Rocket Scientists - Brutal architecture (KDCD-1017)
   

Een album uit alweer 1995, maar toch de moeite waard om even te noemen. Het merendeel van het werk afkomstig van het Kinesis label komt maar met mondjes maat over de grote plas en weet de symfo liefhebber hier te bereiken. Vandaar dus nog even een extra aanhaling van 'Brutal architecture' van Rocket Scientists. Het album steekt prima in elkaar en klinkt zeer helder. Tijdens het openingsnummer 'Dark water part one' denk je te maken te hebben met een regelrechte Pink Floyd kloon. Niets is minder waar wanneer je de rest beluistert, maar enige Floydiaanse invloed mag je deze amerikanen niet ontzeggen. 'Wake me up' maakt meer duidelijk en toont de iets zeurderige zang van Erik Norlander. Hier en daar wordt een (sample?)mellotron ingezet om een symfonische omlijsting te geven. De meeste songs echter doen meer mainstream aan, zoals je van vele amerikaanse produkten gewend zult zijn. Het slotstuk is een met mellotronklanken doorspekte ballade, die eigenlijk net niet van de grond komt en met zijn 11.29 minuten te langdradig is. Voor de rest een uitstekend album, dat na een aantal malen luisteren een sfeervolle opluistering is in de platenverzameling. 

This page is hosted by  Get your own Free Home Page