BLOOPERMAN EN ZIJN KERSTMIS VAN DE EEUW:

Het was een donkere nacht en Heemskerk was bedekt onder een deken van rust. Iedereen lag allang te slapen en het was doodsstil. Iedereen??, nee niet iedereen want Heemskerk's waakzame superheld annex nachtbraker lag te tobben in zijn bed. Starend naar het plafond vroeg hij zichzelf af: "zou de kerstman wel komen voor hem dit jaar??", Sinterklaas had het ook al af laten weten dit jaar. "de sint is op een peniciline kuur en daardoor is zijn schimmel verdwenen" had zijn moeder verteld, en ja Blooperman zou ook niet willen dan de sint zonder paard het dak op ging dus hij kon het wel begrijpen.
"De Kerstman heeft geen schimmel dus die zal toch wel komen?" vroeg Blooperman zichzelf af en hij was het ook wel met zichzelf eens en dus viel hij als een blok in slaap.
De volgende dag werd de 29 jarige superheld wakker en rende naar de open haard, hij keek in de sok die hij met een 13 mm plug stevig aan de haard had gespijkerd, want hij verwachte heel wat cadeautjes. Maar hij  vond niks, het was al 23 december en de kerstman was nog steeds niet langsgeweest!, "misschien  ligt het aan de sok" dacht Blooperman en rook eraan. "nou mijn moeder heeft het anders gewoon met -piep- gewassen en dat beertje van die reclame zegt dat het goed is, dus dat zal dan wel". Blooperman droop teleurgesteld af en schoof aan aan de ontbijttafel. "Er is post voor je" zei zijn moeder en gaf Blooperman met trillende handen een enveloppe aan. "WOW!, dat zijn vast die mensen van die kleurplatenwedstrijd van vorige week he mam??", misschien heb ik wel de hoofdprijs gewonnen: een echte Teletubbies placemat!!!" snel scheurde Blooperman de enveloppe open en gaf hem aan zijn moeder (hij kon zelf namelijk niet lezen). "Beste Blooperman" begon zijn moeder "het spijt me, maar je bent al 29 jaar oud en de kerstman heeft geen centjes om ook voor irritante volwassen semi-helden zoals jou cadeautjes te kopen, om een lang verhaal kort te maken, dit jaar staan er voor jou geen cadeutjes onder de boom!" veel liefs van de kerstman ps: En hou op met die stomme verlanglijstjes elk jaar, superhelden van 29 jaar oud spelen niet meer met barbies, leer dat maar eens en ga eens een psychiater zoeken ofzo...". Moeder stopte en keek naar Blooperman. "Ja sorry  maar dit jaar heeft de kerstman geen zin om alle schlemiele superhelden in de wereld een cadeautje te brengen" zei zijn moeder. Blooperman zat als een goudvis die teveel shotjes heroine gehad had high voor zich uit te kijken en mompelde iets. "m m m, maar??, d d d dat?, w w w waarom??". "Ja , hij heeft natuurlijk wel gelijk Blooperman, je bent er gewoon te oud voor!".
Blooperman sprong kwaad uit zijn stoel en griste de brief uit de handen van zijn moeder "dat zullen we nog wel eens zien" schreeuwde hij en hij vloog bijna het raam uit. Ja, je had ook niet kunnen verwachten dat Blooperman in 1 keer het raam uit ou vliegen, maar na eerst 2 keer tegen de muur aan te zijn geklapt, lukte het hem toch eindelijk om naar buiten te geraken. Nu zullen de oplettende luisteraars denken: had Blooperman nou niet beter via de deur naar buiten kunnen gaan?, en het antwoord daarop is ja, maar geef die jongen nou gewoon een kans. Als hij nou gewoon via het raam naar buiten wil, dan moet hij gewoon via het raam naar buiten gaan!!.
Na een kleine anderhalf uur vliegen belandde Blooperman in Staphorst aan en kwam tot de ontdekking dat de Kerstman op de Noordpool woont. Na een omweg via de zuidpool belandde Blooperman eindelijk om precies elf uur 's avonds voor het huisje van de kerstman en klopte op de deur (want er was geen bel omdat er geen electriciteit op de noordpool is..).
