 De pers over Ex-FRIEND Viva Velinx Eerste editie Viva Velinx alleen qua publieksopkomst tegenvaller  t e r u g n a a r p e r s ! ! ! !
 t e r u g n a a r o p t r e d e n s ! ! ! ! Het Belang van Limburg Gert Sillen Ann Winten Frederic Beckers Mark Geenard Inge Moermans 15 april 1996 TONGEREN.- Weinig volk vrijdag in Tongeren vo or de eerste editie van Viva Velinx. Aan de groepen lag het niet. Ex-Friend opende stevig, Mad Dog L oose wist van geen ophouden en ook The Sands, The Romans, De Mens en Wayne Kramer leverden mooie prestaties. Waar die magere publieke opkomst dan aan lag? Misschien aan het wegvallen van Angel Corpus Christi. Of misschien aan de relatieve onbekendheid van ex-MC5 gitarist Wayne Kramer, samen met Iggy Pop nochtans één van de grondleggers van de punk. Probleem is alleen dat Iggy Pop moeiteloos grote zaten kan vullen, terwijl die andere Opa Punk bijna niet aan de bak komt. Dat is jammer, maar wie het concert vrijdag wel heeft gezien, heeft tenminste weer iets om op café over op te scheppen. Want indrukwekkend was de doortocht van Kramer dus wel. Opener van Viva Velinx, het Limburgse Ex-Friend was erg overtuigend in het Velinx-kafee.. Twee knappe stemmen (ex-Sunflower Suit, ex-Stick) voelden zich goed in melodieuze rocksongs, met af en toe een tikkeltje country, ergens tussen Grant Hart en Green on Red. Een maand eerder werd nochthans in de grote zaal naast de Rock Rally-finale gegrepen. Of: hoe een betere P.A. en wat meer zekerheid een verschil kunnen maken. Mad Dog Loose, een eigenzinnige bende uit Gent, mocht als eerste het grote podium op. Het viertal speelde rustige nummers die regelmatig overliepen in loeihard gitaargeweld waarmee ze het publiek op verschillende oorgasmes trakteerden. De drummer, die overigens ook viool speelde tijdens zijn drumpartijen, leidde ons met de begintonen van 'Shiny Side' naar de absolute climax. Toen de afgesproken speeltijd om was, vertakten de heren het podium te verlaten en speelden ze gewoon lekker verder met alle lichten aan. Moet kunnen. Met de «Hoe was Mad Dog Loose?»-vraag wilde Michel Vanderhaeghen, frontman van The Sands, blijkbaar zijn muziek-credibility vergooien. Was de hemel op zijn hoofd gevallen? Een bindtekst! Geen repliek afwachtend lag 'Candy' al in de achtertuin. Zwijgen is goud is het motto van de Tumhoutenaars. De nummers volgden elkaar snel op met nimmer vervelende instrumentale interludia. 'Sky Is Blue' en het Sugariaanse 'Change': knikkende hoofdjes en buigende beentjes. The Sands zullen nooit de Therapy? van Vlaanderen worden is ook niet hun ambitie maar iets meer enthousiasme op het podium kan geen kwaad, als je het ons vraagt. Ambiorix Na de weemoedige nummers van the Sands had het publiek zin in wat leuks. Dat kreeg het. De Mens, de enige Nederlandstalige groep op Viva Velinx, viel met de deur in huis. We waren getuigen van een knallend optreden met een fraaie afwisseling van rustige en hardere nummers. 'Lachen En Mooi Zijn' ging door merg en been en toen de eerste kl an ken van'Maandag'uit de boxen knalden, kon niemand nog stilstaan. Zo goed als Jeroen Brouwers eert boek kan schrijven, zo goed is Frank Vander linden in het verzinnen van bindteksten. Met onderwerpen als belastingontduiking in West-Brabant, de dolle-koeienziekte en wereldvrede liet hij het publiek van de ene song in de andere glijden. Toen hun tijd om was, smeekte dit publiek dan ook voor 'Alsmaar Meer'. Dat kwam er niet. Wel nog 'Nederland' en