Huşlamaydur alimler sizni aygan Türki'ni

Ariflerdin eşitseng açar köngil mülkini

Ayet hadis ma'nası Türki bolsa muvafık

Ma'nasıga yetgenler yerge koyar börkini

Kazı müfti mullalar şeriatda râhnı

Arif âşık alıbdur tarikatnı arkını

Amel kılğan alimler dinimizni çırağı

Burak miner mahşerde egri koyar börkini

Amel kılsa âlimler din u ayın yarukı

Körse bolur alarnı rengi ruyı körkini

Amel kılmay "kâl" ilmin okuy bilmey kalğanlar

Arkasığa köterür kırk eşekni yükini

Farsi tilini biliben hub aytadur Türki'ni

HİKMET-72

Eltip lahedge koysalar arkağa bakmay yansalar

Soruğ sevalim sorsalar bilmem ki hâlim ne bolur

Cümle yığılıp mör ü mâr etrafımda niş urar

Ger kılsalar yüz ming azâb bilmem ki hâlim ne bolur

Bolsa kıyâmet küni hâzır bolur barçaları

Kılğan amellering kanı bilmem ki hâlim ne bolur

HİKMET-73

Neçe yıllık mehribânım cân ediler dostlarım

Bir karanğu şulesiz yerge baradur dostlarım

Ey meni yârânlarım himmet tutung imânıma

Düşmanım imânıma zahmet beredür dostlarım

Uşbu cân bizler birle bir neçe yıllar bar edi

Hak Teâlâ hükmi birle azm etedür dostlarım

Bu mening azâlarım cânım birle şâdmân edi

Neylesin Miskin hükm-i Hudâdur dostlarım

Hasretingde közdin yaşım kan dek ketti

Bildim dostlar bu aklım emdi yetti

Seherlerde kobub taat kılgum kelür

Seherlerde Kur'an okub senâ kılsam

Hazretingge kol kötarıb duâ kılsam

Hırs u heva nefs yolunı koymak kerek

Mansur yanglığ dar başığa minmek kerek

Nesimi dek can aççığın çekmek kerek

İman boldı Hak Te'ala taatıdın

Keçmek kerek uşbu nefsning rahatıdın

Seherlerde kobub taat kılgum kelür

Arıtur dil zengarını "Hû-Hû" yadı

"Hu-Hu" teyu can bergeysen Kul Ahmedi

Seherlerde kobub taat kılgum kelür

Sorar bolsa men kul anda ne kılğaymen?

Netek bolgay yolğa salsang men acizni

Sorar bolsa men kul anda ne kılğaymen?

Yoldın çıkıp azğanımnı bilmedim men

Hak sözini kulagımğa almadım men

Bu dünyâdın keterimni bilmedim men

Sorar bolsa men kul anda ne kılğaymen

Ötkenlerdin ibret alıp yolğa kirmey

Nevha feryad aytıp anda ortab yanmay

Cânıng çıkıp tening yatur tar lahedde

Sorğuvçılar kelip sorsa ol hâletde

Akar yaşım keter huşum ol vakitde

Tening yatur tar lahidde asru şişip

İş kılmadıng sen Tengrige kögsin teşip

Sorar bolsa men kul anda ne kılğaymen?

Kul Hâce Ahmed bu dünyâda tevbe kılğıl

Tevbe kılıb yol başığa barıp turğıl

Hâs kullar dek azukungnı alıp yürgil

Sorar bolsa men kul anda ne kılğaymen?

HİKMET-76

Her kim kılsa tarikatnı da'vâsını

Evvel kadem şeriatga koymak kerek

Şeriatnıng işlerini edâ kılıb

Andın songra bu da'vânı kılmak kerek

Şeriatsız dem urmaslar tarikatda

Tarikatsız dem urmaslar hakikatda

Uşbu yollar yeri bilinür şeriatda

Cümlesini şeriatdın sormak kerek

Andın songra bir er kerek iradetliğ

Bolmış bolsa ol bir erdin icazetliğ

Şeriatda rast muvafık kerametliğ

Oşal erning etegini tutmak kerek

Batıl erür eger ruhül-emin erse

İradetsiz icâzetsiz mürşid bolmas

Tarikatnıng yollarını hergiz bilmes

Mübtedidür iradetge layık ermes

Andağlardın yırağ-yırağ kaçmak kerek

İrâdetni bergil ehl-i icazetge

Kâim bolgıl tüni ü küni riyazetge

Sanab anı kulluğunu ibadetge

Kulluğıda belni bağlab turmak kerek

Andın songra mücahede tonın kiyib

Riyazetni botasıda erib akıb

Menmenlikdin ötüb özini sâf kılıb

İzzet rahatın satıb hârlık almak gerek

Uşbu turur erenlerni kılğanları

Can kulağı birle munı bilmek kerek

Sıdkı birle her kim kabul kılsa munı

İ'tikadı birle bolsa tünü küni

Yadı birle meşğul bolsa yeldâ tüni

Erenlerdin himmet yarı kılmak kerek

İradetsiz uşbu yolğa kirmediler

İnâbetsiz yolğa kadem koymadılar

İcâzetsiz yarım nefes urmadılar

Mürid bolğan bu sıfatlığ bolmak kerek

Niyetini Hüdayığa dürüst eyleb

Teveccühni azizlerge kılmak kerek

HİKMET-77

Tarikatnı işlerini eda kılıb

Hakikatnı deryasığa batar dostlar

Didârını körüb bolmas tün-kün uyub

Pak ışkını kolga almay bolmas yürüb

Hakikatnı deryasını hatarı köb

Hiç uhlamay didarını körer dostlar

Eya aşık bu dünyada mihnet targıl

Tartkan cevr u cefalarını rahat bilgil

"Hû" sohbetin kurgan yerge özüng urgıl

Urgan aşık muradıga yeter dostlar

Bu yollarnı gazâsudur kaygu mihnet

Mihnet tartıb cefâ çekken körer rahat

Seherlerde zârı kılgan huş saadet

Çın dil birle yığlaganlar körgey lika

Sübhan İgem didârını kılgay ata

Vaderiğa ötti ömrüm bilmey kaldım

Bu dünyanı esbabını kolga aldım

Muhabbetni şarabıdın tatmaganlar

Bayezid dek herkun özin satmaganlar

Bu dünyanı izzetidin ötmegenler

Hayvan erür belki andın beter dostlar

Aşık bolsang ışk yolıga koygıl kadem

Kıyamet kün cezaların berer dostlar

Sır şarabın içgen aşık özin bilmes

Vaşuka dep özin bilmey yürer dostlar

Hazret taba ruhlar uçub karşu kelgen

Andağ aşık Hak cemalin körer dostlar

Kul Hace Ahmed aşık bolsang dünya koygıl

Ahiretni azabıdın kaygu yegil

Erenlerni kılganların hem sen kılgıl

Hizmet kılgan âhir murad tapar dostlar

HİKMET-78

Keling dostlar Allah yâdın daim aytıng

Allah yâdı köngül mülkin açar dostlar

Estağfir u istiğfarnı tınmay aytıng

Şeytan la'in ten mülkidin kaçar dostlar

Şeytan la'in sizge düşman hazır bolung

Melaikler Allah nurın saçar dostlar

Mü'min bende körüb anı hayran kalgay

Bu alemni ruşeniden keçer dostlar

Barça ervah yığlıb kelgey mübarekke

Yetti kadem koygandın song Münker-Nekir

Heybet birle kirib kelgey kılıb kahır

İki közi ot dek yanıp okrab turır

Köz yaşını akkuzuban jâle kılgay

Hak yâdını aytıb özin vâle kılgay

Pervaz kılıb hava sarı uçar dostlar

Nida kelgey İlahımdın ne yığladıng

Has kulumdın kabr içinde ne tıngladıng

Yürse tursa,yatsa kobsa meni yâdım

Hatt-ı berat kolga algan ol azadım

Andağ kulnı saydıdurmen ol seyyadım

Kılmış aytmış günahlardın keçer dostlar

Günahların Hak bağışlab nazar kılgay

Ongda solda yatkanları şâkir bolgay

Bihamdillah yahşı keldi biz kutulduk

Kabr içinde her azabdın fariğ bolduk

Neçe yıllar mürde erdik bes tirildük

Dua kılıb Hakk'a elkin açar dostlar

Lutf eyleseng yolsızlarga yol berürsen

Secde eyleb şâkir tilin açar dostlar

Dünya koyub ahıretni sevda kılgan

Dânâ bolub Hak yolların açar dostlar

Muhabbetni meydanıda cevlan kılgan

Hakikatnı deryasıdın gevher algan

Aşık uldur Hakk'a canın kurban kılsa

Erenlerdin feyz ü fütuh tola alsa

Hakk Te'ala buyın algan munda turmas

Kayda barsa fakir-miskin dükan kurmas

Yer ü kökdin to'ma berseng hergiz toymas

Nefsi ölgen hur u gılman kuçar dostlar

Şeytan la'in yollarıdın kaytıng dostlar

İhlas birle muhabbetni camın içip

Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar

Hayy zikrini aytıb içgen cam-ı şarap

Yol üstide aziz başı misli turab

Astanege başım koyup zari kılsam

Halka kurup kim zikr aytsa yarı bersem

Zikrin aytıb ol suhbetdin dürler tersem

Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar

Amel kılmay alim ilmin basıp yürgey

Can u dilde Hayy zikıini aytıng dostlar

Münker-Nekir "Men rabbük" dep seval kılgay

Kal ilmidin bir nuktası kâr kılmagay

Va hasreta amelsizler neçük kılgay

Ahiretde Allah birle sevda kıldı.

Amel kılgan çın alimni dânâ kıldı.

Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar

Kalıng çırağ haling pilte yağı yaşıng

Neçe aytsam behre almas köngli taşıng

Essiz alim amel kılmay yolda kalur

Okup okmay dünya malın kolga alur

Menmenlikdin essiz ömrün zayi kılur

Can u dilde hayy zikrini aytıng dostlar

Zahir buzub batın tüze alim bolsang

Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar

Alim uldur namaz okub ta'at kılsa

Hak'dın korkub ahiretni gamın yese

Kur'an okub Hak'dın korkub zar ingrese

Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar

Hak yolıda küyüp yanıb biryan bolur

Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar

Hârlık tartgıl kafr nefsing başı katsun

Daim müdam bu dünyadın yığlab ötsün

Tufrak bolgıl alem seni basıb ötsün

Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar

Harlık tartıb Hak Mustafa Ümmet dedi

Asi cafi ümmetlerin gamın yedi

Anıng üçün ümmetleri kuvvet aldı

Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar

Ümmet üçün bağrıda yok zerre bütün

Ümmet dese dimağıdın çıker tütün

Kul Hace Ahmed alay deseng Hak'dın uluş

Bayezid dek nefsing birle tün kün uruş

Ey bihaber ümmet erseng buldur reviş

Can u dilde Hayy zikrini aytıng dostlar

HİKMET-80

Eyâ dostlar beyân eyley Hak Resul'dın

Hudâvendim atâ kıldı anga Mirâc

Rahmet bahrı tolup taşıp urdı mevvâc

Koydı anı başı üzre la-emrük tâc

Burâk minip kıldı Hazret ming tumturâk

Burâk uçup pervâz kıldı hind el-Irâk

Çın ümmetsen iştib dürud aytıng dostlar

Aksâ barıp tüşti körüng anda Server

Yığıldılar cümle rûhlar ol Peygamber

Mübârek bâd kıldı rûhlar anda yekser

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Cibril alıp ol Hazretni kıldı pervâz

Ol Sidretü'l-müntehâ'ğa yettiler bâz

Mustafâ’nı Cibril kıldı hub ser-efrâz

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Makâmıdın ötelmeyin Cibril kaldı

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Ol İsrâfil anı alıp uçtu cinân

Ol makâmda Resul kıldı aceb cevlân

Ol hem kaldı makâmıda kılıp efğan

Çın ümmetsen iştib dürud aytıng dostlar

Nidâ keldi naleyn birle sen koyğıl ha

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Mahrem kılay hâs sırrımğa İmdi seni..."

