ย้อนความทรงจำแด่เพื่อนผู้ร่วมเดินทาง

 

 

 

 

All good thing must come to an end.
มีคำกล่าวว่า " ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา "

ถ้ามีคนถามว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร
คงมีมากมายหลายคำตอบ ขึ้นอยู่กับความคิดความต้องการ
ของแต่ละคน ในแต่ละช่วงของเวลา
บางคนเกิดมาเพื่อเป็นเจ้าคนนายคน บางคนเกิดมาเพื่อทำงาน
เพื่อเป็นสามีที่ดี เป็นที่รักของครอบครัว เป็นนักคิด นักเขียน และอีกหลายคำตอบ
นั้นคือความคิด ความฝัน และเมื่อเราได้ทำถึงจุดหนึ่ง
ที่ใกล้เคียงกับที่เราฝันไว้ เราสามารถรับรู้ได้ถึงใจที่เป็นสุข
แต่นั้นคงไม่ใช่จุดหมายที่แท้จริงของชีวิต
และความสุขที่แท้จริงเราคงยังไม่มีโอกาสได้สัมผัส
และคงไม่มีใครตอบได้ว่าความสุขนั้นอยู่ ณ ที่แห่งใด

สำหรับ "เปี๊ยก" ผู้ซึ่งเกิดมาเพื่อเป็นนักเดินทาง
หลายคนอาจบอกว่าการเดินทาง การท่องเที่ยว
เป็นแค่เพียงช่วงเวลาพักผ่อน ช่วงสั้นๆ
แต่สำหรับ เปี๊ยก มันคือหัวใจ คือความรัก คือความสุข
เมื่อใดที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่ในโลกที่แตกต่าง
หัวใจเราจะมีแต่รอยยิ้ม เหมือนรอยยิ้มบนหน้าของเพื่อน
ที่มีเพื่อนร่วมเดินทางบางคนเคยบอกไว้
" เจอหน้ามันก็เห็นแต่รอยยิ้ม และคำว่า ครับ ได้ ใช่แล้ว"
อาจเป็นเพราะเส้นทางที่เราต้องการก้าวเดิน เป็นเส้นเดียวกัน
หรืออาจเพราะเรามีหัวใจของนักเดินทางเหมือนกัน
และเวลานี้ เขาอาจพบจุดหมายปลายทาง
กับสถานที่ที่สวยงามที่สุดในชีวิตของ "นักเดินทาง"

บันทึกการเดินทางหน้านี้อาจไม่สนุกสนาน
แต่ก็อยากจะบอกกับเพื่อนๆที่เคยร่วมเดินทางทุกท่าน
การเดินทางเป็นความสุขต้นๆของชีวิตของเรา
และเพื่อนๆทุกคน เป็นผู้มีส่วนร่วมเติมเต็มความสุขนี้
และเราก็คิดว่า " เปี๊ยกก็คงคิดเช่นเดียวกัน"

แม้หนทางจะยาวไกล   แต่หัวใจเราผูกกัน
สู่จุดหมายที่ใฝ่ฝัน        กับคืนวันที่สวยงาม

เมื่อวันวาน
บนเส้นทางสายนี้   เคยมี เขาร่วมเดิน
มาวันนี้
มีเพียงเรา กับความทรงจำของเพื่อนผู้ร่วมเดินทาง

3-4 ธันวาคม 2548
บ้านไร่ริมเขา
มวกเหล็ก
สระบุรี
 

 


ร่วมส่งข้อความสำหรับ เปี๊ยก ที่นี่

 

 

Home | [ ปิดหน้าต่างนี้ ]