ครั้งหนึ่ง ได้กล่าวถึงพญานาคตนหนึ่งชื่อกาลียะ อาศัยอยู่ในทะเลสาบกาลินที แห่งเมืองยมุนา แนวป่าวรินทวัน ได้มีเหตุการณ์ กล่าวถึง เมื่อ เหล่าเด็กๆโคบาลพาวัวของตนไปกินน้ำ และลงอาบที่ทะเลสาบกาลินที พญานาคกาลียะเกิดไม่พอใจพ่นพิษใส่ทะเลสาบ ทำให้เหล่าโคบาลตายไปเป็นอันมาก ร้อนถึงพระกฤษณะได้ทราบข่าวจึง มาช่วย ปราบนาคกาลียะ การต่อสู้ของ พระกฤษณะนั้นยาวนานมาก ครั้งหนึ่งพระกฤษณะพลาดท่าถูกไฟของนาคกาลียะ สลบไป แต่ก็ยังสามารถฟื้นขึ้นมาต่อสู่ได้อีก พญานาคกาลียะแผ่พังพานออกเป็นนับพัน เศียร ซึ่งพระกฤษณะก็ได้ต่อสู้อยู่ท่ามกลางเศียรนับพันนั้น ซึ่งถือกันว่าท่วงท่าการต่อสู้ของพระกฤษณะนั้นเปรียบเสมือนท่าร่ายรำที่สวยงาม ต่อมาพญานาคกาลียะได้เสียทีพระกฤษณะ ซึ่งในพระกฤษณะกำลังจะปลิดชีวิตนาคกาลียะนั้น นางพญานาคกัญญาซึ่ง เป็นภรรยาของนาคกาลียะได้มาร้องขอชีวิตเอาไว้ พระกฤษณะจึงไว้ชีวิตแต่ห้ามนาคกาลียะกระทำการใดที่เป็นการ รบกวนชาวโคบาลอีกเลย ดังนั้นรูปของพระกฤษณะปราบนาคกาลียะนั้นมีปรากฏอยู่ บริเวณทับหลังและหน้าบันต่างๆ เนื่องจากท่วงท่ามในการต่อสู้ที่ว่ากันว่าสวยงามนั่นเองจึงกลายเป็นที่นิยมทำกัน