Hakk'dın özge hiç kim yoktur anda hemrâh

Mundağ makâm hiç kimge yok vallâh bi'llâh

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Çın ümmetsen bu sözlerni hüb bilip al

Uşbu sözler hâs ümmetke mânend-i bal

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Münafıklar şek keltürüb boldı merdud

Tangla duzah dimâğıdın çıkar bil dûd

Songra kılğan peşimândın sanga ne sûd

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Mustafâ'nı mirâcığa salğıl kulak

Kim işitse köngli bolğay hub suvdın ak

Çın ümmetsen iştip yığla misl-i bulak

Çın ümmetsen iştib dürud aytıng dostlar

Hudâ aydı "Mihmân bolup kelding manga

Kança bolsa hâcetingni aytğıl manga

Kılıp hoşnûd hâcetingni berey sanga

Belâğatdın kırk yaşını kılğıl rahmet

Ey Hudayâ sendin rahmet mendin şefkat

Çın ümmetsen iştib dürüd aytıng dostlar

Tilegening kabûl kıldım yâ Hak Resûl

Sen aytganıng kabûl kıldım bolma melül

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Kırkdın arı ellig yaşnı kıldım taleb

Bi-kes yetim yığlab keldim sanga karab

Közüm tiktim yâ İlahi sanga yığlap

Çın ümmetsen iştib dürud aytıng dostlar

Ellig yaşnı berdim sanga yâ Mustafa

Çın ümmetsen iştib dürud aytıng dostlar

Boyun sunup keldim seni dergâhınga

Çın ümmetsen iştib dürud aytıng dostlar

Hudâ aydı hâcetingni aytdıng manga

Hoşnud bolğıl emdi mendin yâ Mustafa

Men râzimen sen hem mendin bolğıl rızâ

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Resûl aydı emdi tiley yetmiş yaşnı

Gam lâyığa batıp kalğan aralaşnı

Ümmetim dep men içmedim toyup aşnı

Çın ümmetsen iştib dürud aytıng dostlar

Yetmiş yaşnıng havâlesin kılğıl manga

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Zen ü ferzend üçün çekken renc ü külfet

Çın ümmetsen iştib dürud aytıng dostlar

Yetmiş seksen toksan yaşka yetse bendem

Keçip anı günâhını kılğum adem

Ümmetingni gamı ketsün bolğıl bi-gam

Çın ümmetsen iştib dürud aytıng dostlar

Ey habibim hoşnud sen bolğıl şâd

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

Ey birâder murik sözi yalğan aytmas

Ey birâder münâfıkka bolma ülfet

Kim ülfetdür başı üzre yüz ming külfet

Başdın ayak munâfıknı ziyân zahmet

Çın ümmetsen iştib dürud aytıng dostlar

Hikmet kıldı mirâc sözin Kul Hâce Ahmed

Şükür Allah Mustafâ'ğa kıldı ferzend

Arslan Babam hurmâ berip kıldı hursend

Çın ümmetsen iştib dürûd aytıng dostlar

HİKMET-81

Didâr üçün cânnı kurbân kılmagunça

İsmâil dek didâr ârzu kılmang dostlar

Cândın keçip tarikatga kirmegünçe

Aşıkmen dep yalğan davâ kılmang dostlar

Cândın keçmey yolğa kadem koymadılar

Nefs öltürmey teslim fenâ bolmadılar

Ham tamalığ birle yolğa kirmeng dostlar

Uşbu ışknı yolı tilim bolmakturur

Mundağ bolmay âşıkmen dep aytmang dostlar

Mürşidlerni hizmetini kıl ihtiyâr

Özlügümdin yolğa kirdim deme zinhâr

Yahşı bilseng tarikatnı hatarı bar

Kılavuzsız uşbu yolğa kirmeng dostlar

Mürşidlerge hizmet kılsang nefsge âfet

Tegme nâdân bu yollarda kılmas tâkat

Sâdık kullar bu yollarnı bilür râhat

Ol Muhammed Hak Resulı erdi bizge

Yalğançığa cennet yoktur vallâh anga

Yalğan sözlep imânsızın ketmeng dostlar

Hânumânın terk etmezdin körmes didâr

Didâr körey degen âşık bolur bidâr

Andağ âşık âhir körgey anda didâr

Didâr körmey sırdın haber tuymang dostlar

Sırdın manâ tuymağanlar bigânedür

Ol âşıknı mekânları veyranedür

Işk yolıda cân bergenler cânânedür

Cândın keçmey cândın haber bilmeng dostlar

Kul Hâce Ahmed özdin keçmey da'vâ kılma

Halk içinde âşıkmen dep tilge alma

Aşıklık uluğ işdür gâfil bolma

Gâfıl bolup Hak didârın körmeng dostlar

HİKMET-82

Hakk'a yanıp mü'min bolsang tâat kılğıl

Tâat kılğan Hak didârın körer dostlar

Yüz ming belâ başka tüşse ingremegil

Andın songra ışk sırrını bilür dostlar

Aşıkları zâr ingreben yolğa kirdi

Her ne cefâ tegse anı Hakdın bildi

Râzı bolup yer astığa hâzır boldı

Zâr yığlaban seherlerde kobar dostlar.

Eyâ dostlar hiç bilmedim men yolumnı

Saâdetge bağlamadım men belimni

Gıybet sözdin hiç yığmadım men tilimni

Keçe kündüz bi-gam yürdüm zikrin aytmay

Nefsim meni yüz ming taâm tiler dostlar

Dünyâlıkdın bir zerreni kolğa alma

Erenlerni arkasıdın hergiz kalma

Yolğa kirgen âhir murâd tapar dostlar

Vâ deriğâ ermân birle ömrüm keçti

Nefsim meni tuğyan kıldı haddın aştı

Gafil yürgen ömrin yelge satar dostlar

Didâr körey degen kullar bidâr bolur

İçi taşı andağ kulnı nurğa tolur

Allah nurın andağ kulğa saçar dostlar

Arif aşık öz canını otka yakmas

Biderdlerge çakmakın yakıp çakmas

Dünya kelip cilve kılsa kıya bakmas

Işksız kişi behayındın beter dostlar

Kul Hâce Ahmed bende bolsang yığlab yürgil

Muhabbetni meclisige özüng urgıl

Kıyâmetni şiddetidin mâtem kurgıl

Mâtem kurğan sırdın haber alar dostlar

HİKMET-83

"Fel ya'lemunel alimüna"nı okur alim

Ma'nasını okmay anı bolur zalim

Ma'nasını okganlamıng tonı gelim

Andağ alim alim bolur dostlarım a

Alim uldur hişt yastanıb tahsil kılsa

Keçe kündüz Tengri'sige zâri kılsa

"Fel yedhakü" ayetini tefsir kılsa

Ma'na okgan alim tınmay yığlab erdi

Yığlay yığlay közleri a'ma boldu

Andağ alim, alim bolur dostlarım a

Alim uldur şeri'atda cevlan kılsa

Tarikatnıng bazarığa omın salsa

Muhabbetning deryasıdın gevher alsa

Alim ermes, cahil turur dostlarım a

Tekebbür azazilğa neler kıldı

Tekebbürdin tavkı la'net anga saldı

Ferişteler körüb anda secde kıldı

Secde kılıb eman boldu dostlarım a

İlim ikki dür ten û canğa rehber turur

Can alimi Hazretige yakın turur

Muhabbetning şarabıdın içib turur

Andağ alim, alim bolur dostlarım a

Ten alimi zalimlerge ohşar ermiş

Beraetni ayetide çün buyurmuş

Duzah içre tınmay daim küyer ermiş

Zehri zakkum içib daim dostlarım a

Kul Hace Ahmed alimlerni hizmet kılğıl

Alimler sözin eşitib amel kılğıl

Amel kılıb Hak yolıda canıng bergil

Amelsizler didâr körmes dostlarım a

HİKMET-84

Allah degen çın aşıklar Burak mindi

Ma'şukıdın mihnet yetse boyun sundı

Tarikatnı bazarında cevlân kıldı

Hakikatnı deryasıdın öter dostlar

Hakikatnı deryasıdın algan kişi

Özi mungluğ köngli sınuğ közde yaşı

Hârlık-zârlık meşakkatdur daim işi

Didârını taleb kılıb tapar dostlar

Hakikatlığ aşıklarnı nefsi ölük

Üçyüzaltmışdört yüzkırktört hemme sülûk

Sözi şirin hulk u huşı yüz ming türlük,

Arif aşık bolay deseng elem tartğıl

Hak vaslığa yetey deseng tünler katğıl

Bu dünyanı işretini taşlab atğıl

Taşlab atsang mau menlik keter dostlar

Kıyametni şiddetini bilmegenler

Kattığ azab tar laheddin korkmağanlar

Va deriğa ötti ömrüm bilelmedim

Candın keçib hazret sarı baralmadım

Ötti ömrüm şeriatga yetelmedim

Kattığ yoldur pirsiz neçük öter dostlar

Kul Hoca Ahmed nefsim saldı uşbu yolga

Anıng üçün kaçtım dostlar çöldin çölge

Allah dep heç bakmadım ong u solğa

Allah degen şevk şarabın içer dostlar

HİKMET-85

Pervaz kılıb arşdın arşga konar dostlar

Kulmen degen tınmay zikrin aytar

Bîhaberler ömrün bilmey yelge satar

Ahir zaman şeyhi tüzer suretlerin

Riya birle halkka özin satar dostlar

Seni süyer dergahide misli kuldek

Hace süyse seni azad eter dostlar

Canıng birle pir hizmetin turub kılgıl

Andın songra dergâhige lâyık bolgıl

Hizmet kılgan muradığa yeter dostlar

Kul Hace Ahmed hikmet aytıb yığla seher

Erenlerni elfazıdın alıp haber

Söz aslını bilgenlerge aslı gevher

Zâhirige bakgan kuruğ kalar

Işk sırrını beyân kılsam âşıklarğa

Tâkat kılmay başın alıp keter dostlar

Tağ u taşga başın urup bi-hud bolup

Ehl ü ayâl hânumândın öter dostlar

Işk şiddeti başga tüşse âşık neyler

Bigâneler taşlar atıp anga küler

Divâne dep başın yarıp kanğa bular

Işksızlarnı hem cânı yok hem imânı

Resûlullâh sözin aydım manâ kanı

Işk gevheri tübsiz deryâ içre pinhân

Dinlerini pûçek pulğa satar dostlar

Muhabbetni atın işitip giryân boldum

Közi giryân murâdığa yeter dostlar

Zâr yığlaban zâr ingregil rahmı kelsün

Yol adaşsang rahmı kelip yolğa salsun

Amin dengler pir-i muğan kolung alsun

Hizmet kılğan murâdığa yeter dostlar

Yaman kullar kündin künge better dostlar

Ümmet bolsang kulak salğıl ehl-i vefâ

Yahşılarnı ecrin berür, bedge cezâ

Kıyâmet kün cezâların tartar dostlar

Fâsık, fâcir hevâ kılıp yerni basmas

Günâhları kündin künge artar dostlar

Dünyâdarlar mâlın körüp hevâ kılur

Menmenlikdin ol davâ-yı Hudâ kılur

Şeytân aytdı imânığa çengel urdum

Cân çıkarda yığlay yığlay keter dostlar

Kul Hâce Ahmed âşık bolsang cânıng küysün

Sıdkıng birle Allah degil Tengri bilsün

Duâ kılğıl mü'min kullar dünyâ koysun

Dünyâ koyğân âhiretka yeter dostlar

Kayu mahlûk Halık'ıga mûti' bolsa

Alem halkı oşal kulnı süyer dostlar

Yâdın aytıb bağrı pişib içi küyse

Dem urganda sansız uçkun uçar dostlar

Tili köngli sarı birle zâkir bolub

Üçyüz altmış tamırları kanğa tolub

Bu köngülni bostanıdur aceb bostan

İçinde sayraşurlar hezar destan

Körinür her şahı üzre türlük elvan

Ni'metlerni bişgenini körer dostlar

Zâhir ni'met şükrini gafil bilmez

Bâtın közi açılsa ul körer dostlar

Bâtın közi açılsa cümle perde

Açılur keter kalmas hicab sırda

Cannıng közi hayran bolur oşal yerde

Bakıb iman nuru birle körer dostlar

Kul Hace Ahmed Yesevi'ning uşbu sözi

Aceb ermes bakıb körse sırdın közi

Fenâlık makamında özning özi

Fenâlık içre bakıb körer dostlar

HİKMET-88

Muhabbetni câmın içib raks eylegen

Ehl ü ayâl hânumândın keçti tamâm

Seher vaktda Hakk'a sığnıp yığlar müdâm

Andın songra raks u semâ urdı dostlar

Raks u semâ urgan aşık özin bilmes

Bîhuş yürer dünya malın kolğa almas

Hak yâdını bir dem aytmay yürür ğafil

Dervişmen der dünyâ sarı köngli mâyil

Sübhân İgem anga kılmas imân atâ

Tâat kılsa dillerini kılmas safa

Riyâ kılıp raks u semâ urdı dostlar

Nefsi uluğ şer'i buzuğ veli bilmeng

Duâ kılay körsetmesün anga didâr

Dindin keçip raks u semâ urdı dostlar

Divaneliğ galib kelmey sema urar

Hak Mustafa çehar-yârdın bizâr yörer

Baştın ayağ günahları hazır turar

Günah tilep raks u semâ urdı dostlar

Mustafa’nı hâzır körüp seval sorup

Dünyâ ukbın arka taşlap közin yumup

Andağ kullar raks u semâ urdı dostlar

Şibli âşık yığlab aydı "Eyâ Resul

Bi-tâkatmen semâ ursam hem men melul"

