 De pers over Ex-FRIEND Allerlei Strooifolder  t e r u g n a a r p e r s ! ! ! !
 t e r u g n a a r o p t r e d e n s ! ! ! ! Optreden Green in club 9 in Koersel-Beringen met in het voorprogramma Ex-Friend op zondag 17 maart 1996 The name of this, group is GREEN ! Dat was in '85 het eerste wapenfeit van de lichtjes geniale popgroep, uit Chicago. USA. Op Zondag 17 maart (en dat is zéér binnenkort!) komen zij in club 9 de pannen van het dak spelen., GREEN is nu al jaren PowerPopgroep met twee grote. P's, en maakt rockmuziek voor fijnproevers. Al 7 CD's lang, fladderende verrukkelijke melodieën en meerstemmige refreinen in de beste traditie van The Beatles en The Kinks uit de gouden strot van Jeff Lescher en companen. Kenners, herinneren zich GREEN ('86), Elaine MacKenzie ('89), REM EP ('90),.White Soul LP ('91), The Pop Tarts LP (92). en Pathetique EP ('93). Ze hebben ook een compilatie-CD met, de titel 'Flowers In The Grass'. Een aanrader !! GREEN speelt erg graag in Vlaanderen - vorig jaar speelden ze een anderhalf uur durend en felgesmaakt concert in zaal België,.in Hasselt. Bovendien verkochten: ze in 10 jaar tijd ondanks of dankzij hun resolute keuze voor een acommercieel imago en hun onsterfelijke cultstatus een pak CD'S. Deze Amerikanen maken van ieder concert een belevenis. Ze,schuwen dan ook geen uitstapjes in de ³meest onverwachte muzikale richtingen (o.a. The Who...) en low-profile als ze, zijn hoort er ook een flinke dosis humor en zelfrelativering bij hun podiumact. Een voorprogramma vond Club 9 in eigen provincie: EX-FRIEND was, de sympathieke opener van de Limbomania-preselectie in Club 9, volgens velen ten onrechte gebuisd voor een plaatsje tussen de 10 finalisten. Nu nemen ze revanche: ze zijn in de running voor een eerherstel bij de Grote Broer van Limbomania, Humo's Rockrally. Ex-Friend maakt overigens muziek in de GREEN-traditie. Gratis naar Green t e r u g n a a r p e r s ! ! ! !
t e r u g n a a r o p t r e d e n s ! ! ! ! Het Belang van Limburg D.B. KOERSEL.- Nu zondag 17 maart komt het lichtjes fantastische Amerikaanse gezelschap Green naar Club 9 in Koersel. Green is al meer dan tien jaar bezig in de beste powerpop-traditie. Bezieler Jeff Lescher kijkt niet op een fraai melodietje meer of minder en is ook niet bepaald wantrouwig tegenover meerstemmige zang. iets wat we ook durven zeggen over Ex-Friend, de groep die het voorprogramma verzorgt. Kaarten kosten 180 frank in voorverkoop en 250 frank aan de kassa. De eerste vijf die met dit berichtje aan de kassa verschijnen, Mogen er gratis in. Limburgse Groepen hebben namen t e r u g n a a r p e r s ! ! ! !
