Ana Sayfa | Turkce-1 | Siirlerim-1 | Siirlerim-2
 

                                       SAVAS VE ÇOCUK

                                                    Beyaz güller elimde,
                                                    Umutlarim içimde,                                                                
                                                    Baris dilimde kaldi.

                                                    Demokrasi, insan hakki
                                                    Vuruyordu Irak’i.
                                                    Yüzlerce ölü ve yüzlerce yarali
                                                    Muttefikler kararli:
                                                   ‘’Göz döndürdü  maliniz; özgür olmalisiniz’’.                                                           

                                                     Sen basma kundaginda                                                                                  
                                                     Mavi emzikli bebek
                                                     Iyi ki anlamadin
                                                     Insan demek, ne demek.
                                                     Sen dünyayi sicacik, sefkatli gögüs sandin.
                                                     Yanmis ama aldirma, bak yine ayrilmadin.

                                                     O bes yasinda yavru
                                                     Savas demisti babasi, savas
                                                     Akli karisiyordu yavas yavas
                                                     Birkaç saat olmustu yer yataklarina yatali
                                                     Neydi bu savas? Nasil anlamali?
                                                     Uyku tutmadi; kalkti
                                                     Pembe ruyalarini yarina birakti
                                                     Yoksul odanin aksi caminda
                                                     Karanlik gecenin karanliginda
                                                     Bir ates toptu gördügü; büyülüydü
                                                     Ona dogru yaklasti..
                                                     Güldü.
                                                     Ellerini cirpiyordu ki
                                                     Öldü.

                                                     Beyaz güller elimde,
                                                     Umutlarim icimde,
                                                     Baris dilimde kaldi.



 

ANTROPOZOIK

Günesten kopan parça,
KAYNADI ASIRLARCA
Döndü, döndü Uzay’da
Soguyarak yavasça.

Hiç bitmeyen yagmurlar,
Sonunda okyanuslar,
Yeryüzünü KAPLADI,
Hayat suda BASLADI.

Olusunca karalar
Tek hücreli CANLILAR
Bölünüp çogalarak
Büyüdü YAYILARAK.

Bodur boylu bitkiler
Göklere eristiler
Dinozorlar çabucak
Onlara yetistiler.

Buzul olan devirden
Zaman gelip geçerken
Ilk CANLILAR yokoldu
Bu degisen küreden.

Azoik, Mezozoik,
Biterken Neo-zoik
Dünya inkisaf etti
Yasanacak cennetti.

Maymun denen hayvandan
Türeyen bir YARATIK
YARARLANDI AKLINDAN
Her seye hakim ARTIK.

Gelistikce gelisti
Fikirleri çelisti
Dili, dini, IRK AYRI
Savaslara giristi.

YÜZKARASI Atom ÇAGI
Hirosima YAVRUCAGI
Senden sonra nesillerde
Izler de  var BULACAGI.

Insanoglu dediler
Milyarlara geldiler
Kirlettiler çevreyi
Ozonu da deldiler.

Uçan kustan sürüngene
Geçirip ellerine
Çevirdiler Cenneti
Mahseri  Cehenneme.

Böyle gitmez, sonunda,
Uzak degil YAKINDA
Kendini de gömecek
BATIRDIGI Dünyada.
 
 

ZAMANI  DEGIL

Uçusup duruyor SARI yapraklar
Olamaz daha hiç mevsimi degil
Parlayan günesi örtmüs bulutlar
Olamaz yagmurun ZAMANI degil.
 

KALMAMIS yesili, KIRIK dallari
Kurumus yasarken pembe BAHARI;
Düsmüsler yerlere ham MEYVALARI
Devrilip giden bu ilk agaç degil.
 

Bilirim bahçeler DAGITTIGINI
Bilirim dünyalar KARARTTIGINI
Bin türlü emekle YARATTIGINI
Al ama Allah’im, SIRASIZ degil.


ORMAN

Birbiriyle dost olmus
Sarmas dolas agaclar,
ORMANIN SARKISINI
Söyler gibi  agaçlar.

Yesilin en koyusu
En koyu gölgeleri
DOGANIN  SIRLARINI
Saklar gibi agaçlar.

DALINI, YAPRAGINI
Kökünü, TOPRAGINI
Küçücük CANLIYA da
Sunar gibi agaclar.

Uzanan kötü ele
VICDANSIZ yüreklere
Sessiz YALVARISLARLA
Aglar gibi agaçlar.