Taklid birle ursa semâ kirgey tamuğ

Bu rivâyet pinhan erdi aytsam kamuğ

Haknı tapıp raks u semâ urdı dostlar

Halk u eldin mehr şefkat ketti dostlar

Uluğ kiçik yârânlardın edeb ketti

Kız u za'if civanlardın haya ketti

"El haya u minel-iman' dep Resul aytdı

Hayasız kavm acayibler boldı dostlar

Müsülman müsülmannı kıldı katil

Nâhak tutub hak işlerin kıldı batıl

Mürid pirge kılmaydılar yüz ü hatır

Aceb şumluğ zamaneler boldı dostlar

Ehl-i dünya halkımızda sehâvet yok

Padşahlarda vezirlerde adâlet yok

Dervişlerning duasıda icâbet yok

Huş amedini aytguvçılar âlim boldı

Haknı aytkan dervişlerge ganim boldı

Aceb şumluğ zamaneler boldı dostlar

Kıyamet kün yavuk yetti kalganı yok

Kul Ahmed'ni aytkan sözün yalganı yok

Öz özige bir nasihat kılganı yok

HİKMET-90

Bizdin selâm dostlarğa taleb yolın koymasun

Didâr taleb kılsalar hergiz gâfil bolmasun

Gâfil tapmas Hak yolın anda tapmaslar orun

İçi taşı küyüben seherlerde yatmasun

Yâdı birle bolsalar didâr ârzû kılsalar

Aşıklarğa dünyâda hârlık-zârlık melâmet

Melâmetsiz mihnetsiz âşıkmen dep aytmasun

Şeriatda tecriddür dünyâsını terk etmek

Terk etmeyin dünyanı Hakk'nı süydüm demesün

Tarikatda ten-cânın terk etmek müşküldür

Hakikatda harâmdur bir Hüdâdın özgesi

Andağ bolmay âşıklar didâr ârzu kılmasun

Andağ Resûl Mustafa dünyâ mâlın süymedi

Ümmet bolsang Resûl'ğa dünyâ mâlın süymesün

Miskin Ahmed Yesevi selâm aytdı dostlarğa

HİKMET-91

Didârını taleb kılsang ey zâkirler

Cândın keçip halka içre körüng didâr

Şevking birle Allah aytıp râstğa kaytıp

Tün uykusun harâm eylep bolğıl bidâr

Bidârlarğa Hak rahmeti bolur yavuk

Tekebbürni duzah içre hâli düşvâr

Sendin burun yârânlarıng kayan ketti

Bu dünyağa meyl kılmay yığlab ötti

Ömring âhir boldı nevbet senge yetti

Günâhırga tevbe kılğıl ey bed-kirdâr

Nefsing seni bakıp tursang neler demes

Zâri kılsang Allah sarı boyun sunmas

Kolğa alsang yaban kuş dek kolğa konmas

Kolğa alıp tün uykusın kılğıl bidâr

Nefs yolığa kirgen kişi resvâ bolur

Yoldın azıp tayıp tozup gümrâh bolur

Nefsing seni âhir demde gedâ kılgay

Din üyini ğaret kılıp eda kılğay

Öler vaktda imânıngdın cüdâ kılğay

Akil erseng nefs-i beddin bolğıl bizâr

Firavn-Kârun şeytân sözin mehkem tuttı

Bul sebebdin yer yarıldı anı yuttı

Günâhıngga tevbe kılıp yığlap yürgil

Ketermen dep yol başığa barıp turğıl

Ketkenlerni körüp sen hem ibret alğıl

İbret alsang yatmış yering bolur gülzâr

Mü'min kullar derd ü hâlet peydâ kıldı

Hak yolıda cân u dilni şeydâ kıldı

Dünyâ taşlab âhiretni sevdâ kıldı

Sevdâ kılsang hûr u ğılmân barı tayyâr

Kul Hâce Ahmed nefs elkidin kılurmen dâd

Pir-i muğân bolğay mukin anga cellâd

Bi-haberler eşitmesler dâd u feryâd

Kan yığlağıl eşitsin ol Perverdigâr

Erenler mecliside nür yağar sohbetide

Ne tilese ol bolur dervişler sohbetide

Her sırlar zâhir bolur dervişler sohbetide

Her kim sohbetge keldi erendin uluş aldı

Ashâblar murâd taptı dervişler sohbetide

Âmıkelse hâs bolur yulduz kelse ay bolur

Köz açıp Hak'nı körer dervişler sohbetide

Resûlğa vahiy keldi başdın tâcını aldı

HİKMET-93

Ne huş tatlık Hak yâdı seher vakti bolğanda

Baldın suçuk Hû atı seher vakti bolğanda

Seher vakti turğanlar cânnı fedâ kılğanlar

Işk otıda küygenler seher vakti bolğanda

Seher vakti huş sâat turganğa bolğay râhat

Açılur devlet saâdet seher vakti bolğanda

Her kün küyer bu cânım kulluksız yok dermânım

Sen keçürgil günâhım seher vakit bolğanda

İman şemin yandursang ruh kuşını küydürseng

Hudâyınga sığınsang seher vakti bolğanda

Kul Hâce Ahmed sâati bir zerre yok tâatı

Zikri cânnı râhatı seher vakti bolğanda

HİKMET-94

Hû halkası kuruldı ey dervişler kelingler

Yoklık içre batıban barlıklardan alınglar

Yırtıp şefkat perdesin tilep didâr vadesin

Açıp köngül didesin müşâhede kılınglar

Hû erresin alıban nefs başığa salıban

Tüni küni tâlibler cânnı kurbân kılınglar

Halka içre Hû dengiz ışk otığa yanıngız

Didârıdın ümidvâr rahmetidin alınglar

Kul Hâce Ahmed kul bolğan yol üstide kül bolğan

Tâliblerğe mül bolğan andın ibret alınglar

"Lailahe illallah" dep zâri kılgıl

Hakk zikrini her kim aytsa yarı bargıl

Tilge algıl "Lailahe illallah"

