22 พฤศจิกายน 2546 พวกเรานัดกันที่สวนป่าพุแค จังหวัดสระบุรี นัดกันราว 9 โมง เพื่อชมทุ่งทานตะวันตอนเช้าๆ แต่กว่าจะได้เจอกันก็ปาไปเกือบเที่ยง  แวะทานข้าวแกงริมทาง ก่อนจะเข้าเส้นทางทุ่งทานตะวันที่วันนี้ เริ่มบานและเริ่มเหี่ยวสลับกันไป ความงามของทานตะวันดูจะด้อยลง เพราะทริปนี้จะหนักไปกับการแวะหา ของกินเสียมากกว่า หลังจากชื่นชมความงามของดอกหน้าพี่ตุ๊กแล้ว จุดหมายที่เราทั้งหมดนัดเจอกันครั้งนี้ ก็คือร้านอาหารครัวบัวหลวง (น้ำตกโสภา) พวกเรานั่งทานกันตั้งแต่บ่ายกว่าๆ จนเกือบห้าโมงเย็น จึงค่อยย้ายก้นไปยังที่ตั้งแคมป์คืนนี้ที่ไร่ริมเขา ที่อยู่ห่างกัน เพียงเล็กน้อย พี่ฉี่เป็นคันสุดท้ายที่ตามมา พร้อมกับช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ ค่อยๆลาลับขอบฟ้า อาหารทริปนี้ค่อนข้างสบาย เพราะแม่เปี๊ยกทำไว้เสร็จเรียบร้อย แต่คืนนี้เราก็ยังได้ลิ้มรสกระเพาะปลาแสนอร่อย ของพี่อ๊อด ที่ไม่เคยทำให้พวกเราต้องผิดหวัง

สำหรับค่ำคืนนี้ความหนาวเย็นก็ยังเป็นแขกประจำ ที่ทำให้สาวโสดอย่างคุณเล็ก และสาวห่างสามีอย่างน้องหนิง ต้องสั่นสะท้านไปบ้าง ดูจะอบอุ่นที่สุดก็เห็นจะเป็นคุณชิงชัย ที่มีผ้านวมผืนใหญ่  (หรือจะเรียกผ้าใบคุมรถสิบล้อดีน่า)  สำหรับเสียงเพลงคืนนี้ถึงแม้จะให้ความสุขกับพวกเรา เหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา แต่ก็มีบางส่วนที่ขาดหายไป สำหรับพวกเราบางคนที่ไม่สามารถ มาร่วมการเดินทางครั้งนี้ ก็มีพี่เป๊กกับพี่ผอม นักร้อง Inter ของเรา จะเหลือกก็แต่วงรวมดาว ไม่ไล่ไม่เลิก หรือถึงมาไล่ก็ไม่ยอมเลิก ที่คอยกล่อมเราให้หลับใหลพร้อมฝันร้าย

เช้าวันใหม่กับอากาศที่สดใส แต่เป็นช่วงเวลาสั้นๆ เพราะอีกไม่นาน พวกเราต้องเจอกับลมที่ค่อยๆแรงขึ้น จนเกือบเป็นพายุ ทุกอย่างเ้กือบปลิวไปหมด ยกเว้นพี่ตุ๊กของเราคนเดียวที่ไม่สะทกสะท้าน กับแรงลม

สำหรับการเ้ดินทางครั้งนี้ ถึงแม้จะเป็นทริปสั้นๆ แต่ก็ให้ความสุขเล็กๆ กับวันเวลาที่พวกเราได้มีโอกาส มาใช้ชีวิตร่วมกัน ร่วมกันดูพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ร่วมกันหัวเราะ ร้องเพลง และช่วยกันหอบเต็นท์หนีพายุ.................
สักวันหนึ่ง เมื่อมีใครกลับมาเปิดบันทึกนี้ เรื่องราวทั้งหมดก็จะเริ่มขึ้นใหม่ เหมือนกับวันที่เราได้อยู่ด้วยกัน