het fel meegezongen 'Zij Zit Daar En Ik Zit Hier'. Prima concert. The Romans sloten af in het ondertussen goed gevulde kafee van De Velinx. Ze plukten nummers uit hun nieuwe schijf 'Be My Star', een typische groeiplaat,' en wisselden die af met klassiekers als 'Twice A Day', 'Minneapolis' en 'Burn'. Vreemd dat ze met zo'n nummers eigenlijk nog altijd The Replacements van België zijn. Echte erkenning bleef tot nu toe uit. Vrijdag viel het geluid af en toe tegen. Grapjes tussendoor over die goede oude Ambiorix maakten gelukkig veel goed. Daardoor werd het toch nog leuk en wie het gemist heeft, kan volgende zaterdag naar jeugdhuis Apollo in Lanaken waar de broertjes Leurs hun opwachting zullen maken. Bukowski «Wayne Kramer gezien?» Het was vrijdag een veel gehoorde vraag. e ex-gitarist van MC5 bleek spoorloos. Pas een kwartier voor het concert daagde hij op in Tongeren. Verkeersproblemen. Tijdens zijn set merkten we daar gelukkig niets van. Opa Punk ramde. Jammer genoeg liep de zaal leeg. Kramer weet waarover hij zingt: he has been there. Dat resulteerde in een song over kids met crackproblemen ('Crack In The Universe'). Amerika is te wild geworden voor de nostalgische Wayne. Daarna sloeg ie een bluesy zijweggetje in: «Still in the basement, dreaming of probation,» mijmerde hfj over zijn periode in de gevangenis. Maar het was niet droevigheid alom. Kramer speelde ook grappige liedjes. 'Dead Movie Stars', bijvoorbeeld, heel leuk. Voor vijfendertig drifti om bisnummers 19 brullende zielen breide hij er nog twee indrukwekkende bisnummers aan, waaronder 'Hank', een ode aan zijn favoriete schrijver Charles Bukowski. Deze man verdiende veel meer volk voor het podium. Viva Velinx niet echt viva t e r u g n a a r p e r s ! ! ! !
t e r u g n a a r o p t r e d e n s ! ! ! ! Het Nieuwsblad Maandag 15 april 1996 MVZ TONGEREN -"Voortaan staat de paasvakantie in de Velinx in het teken van jongeren en hun popcultuur. En daar hoort een festival bij". Deze zin dateert van de persvoorstelling van Viva Velinx. Een evenement met rock, expo en workshops. Het aanbod was er en mocht er ook zijn. De jongeren moeten echter, tenminste tijdens de paasvakantie de weg naar De Velinx nog vinden. Het cultureel centrum De Velinx doet felle inspanningen om ook op het vlak van rock de nodige potten te breken. In het verleden werden we op gezette tijdstippen verwend met degelijke optredens. De Velinx zag de paasvakanti eals een ideale periode om een festivalletje te koppelen aan een aantal thema's die op een of andere manier met rock te maken hebben. De tentoonstelling en een workshop met Bill was alvast een shot in de roos. Wat niet kan gezegd worden van de sessie rockjoumalistiek, waarbij enkele rockjoumalisten werden binnengehaald om een aantal ³technieken" aan de would-be journalisten over te dragen. Stop en over naar het festival Viva Velinx Rock. We hoorden opmerkelijk goeie dingen bij Ex-Friend die net als The Sands (ongetwijfeld de topper van dit festivalletje) bewezen dat je niet echt een kei van een muzikant moet zijn om gewoon goede songs te brengen. Hoed af voor de keyboardspeler en de zanger-gitarist (wat een charisma) van The Sands. De Mens blijft De Mens, je houdt ervan of niet. Ik niet, dus over naar Limburgs' trots The Romans. Voor ons kon Viva Velinx niet meer stuk. Nu nog even voor een ruimer publiek zorgen. (MVZ) |
 Bookingskantoor : Toutpartout vzw Guffenslaan 88 3500 Hasselt tel (011)23 44 97 fax (011)23 33 28 |