İçge salğıl her nefeste bolgıl agâh

Edhem sıfat suva bolub dünya tepgil

Allah degen bendelerni kulı bolgıl

Tufrak sıfat yol üstide yolı bolgıl

Yürseng-tursang, yatsarıg-kopsang Hakk'nı aytsang

Zâkir bolub şâkir bolub candın ötseng

Hak vaslığa yetey deseng seher yığla

Allah teyu yürek bağrıng otka dağla

Edhem sıfat bu dünyadın köngil üzgil

Hırs u heva tekebbürni üyin buzgıl

Keçe kündüz ahiretni gamın yegil

Tün uykunı haram kılıb taat kılgıl

Ehl-i heva menmenlikdin kaçıb yürgil

Eyâ dostlar bu dünyadın yığlab ötüng

Fâni turur bu dünyadın keçib keting

Keçeleri bidâr bolub kanlar yutgıl

Pir-i muğan etegini muhkem tutgıl

Marifetni bazarıda özüng satgıl

Hakk cemâlin körsetmese damen bolay

Köz yaşıngnı her tarafga jale kılğıl

Derd-i halet peydâ kılıb yolğa kirgil

Pervane dek şem'ni körüb özüng urgıl

Muhabbetni meydanıda baş ornatsang

Hû-Hû teyü zikrin aytıb can kıynasang

Erenlerni astanesin saklap yatkıl

Seherlerde çarzarb urub erte kobgıl

Tufrak sıfat harlık tartkıl nefsing ölsün

Halk içinde rüsva bolgıl alem külsün

Köz yaşıngnı derya kılğıl rahmı kelsin

Garib bolub yolda yatgıl kolung alsın

Hicran tüni ahıng birlen otlar yakkıl

Köz yaşıngnı berki birle çakmak akkıl

Ey nâinsaf dünya fâni Hakk'a yanğıl

Bende bolsang Hakk zikrini tınmay aytğıl

Allah teyu fena bolgıl bağrıng küysün

Tünler kobub taat kılgıl Tengri süysün

Tün-keçeler bidâr bolub seher turgıl

Aşık bolsang İsmail dek candın ötgil

Ferhad sıfat mihnet tartıb tağlar kesgil

Bayezid dek tünler kobub özüng asgıl

Hakk cemâlin körsetmese damen bolay

Mavu menlik sendin keter misli meges

Hakk rahmeti uluğ derya kabil bolğıl

Talib erseng Hakk sarığa mâyil bolğıl

"Lâ-Lâ" aytıb "illallah"ğa şeydâ bolğıl

Mansur sıfat "Ene’l-Hakk' deb gavğa kılğıl

Hakk cemâlin körsetmese damen bolay

Ey bîhaber gaflet birle uykudasan

Taşdın töşek-yastuk kılıb ta'at kılsang

Hakk emriğe râzı bolub boyun sunsang

Hakk cemâlin körsetmese damen bolay

Ey bîhaber halknı koyub özüngni bil

HİKMET-96

Tınmay âşık Hû derler Hudâyığa yalbarıb

Yürür anı ışkıda keçe kündüz sarğarıb

Zâr yığlatıp âşıknı ışk elkide Hudâyım

Işk yolıda melâmet anga körür münâsib

Mansur bir kün yığladı erenler rahm eyledi

Çilten şerbet içürdi Mansur'ğa mehrin salıb

Mansur aytur "Ene'l-Hak" erenler işi berhak

Mollâlar aytur nâhak könglige yaman alıb

Kur'an içre buldur dep öltürdiler taş atıb

Bilmediler mollalar "Ene'l-Hak"nı manâsın

Kâl ehliğe hâl ilmin Hak körmedi münâsib

Rivâyetler bitildi hâlin anı bilmedi

Mansûr dek evliyânı koydılar dârğa asıp

Külin kökke savurdı atıp deryâğa saldı

Zevk deryası mevc urdı aktı deryâ kaynaşıb

Oşal küni ul deryâ kıldı efğan vâveylâ

Aşıklarga Hudâyâ kılğıl didârıng nasib

Halk-ı âlem yığıldı Mansûr dep feryâd kıldı

Mansûr'nı yârânları kaldı anda yığlaşıb

Tevbe kılğıl Hâce Ahmed bolğay Hakdın inâyet

Yüz ming veliler ötti sırrı sırga ulaşıb

HİKMET-97

Her dem başı örgülüb közi halkka telmürüb

"Hu-Hu" teyü çürgülüp giryân bolğan âşıklar

Küyüp yanıp kül bolğan ışkıda bülbül bolğan

Kimni körse kul bolğan merdân bolğan âşıklar

Himmet kurın bağlagan yürek bağrın dağlagan

Feryâd urup yığlagan giryân bolğan âşıklar

Gâhi yüzi sarğarıp gahi yolıda ğarib

Tesbihleri yâ Habib cevlân bolğan âşıklar

HİKMET-98

Yol üstide olturup yolnı sorgan dervişler

Ukbâdın haber eştip yolğa kirgen dervişler

Asâları elkinde himmet kurı belinde

İzim yâdı tilinde Allâh degen dervişler

Bilingiz ikki cehan közge ilmes dervişler

Derviş Haknıng manzurı zikri turur gülzârı

Haknı yâdı esrârı hub edebliğ dervişler

Yazukum köp yolatmas ashâb dârûsın tapmas

Közde yaşın kurutmas yaşı akğan dervişler

Işk birle cân kezerler rengi sarığ dervişler

İt nefsini öldürür kızıl yüzin soldurur

HİKMET-99

Hakk kulları dervişler hakikatnı bilmişler

Hakk'a âşık bolğanlar Hakk yolığa kirmişler

Erenler izin izlep memleketdin keçmişler

Alem fahrı Mustafa andağ aydı merhabâ

Mi'râc tüni aytıp fakr yolını almışlar

Köngül bermey dünyâğa şurû' kılmay harâmğa

Kerkes kuş dek boluban ol haramğa batmışlar

Molla müfti bolğanlar yalğan fetva bergenler

Aknı kara kılğanlar ol tamuğga kirmişler

Kâzı imâm bolğanlar nahak da'va kılganlar

Öz barmakın tişleben korkup turup kalmışlar

Tatlığ tatlığ yegenler türlüg türlüg kiygenler

Altun taht olturganlar tufrak astıda kalmışlar

Mü'min kullar sâdıklar sıdkı birle turğanlar

Hak yolığa kirgenler Hak didârın körmişler

HİKMET-100

Huş gaibdin yetüşti bir cemaa dervişler

Batınıda Hû derler sırr-ı pinhan dervişler

Tınmay revan yürerler tınsa tekbir ayturlar

Uşbu dünya bipâyanközge ilmes dervişler

Cendeleri egnide asaları elkide

Aslı fakir bolsalar vücud şehrin kezseler

Zahir-batın tüzseler seadetliğ dervişler

Meşayihler sır asrar hizmetide bol zinhâr

HİKMET-101

Sebeb birle yırak yerge barıban

Suvsaganda suvga muhtaç bolgan

Kişi bilmes garibler hali nedür

Kim ul bikadr olar miskin garibler

Kel imdi Ahmeda özingge bakgil

HİKMET-102

Sübhân İzim fermân kılsa kudret birle

Aşıkları gavğa kılıp yürür bolğay

Mahşergâhda efğân kılıp yaşın töküp

Nâdânlarnı sohbetidin kaçıp bilmez

Ol sebebdin erenlerni bûyı kelmez

Közde yaşın nevâ kılıp yürür bolgay

Na'ra tartsa zerre hergiz kalmaz yanar

Bâtınların göyâ kılıp yürür bolğay

Vahşi yanglığ çöller ara kılğay vatan

Sahrâlarda hemrâhları zâğ u zâğân

Hâcet ermes âşıklarğa bağ u çemen

Hızru İlyas hemrâh kılıp yürür bolğay

Bunda sayrar aled-devam hezar destan

Hak kudretin inşâ kılıp yürür bolğay

Bi-hud bolup küyüp yürer mest ü hayrân

Allah teyu közde yaşı bağrı biryân

Na'ra urup feryâd etip kılur efğân

Allah yâdın senâ kılıp yürür bolğay

Kâdir İgem kudret birle sulh eylese

Cennet içre kirer âşık emr eylese

Na'ra tartıp feryâd etip vird eylese

Mey nûş etip semâ kılıp yürür bolğay

Keçe kündüz yığla dâim bir dem tınmay

Tildin Allah yâdın aytıp harıp kalmay

Közde yaşı akmas hergiz bağrı küymey

Yaşın alıp güvâh kılıp yürür bolğay

Muhabbetni Burâk'ını minip yürgen

Andağ âşık tarikatda cevlân kılgan

Sır şarâbın içip ezel rûhı kangan

Işk bâbıda nida kılıp yürür bolğay

Hûr u kusûr ğılmânlarnı közge ilmez

Feryâd etip gavğâ kılıp yürür bolğay

Köz yaşını akkuzuban feryâd kılsa

Akl u huşum dânâ kılıp yürür bolğay

Rahman İgem rahmi birle nida kılgay

Asi câfi ümmetlerni halın sorgay

Rûz-ı mahşer didârını atâ kılgay

Cân u dilni fedâ kılıp yürür bolğay

Rahmân İgem rahmı birle nidâ kılgay

Hazin nidâ eştip aşık cânı kirgey

Saffan saffan bolup âşık baş kötergey

Işk özin yektâ kılıp yürür bolğay

Hakknı tapgan divâneler bihûş sözler

Derd-i hâlet peydâ kılıb yürür bolgay

Makamları bülend makam Arşnı közler

Halka özin resvâ kılıb yürür bolgay

Eldin kaçıb tağ çölini kılğay vatan

Keter bolsa çörek dikeni angâ kefen

Mundağ bolmay can maşukın tabıb bolmaz

Bu yollarnı ukbası köp şib bolmaz

Candın keçmey vahdet meydin içib bolmaz

Mey nûş etib sema kılıb yüriır bolgay

Cânânnı tapgan kişi özin bilmez

Yüzming nâsih bolsa anıng pendin almaz

Elge özin rüsva kılıb yürür bolgay

Yüz ming âşık yansa küyse bolur hürrem

Hakk yâdını her kim aytsa bolur hemdem

Rûz-ı mahşer didârığa bolur mahrem

Cân u iman fedâ kılıb yürür bolgay

İki âlem anga bostan hergiz ölmez

Çın âşıknı sırrı pinhân halk bilelmez

Közyaşını güvah kılıb yürür bolgay

Aşık ölmes kurâ bolmas ışkı civan

Köz ister halâyıka ülfet bolmaz

Hakk vaslını renah kılıb yürür bolgay

Fayda körse ışksızlarnı nazar kılmaz

Çın derdlikge devâ kılıb yürür bolgay

Aşıklarnı bilgenlerin halk bilelmez

Hur ğılman cümle melek hayl kilelmez

"Sekahüm Rabbihüm"ni arzu kılmaz

Didârığa vefa kılıb yürür bolgay

Hûr ğılman "entahur"dın alıb kelgey

Hakk temaşa kılıb anga rahmet kılğay

Gor içinde pertev salıp şefkat kılğay

Yetmiş ferig melaikni ülfet kılğay

Lutfu kerem âtâ kılıb yürür bolgay

Aşık küyer candın küyer Hakk'nı süyer

Allah üçün dünya ukbın talak koyar

Bağrın teşib başdın ayağ kanğa boyar

Aşık uruban yekta kılıb yürür bolgay

Eya dostlar ışk ehlini samanı yok

Deva sormang ışk derdini devası yok

Bu yollarda aşık olsa tavanı yok

Kimni körse izin alıb sürer közge

Akl u huşın dânâ kılıb yürür bolgay

Bul hevesni teni küyse canı küymez

Ol sebebdin ışk kadriğe yetib bolmaz

Erenler sohbetiğe kaçıb kelmez

Ruz-ı mahşer ruşen bolgay Hakka yüzi

Din dillay ruşen kılıb yürür bolgay

Aşıklarnı tirik ölgen canı cüda

Pervaz kılıb uçay dese saklar Hüda

Aşıkları hayran bolub yürür bolgay

Aşık bolup hikmet aytdı Kul Hâce Ahmed

Sıdkı birle işitkenge yüz ming rahmet

İmân atâ kılğay Tengrim tâc u devlet

HİKMET-103

Muhabbetni şevki birle yâr istegil

Roze, namâz Oğanımnı farzı bolğay

Mahşergâhda adli birle sorar bolsa

Aşıklarnı bir Hudâyğa arzı bolğay

Arzı şuldur Hudâyığa ming dâd eter

Hâlim kör dep yaşın saçıp feryâd eter

Nara tartıp mahşergâhnı âbâd eter

Aşıklarnı âh-ı dili karzı bolğay

Ervâhları yer astığa kirgen emes

Zâhid âbid bu manânı bilgen emes

Çın âşıklar halâyıknı Hızrı bolğay

Yazuklardın korkup özin yığlap turar

Rûz-ı mahşer netermen dep kanlar yutar

Sırat atlığ güzergâhda başı katar

Hâcesiğe şikesteliğ arzı bolğay

Zerre ışkı kimge tüşse nâlân kılur

Köz yaşını akkuzuban ummân kılur

Her ne tapsa Hak yolığa ihsân kılur

Bahillerni adâveti buğzı bolğay

Aşıklarnı yaş ornığa kanı akkay

Melâyikler her tarafdın nûrlar yakkay

Gâfil bolsa hâzır bol dep özi bakkay

Çın âşıklar bu dünyânı çuğzı bolğay

Ehl-i dünyâ ahiretdin pervâsı yok

Rûhı tenhâ iman islâm hemrâsı yok

Tarikât yol adaşkan hiç pervâsı yok

Bendemen der tili birle ağzı bolğay

Keçe Allah, kündüz Allah tınmay yürer

Allah şemi pervâne dek özin urar

Hak Te'âlâ âşıklarnı suzı bolğay

Aşık küyse hâs ma'şukı birle küygey

Mecâziler küymey turur cândın toygay

Çın âşıklar küygen sarı pür-nûr bolgay

Ol sebebdin maşukığa nâzı bolğay

Otka salsa otdın yanmaz âşık kişi

Yer ü kökni bostân kılğay akkan yaşı

Allah dese bişek yarur içi taşı

Küymek yanmak âşıklarğa bâzı bolğay

Cümle aşık yığılıp bargay dergâhığa

Yaşın saçıp efgân kılıp bargâhığa

Yetti duzah takat kılmaz bir ahığa

Rahman İgem aşıklarga kadı bolgay

Sulh eylese, âşıkları kabul kılmas;

Hur u ğılmân cennet berse közge ilmes

Didâr tilep başlarını yerdin almas

Aşıkları didâr körüp râzı bolğay

Aşıkların yetti kökke yeter âhı

Allah dese yeksân bolur her günâhı

Aşıklarnı Rahmân İgem tekyegâhı

Aziz başı halâyıknı nezri bolğay

Aşıklarnı köp küydirgen Hak didârı

Anıng üçün tınmay yığlab kılur zârı

Va'de kılğan âşıkları körer ânı

Hak cemâlı köz yaşını müzdi bolğay

Aşıkları Hakka bakıp na'ra tartar

Melâyikler tuhfe kılıp Hakka aytar

Şevk şarâbın içgen âşık şevki artar

Mey-i cânbahşı içken âşık anda sultân

Anıng üçün Hak yolıda cânı kurbân

Tangla barsa didârığa kılur mihmân

Zemistânda mey içürse yazı bolğay

Pinhân yürür kimni körse âşık kılur

Lutf eylese kezzâblarnı sâdık kılur

Aşık yanar halkdın tanar Allah râzı

Aşıklıknı ârzu kılğan şehid gâzi

Hâcet ermes âşıklarğa köb ü azı

Katre yaşı Hak mevlâmnı nezri bolğay

Cünun içre başın yarğan kanı câri

Aşıkları her kün yüz ming gâzi bolğay

Kul Hâce Ahmed mâlı yoktur nezri başı

Tangla barsa Hâcesiğe tuhfe yaşı

Acz ü niyâz şikesteliğ kılğan işi

Eşk-i surh ruy-ı zerdi özri bolğay

HİKMET-104

Şeriatda mürşid bolğan garib kullar

Şeriatdın alar menzil alur bolğay

Namâzığa şuru kılgan mü'min kullar

Uçmağ üyin ümid tutub turur bolğay

Melekü'l-mevt fermân birle cânım alsa

Ağa-ini barça yığlıb küyüb yansa

Yetti kadem baskandın song kalur bolsa

Ul amud-ı otluğ birle urar bolsa

Başım küyüb canım tenim otka yansa

Kıynab canım tar lahedde küyer bolğay

Tört yüz kırk tört peygamberi, mürsel, nebi

"Küllü nefsin zâikatü'l-mevt" ayeti

Şeriatdın tarikatdın beyân boldı

Hakikatdın Kur'an sözi kelâm boldı

Bu cehanga Muhammedni nurı toldı

Ul nur birle ikki cehan yarur bolğay

Muhabbetning bazarıda cevlân kılur

Aşıklar sevdâ kılıb yürür bolğay

Mahşergâhni bozmasun dep tuğyan kılıb

Hudâyiğa gavğa kılıb yürür bolğay

Allah aytur eğer ki bendem kılsa kılsun

Her ne kılsun melâikler ikrâm kılsun

Işksız âdem ışk makâmın körüb yürsün

Hakk kudretin ifşa kılıb yürür bolğay

Çın âşıklar kıyamet kün sorgay devlet

Hur ğılmân kol kavşurup kılğay hürmet

Can u dilin şeyda kılıb yürür bolğay

Hoş devletdür vilayetde padşah bolsa

Adil bolub bir mü'minni kadı kılsa

Oşal kadı barça halknı râzı kılsa

Oşal kulnı rengi bolğay mundağ sârığ

Ul hizmeti Hakk karşıda bolsa lâyığ

Hur kızları karşu kelib kuçar bolğay

Cahil kişi namaz kadrin kaçan bilür

Her namazda imân başdın tâze bolur

Kul Hâce Ahmed kulmen deseng tâat kılğıl

Kıyametni kelmeğini yakın bilgil

Hakk'a yavuk bolay deseng tâat kılğıl

Ta'at kılğan Hakk'a yavuk bolur bolğay

HİKMET-105

Azrail bir kün kelür şiddet birle

Issığ tendin aziz cannı bermek kerek

Düşmenlering kuvanuşur seni körüb

Boyun sunub uzalıban yatmak kerek

Miras deban baş ayağıng bağlagaylar

Issığ suvnı başdın kuyub çaykağaylar

Tört tarafdın astâ-astâ uşlagaylar

Altı karış bozdın kefen kılmak kerek

Cenazengni uluğ-kiçik köterseler

Gorıstanğa karab seni yürütseler

Yetmiş yerde seval sorsa ferişteler

Bir-bir anı cevabını bermek kerek

Lahed atlığ dervaza-ı kıyâmetni

Siyasetliğ üyge barıb kirmek kerek

Kirib körseng karanğuluk yokdur çırağ

İçi tola hasret erür otlığ firak

Ol kün senge kim kılgusı anda yerak

Ümring ahir bolğusıdur bir kün tamam

Azabını barıb anda tartmak kerek

Kul Hace Ahmed tevbe kılgıl ölmesburun

Kızıl yüzüng gorda yatıb solmasburun

Kaza kılsa rızâ bolub turmak kerek

HİKMET-106

Kara kündür oşal sâat ki dünyâdın sefer kılsang

Hükümet birle âlemni eger zer ü zeber kılsang

Muhassıldur halâyıkka ecel misl-i sipâhlar dek

Gazab birle alur cânıng neçe ma zârılar kılsang

Bolupdur barçağa fermân ölümni şerbetin içmek

Kaçıp andın kutulmassan neçe andın hazer kılsang

Halâyıknıng mezârığa barıp bir bir temâşâ kıl

Ölüglerdin alıp ibret kerek bağrıng kebâb kılsang

Hemişe yahşılık kılğıl ketersen uşbu dünyâdın

Kıyâmet âb-rûyığa kerek hûn-ı ciger kılsang

Hudâ fermânını tutğan bolur ol evliyâlardın

Bolursan evliyâlardın riyâzet köprak kılsang

Hâce Ahmed masiyet birle hayâtıng kılmağıl zâyi

Bolursan lâyık-ı Hazret eger tâat seher kılsang

HİKMET-107

Keling dostlar barça turub aytaylık

Yadı bizni yaruğlukka tartar ermiş

Yadı birle şuru' kılğan aşıklarnı

Niyazları kündin künge artar ermiş

Kimki aytsa Hakk yadını bağrı küyüb

Köz yaşını bârân kılıb rengi solub

Öz yakasın yangıldım dep özi tutub

Andağ aşık sır şarabın tatar ermiş

Uşbu yolnı mezesini bilmegenler

Hayvan erür belki andın better ermiş

Işk yolıda közi yaşlığ bağrı biryân

Şeydâ bolub özin izleb yürer ermiş

Tarikatnı bazarıdur hem kuruğluk

Niyazlık kul kirib sevda eter ermiş

Kul Hace Ahmed ibret alğıl sed hezardın

Niyazsızlar behre almas ul bazardın

Fazıllıkda kuruğ kalur ul nazardın

Nâdân ömrin puçek pulga satar ermiş

HİKMET-108

Keling yığlıng zâkir kullar zikr aytaylık

Zâkirlerni Hudâ bişek süyer ermiş

Işksızlarnı imânı yok ey yârânlar

Duzah içre tınmay dâim küyer ermiş

Muhabbetliğ âşıklarnı Hudâ süydi

Anıng üçün dünyâ ukbin talak koydı

Aşıklarnı çın dostığa cânı kurbân

Şevki birle anı izlep kılur efğân

Işk sevdâsı başka tüşse hâne veyran

Şeydâ bolup anı izlep yürer imiş

Aşık bolsang keçe kündüz tınmay yığla

Pir-i muğan hizmetiğe beling bağla

Küyüp bişib derdi bile köksing dağla

Dağda ketken visâlini körer ermiş

Haknı söygen âşıkları taptı murâd

Yalğan âşık bolup yürme tangla uyat

Kılıçdın tiz, kıl köfrügni atı sırât

Yalğan davâ kılğan ötmey kalar ermiş

Aşık bolsang yalğan da'vâ kılma zinhâr

Yalğan da'vâ kılğanlardın Hudâ bizâr

Kahhâr İgem kahr eylese atı Kahhâr

Kıyâmet kün yüzi kara kobar ermiş.

