ONS WENDY DOOR PAPIE
Mijn dochter zag de wereld op 11 maart 1977. Het was een schat van een boeleke, ze sliep veel en wenen deed ze bijna niet. Ik was de eerste die haar een propere doek aandeed, en trots dat ik was. Mijn vrouwtje verzorgde haar met veel liefde en zorg, en zo werd ons Wendy een kleuter. Toen ze twee en half was ging ze naar de kleuterschool St Jozef waar ze later ook de lagere school volgde. Van daar ging ze verder de lessen volgen op de Turnhoutsebaan in het St Agnesinstituut, nog later ging ze naar St Jozef te Borsbeek. Voor het hoger onderwijs ging ze naar de Karel de Grote school om de richting maatschappelijk assistent te kiezen. Ze wist nog steeds eigenlijk niet wat ze in haar leven ging doen tot we op een zekere dag gevraagd werden op een open deurdag van de politie en de brandweer op linkeroever. Daar zag ze hoe de politie kon werken met afgerichte herders. Toen we naar huis reden zei ze:" papa en mama ik weet wat ik wil gaan doen, ik wil politie agente worden met hond of beter gezegd hondengeleider". Wij dachten, och dat zegt ze nu, maar dat gaat wel over. Maar dan ken je Wendy niet, dat ze sociaal is en van dieren geweldig houd wisten we. Maar dat ze zich zo zou vastbijten om dit doel te bereiken hadden we eerlijk gezegd niet verwacht. Maar Wendy ging ervoor. Ze liet de Karel de Grote school achter zich. En begon zich voor te bereiden om na de nodige testen te hebben volbracht, deel te mogen nemen aan de politieschool. Nooit hadden we Wendy zo zien werken. Ze begon te zwemmen, lopen, gevechtssporten te leren en verdiepte zich in de te leren stof als een bezetene. Na een jaartje echt zwoegen was het resultaat daar en werd ze beëdigd door burgemeester Leona Detiége, we waren er bij en bomma en bompa ook, en fier dat we waren. OK nu was ze bij de politie maar nog lang niet als hondegeleider, daarvoor moest ze nog eerst ervaring opdoen. Ze koos dan ook resoluut de strafste wijk van onze koekestad. Omgeving De Koninckplein, Statie, Dam. Daar leerde ze volop alle problemen van een grootstad als Antwerpen kennen. Ook was ze mede de oprichter van het skateteam, een initatief dat vooral bij de jongeren insloeg. Ze leerde zo de problematiek rond de jongeren en vooral de allochtonen in onze stad kennen. Na een kleine drie jaar werking stond er geen enkele deur meer in de weg toen ze vernam dat er twee nieuwe kandidaten werden gezocht om hondegeleider te worden. Uiteraard waren er veel kandidaten toch werd Wendy als eerste verkozen en terecht denk ik, ik weet namelijk dat ze zeer goed voorbereid was, ze was er ook al een half leven op voorbereid en wist alles over Duitse herders. Nu is ze dus eindelijk hondegeleider bij de politie te Antwerpen en dat ze graag gaat werken moet ik er niet bij vertellen zeker. Proficiat Wendy voor je doorzettingsvermogen, ik ben echt fier op je en dat mag iedereen weten.
Papa,