Mapraw 's diary
6 มิถุนา 2543
" ตอนนี้กี่โมงแล๊ว นุก " (พร้าวถาม เพราะขี้เกียจล้วงเพจในกระเป๋ามาดู) (นุกจังเหล่ตา มองดูนา'กาที่ข้อมือตัวเอง) " บ่ายโมง ยี่สิบหก. (เงียบ) อ่าา" (นุกมองว่าเราจดอะไร ยุกยิกๆลงบนกระดาษ) " ทำอะไรอ่ะ " (ถามไมวะ เห็นๆกันอยู่) (แล้วก้อยื่นหน้ามาอ่านเรียบร้อย จนมันพอใจ เอ๊ะ รึว่าเรายื่นให้มันอ่านก้อไม่รู้แห๊ะ) " มันจะเขียนไปทำม๊ายย (นุกลากเสียงยาว) ยย" (ก้อเอาไปลงไดอารี่อ่ะดิ ถามได้) เดี๋ยวๆ อุ๊บอิ๊บก่อนน๊ะ ขอบรรยายสภาพแวดล้อมตอนนั้นหน่อย
พร้าวนั่งอยู่ในห้องแอร์ รอเรียน Controllership อยู่ค่ะ ส่วนสถานที่นั่งของเพื่อนแต่ละคนอ่ะน๊ะ อ่านกันดีๆน๊ะจ๊ะ (วาดรูปประกอบก้อได้) ..หนิงนั่งข้างหน้านุก >นุกนั่งข้างๆพร้าว >พร้าวนั่งอยู่รังผึ้ง เอ๊ย!หลังผึ้ง >ผึ้งนั่งอยู่ข้างหนิง อิอิอิ๊ หวังว่าเพื่อนๆ คงจะเข้าใจนะก๊ะ หนิงนั่งเม้าท์กะผึ้งอยู่ค่ะ แล้วคงจะได้ยินเสียงโหยหวน ดังมาจากด้านหลัง (555 นุกทำค่ะ นุกทำ) หนิงจึงกลับคอหันมาเบิ่ง (มันเป็นพี่ของกลับหลังหันจ๊ะ) พอผึ้งเห็นหนิงหัน - ก้อหันมามั่ง (คงไม่บ้าคุยอยู่ผู้เดียวหรอกเน๊าะ) " ทำรัยอ่ะ เขียนเพลงเหรอ? " หนิงถาม มะพร้าวก๊ากก.. .กก !! 555 จี้อ่ะ คนอย่างพร้าวเนี่ยะน๊ะ จะมาแต่งเพลงเขียนเพลง ทั้งชาติก้อแต่งไม่จบ!! หรือถ้าแต่งจบ เป็นคน - คงไม่ฟัง (อืมม เรารู้ตัวดี) น่าจะมีอย่างอื่นมาฟังแทน
เนี๊ยะ รอนานน๊านนานแน๊วน๊ะ จารย์ไม่เข้ามาซ๊ากที (ก้อดีแล้วนี่หว่า จะบ่นทำไม??) ในห้องเรียนตอนนี้เลย Happy ม๊ากก ค่ะ เดี๋ยวพร้าวจะเล่าไรให้ฟัง แต่ต้องกระซิบหน่อยน๊ะ ไม่งั้นอาจโดนคนโกรธเอาอ่ะ
<เริ่มต้นการกระซิบ> ตะกี้ผึ้งหยิบเพจนู๋หนิงจะเอามาอ่านล่ะ แต่หนิงก้อไม่ย๊อมม ไม่ยอมลูกเดียวค่ะ รีบแย่งเพจคืนใหญ่เลยแหละ น่าสงสัยจังเน๊อะ - ทำตัวน่าค้นหา (เพจ) คงจะมีบางข้อความที่มิอาจเปิดเผยต่อสาธารณชนได้ เอ๊ะ!! กะลังเขียนสนุกอยู่เลย ทำไมห้องเรียนมันถึงป่าช้า(เงียบ)ได้แบ่บนี้ล่ะ เวน-ระกำ!! จารย์เข้าแล้วนี่ อิ๊บๆ ขอหยุดเขียนชั่วคราวนะจ๊ะ ..
.. <แว๊ก ลืมปิดการกระซิบ อ่ะปิดแล๊วน๊ะ> ..
14.17 ทำไมเวลามันนานยั่งงี้น๊ะ (รู้สึกจะบ่นคำนี้บ่อยมาก) วิชานี้น่าเบื่อจังเลยค่ะ แล้วรุ่นพี่ยังบอกมาอีกด้วยว่ายากๆๆๆ ทีแรกพร้าวกะจะทำใจให้ชอบมันซักหน่อย จะได้เรียนอย่างสบายใจ ไร้การโดด อิอิ แต่ท่าทางจะเรียนไป เบื่อไป บ่นไป เครียดไปซะแล้วอ่ะดิ โด่ เรียนต่อก้อได้ !!
เวลาเอ๋ย เวลา ข้ากำลัง เรียกเจ้าหนา ได้ยินไหม ได้ยินแล้ว จงรีบเดิน ให้ไวไว เอ้าว์!! แล๊วนี่ เจ้าเดิน มาหาข้าทำไม?? ที่ข้าบอก ให้เจ้า รีบเดินไป ข้าจะเร่ง ตัวเจ้างัย ให้รีบเอา - เข็มสั้น ไปชี้ไว้ ที่สี่โมง
และแล้วในที่สุด การเรียนในวันนี้ก้อจบลงเสียที พร้าวก้อรอดตายไปได้อีกวัน อิอิ แถมมีท่าทางว่า พรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดนักขัดมั่วฤกษ์อีกด้วย วันหยุดนี้กำหนดขึ้นเอง โดยมะพร้าวจ้าา .555