Het Belang van Limburg Jurgen Beckers 17 november 1995 HASSELT.- Wat zijn de vereisten voor een beginnende groep muzikale honden aan het begin van hun carrière? Een repetitielokaal, n Instrumenten, een begrijpend lief, veel goede moed en doorzettingsvermogen. Maar één van de belangrijkste dingen is ongetwijfeld de groepsnaam. De Red Hot Chili Peppers heetten vroeger bijvoorbeeld What Is This? Totdat iemand voorstelde om de naam van hun afdeling binnen de vroegere jeugdbeweging als groepsnaam te kiezen. Een klein detail maar als Anthony Kiedis vroeger niet bij de welpjes was geweest, had What Is This? vorig jaar Pukkelpop afgesloten. Een groepsnaam legt ook nogal eens beperkingen op aan de gespeelde muziekstijl. Bij Napalm Death kunnen wij ons bijvoorbeeld geen kleinkunst voorstellen, zoals Slayer waarschijnlijk ook nooit aan een blueske moet beginnen. Wij lieten de telefoon rinkelen in bekende en minder bekende en minder bekende Limburgse repetitiekoten en informeerden tussen twee powerchords door naar de oorsprong van groepsnamen. Engelse groepsnamen blijven het goed doen in de rockmuziek en de Engels-Nederlandse Van Dale blijkt dikwijls een doorslaggevende invloed op de groepsnaam te hebben. Isthmus In Irk, een Residentsachtig gezelschap uit Opglabbeek, zag het daglicht na lang bladeren in De Dikke. «Met het woord Isthmus liepen we al veel langer rond,» vertelt zanger-drummer-gitarist David Geraerts. ³Het betekent landengte en heeft absoluut niets met muziek te maken maar het klinkt wel leuk, we vonden het alleen een beetje kort en voegden er In Irk aan toe. «To be in lrk» betekent «met de verveling zitten». Isthmus In Irk, een landengte die met de verveling zit. Absurd hé? Maar dat is onze muziek ook. Bovendien bevat de groepsnaam drie i's, wat heel interessant is voor logo's en dergelijke.» De crossoverbende van Chew A Bone zat x-aantal jaar geleden in de woonkamer van bassist Danny vruchteloos in de Van Dale te snuffelen. Verder dan Outcry geraakten ze niet. Tot Danny's hond met een bot in de mond tegen het been van zanger Mark Van Luyk kwam schurken. De altijd norse van Luyk greep het been en gooide het weg, intussen de legendarische woorden «stomme hond, chew a bone» uitroepend. Brave hond. Wim Gombeer, toetsenman bij Eels For Pleasure, deed het zonder de hulp van Van Dale. Wim: «De inspiratie voor de groepnaam komt uit een pornofilm waarin dieren de hoofdrol opeisen. Je raadt het al, palingen komen er ook in voor. Paling, Eel in het Engels, en bij Eels For Pleasure moet ik al geen tekeningetje meer maken zeker?» Kurt Cobain Bij The Hangovers, het bier hijsend rockabilly-viertal uit Overpelt, lijkt de groepsnaam voor de hand te liggen. De realiteit blijkt veel complexer. Omdat zowat de helft van alle groepen in het genre zich bedient van het woordje Cat of een variant daarop, wees hun zoektocht al vlug in die richting. De katers, The Hangovers en klaar, was kees. Een leuke anekdote: The Hangovers doen jaarlijks onder de groepsnaam mee aan een strandvolley-'toernooi in Overpelt. Vlak voor hun eerste wedstrijd doet de presentator de aankondiging: «Om 14.30 uur op plein 37: Chiro 4 tegen Hangovers.» Rock Rally-winnaar Noordkaap ontstond in1987 toen oergitarist Alain Thijs met de ongewone groepsnaam kwam aanzetten. «Noordkaap is kort, zonder lidwoord, in alle talen hetzelfde en als je hem een keer gehoord hebt, vergeet je hem niet meer,» vertelt boegbeeld Stijn Meuris. Stel dat je groepsnaam Social Security is en je hebt ergens een beresterk optreden gegeven. 's Anderendaags heeft iedereen het over dat sterk groepje, allé hoe heette het ook alweer? Iets met een «s». Noordkaap dwingt,ons ook niet in één bepaald genre en bovendien is het een symme trisch woord: het plat voorstuk «noor», een hoog middenstuk «dk» en een plat achterste «aap». Zeer handig voor logo's.» Het Beringse punkcombo Boda's Friend had net zo goed Kurt Cobain kunnen heten, de betekenis is hetzelfde. Toen Kurt Cobain zich nog niet van een scheerapparaat hoefde te bedienen, had eenzame Kurt een ingebeeld vriendje, een zekere Boda. De vriend van Boda, Boda's Vriend is dus Kurt Cobain. Toen Sunflower Suit ophield te bestaan, moest frontman Frank De Roeck uit Genk op zoek naar nieuwe groepsleden en een nieuwe groepsnaam. Net zoals in zijn teksten houdt Frank niet van oppervlakkigheid. Over de groepsnaam, Ex-Friend, werd wel ernstig nageacht. Frank:«De groepsnaam refereert naar mijn ex-lieven. Als zo'n relatie stukloopt, hoor je van meestal «we kunnen toch vrienden blijven». Een nobele