Aşıkları keçe yığlab seher kobar

Sır şarâbın içken âşık sırnı yapar

Her kim sögse belki tepse kolın öper

Başı ketse tâ yârı yok cânnı bilmes

Işk kelâmı zevk taâmı nânnı bilmes

"Hu-Hu" teyü zikrin aytıp yürer ermiş

Aşıklarnı közi giryân bağrı biryân

Pervâsı yok nâmusı yok yürer üryân

El közige tufrakdın kem sırrı pinhân

Cânı birle yâdın aytıp yürer ermiş

Toğrı yürgen âşıklardın Hudâ râzı

Aşık işi âsân emes kılma bâzî

Yalğançılar âşıkmen der Allah kazı

İmânını püçek pulğa satar ermiş

Aşıklıknı âsân işi baş bermeklik

Mansur-sıfat özdin keçip cân bermeklik

"Mûtû kable en temûtû" hâk bolmaklık

Aşıkları ölmes burun öler ermiş

Sevda kılsan ahiretni sevdasını

Başka alma dünyanı gavgasını

Amel kılgıl cennet algıl masivasını

Cennet algan didarını körer ermiş

Allah nûrı kabring için rûşen kılğay

Bu âlemning rûşeninden keçer ermiş

Barça ervâh yığlıb kelgay mübârekga

Meşgul bolğay tebârekgâ

Duâ kılıb kayıtğandın song kalğay yegâ

Cümle ervâh sonub bir bir kaçar ermiş

İki közi otdek yanıb tarfa yanır

Nûrın körüb ta'zim kılıb kaçar ermiş

Kul Hâce Ahmed âşık bolsang cândın keçgil

Andın songra şevk şarâbın toya içgil

Günâhıngnı sebük kılıp munda uçgil

Şeytân kelip imanını alur ermiş

Uşbu yolnı pirsiz davâ kılğanlarnı

Sersân bolup ara yolda kalur ermiş

Tarikatga siyasetliğ mürşid kerek

Ol mürşidge itikâdlığ mürid kerek

Hizmet kılıp pir rızâsın tapmak kerek

Mundağ âşık Hakdın uluş alar ermiş

Riyâzetde sır sözidin bilür dostlar

Andağ kullar Hakka yavuk bolur ermiş

Uşbu yolğa ey birâder pirsiz kirme

Hak yâdıdın lahza gafil bolup yürme

Şeytân-lain öz yolığa salar ermiş

Eyâ dostlar hiç bilmedim men yolumnı

Saâdetka bağlamadım men belimni

Mâsivâdın hiç yığmadım men tilimni

Nâdânlıgım meni resvâ kılur ermiş

Şeriatnı tarikatnı biley deseng

Tarikatnı hakikatge ulay deseng

Cândın keçken hâsları alar ermiş

Aşık kullar keçe kündüz hergiz tınmaz

Bir sâati Hak yâdıdın gafil bolmaz

Andağ kulnı Sübhân İgem zâyi koymaz

Duâ kılsa icâbetliğ bolur ermiş

Kul Hâce Ahmed senge yandı hasret birle

Öz özige özi yanıp küyer ermiş

HİKMET-110

Kudret birle fermân kıldı Mevlâm bizge

Yerde kökde cânlık mahlûk kalmas ermiş

Kâbız kıldı Azrailni âlem üzre

Aziz cânnı almağunça koymas ermiş

Yaşım meni yaş bolur dep aytur erdim

Her ne hâsıl bolsa az dep aytur erdim

Türlük türlük da'vâ işler kılur erdim

Emdi bildim men aytgan dek bolmas ermiş

Dünyâ meni mülküm degen sultânlarğa

Alem mâlın sansız yığıp alğanlarğa

Mağrur bolmang ey dostlarım işret etip

Keçe kündüz yalğan aytıp bi-hûd yatıp

Cân alğuvçı kelür ermiş bir kün yetip

HİKMET-111

Bu dünyâda yaratılğan mahlûklarğa

Emdi bildim tiriklik bolmaz ermiş

Bu ölümning şerbetidür aççığ şarab

Cümle âlem içmey andın kalmaz ermiş

Yolğa kadem koysang dostlar azuk alıp

Ecel kelse azık kelmez sakal yolup

Bu dünyânı mâllarını hâzır kılıp

Sud u ziyân bolğanını anda bilür

Azıksızın yolğa kirgen yolda kalur

Yükün yüklep yolğa kirgen kalmaz ermiş

Yükün yüklep yolğa kirgen merdân bolur

Kılavuzsız yolğa kirgen hayrân bolur

Yol başçısı yolnı körgen kervân bolur

Yolnı körmey kervân kadem koymaz ermiş

Ecel kelse azık kelmes sakal yolsang

Melekü'l-mevt kelse fursat koymaz ermiş

Bu dünyâda pâdşâhmen dep kögsin kergen

Hem aldıda kürsi koyup hayme urğan

Nece yıllar hayl u heşem çerik salğan

Ecel kelse biri vefâ kılmaz ermiş

Vefâsı yok bî-vefâdur dünyâ tanı

Harb künide mübârizlik kılğuvçılar

Elmas polâd kılıç kurnı çapkuvçılar

Davâları bâtıl erür sözü yalğan

Halâyıklar illetige dârû kılğan

Ecel kelse dârûsını bilmez ermiş

Bende neçe yaş yaşasa ölmegi bar

Körer közge bir kün tufrak tolmagı bar

Bu dünyâda sefer kılğan kelmegi bar

Ahiretning esbâbını munda kurğıl

Kul Hâce Ahmed imân üzre tâyib bolğıl

Bir Hüdadın özge mahluk öler ermiş

İsrafil Sûr'un alıb hurganında

Gordın yengi tirgüzüben küyer ermiş

Ellik ming yıl gor başında turganında

Andın keyin arasatga sürgeninde

Yalang baş u yalang ayağ yürgeninde

Men men degen hayrân bolub kalar ermiş

Hisab eyleb yürütgeyler mahşer sarı

Halayıklar kadem urgay nâçar barı

Mu'ayene anda körgey duzah narı

El-aman deb okruşuban turar ermiş

Cümle ümmet yüzyiğirme ming saf bolgaylar

"Eyne'l mefer" nidâsını yetkürgeyler

Oşal künde destgir bolgay namaz u savm

Akl u huşıng ketib anda kalmagay fehm

"Ey atamız emdi bizni kollang" degey

"Nâfermanlığ mendin ötti ferzend" degey

"İbrahimge baraluk" deb aytar ermiş

İbrahimge barıb aytgay Adem Ata

Barçaları Hazret sarı barar ermiş

Musa degey "Ya Muhammed urgıl kadem

Ümmetlering duzah içre boldı adem..."

Muhammed hem iba kılıb turgay ul dem

Musa koymay ikkavları barar ermiş

Tacın alıb kısab salıb arş astında

"Ya Habibim baş köter" dem aytar irmiş

"Alıb kelgil ümmetingni derğahımğa

Dahil kılay cümlesini cennetimge"

Mundağ deban Hakdın nida kelir ermiş

Zahid, abid, has kullardın ulemânı

Alıb kelgey dergahığa uşbularnı

Tengrim aytğay "Ya Muhammed asi kanı?"

"Asi layık emes" deban aytar ermiş

Dahil etey men ularnı cennetimge

Günahların bağışlayım barın senge..."

Musa birle Rasûlullah yürüb kelgey

Günahlarıng afveylebdi Kadiri Hayy

Behişt içre aldın salıb kirer ermiş

Kul Hoca Ahmed kıyametdin aytdı munı

Hikmet kılıb halâyıkka yaydı munı

Uluğ-uluğ kitablardın aytdı munı

HİKMET-113

"Lailahe İllallah" degen kulnı ağzıdın

Bir yeşil kuş boluban uçar ermiş

Ul kuşka kudret birle ming til bergey

Barça tilde oşal kulnı Hakdın kulgay

Rabbaniğe çengelini urub yulğay

Tüni küni yarlıka dep aytar ermiş

Eya dostlar oşal kuşnı ayanını

Kolung tutub behişt içre kirer ermiş

Ta bermese Kadir menge darü'l-eman

Andın songra karar tapıb konar ermiş

Meşayıhlar hidmetini tamam kılğan

Andağ kullar Hak didârın körer ermiş

Bu Yesevi Miskin Ahmed hayran kalıb

"La İlahe İllallah"nı tilge alıb

Hak zikrini canu dilge vâsıl kılıb

Tutmış köngül zengârını açar ermiş

"Fezküruni ezkürkum" iştib nidâ

Zikrin aytıb emrin tutub müşahedâ

Kirib gorga tartıb türlük mücahedâ

Aşık canlar sır şarabın içer ermiş

Aşıklarğa bolub Haknıng inâyeti

Bâtın içre açulur keşf u kerâmeti

Dillerige saçıb her dem Hak rahmeti

Fenâ bolub mâ'sivadın keçer ermiş

"Keşfü'l esrâr" bolub bâtın közi açıb

Zail bolub şeytan andın kaçar ermiş

Bildi emdi Kul Hace Ahmed ışkdın anglab

Candın keçib uşbu yolğa köngül bağlab

Darığ ömrüm zayi ötti yatu yığlab

Nedâmetning hevâsıdın uçar ermiş

HİKMET-115

Arif aşık şevki birle kıyamet kün

Hüdâyığa bahs ü cevab kılar ermiş

Bu alemde tartğan cevru cefaların

Köksin yarub Hak kaşığa salar ermiş

Bu âlemde kıldıng meni halkga resva

Didârımnı körsetey deb kıldıng şeydâ

Alem halkın düşman kılıb saldıng gavğa

Hüdâyığa barıb erza bolar ermiş

Bu dünyanıng to'masıdın zerre tatma

Haldın sorsa nâdânlarga sırnı satma

Mundağ erler feyz u fütuh alar ermiş

Didârımnı taleb kılsang arşğa bakğıl

Arş üstide ahıng birle otlar yakğıl

Ümmet bolsang Muhammed'ge kapuk kakğıl

Sübhan İgem çın aşıknı sınar ermiş

Eşitib aşık raks u sema' urğay

Yetti kökdin melaikler yığlıb kelgey

Arş u kürsi levh u kalem dâd eylegey

Yer tebrenib Hakka zâri kılar ermiş

Ey yer u kök aşıklardın hazer kılıng

Otlığ ahı çıkar bolsa hâzır bolıng

Bir âhh ursa alem yeksan bolar ermiş

Çın aşıklar zaif bolub selâm kılgay

Lütfın körüb çın aşıklar tiler ermiş

Saffen saffen aşıklarga nidâ kelgey

Cennet kir dep İlahımdın nidâ kelgey

Cennet kirmey didârını körer ermiş

Nidâ kelgey melâikge zencir salgıl

Zencir salıb mahşergâhda alıb yürgil

Didâr üçün küygenlerim ma'lûm kılgıl

Aşıkları bi-hud bolub yürer ermiş

Vâsıl bolub mahşer-ara devrân sürgey

Efgânıdın yetti duzah ortab yanğay

Melek kelib anga ta'zim kılar ermiş

Aşıklarnı haybetidin melek kaçğay

Kudretiğe hayran bolub kalar ermiş

Zahid abid saliklerin ışk better

Işksız adem vallah yolda kalar ermiş

Kul Hace Ahmed didâr izleb geda bolgıl

Keçkil ehl-i ayalingdin cüda bolgıl

HİKMET-116

Her kişi körse cemaling dünya işin berbâd eter

Keçe kündüz tınabilmes Hüdâyını yâd eter

Kim anıng köyide bolsa Hak anıng könglidedür

Her sarı barsa oşal yarı birle pervaz eter

Bakışıng yüz ming meningdek bendeni azâd eter ;

Ma'rifet meydanı içre bu köngülni şâd etib

Dünyasın terk eylegenler Hak birle sevda eter

Arif uldur bolsa aşık halkada cevlan etib

İsti'anetni tileb ol pirni kalkan eter

Huş acâib u garâib bu Hüda'nıng işleri

Birisin göya kılıban birisin gungkâr eter

Körgil uşbu dünya üçün köb cefalar eyleseng

Ahiri heç uşbu dünya yer birle yeksan eter

Keçe kündüz arzu kılsang anıng didârını

Ehl-i dil bolgan kişi gamgin köngülni şad eter

HİKMET-117

Melâmetğe hamr içgen didâriğa battı ya

Himmet kılıb atağa it suvretlik boldı ya

İbrahimğa şek kılğan ot yakıb gül açılğan

İnanmasang kelib bak körüb bilib aytdı ya

Şeytan yolığa kirgen Ahmed'ge taşlar atğan

Tahtes-sera tekinde demdâr bolub yatdı ya

Evliyâğa yetgenler dünyasıdın ötgenler

Gaflet birle yatmağıl şeytan mendin kaçtı ya

HİKMET-118

Hâcet ermes ışk derdiğe devâ sormak

Veyran etib ketgen ermiş devâsı yok

Canıng kıynab yaşıng akıb huşıng ketib

Canı küyse azâsıdın çıkar tütün

Bağrı anı sâd-paredür yoktur bütün

Halkğa zâhir körünüb turgan yarası yok

Candın keçmey tabmas her kim canâneni

Körüb himmet kılmak kerek pervâneni

Nefs u şeytan işleridin kılğın hazer

Bizdin burun tilim kervan kılgan sefer

Ayta ketgen bu dünyanıng vefası yok

Yolğa kirgen erenlerni hevası yok

Kul Hoca Ahmed aytdı dostlar işting munı

Kaf tağı dek taşlar tegse çıkmas üni

Kimge aytıb kimge yığlay ışk derdini

Vallah-billah ışk derdini devası yok

HİKMET-119

Ey köngül kıldırıg günâh hergiz püşeyman bolmadıng

Sufimen deb laf urub tâlib-i cânan bolmadıng

Hayf ömrüng ötti bir lâhza giryân bolmadıng

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Sufiliğ şundağ mudur dâim işing gaflet birle

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Sufi bolsang saf bolğıl cürm ü isyân bolmasun

Tâat u takvâ kılıb könglüng perişân bolmasun

Cân u dilde yığlağıl mahşerde yalğan bolmasun

Sofı nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Sufilik şartıdurur tünler kobub kan yığlamak

Her cefağa sabr etüben belni mehkem bağlamak

Tâlib-i Allah bolub her yahşi sözni sözlemek

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Cân berürde bolğung nûr-ı imândın cüdâ

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Sufi bolmay neylesün üyde kılurğa işi yok

