 De pers over Ex-FRIEND Limbomania OP ZOEK NAAR INSPIRATIE  t e r u g n a a r p e r s ! ! ! !
 t e r u g n a a r o p t r e d e n s ! ! ! ! LIMBOMANIA PRESELECTIE Het Belang van Limburg MaLu KOERSEL.- De tweede preselectie van Limbomania was een beetje een tegenvaller Een handvol bands probeerden wel op zoek te gaan naar een eigenzinnig geluid, maar dikwijls bleven ze halverwege steken in die zoektocht naar inspiratie. Goeie bedoelingen dus, leuke ideetjes, toffe vondsten, maar Zelden een grandiose song. Alleen Ex-Friend en Moi Owsi ontsnapten aan die we matigheid. Het gevecht om de rock-subsidiepot van de provincie deel 11 trok opnieuw een volle zaal in Koersel. Ex-Friend had het kortste strootje getrokken en mocht openen. Ex-Friend is opgestaan uit de resten van Sunflower Suit, een groep waar wij niet echt kapot van waren. Maar dit was een wederopstanding die kon tellen. Goeie. stevige gitaarpop gekoppeld aan mooie, harmonieuze zang. Een extra gitaar en een extra zanger waren het geheime wapen. En uiteraard degelijke songs. Kon de avond nog stuk? Niet met T(h)ree alleszins. Dit keer ex-Missing Link, een punkgroepje dat wat aanrommelde. Over T(h)ree, is al dieper nagedacht. Experimentele gitaarflarden, twee zangers die fijn bij mekaar aanleunden en om beurten p een stoeltje plaatsnamen. T(h)ree had een paar briljante en een paar rampzalige momenten. Als ze daar ooit een goeie balans van kunnen maken, zijn ze vertrokken. Simpele, stevige metal-punk in de Biohazard-stijl. Meer had Conviction voor ons niet in petto. Goed gebracht, hechte band, maar het zout ontbrak een beetje op de patatten. Helemaal aan de andere kant van het metalstraatje zat High Tension. Die jongens verdienen een medaille voor bewezen moed. Ze brachten melodieuze Bon Jovihard-rock, altijd gevaarlijk in een rockwedstrijd. Een leren broek, een plukje borsthaar, een voet op de monitor, een dubbele bassdrum en een na elk nummer luid gebruld «Thank You» zorgden voor een hoge Spinal Tap-factor. We hadden hun poging zelfs verdienstelijk gevonden, ware er niet de met haken en ogen aan mekaar gektitte nummers en een toetsenman die het zwaar om zeep stond te helpen. De Spinal Tap-factor was ook bijzonder hoog bij Worlddevil. De NV Biereco.van de noise had naar goede gewoonte twee grijnzende duivels met slijpschijven bij. Orkestleider DiSwa had er niet beter op gevonden dan een pedaal te verbinden aan een fietslampje. Wanneer hij op die pedaal duwde ging het lampje aan en mochten de duivels de vonken laten vliegen. Door een overdaad aan slijpschijf vergaten we de muziek bijna: die was hard, noisy en een beetje overthetop. Roundahout had zich moeten onthouden van deze wedstrijd. De groep maakt degelijke popmuziek met goeie stemmen. En veel pop groepen kunnen daar in België een puntje aan zuigen, maar om de een of andere reden val je daarmee buiten de vakjes in zo'n wedstrijd. Onze gevoelige snaar werd voor de eerste keer echt geraakt door Moj Owsi. De energieke tante op het podium gaf hem serieus van jetje. Er kwam een viool aan te pas, stevige gitaren en flinke uithalen van de dame in kwestie. Het leverde een heel eigen Moj Owsi-universum op. Origineel, inderdaad. Als deze groep de nummers nog wat bijschaaft, kan dit iets worden. Die van Boda's Friend waren enorm jonge gastjes die boos hun punkgal op ons loslieten. Leuk om te zien en zelfs goed gebracht, maar goeie punk is tegenwoordig iets meer dan schreeuwen en rammen. The Eburones pakten uit met harde gitaren en door merg en been gaande zang. Allemaal best in orde alleen zaten we hartstochtelijk op goeie nummers te wachten. Die hoorden we twee keer. Niet eens een'slecht gemiddelde. Smoel Echt waar, we waren meteen aan het dansen bij A Rebel Without A Carot. Dit was funky-din ges, goed getapt en opzwepend. Maar na ongeveer twaalf minuten hielden we het voor bekeken vanwege iets te eentonig en net iets te veel op Urban Dance Squad lijkend. Het Squad-stukje van «Say A Little Prayer For My Demo» zat gewoon letterlijk in een nummer van A Rebel. Alleen de saxofonist kon voorkomen dat het hier om een identieke tweeling ging. Als deze jongens proberen iets eigenzinniger te zijn, willen we ze opnieuw een kans geven. Dat geldt ook voor Rusk. We hadden die groep al eens gezien. En we waren onder de indruk van hun goeie, recht-voor-de-raapse punk-songs. Dat was ook nu zo. Hoewel de zanger helemaal niks speciaals deed, vonden we hem toch uiterst grappig. Sommige mensen hebben nu eenmaal hun smoel mee. Helaas zorgde Rusk meer voor transpiratie dan inspiratie. Morgen leest u alles over de preselectie in Kozen. |
 Bookingskantoor : Toutpartout vzw Guffenslaan 88 3500 Hasselt tel (011)23 44 97 fax (011)23 33 28 |