gedachte maar in de praktijk komt daar nooit iets van terecht. Daarom kun je maar beter onmiddellijk helemaal breken. Friend or Ex-Friend, een tussenoplossing is er niet.» Poltergeist Aan het kiezen van de naam Underdog!? lijkt zowaar een wetenschappelijke studie te zijn voorafgegaan. «Underdog is Engels maar het staat ook in de Nederlandse Van Dale,» beweert zanger Patrick Fransens. «De underdog maakt vooraf geen kans op de overwinning maar krijgt wel de sympathie van het publiek. Het is eens wat anders dan dEUS of Evil Superstars. Het uitroepteken en het vraagteken achter de groepsnaam dient om de aandacht te trekken. Als je zo op een affiche staat gaan de mensen zich vragen stellen: komen ze nu of komen ze niet. Op die manier pra ten ze al over je. Aanvankelijk heetten we UnderDog!? maar de grote- d hebben we op vraag van enkele journalisten laten vallen (lacht).» Mauro Pawlowski van Evil Superstars was naar eigen zeggen gewoon op zoek naar een groepsnaam die tweejaar later nog onnozel genoeg zou klinken. «Ik had een aantal opties op een blad geschreven en sprak ze één voor één luidop uit,» beweert een doodernstige Pawlowski. «De eer ste was Restaurant Benelux, de tweede Beatle Elvis of zoiets en toen sprak ik de onvergetelijke woorden Evil Superstars. De wolken werden donker en trokken samen, bomen kwamen tot leven en de aarde begon te schudden, precies zoals in Poltergeist. Toen wist ik dat ikjuiste naam had gevonden. Ik stelde de naam voor aan de andere leden in ons tuinhuisje alias repetitiehok. Weer hetzelfde: de wolken werden donker enzoverder.» «Ik wilde eerst zo'n letterplaat gebruiken, je kent dat weL de geesten bewegen je'hand naar bepaalde letters en daarmee maak je dan een woord. Maar stel je voor dat die geesten de letters B. E. A. T. L. E. en S. vormen. Dat The Beatles, al bestaan hebben, zal die geesten worst wezen. Gebruiken zul je hem want anders komt de vloek van de Poltergeist over je.» Het leven, van een rockmuzikant kan hard zijn. Our House in mijngebouwen: (Kolen)stof tot spreken - Tussen kunst en kitsch t e r u g n a a r p e r s ! ! ! !
t e r u g n a a r o p t r e d e n s ! ! ! ! Datum : 23/09/1996 Sandra Maes WINTERSLAG - Multi-interchaotisch, dat is het etiket dat je op de derde editie van de experimentele happening Our House kon plakken. Na de Boermanshallen in Hasselt en de Crypte onder de kerk van Genk vond Our House deze keer onderdak in de imposante mijngebouwen van Winterslag. En dat gaf deze editie extra (kolen)stof tot spreken. De multi-happening was een experimentele cocktail van ingrediënten die balanceerden tussen kunst en kitsch. Our House was zo chaotisch dat je je er wel thuis moest voelen. En dat deden we over het algemeen ook. «Een echte heksenketel,» zou organisator Michel Thysen later op de avond zeggen, waarmee hij insinueerde dat hij en zijn companen Danny Bierset, Boris Merckx en Bart Schepers in hun opzet waren geslaagd. De Winterslagse mijngebouwen waren voor de gelegenheid omgevormd tot eigentijdse bunkers van cultuur. In elke hal viel iets totaal anders te beleven. Elke bezoeker moest zijn eigen weg banen doorheen het overaanbod van kunstzinnige activiteiten. Onze wegen leidden dan ook meteen naar de centrale muziekhal waar Circus Bulderdrang zijn hypergeschifte ding stond te doen. Het vreemde toneel- en/of muziekgezelschap scoorde dankzij hun interactief optreden vrij goed bij de menigte. Maar het was duidelijk dat er een ferme schakel in de sketchketting ontbrak, met name cult-schrijver J.M.H. Berkmans. We zagen de man al eens eerder aan het werk bij Circus Bulderdrang en neem het van ons aan: als het op de drang tot bulderen aankomt, dan was Jean-Marie onmiskenbaar het puntje op de i. Opdat de lauwe douche van Circus Bulderdrang niet meteen al te veel sporen zou nalaten, zetten we onze speurtocht naar interactiviteit verder. Op naar de theaterhal. Dump-art Schilder Patrick Ceysens was gevraagd zijn massale kunstwerken in de voormalige badzaal te installeren. Maar toen de kunstenaar twee weken geleden de prachtige ruimte in het vizier kreeg, dook er prompt een experimenteel theaterstuk in zijn hersenen op. Hij haalde wat vrienden bij elkaar en 'Eat this, it is what it is', was een feit. De spanning tussen de acteurs die elkaar soms van haar noch pluim kenden, deed ons wel iets. Wat dat 'iets' nu precies was, dat kunnen we niet verklaren. Waarschijnlijk is het ons vergeven, want tenzij onze opmerkingsgave die dag niet goed werkte, wisten de acteurs zelf niet echt waar het stuk over ging. In