Sofıliğ da'va kılur halkga berürge âşı yok

Sufi bolub nefs üçün her dem eşikge bakasen

Nezr alıb keldi mu deb her dem kişige bakasen

Allahnı la'netin boynungga her dem takasen

Aşkı surh u roy zerdü çeşmi hunbarıng kanı

Mürşid-i kamil-i mükemmel rah-ı merdanıng kanı

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Sufi ya biğam yürersen dane-i tesbih alıb

Dünyağa mağrur bolub din işini arka salıb

Korkgıl emdi korkgıl emdi Hüdağa yalbarıb

Sofı nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Sufi bolub malıkes almak üçün kıldıng cedel

Zâhiring sufinemâdur bâtınıng dûn ü dağal

Ey bi-haber, ey bi-haber şermendesen ruz-ı ezel :

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Dâne-i tesbih alıb el közige hob sufisen

Nefs-i bedni aldıda tersa, cuhudni tovfisen

Bendeliğ kılıng Hüdâğa yoksa segi kufisen

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Sufi ya öz tavrınga yalğız Hüdağa bendesen

Pür-günâh ü pür-hatar hem asiyu şermendesen

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Sufi ya kıldıng muhabbet da'vasın divâne bol

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Sufi ya da'vayı ışk kıl bârçadın bîzâr bol

