Jan Soldaat | Jan Soldat |
Jan was een vrolijke soldaat | Jan war ein fröhlicher Soldat. | |
Hij zong en hij floot als hij ging over straat. | Er sang und er pfiff, wenn er über die Straße ging. | |
En de mensen zeiden tot elkaar: | Und die Menschen sagten zueinander: | |
“Die man die daar gaat is een mordenaar.“ | “Der Mann, der da geht, ist ein Mörder.“ | |
Maar Jan was een vrolijke soldaat. | Aber Jan war ein fröhlicher Soldat. | |
Hij gooide alleen zijn handgranaat | Er warf seine Handgranate nur | |
Voor vrouw en kind en vaderland, | Für Frau und Kind und Vaterland, | |
En hij gooide ‘m alleen van hoge hand. | Und er war sie nur auf Befehl von oben. | |
Jan was een vrolijke soldaat. | Jan war ein fröhlicher Soldat. | |
Maar nu was het allemaal niet nodig meer. | Aber nun war es überhaupt nicht mehr nötig. | |
In het hele land was geeneen militair, | Im ganzen Land gab es kein einziges Militär mehr, | |
Geen kasernes, mortieren en soldaten, | Keine Kasernen, Mörser und Soldaten, | |
Geen tanks en kanonnen en granaten. | Keine Panzer und Kanonen und Granaten. | |
Alleen, gek, Jan had niet meegedaan. | Nur, verrückt, Jan hatte da nicht mitgemacht. | |
Hij had een kanon op zijn zolder staan. | Er hatte eine Kanone auf seinem Dachboden stehn. | |
Hij liep nog in soldatenpak, | Er ging noch in Uniform umher, | |
De rug recht, de armen strak.. | Der Rücken gerade, die Arme straff. | |
Hij poetste op zijn achterbalkon | Er putzte auf seinem Hinterbalkon | |
De loop van ‘t kanon dat glom in de zon | Den Lauf der Kanone, die in der Sonne glänzte, | |
En schoot op de kat in de tuin van de buren, | Und schoß auf die Katze im Garten der Nachbarn, | |
Zodat het daverde over de schuren. | So daß es über die Scheunen donnerte. | |
En de mensen spraken er schande van | Und die Menschen fanden das schändlich, | |
En zeiden tot hun kinderen: “Word nooit als Jan! | Und sagten zu ihren Kindern: “Werd bloß nie so wie Jan! | |
Want die schiet op de kat in de tuin van de buren, | Denn der schießt auf die Katze im Garten der Nachbarn, | |
Zodat het davert over de schuren.“ | So daß es über die Scheunen donnert.“ | |
Niemand sprak meer met hem in het land. | Nieman im Land sprach mehr mit ihm. | |
Niemand zei meer “Dag“ of gaf een hand. | Niemand sagte mehr “Tag“ oder gab ihm die Hand. | |
Niemand verkochte hem meer een brod, | Niemand verkaufte ihm ein Brot mehr, | |
Alleen als hij zei: “En nu snel of ik schiet je dood!“ | Nur wenn er sagte: “Und nun mal schnell, oder ich schieß dich tot!“ | |
Zei spogen voor hem op de stoep. | Sie spuckten vor ihm auf den Bürgersteig aus. | |
De kinderen riepen: “Pis en poep!“ | Die Kinder riefen: “Pisse und Scheiße!“ | |
En “Vuile, vuile mordenaar!“ | Und “Dreckiger, dreckiger Mörder!“ | |
En dan lachte Jan maar, | Und dann lachte Jan nur, | |
Dan lachte hij maar. | Dann lachte er nur. | |
En dan eens op een avond belt de koning op: | Und dann einst eines Abends rief der Köning an: | |
“Kerel! Wij hebben een enorme strop. | “Kerl! Wir erleiden einen enormen Reinfall. | |
De vijand staat al voor Maastricht. | Der Feind steht schon vor Maastricht. | |
Pak je kanon en doe je plicht!“ | Nimm deine Kanone und tu deine Pflicht!“ | |
En dan neemt Jan afscheid van zijn vrouw, | Und dan nimmt Jan Abschied von seiner Frau, | |
En roept aan het eind van de straat: “Blijf me trouw!“ | Und ruft am Ende der Straße: “Bleib mir treu!“ | |
En slaat de weg in naar Maastricht | Und schlägt den Weg nach Maastricht ein, | |
Dat kilometers verder ligt. | Welches Kilometer weit weg liegt. | |
En dan neem Jan afscheid van zijn vrouw, | Und dann nimmt Jan Abschied von seiner Frau, | |
En roept aan het eind van de straat: “Blijf me trouw!“ | Und ruft am Ende der Straße: “Bleib mir treu!“ | |
En slaat de weg in naar Maastricht | Und schlägt den Weg nach Maastricht ein, | |
Dat kilometers verder ligt. | Welches Kilometer weit weg liegt. | |
En de vijand beschikt over twintigduizend man. | Und der Feind verfügt über zwanzigtausend Mann. | |
En Jan beschikt alleen over Jan. | Und Jan verfügt nur über Jan. | |
Maar hij brult in gevechtspak, de helm vol lover: | Aber er brüllt im Kampfanzug, den Helm voller Laub: | |
“De gaarde sterft nooit!“ en dan geeft hij zich over. | “Die Garde stierbt nie!“ und dann ergiebt er sich. | |
Want hij brult in gevechtspak, de helm vol lover: | Denn er brüllt im Kampfanzug, den Helm voller Laub: | |
“De gaarde sterft nooit!“ en dan geeft hij zich over. | “Die Garde stierbt nie!“ und dann ergiebt er sich. |