Mijn zoon Dave door papie
Toen op 19/05/1979 Dave geboren werd was het groot feest. Ik ging het direkt vertellen aan mijn ma en pa die toen nog een volkscafe hadden centrum stad. Ik belde ook naar mijn de bomma van Ingrid, en ging onmiddelijk daarna naar Ingrid haar ma en pa om het nieuws te vertellen. Onderweg kwam ik her en der klanten tegen van het cafeetje tegen en die vroegen me "hoe is het met Ingrid" en wat doe je dan zo fier als ne pauw. Dan vertel je in geuren en kleuren hoe alles verlopen is en wat voor ne ferme zoon dat ge hebt hé. Maar toen ik bij ma en pa van Ingrid belde en ma de deur opendeed zei ze, en ik hoor da precies nog altijd "zeg das nogal schoon, iedereen weet het 't al, en nu mag ik het ook weten zeker"(zeer, zéér, kwaad amaai). Na uitleg enz.. was en is ze er nog steeds kwaad voor. Maar dit kon de pret niet bederven. Er werd die dag een aardig pintje verzet en tot in de vroege uurtjes werd er uit volle borst gezongen 't is nen Davy op de toen nr 1 staande hit in de navy je weet wel van Village People. De dag erna in de kraamafdeling zag mijn lief vrouwtje er nog erg moe uit, onze nieuwe spruit had het nogal uitgehangen, hij weende om de haverklap. Alleen als hij bij mama lag was het (soms) goed. Later wisten we waarom hij steeds weende, Dave eet enorm en heeft veel liefde nodig. En nu is onze teddybeer 1meter 87 en weegt ongeveer 90 kilo en hij heeft nog steeds veel liefde nodig, maar je krijgt ook veel liefde terug. Op school was hij geen hoogvlieger vanf het begin wisten we dat hij er van baalde thuis te leren, het was al genoeg dat ge dat op school moest doen. Daarom werd er door hem, en onmiddelijk met onze goedkeuring, gekozen voor een technisch onderwijs op latere leeftijd. Dit lag hem goed en hij kwam met het beste resultaat van de klas naar huis. Hij was net 18 geworden in mei toen hij na een maand vakantie ging werken als drukker bij Antilope te Lier. In school Drakenhof kreeg hij op 6 jarige leeftijd te maken met basketbal dat meester Joris daar verzorgde (waar ik Joris nog steeds dankbaar voor ben). Eén jaar later schreef hij zich in bij de gelijknamige club om deel te nemen aan compititie basketbal, wat hij trouwens nooit heeft opgegeven, hij speelt dus nog. Door ons en de basket is Dave uitgegroeid tot een zeer sociale jongen met een zacht karakter waar je echt veel liefde van krijgt. Dat ik hem graag heb als kind moet ik er zeker niet meer bij vertellen zeker. Dank u Dave om zo een aangenaam kind en gast te zijn ik hou van je.
Papie