Uykunı eyleb haram tünler kobub bîdâr bol

Derdi yok biderdni körseng kaçgıl u âzâr bol

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

Hak Resul sufi bolub dünya malın süygen emes

Dünyânı süygen kişi bişek biling insân emes

Sufi nakş boldung veli hergiz müsülman bolmadıng

HİKMET-120

Aşıklıknı da’vasını kılgan kişi

Ma'şukıdın zerre gâfil bolganı yok

Candın keçmey ol gevherdin alğanı yok

Gevher alur gevvas eger candın keçse

Işknı güli açılıb hergiz solğanı yok

Aşık bolub tapay deseng Hakknı yolın

Mihnet birle sınar ermiş yahşi kulın

Çın aşıknı andın köngli kalğanı yok

Mihnetni deryasıda mevc urğusı

İlm u amel kiylu kâller şevk ölğüsi

Bu tengizge kim kiriban kim çıkğusı

Aşık kullar ma'şukıdın kalğanı yok

Cannı berib satkun aldı küymeğlikni

HİKMET-121

Başın yarıb kanğa boyab kılsa sitemler

Derviş boluban halk içide tespih ögürüb

Sufi bolub alemğa özin satmasa behrak

Ötgen sufiler il közidin yürmeyin kaçtı

Hakknı tilegen halk içinde yürmese behrak

Her yerde Hüda hazır ve nazır keldürürler

Sufi bolub ul yalğan demi ötmese behrak

Allah dese kılsa nihan bid'at-ı bisyar

Andağ sufiler roze namaz tutmasa behrak

Allah demegen bolsa anı ölgeni behrak

Sufi bolasen hayu heves kılmağıl asla

İt nefsi üçün bendege kan tutmasa behrak

Rezzak deding berdi senge rızk u ferevan

Şeytan sözige bende kulak salmasa behrak

HİKMET-122

Eyâ dostlar ışk gevvası bolmagunça

Vahdâniyet deryasığa kirse bolmaz

Ol deryanı gevheridür Hak visâli

Candın keçib kirmegünçe körse bolmaz

Himmet kurın can belige mehkem çalmay

Köz yaşını niyâz eyleb râzın aytmay

Esrâr yolın merdanlardın bilse bolmaz

"Yuhibbuhum" şarabını içmegünçe

"Veyuhibbunehu" libasını kiymegünçe

Riyâzetni potasını boğmagunça

Hak cemâlin muradınça körse bolmaz

Şeriatı salâhini kiymegünçe

Hakikatnı meydanige kirse bolmaz

Merdânlarnı muradıdur Hak didârı

Hak didârı kerek bolsa bol bidârî

HİKMET-123

Muhabbetni deryasığa çommağunça

Işk derdini bilgen kişi dünya tapar

Erenlerni izin alıb tınmay öper

Muhabbetni şevki birle yaşın seper

Yaşı akmay riyazetde solsa bolmaz

Hakka aşık dervişleri sengi mahek

Mundağ bolmay sırdın behre alsa bolmaz

Candın keçib baş oynamay halis bolmaz

Tirik ölmey mecaziğe rast sözlemez

İhlas gerek eya talib âşık bolsang

Andın songra dergahıga lâyık bolsang

Lâyık bolmay didârını körse bolmaz

Aşıklarga derd u bela afet kerek

Takât kılmay Hakk'a aşık bolsa bolmaz

Mü'minmen deb imanları veyran yürür

Ruzı mahşer didar körmey sersan yürür

Pir-i muğan nazar kılmay körse bolmaz

Tarikatnı şevki, zevki küymek-yanmak

Boyun sunmay ışk dükanın kursa bolmaz

Nâdân kim deb sorsa aytıng bîhaberler

Zinhar, zinhar kaçıb yürgil bolsa nâdân

Hakk yadını aytsa her kim oşal merdan

Teberrükdür ol azizdin uluş alıng

Berbad bermey ışk yolığa kirse bolmaz

Aşıklarnı halk içinde sırrı pinhan

Ahı serdi kökke yeter rengi hazan

Közi giryan bağrı biryan hane veyran

Bu yollarda bibak yürme sâdık bolgıl

Leyli Mecnun Ferhad Şirin Vamık bolgıl

Aşık bolmay Hak didârın körse bolmaz

Şeri'atnı işlerini bilse bolmaz

Şeri'atnı işlerini edâ kılmay

Nefsi birle muharebe kılmagunça

Işk yolıga özin lâyık etmegünçe

Hakikatnı sırlarını bilse bolmaz

Candın keçmey ışk şarabın içse bolmaz

Burya bolmay şeyhmen deban da'va kılgan

Özi kılmay halklar ara va'zın aytgan

Erenler uşbu yolga kadem urdı

Mundağ bolmay dergahığa yetse bolmaz

Seccadeni halklar arta turga salmak

Özi bilmey, bu ma'naga nefsin urmak

Vahdaniyet kemesini sırrın bilmey

Tecrid-tefrid işlerini edâ kılmay

Ul tevhidni mevasıdın alsa bolmaz

Kul Hace Ahmed tecrid-tefrid ümid kılgıl

Zâr yığlamay didarını körse bolmaz

Dostlarığa açdım İzim gevherini

Âsanlık birle ol gevherdin alsa bolmaz

Cefa çekmey, mihnet tartmay hizmet kılmay

Uşbu pirni sarayığa kirse bolmaz

Aşık kullar hülle kiyib Burak miner

Hur u kusur ongu sofu ferişteler

Ul Burakğa bakıb anda hayran kalar

Aşık bolmay ol Burak'ğa minib bolmaz

Rahman İgem rahm kılıb kirgüz yolğa

Rahmetingdin müjde bergil asi kulğa

Yoldın azgan kullarıngnı salgıl yolğa

Kılavuzsız uşbu yolğa kirse bolmaz

Muhabbetni deryasığa çomub batgıl

Erenlerni izin izleb yolğa kirseng

Keçgil fani dünyasıdın çın kul bolsang

Kılavuzsız uşbu yolğa kirer bolsang

İzleb anı tabmağunça kirse bolmaz

Muhabbetni deryasığa açgıl közni

Tevbe kılıb Hak yolığa algıl özni

Muhabbetni deryasığa salgıl özni

Tevbe kılmay bu sevdanı kılsa bolmaz

Şeriatnıng meydanığa özin salmay

Tarikatnıng bostanıda cevlan kılmay

Hakikatnıng deryasıdın gevher almay

Ma'rifet adabını bilse bolmaz

Kul Hace Ahmed Hakk yolıda turğıl müdam

Aşıklarga derman bergil ale'd-devam

Aşıklarnı arzusıdur darü's-selam

Aşık bolmay darü's-selam kirse bolmaz

HİKMET-126

Işk da'vasın kılğan aşık giryan bolur

Bu dünyanı gurbetidin ölse bolmaz

Bu dünyanı işretidin keçgen kişi

Bihud yürer tınmay akar közdin yaşı

Vale bolub hayran yürer yaz u kışı

Vahşi yanglığ eldin çıkar yürse bolmaz

Köksin teşib çarzarb urub nale kılgan

Mundağ emi dergahıdın ketse bolmaz

Keçe turub yürmey tınmay yığlaganlar

Işk otığa yürek bağrın dağlaganlar

Allah yadın aytıb yürüb zâri kılgan

Közde yaşın akkuzuban cari kılgan

Sersan bolub kıbab birle yürüş kılgan

Andağ erdin cüda bolub yürse bolmaz

Aşıklarday daim müdam Haknı izler

Sır sözini nâdânlarga aytsa bolmas

Kayda barsa ışk dükanın anda kurdı

Leyli Mecnun bu dünyanı devrin sürdi

Şeyh Mansur "Ene'l-Hakk" deb gavğa kıldı

Vefa kılgan erenlerdin yansa bolmaz

Sırdın ma'na tuymaganlar biganedür

Candan keçmey çommağunça hergiz almaz

Bir katreğa kani bolmay ul dür bolmaz

Fenafillah makamıdın yelib ötmey

HİKMET-127

Allah degen âşık kullar dâim-müdâm

Hak yâdıdın zerre gâfil bolmaz bolur

Ma'rifetning bostanıda cânıng bergen

Muhabbetning meydânıda baş oynağan

Hakikatnıng deryâsıdın gevher alğan

Keçe kündüz tınmay bir dem yâdın ayttı

Ölmes burun cân aççığın zehrin tattı

Ahiret esbâbını salmaz bolur

Gâfil bolmas Hak yâdıdın tünler tamâm

Lokma helâl taleb kılur yemes harâm

Dervîş kerek uşbu sıfat birle müdâm

Kul boluban kulluk kılur Hâcesiğe

Tenin cânın ayamas ol Mevlâsığa

Sâbir bolup ümit tutar va'desiğe

Cefâsıdın çın âşıklar kaytmaz bolur

Cefâ çekmey âşık bolmas tıngla ğafil

Cefâ çekip sâbir bolğıl bolma câhil

Kulmen teyü Hak emrini kılmağanlar

Kudretini körüp ibret almağanlar

İmân İslam ahkâmların bilmegenler

Uluğ künde kızıl yüzlüg bolmaz bolur

Hak yolını şevki köptür bilgenlerge

Mundağ kullar gor azâbın bilmez bolur

Kul Hâce Ahmed Allah degil yaşıng akkay

Ötken arif himmet kılıp kolung tutkay

Rahmı kelse Rahim Mevlâm rahim kılğay

Hâce kulın hergiz zâyi koymaz bolur

Ötse bolmaz pir hizmetin kılmagunça

Yüz ming belâ, mihnet, afet hatarı köp

Tuysa bolmaz pir hizmetin kılmagunça

Şeriatsız tarikatga ötüb bolmaz

Hakikatsız marifetge yetib bolmaz

Nâdânlarga sırr ma'nânı aytıb bolmaz

Dürr gevherni mührege satıb bolmaz

Edhem sıfat dünya ukbin yetib bolmaz

Yetse bolmaz pir hizmetin kalmağunça

Sırsız yüz ming taat kıldım yoldın azdım

Râhılesiz yolğa kirib talıb tozdum

Pir-i muğan nazar kıldı nefsdin sezdim

Sezse bolmaz pir hizmetin kılmağunça

Vâderiğa tuymay kaldım ömrüm ötti

Nefsu hevâ orta alıb meni yuttı

Bihamdillâh pir-i muğan kolum tuttı

Tutsa bolmaz pir hizmetin kılmağunça

Vallah Tallâh sümme Billâh sırsız bolmaz

Sırsız yüz ming tâ'at kılsang makbul bolmaz

Neçe aytsam bihaberler munı bilmez

Bilse bolmaz pir hizmetin kılmağunça

Candın keçmey baş oynamay yolğa salmas

Yahşilerning hâk-ı pâyı bolakörgin

Tufrak bolub feyz u fütuh alakörgin

Alsa bolmaz pir hizmetin kılmağunça

Hakikatnın yollarıda yüz ming hatar

Belin bağlab yolga kirgen âhir yeter

Muradıngga yetey deseng bolğıl bidâr

Körse bolmaz pir hizmetin kılmağunça

Allâh degil cânıng küyüb otlar çıksun

"Hû" degende söngeklering barın caksun

Bağrıng teşib öbkeng şişib erib aksun

Aksa bolmas pir hizmetin kılmağunça

Uşbu yolğa kadem koyğan candın keçti

Zikr-i kalbin ayta ayta köksin teşti

Andın songra cânân bakıb eşik açtı

Açsa bolmaz pir hizmetin kılmağunça

Yüz ming münâcât aytıb yığlay senge Hudâ

Hırsu hevâ menmenlikdin kılğıl cüda

Lutf eyleseng menmenlikni kılay edâ

Kılıb bolmaz pir hizmetin kılmağunça

Rahman İgem rahmetingge lâyık kılğıl

Berki yanglığ himmet berib âşık kılğıl

Tâ ölgünçe sıdkım birle sâdık kılğıl

Kul Hace Ahmed Allah demey ne iş kılay

Amelim yok zâr ingremey ne iş kılay

Hakk'dın korkub kan yığlamay ne iş kılay

Kılıb bolmaz pir hizmetin kılmağunça

HİKMET-129

Tatavvu' roze tutar halklarğa şeyhlik satar

İlmi yok amidin beter âhir zaman şeyhleri

Belige fota çalur özüni kişi sanur

Arasatda oktanur âhir zaman şeyhleri

Başığa destar orar ilmi yok nege yarar

Okı yok yayın kurar ahir zaman şeyhleri

Alayıdın al kılur ma'mileni mal kılur

Essiz ömrin yel kılur ahir zaman şeyhleri

Şeyhlik uluğ turur Hazret'ge eltgen işturur

Aş bermes bağrı taş turur âhir zaman şeyhleri

Miskin Ahmed kandasen Hakk yolıda nedesen

İlming yok ne sandesen ahir zaman şeyhleri

Yahşi bilür humganlarnı alametin

İradetdin kollarığa harbe alıb

Def’in eyler mazarratnıng selametin

Andağ âşık ayakığa başın koysa

Bina koymay nefs hevânı közin oysa

Şevk şarabın içib tâki ruhı kansa

Heç ağzıdın salmaz tevbe nedâmetin

Yolın tabıb bâtın közi açılganlar

Eralmaz ol halâyıknıng melametin

Sufi kerek bâtınını kılsa sâfi

Taat kılsa mânende-i Bişr-i Hâfi

Andın songra va'desiğe bolar vâfi

Bişek körer her kim keşf ü kerâmetin

"Ricalün la tulhihim" deb aytdı Hudâ

Oşal merdân mâsivâdın bolur cüda

Zikrin aytıb her nefesde olsa revâ

Dervişlikde kırk tört makam andın ötse

Şeyhmen teyu binâ koyub otnı yutsa

Bimeşakkat tapmaz iman halâvetin

İçrür koymaz neçe eger kılsang hazer

Vâ hasretâ imânıngda köptür hatar

Kutulmazsan bermey anı emânetin

Kul Hâce Ahmed zâhir a'ma yol adaştı

Taliblerni suhbetiden yırak kaçtı

Karıb çöküb Hakk yolığa aklı şaştı

Tangla barsa körmez kömi ferâğatın

Essiz bu tarikatnıng tansuk aydı

Dostlarım aramızda ıdlanmaz ul

Ger idi bolmas erdi âşıklarda

Neçe yol kerkler omın kirlenmez ul

Ol erning güli ul şeriatdur

Mevası tatlık lokma-ı tarikatdur

Kim kulunıng kulı bolsa hakikatdur

Nişânın ayta ketti âşıkları

İsteyu boldı anıng sâdıkları

Söz taşta bolsa içde meze bolmaz

İçmi kuruk bolsa anda meze bolmaz

Neçeler arzu kılıb behre almaz

Kamuğ â'zâ suvretidin til keçmeğünçe

"Mûtû kable en temûtu" bolmağunça

Zâhiride baş közini yummağunça

Neçük çinger yetmegünçe humı humdan

Kul Hace Ahmed kattığlanıb küysin emdi

İçü taşıng hâm kalmasun pişsin emdi

Köz yaşıng akkan birle sen nem deme

Hâh külse yığlasa aşık edi

Çehre-i surhın körüb biğam deme

Aslı nesling katre-i âb-ı meni

Sen anı suvret körüb mehrem deme

Ger yürekde bolmasa yüz dağ-ı derd

Can berür cânâneğe merhem deme

Azze ve celldin keçmese adem deme

Ahmedâ tutkıl ğanimet her nefes

HİKMET-133

Muhabbetsiz halâyıkdın her kim kaçsa

Ariflerni suhbetide cevlân kılur

Ortap köyüp ışk yoluda yaşın saçsa

Hak körsetkey dîdârını Vallâh billâh

Kayda barsa tesbihleri Şey'en li'llâh

Andağ kulnı özi izlep cânan kılur

Tün seherler Hak uyğatıp kan yığlatar

Bidâr kılıp öz ışkığa bel bağlatar

Devâsı yok derdni berip zâr ingreter

Munda yığlap anda barsa sultan kılur

Hakk'a âşık bolğan kullar dâim bidâr

Rızvan emes maksûdları berür didar

Ehl ü ayâl hânumândın bolur bizâr

İsmâil dek aziz cânın kurbân kılur

Şeyhmen teyü baş kötergen Hakka rakib

Emânetdür aziz cânğa inanmanglar

Harâm harış yapmış malğa inanmanglar

Mâllarını karış atlığ yılan kılur

Bu dünyâğa binâ koyğan Kârun kanı

Dava kılğan Firavn birle Hâmân kanı

Hiç bilding mi âdem ölmey kalğanını

Bu dünyânı vefâsını bilgenini

Dünyâ-taleb bûy-ı Hudâ alğanını

Allah deseng köz yaşıngnı bârân kılur

Işk derdige deva sorgan hazır tilbe

Zahirde yok batın içre kılur cilve

Mazı sarıng barıng içre kılur ğalbe

Işk derdige deva kılsa Rahman kılur

Kimni körseng bu yollarda yalğan âşık

Zâhir sûfi batın içre ermez sâdık

Anıng üçün ma'şûkığa bolmaz lâyık

Cândın keçken çın âşıklar Haknı közler

Ariflerge hizmet kılıp yolın tüzler

Ol âşıknı halâyıkka sultân kılur

Aşık bolsang keçe kündüz ışk istegil

Tâ'at kılğıl keçe kobup hiç yatmagıl

Akil bolsang nâdânlarğa sır aytmagıl

Çın dervişler tâatların pinhân kılur

Derviş bolsang tâat kılğıl kılma riyâ

Her guşede tâat kılğıl Tengrim güvâh

Yalğan derviş kayda barsa zevk ü da'vâ

Adil pâdşah tâatların isyân kılur

Vây oşandağ dervişlerdin penâh bergil

Ol nâdânğa ülfet kılmay cânım algil

Eyâ mahbûb yolda kaldım yolğa salgıl

Tevbelikni Hâcem câyın bostan kılur

Dervişmen dep tâat kılur halk içinde

Riyâ kılıp yügrüp yürer anda munda

Allah üçün tâat kılğan derviş kanda

Çın dervişler tağ u çölni mekân kılur

Aşık bolsang ışk yolıda fenâ bolğıl

Didâr izlep hasretide eda bolğıl

Merhem bolup çın derdlikke devâ bolğıl

Hulk-ı huşnı cân alurda âsân kılur

Aşıkları Hakk'a bakıp na'ra tartar

Muhabbetni deryasığa çomup batar

Gevher alıp ma'şûkığa zârın aytar

Katre yaşı yerge tamsa ummân kılur

Aşıklarğa berdi ışkın küydürgeli

Züleyha dek kaddin dütâ kıldurgalı

Riyazette reng-i rûyın soldurgalı

Çın âşıknı reng-i rûyın saman kılur

Aşıkları Hakk kahrıdın korkup titrer

Yer ü kökde melâyikler yığlab turar

Gâhi kızıl gâhi sarığ bolup turar

Nâle kılıp yer ü kökni lerzân kılur

Aşıklarnı has maşukı seherhezler

Nida kılgay "ya abdi" dep batın közler

Işk şiddeti tuğyan kılsa derdi zarlar

Kaydasan dep yürek bağrın biryan kılur

Kaydasan dep kaydasan dep âşık aytar

Ağzı aytmas tili aytmas dili aytar

Üç yüz altmış tamurları lerzân kılur

Aşıklarnı kıyamet küni hâlin sorgay

Çın âşıknı kögsin yarıp dâğın körgey

Pâk ağzıdın kefki akıp yügrüp körgey

Kimge berse pâk ışkını hayrân kılur

Aşıklarnı talebleri câm-ı şarâb

Maşukığa yetmek üçün bağrı kebâb

Ruhlarını ğızâsıdur çeng ü rebâb

Ahı çıksa yetti iklim veyran kılur

Kudret birle her ne kılsa erklig özi

