเห็นว่า คนใกล้ชิดมีอาการซึมเศร้าอย่างมาก เอาแต่กลัดกลุ้ม เก็บตัว ไม่กิน ไม่นอน ปลอบโยนแล้วก็ไม่ดีขึ้น ต้องรีบพาไปพบแพทย์โดยด่วนอย่าปล่อยทิ้งไว้เป็นอันขาด

ถ้าทำได้อย่างนี้เราคงป้องกันการฆ่าตัวตายกันได้อย่างแน่นอนค่ะ

อินทิรา ปัทมินทร
กรมสุขภาพจิต


Back