de kunsthal, de vroegere lampenzaal, legden een twintigtal jonge kunstenaars de meest diverse kunstkeutels: van de abstracte beeldhouwwerken van Jos Cuppens tot de verfijnde juweelontwerpen van An Martens. Het was duidelijk dat dit de enige hal was, waar kitch niet echt op zijn plaats was. De foto-tentoonstelling 'Schatten van mensen' gaf een zwart-witte blik op de mijnstreek. Dump-art-artiest Steve Joste, die ook de muziekhal inrichtte met dump-art-artikelen zoals plastic en karton, legde zijn ei in een levensgroot aluminium standbeeld genaamd 'Tegen De Stroom In'. Dit kunstwerk zou hij later op de avond in het centrum van Genk dumpen. Op die manier wil de dump-art-artiest op een artistieke wijze erkenning afdwingen voor de kunstwerken van al zijn jonge medezielen die onderdrukt worden door de gevestigde waarden in de kunstwereld. Oog-dissectie Plots werden we opgeschrikt door synthesizer-riedels in de naburige mediahal. De twee Limburgse getalenteerde snaken van K-Lab (later op de avond ook op Eurobeat) lieten een workshop «Hoe maak ik mijn house-hit?» op de menigte los. Enkele jongelingen namen gretig het aanbod aan. Het duurde niet lang voordat de doorlopende video-artvoorstelling en de house-television onze aandacht trokken. Knap gedaan, maar ook daar sloeg de verveling even later toe voor passievelingen als wij. Vermits er voor elk wat wils was in Our House en sensatie het altijd wel doet, viel ons oog vervolgens op de tatouagestand. De tatoeëerder van het huis trakteerde iemand gul op een eeuwige inktprent. Wat de tatoeage precies moest voorstellen, zagen we niet meteen wegens het prille stadium waarin de inktvlek zich bevond. In elk geval deed de geur van gebraden huid ons afdampen. De surfende en chit-chattende jongeren daarentegen maalden er niet om. Terug naar de muziekhal, waar de poppy songs van Ex-Friend een lichte verademing vormden in deze experimentele chaos waar we als kunstleek niet veel van begrepen. Of was dat misschien de bedoeling? Het maakte niets uit, want de gasten van Uncle Meat lieten even later niets aan de verbeelding over. De verre neefjes van Sepultura ramden op eerlijke wijze hun kersvers ingeblikt broedsel op ons af. Muziek met ballen, Napalm Death-producer Colin Richardson kan een poosj op zijn lauweren rusten. Claustrofobie Om ook onszelf eventjes wat rust en een koele versnapering te gunnen, plantten we ons in het huiscafé, waar Isthmus in Irk een extreem rommelige set op ons afzwierde. Tal van jongeren vertrokken van hieruit voor een interessante rondleiding in de mijngebouwen door de laatste actieve ingenieur in de ondergrond, Julien Moons. Onze cinefiele neigingen kregen uiteindelijk toch de overhand op onze claustrofobische angsten. We doken dan ook een beetje bevreesd de donkere cinema- en poëziekelder in om ondermeer de prent 'Un Chien Andalou' van Buñuel en Dali in onze strot geramd te krijgen. Onder de technobegeleiding van dj's Trasher en Dowi had de macabere scène van de dissectie van een levend oog haast iets kunstzinnigs. Op onze speurtocht naar actie en reactie, stootten we ook op Augenblick, een muzikale, grafische dansmix waar de expressieve Griekse danseres Toula Limnaios een ontroerend dansschouwspel weggaf. Maar de krop in onze keel werd snel onderdrukt toen we vlak daarna in de muziekhal Dull-Eyed op ons afgevuurd kregen. Het was al snel duidelijk dat het publiek dit maar niks vond. Dull-Eyed imiteerde een soort van Stones-R & B, met Stones-riffs die een flauw afkooksel bleken van de echte keien. De Hoodoo Club maakte dan weer veel goed, alhoewel hun allusies op hun thuishaven Zutendaal na een tijdje lichtjes begonnen te vervelen. De groep speelde een nonchalant sterke set, ondanks het feit dat gitarist Thierry op het toneel ontbrak. Big Band Een waardige afsluiter voor Our House, bleek de verfrissende Big Band Free Time, een dertig-koppige Big Band die op een professionele manier klassieke arrangementen wisten te mengen met funky beats. De filmmuziek van 'A Space Odyssey' werd op een wonderbaarlijke manier omgevormd tot funky Big Bandmuziek. Deze derde editie van Our House bleek een gezellige,chaotische thuisbasis, waar er voor elk individu wel een kamertje beschikbaar was. Enkel kotbazen en huisreglementen werden de toegang geweigerd. Hopelijk is de boodschap begrepen. Het bewijs is nu geleverd. Voor de geklasseerde mijngebouwen van Winterslag ligt duidelijk een schitterende culturele toekomst in het verschiet. Idem voor Our House. Our House in mijngebouwen t e r u g n a a r p e r s ! ! ! !