"HOHOHOHOHOHO, wie hebben wij hier?" de kerstman keek Blooperman vragend aan. "Ik ben Blooperman meneer de kerstman" antwoordde Blooperman verlegen. "U heeft me vandaag een brief gestuurd" Blooperman gaf de brief aan de kerstman en die zette zijn leesbril op en las aandachtig de brief. "Ach, nou herinner ik het me weer!, ja sorry hoor mannetje, maar sinds vorig jaar heb ik 20 extra werknemers in dienst moeten nemen, ja dat krijg je met die melkert banen allemaal. "Ik heb nou allemaal nieuwe posten in moeten stellen, zoals assistent-rendierenneus-oppoetser enzo, en dat kost zoveel extra geld, dat ik gewoon minder cadeautjes kan weggeven". Blooperman keek beteuterd naar de kerstman "maar is er niks wat ik kan doen zodat ik toch een barbie krijg van U" vroeg hij bedroefd. "Nou ik weet wel iets hoor!" de kerstman gaf Blooperman een klopje op zijn schouders en een zakdoek om zijn tranen weg te vegen. "Het zit namelijk zo, ik mis een elf. Ik weet niet waar hij is, maar hij kan wel in levensgevaar zijn!, hij is nu al een dag weg en we weten niet waar hij is, dus als jij hem kan vinden, dan krijg je van mij een barbie pop". "WOW!!, super ik doe het!" Blooperman schudde de kerstman de hand en vloog als een speer weg . "Blooperman wacht!!!" schreeuwde de kerstman, maar hij was al te ver weg om de kerstman te horen. "Jezus, heb ik hier keurig netjes een kompas en een kaart met de plek waar de elf ongeveer is en dan vliegt hij als een kip zonder kop weg, hij weet niet eens hoe de elf heet!".
Blooperman vloog en vloog....... en vloog en vloog en vloog (zijn de zeven minuten nou al bijna vol, want het verhaal duurt niet zo lang meer, effe kijken hoor, oh ja) en hij wist precies waar hij was, totdat hij verdwaalt was. En hij keek naar beneden en zag helemaal niks, want er was een ongelofelijke sneeuwstorm beneden hem. Maar boven die sneeuwstorm uit hoorde hij een korte en hoge gil, en Blooperman zag een man die werd aangevallen door een hele grote ijsbeer. "Ach dacht Blooperman, die zijn vast bezig met een circusact" en wou verder vliegen. Maar het toeval wou nou net dat de benzine van zijn jetpack op was en neerstortte, zo op het hoofd van de ijsbeer!!!!. "De man vloog hem om de hals "dank u meneer!!!, u hebt mijn leven gered!!!, ik ben u eewig dankbaar!". "Ach het is mijn plicht als superheld zijnde" zei Blooperman trots. "Nee!", zei de man  "ik zal u wat vertellen, ik ben niet zomaar een man, ik ben een elf en ik heb magisch krachten! omdat je me gered hebt mag je drie wensen doen!". "Dat vind ik niet moeilijk!" antwoorde Blooperman "ik wil een teletubbies placemat en een pop van Ken en van Barbie". "HA!, ik heb die stomme kerstman helemaal niet nodig!, ik zorg wel voor mijn eigen kerstcadeaus" dacht Blooperman met zichzelf en een gelukzalig gevoel vulde hem, want voor het eerst in 29 jaar had hij zelf eens een keer iets geregeld. "Zo zal het geschiedde" zei de elf en toverde de drie dingen. "En nu?" zei de elf . "En nu ga ik spelen met Ken en Barbie, laten we the love test doen, dan mag jij Gijs Staverman zijn goed??". "HOE KUN JE SPELEN IN EEN SNEEUWSTORM MIDDEN OP DE NOORDPOOL!!!" schreeuwde de elf wanhopig. "We komen hier nooit meer weg!".

En zo eindigd dit verhaal midden op de noordpool met twee moralen: 1: Je moet ook dingen weg kunnen geven zonder er wat voor terug te vragen. Want het gaat in deze wereld te veel om nemen en te weinig om geven, want geven kan je een gelukzalig gevoel geven en dat is meer waard dan hoeveel geld dan ook!!!.
2:  je moet eens bedenken dat je ook zelf eens een initiatief mag nemen in het leven en niet je leven laten lijden door iemand anders want als je zelf eens een initiatief neemt, net zoals Blooperman, dan zal je merken dat het leven veel interessanter word. Want geloof het of niet, er zijn echt mensen die lijken op Blooperman, hoewel die natuurlijk overdreven afhankelijk is.
Als je besluit om eens meer over dit soort dingen na te denken dan denk ik dan je een:
EEUWIGE KERST! zult beleven!..

De Auteur: Jeroen Besseling