Kudretidin ma'lûm turur kış u yazı

Ey na-insâf Allah bile kılma bâzi

Kahhâr İgem cânlığlarnı bi-can kılur

Yığlamaknı her âdemge bergen kanı

Yığlamaklığ âsân emes bağrı kanı

Köz yaşıngnı riyâ kılma Haknı tanı

Riyâ birle kılğan tâat barça gezâf

Şeriatda tarikatda kârıng hilâf

Ahiretde kezzâblarnı üryân kılur

HİKMET-134

Ma'rifetni meydanıda cevlan kılgan

Keçe kündüz közyaşını umman kılur

Ul bülbülni avazını eşitgenler

Tekebbürni tağın kesib uşatganlar

Bu dünyanı mezesini unutganlar

Feryad urub yığlab közin giryan kılur

Didar tileb köksin teşib nâlân kılur

Vaderiğa keçti ömrüm toymay kaldım

Rahilesiz yolga kirib harıb kaldım

Himmet kurın belge mehkem çalıb aldım

Eya aşık keçe kündüz tınmay yığla

Küyüb pişib yürek bağrıng ezib dağla

Ecel yetse merdânevar beling bağla

Mundağ aşık barsa anda mihman kılur

Şeyh Mansur özbaşını dârda kördi

Pertev saldı Hak didârın anda kördi

Bihûd bolub özin bilmey efgan kıldı

Vaşuka deb özin bilmey cevlan kılur

Şeyh Şibli aşık bolub bilmey ötti

Şeyh Bayezid yetmiş yolı özin sattı

Bu dünyanı izzetlerin taşlab attı

Ötken işge nedamet deb efgan kılur

Andağ erler suhbetini tabgan kişi

Zahir hande bâtınların pinhan kılur

Mundağ bolmay Hak vaslığa yetib bolmaz

Resva bolmay sırdın manâ alıb bolmaz

Hû zikrini aytıb daim tildin koymaz

Vehmi birle dillerini lerzan kılur

Te'sir kılmas alimlerge aytgan pendin

Arif uldur ten mülkini veyran kılur

HİKMET-135

Tecellini makâmıdur aceb makâm

Kılavuzsız yolğa kirse yoldın azar

Vesvâs eylep şeytân-la’in dinin buzar

Öz yolığa salıp anı hayrân kılur

Ol makâmnı bildürgeni rehber kerek

Tarikatnı pişeside safder kerek

Uşbu yolnı zabt eylegen server kerek

Andağ mürşid uçmağ mülkin tayrân kılur

Ol makâmğa yetken âşık şarâb içer

Hânumânın ber-bad berip cândın keçer

Şevk kanatın Hazret taba tutup uçar

Arş u kürsi levh ü kalem tayrân kılur

Didâr tilep terk eyleseng mâ-sivânı

Uçmağını hâs kulığa ihsân kılur

Ol makâmnı tevhid atlığ darahtı bar

Sâyeside âşık kullar Burâk-suvâr

Her bir şâhı ming yılçalık yolnı tutar

Her kaysısı öz özige ünvân kılur

Ol darahtnı mevasıdın tatkan kullar

Gor içinde âsâyişde yatkan kullar

Seherlerde köz yaşını ummân kılur

Himmet kurın Kul Hâce Ahmed belge bağla

Muhabbetni otu birle yürek dağla

Yakang tutup tang atkunça tınmay yığla

Şâyed senge rahm eyleben cânân kılur

HİKMET-136

Uşbu sırnı bilmegen cahil kişi

Dervişlerni kadrini kaçan bilür

Til uçıda ümmetmen deb da'va kılur

Mustafa'nıng kadrini kaçan bilür

Tarikatnı lezetidin tatkan kişi

Dünyasını din yolıda satkan kişi

Keçe-kündüz közde yaşı akkan kişi

Bu dünyada günahın bolar farik

Köp kişiler da'va kılur nefs közetib

Yeb, içib, hayvan kebi tünler yatıb

"Külli muttaki alimen", deb aytdı Resul

Ey Kul Ahmed, bul hadisni kılgıl kabul

Cahil halkı pir kadrini kaçan bilür

HİKMET-137

Sübhân İzim bendesige lutf eylese

İçi yarup taşı küyüb biryân bolur

Pir etegin tutup âşık yolğa kirse

Haknı izlep ikki közi giryân bolur

Candın keçmey ışk sırrını bilse bolmaz

Şermi bolmay yalğuz özin süyse bolmaz

Andağ âşık el közidin pinhân bolur

Canıng kıynap zakkum çaynap aşık bolgıl

Yaşıng döküp közüng suvlap sadık bolgıl

Andın keyin dergahığa layık bolgıl

Şemşir-i Hakk kolğa alıp nefsni çapkan

Kayda barsa közni yumup sırnı tapkan

Andağ sırnı tapkan kişi merdân bolur

Işk yolıda keçe kündüz yığlağanlar

Cândın keçip belin mehkem bağlağanlar

Hizmet kılıp Hak sırrını anglağanlar

Tün uykunı harâm kılıp nâlân bolur

Aşık bolsang Bayezid dek özüng satgıl

Bir lahzada şeytân mülki veyran bolur

Tang atkunça zikrin aytkıl canıng birle

Tağ u çölnü bostân kılgıl kanıng birle

Taşdan kattığ taşka yatkıl yanıng birle

Yoldın azğan yüz ming gafil merdân bolur

Ukbâ işin arka taşlap dünyâ izler

Ayet hadis beyân kılsâm kattığ sözler

Zâhir âdem bâtınları şeytân bolur

Zikrin aytğıl kanlar aksun közleringdin

Güller unsun her bir baskan izleringdin

Seherlerde erte turup kanlar yutgıl

Pir-i muğan etegini mehkem tutgıl

Hakka âşık bolğan bolsang cândın ötgil

Cândın keçken çın âşıklar üryân bolur

Bu dünyâda fakirlikni âdet kılgan

Kıyâmet kün andağ kişi sultân bolur

HİKMET-138

Arif âşık cân mülkide elem tartsa

On sekkiz ming kamuğ alem gülgül bolur

Köngül kuşı şevk kanatın tokup uçsa

Cümle vücud yâdın sayrar bülbül bolur

Muhabbetni meydânığa özin salsa

Marifetni meydanıga özin ursa

Sırr şarâbın içip âşık rûhı kansa

Meveddetni gülzârıda huş gül bolur

Eren yolın tutkan hergiz yolda kalmas

Tenin cânın küydürüb şevk ihrâkı

İçden küyer yıkılıb hem kül bolur

Zâhirini atı birle bezegenler

Bâtınların otu birle tüzegenler

Şevk otını iç köngülge kezegenler

Tarikatdur bu yol atın bilse derviş

Ma'rifetni metâ'ıdın alsa derviş

Özge yollar bâd-ı hevâ sansa derviş

Hakikatnı meydânıda er ol bolur

Kattığlanıp Kul Hâce Ahmed yolğa kirgil

Kulnı körseng kulı bolup ma'nâ sorgıl

Seher vaktde kobup yığlab nâle eyle

Nâlişingdin yer ü kökler nevâ kılsun

Hakka sığnıp köz yaşıngnı jâle eyle

Andın songra Hak derdingge devâ kılsun

Çın derdlikni Allah süyüp bendem dedi

Üç yüz altmış bakıp anı gamın yedi

Melayikler yaşın alıp tuhfe kıldı

Kan yığlagıl yaşıng alıp güvah kılsun

Yüz ming günâh sâdır boldı bilelmeding

Tevbe kılıp dergâhığa kelelmeding

Hizmet kılıp yahşı duâ alalmadıng

Gaflederdin seni ne dep cüdâ kılsun

İsti'anet tilep duâ alalmasang

Hâs buzruklar seni ne dep duâ kılsun

Dâm-ı tezvir koyup halknı yoldın urdung

Şeyhlik kılıp riyâ birle dükân kurdung

İşret kılıp şeytân birle devrân sürdüng

Didarığa seni ne dep revâ kılsun

Lutfu kerem Hak yarattı sizler üçün

Napaklarga ne dep lutfın âtâ kılsun

Keçe yatmay hâb-ı gaflet harâm kılsa

Zikr-i kalb u zikr-i sırnı tamâm kılsa

Ming bir atın tesbih etip kelâm kılsa

Bende ne dep dergâhığa hatâ kılsun

Emr-i marûf nehy-i münker bilip kılsa

Yatsa kobsa bir Hudanı hâzır bilse

Tâ ölgünçe Hâcesiğe hizmet kılsa

Bi-namâz u bi-tâatke bermez kuvvet

Rızkı nâkıs özi nâ-cins körmey devlet

Menlik kılıp yahşılarnı közge ilmez

Hû sohbetin kurgan yerge kaçıp kelmez

Tufrak-sıfat âlem anı basıp ötse

Yûsuf-sıfat birâderi kul dep satsa

Kulnı kulı ol kün ne dep hevâ kılsun

Şevki zevki muhabbetdin ayân kılğıl

Aşıklarga ışk otıdın beyân kılğıl

Hârlık zârlık meşakkatnı nişân kılğıl

Oşal otnı bostân kıldı körüng Allah

Boynın kısıp yığlab aytdı Şey'en li'llâh

Fakir miskin unda ne dep heva kılsun

Hakk'a âşık sâdıkları yürür hılvet

Tangla barsa Hakk kaşıda körer izzet

Cennet kirip didâr körer ayş u râhat

Pinhân yürer halkka ne dep riyâ kılsun

Kul Hâce Ahmed derd-i hâlet peydâ kılğıl

Cân u dilni Hak yolıda şeydâ kılğıl

Derdin tartıp rûz-ı mahşer gavğa kılğıl

Işk da'vâsın menge kılma yalğan âşık

Aşık bolsang bağrıng içre köz kanı yok

Muhabbetni şevki birle cân bermese

Zâyi keçer ömri anı yalğanı yok

Hârlık tartsa şum nefsingni öldürmeseng

Allah deban içke nûrnı tolturmasang

Vallâh billâh sende ışknı nişânı yok

Hakk zikrini mağzı cândın çıkarmasang

Üç yüz altmış tamurlarıng tebretmeseng

Törtyüzkırktört süngeklering kul kılmasang

Yalğançıdur Hakk âşık bolğanı yok

Nefsdin keçip kanâatnı peşe kılğan

Her kim tepse râzı bolup boyun sunğan

Yahşılarğa hizmet kılıp duâ alğan

Andağ aşık mahşer küni armânı yok

Râhat taşlap can mihnetin hoşlaganlar

Çın âşıkdur hergiz anı yalğanı yok

Işk derdini bî-derdlerge aytıp bolmaz

Bu yollarnı ukbası köp ötüp bolmaz

Işk gevherin her nâmerdge satıp bolmaz

Bî-haberler ışk kadrini bilgeni yok

Derdge toldung ğamga soldung tilbe boldung

Işk derdini sorsang hergiz dermânı yok

Başıng keter bu yollarda hâzır bolğıl

Işk yolıda ölmez burun zinhâr ölğil

Pir etegin mehkem tutup hizmet kılğıl

Hizmet kılğan hergiz yolda kalğanı yok

Aşık ermez cânânığa cân bermese

Dehkân ermez ketman çapıp nân bermese

Munda yığlap âhiretde cân bermese

Yolda kalğan bûy-ı Hudâ alğanı yok

Ey bi-haber ışk ehlidin beyân sorma

Derd istegil ışk derdige dermân sorma

Bu yollarda âşık ölse tavânı yok

Zâhid bolma âbid bolma âşık bolğıl

Mihnet tartıp ışk yolıda sâdık bolğıl

Nefsni tefıp dergâhığa lâyık bolğıl

Işksızlarnı hem cânı yok imânı yok

Işk sevdâsı kimge tüşse resvâ kılur

Allah hakı bu sözlerni yalğanı yok

Kul Hâce Ahmed cândın keçip yolğa kirgil

Andın songra erenlerni yolın sorgıl

Allah deban Hak yolıda cânıng bergil

HİKMET-141

Tevbe kılıp Hakk'a yanğan âşıklarğa

Uçmağ içre tört arığda şerbeti bar

Tevbe kılmay Hakka yanmağan gafillerge

Tar lahedde katığ azâb hasreti bar

Uçmağ mülkin uman kullar tevbe kılsun

Tevbe kılıp hazretige yavuk bolsun

Hûr u kusûr ğılman vildân hâdim bolsun

Elvân elvân kiyer teşrif hil'atı bar

Kaçan ölüp gorğa kirse gorı kengrür

Oğan İzim Rahim Rahmân rahmeti bar

Tevbesizler bu dünyadın keçmez bilür

Ölüp barsa gor azâbın körmez bilür

Namaz roze tevbe üzre barğanlarğa

Hak yolığa kirip kadem koyğanlarğa

Uşbu tevbe birle anda barğanlarğa

Yarlikanmış kullar birle suhbeti bar

Namaz birle rozeleri otın alar

Alem halkı süynüp anı Hak'dın tiler

Kıyamet kün körüp anı alar tınglar

Ne kul ermiş bu saadet nusreti bar

Ol arığlar kimge turur bilgil anı

Tevbe kılğan âşıklarğa içürür anı

Tevbesizler ol arığdın içmes ba veli

Anga içrür zehir zakküm şerbeti bar

Kıyametni bir küni ellik ming yılça bolur

Bu dünyanı sanıça bil neçe bolur

Kıyamet kün yetmiş ming yıl otta kalur

Tevbe kılgan kullar küymez mühleti bar

Her kim Haknıng kulı bolsa Hakka yansun

Kul Hâce Ahmed neçük munda orun tabsun

On sekkiz ming kamuğ âlem hayrân erür

Kâlu belâ degen kullar uluş aldı

Sükut etken kullar dini veyran erür

Hak te'âlâ imân âtâ kıldı bizge

"Kâlü belâ' deban rûhlar kıldı sedâ

Tangla barsam elk ayağ barça güvâh

Hak kaşıda barça işler âsân erür

Yığlamay mu ötti ömrüm eya şâhım

Kabsab keldi karanğuluk çıkkıl mâhım

Keçe kündüz kâim turdı Tengrim bildi

Tilde ümmetmen der dilde yalğan erür

Ümmet bolsang Mustafâ'ğa peyrev bolğıl

Aytğanların cân u dilde sen hem kılğıl

Keçe kâim kündüzleri sâim bolğıl

Keçe kündüz dürüd aytıp ülfet bolğıl

Nefsni tefip mihnet yetse râhat bolğıl

Andağ âşık ikki közi giryân erür

Kul Hâce Ahmed nefsdin müdâm suvâ bolğıl

Küyüp pişib derdi birle eda bolğıl

HİKMET-143

Behişt aytur: "Ne dersen sözni bilmey aytursan

Bahillerning boynıda otluğ zencir-kişen bar"

Behişt aytur: "Men artuk peygamberler mende bar

Cuhûd, tersâ aldıda türlüg azâb-suzân bar"

Behişt aytur: "Men artuk mü'min kullar mende bar

Duzah aytur: "Men artuk zâlim kullar mende bar

Duzah aytur: "Men artuk münâfıklar mende bar

Münâfıklar boynıda otdın işkel-kişen bar"

Zâkirlerni könglide zikr ü fikr-i Sübhân bar"

Duzah aytur: "Men artuk binamazlar mende bar

Behişt aytur "Men artuk didâr körmek mende bar

Didârın körsetürge Rahim atlığ Rahmân bar"

HİKMET-144

Bişek biling bu dünyâ barça halkdın öter a

İnanmağıl mâlıngga bir kün koldın keter a

Ata-ana-karındaş kayan ketti fikir kıl

Tört ayağlığ çûbın at bir kün senge yeter a

Dünyâ üçün ğam yeme Hakk'dın özgeni deme

Kişi mâlını yeme sırât üzre tutar a

Ehl ü ayâl karındaş heç kim bolmaydır yoldaş

Merdâne bol ğarib baş ömring yel dek öter a

Kul Hâce Ahmed tâat kıl ömring bilmem neçe yıl

İlâhi kıl bendengge rahmet

Okuğan bendeler bimâr bolmaz

Okuğanğa kılurman anda şefkat

Kıyâmet künide kılğum şefâat

Hudâyım kılsa in'âm menge cennet

Muhabbet şevkini könglige salğay

Cemâlin körsetip Perverdigarım

Özin yolığa salsun Bir ü Barım

Hudâyım eylesün mahşerde hurrem

Kıyâmet kün arığ Zât'ığa mahrem

Duâğa yarı berse her müsülmân

Öler vaktda eltgey nûr-ı imân

Meni hikmetlerim âlemğe tolğan

Meni hikmetlerim kân-ı hadisdür

Kişi boy eltmese bilgil habisdür

Meni hikmetlerim fermân-ı sübhân

Kılur bir lahzada çölni gülistân

Meni hikmetlerim şevk-i muhabbet

Közini yaşığa kılğay tahâret

Namazığa Resûlullâh imâmı

Anı kavmi melâyikler tamâmı

Şikestelik birle kılğan namâzı

Kabul bolğay anı Hakk'a niyâzı

Meni hikmetlerim âşıkka aytıng

Dili âine dek sâdıkka aytıng

Heme kor u ker ü bâtını gezâf

Tamâm iklimni kezdim tapmadım sâf

Meni hikmetlerim sarrâfğa aytıng

Hudâyım bâ-kerem Vehhâb'ğa aytıng

Adâlet pâdşahı bir atı sâdık

Kılur bir lahzada vaslığa lâyık

Dini imânı yok İslâmı veyran

Kıyâmet tangı atsa yolda kalğan

Pir-i kâmilni körmey şeyh-i Sen'ân

Hudâ kılmas kabûl okusa Kur'an

Özini şeyh alur kölbârı hâli

Yigirme beşke yetmey anı ali

Alarnı sözleri zalimi zaldur

Şeriat ehli bu eldin hicaldur

İnansun dep munı bir neçe bi-akl

Kılurlar evliyâlardın munı nakl

Koyup dâmın güzergâhlarğa bi-pir

Tili mekr ü hile kılğanı tezvir

Alarnı körmengiz yüzini hergiz

Anıng dek lanetidin eyleng perhiz

Eger âlim bolsa cânım tasadduk

Dürr ü gevher sözin âlemge saçsa

Oşal âlimge cân kurbân kılurman

Tamâmî hânumân ihsân kılurman

Kanı âlim kanı âmil yârânlar

Hudâdın sözlese siz cân beringler

Çın âlim yastukın taştın yarattı

Nime oktı anı âlemğa ayttı

Özini bildi erse Hakk'nı bildi

Hudâdın korktı yu insafğa keldi

Meni hikmetlerim dânâ işitsün

Meni hikmetlerim feri yu kavli

Dili könglide bolsa, zikri Mevli

Kayu bende Hudâğa bolsa mâyil

Meni hikmetlerim hoblarga aytıng

Okuğan bendeler bimâr bolmaz

Eger yüz yıl ömr körse karımaz

Eger yer astığa kirse çirimez

Hudâ kılğay anı duzahdın âzâd

Behişt-i câvidânda eylegey şâd

Eşitip hikmetimni goşğa alğan

Atâ kılğay öler vaktıda imân

Yesevi hikmetin dânâ işitsün

Cevâhir kânıdın bir nükte alsun

İşitmegen barı hasretde kalsun

Kişi hikmet işitse cânı birle

Çıkar canı anı imânı birle

Kulakğa almağay bu sözni nadân

Anı âdem deme ol cins-i hayvân

Hudâyım sözidin çıkkan bu hikmet

Hudâ kılğay anı elbette bi-gam

Kirer cennet içige şad u handân

Hudâyım eylegey mesrur u şâdân

Meni hikmetlerim Hak'nı senâsı

Meni hikmetlerim kend u aseldür

Meni hikmetlerim inâm-ı Allah

Seher vaktda dese "estağfirullah"

Anı şeytân-lâin tutmas yolını

Hum-ı ışkdın meyni bir katre tatkıl

Hum-ı ışkdın kişi bir katre tatgay