t e r u g n a a r o p t r e d e n s ! ! ! ! Het Belang van Limburg Jurgen Beckers 17 september 1996 GENK-Opzaterdag 21 september Worden de deuren van ons huis weer wagenwijd opengezet. In de Mijngebouwen van Winterslag vindt voor de derde keer Our House plaats. Our House is een multi-happening in de ruimste betekenis van het woord. Een duivelse cocktail noemen de organisatoren het zelf. Een cocktail met als ingrediënten: film, dans, Intemet, beeldende kunsten, muziek, video, theater, 'house-TV en verzin zelf nog een paar dingen. U zal zien dat ze er zijn. In 1994 startten Danny Bierset en Michel Thysen het Out House-project in de Boermanshallen in Hasselt. Het doel was om alle kunstrichtingen, van klassieke beeldende kunsten over hedendaagse muziek tot de nieuwste digitale kunstrichtingen, samen te brengen en één dag actief daarmee bezig te zijn. De formule bleek aan te spreken. Vorig jaar vond Our House onderdak in de Crypte onder de kerk van Genk Centrum. De idee 'van 12.00's middags tot 12.00 uur 's nachts bleef behouden en de publieke belangstelling nam toe. Er werden meer talen gehoord dan alleen Limburgs. Our House bleef groeien en om de organisatorische rompslomp te kunnen beheersen, werd het duo uitgebreid met Boris Merckx en Bart Schepers. Op zoek naar een nieuwe, originele locatie kwam men ditjaar terecht in de voormalige mijngebouwen van Winterslag. Na tien jaar stilte zal er weerjong geweld in de geklasseerde monumenten gepompt worden. Verschillende industriële ruim worden omgedoopt tot bunkers van eigentijdse cultuur. Geen één richtingstentoonstelling maar een speurtocht naar actie en reactie. De bezoekers stippelen zelf hun programma uit. De centrale ruimte, voorzien van twee podia en aangekleed door kunstenaar Steve Joste, barst uit haar voegen met een combinatie van kunst en kitch. Hoodoo Club versus Circus Bulderdrang met cultschrijver J.M.H. Berckmans Ex-Friend versus Bgi Band plastic anjers versus stijlvolle sanseveria's. Uncle Meat In een andere ruimte kan de bezoeker live in de ether radio maken. Verspreid over de andere zalen vindt u onder andere: tattookunstenaars, Intemet, professionele dj's en verschillende workshops begeleid door K-Lab, twee jonge techno-producers en vaste waarden binnen de Dance Opera-stal. De hernieuwde klassieke kunsten vullen de voormalige lampenzaal. Schilderijen, tekeningen, keramiek, glasbeelden enjuwelen krijgen vonn waar u bijstaat. Het Our House-straatterras is het vertrekpunt van waaruit gids Julien Moons vertrekt voor een aantal rondleidingen. Moons was de laatste actieve ingenieur, in de ondergrond en biedt liefhebbers een kijkje en een woordje waar ze anders nooit zouden komen. Tussen al dat wffiere dat we koppig weigeren, te verklappen, krijgt u ook nog een heuse primeur voorgeschoteld. Uncle Meat heeft samen niet, producer Colin Richardson (o.a. Napalm Death) een nieuwe cd ingeblikt. Wij hebben ze al gehoord en ze klinkt fantastisch. Om 15.30 uur serveert Nonkel Vlees live uit die nieuwe cd. Our House begint om 12.00 en eindigt om,24.00uur. Tickets kosten 100 frank. Voor meer inlichtingen surft u naar Our House (http:llwww.lol.be/OurHouse) of belt u naar Michel Thysen tel. ((089)35.47.92). |
 Bookingskantoor : Toutpartout vzw Guffenslaan 88 3500 Hasselt tel (011)23 44 97 fax (011)23 33 28 |