Mapraw 's  diary

    ติดต่อมะพร้าว ค่ะ

ไปอ่านในวันที่แล้ว ๆ มานะ ค่ะ

Guest  book

 

9 มิถุนา 2543
            และแล้ววันนี้ก้อคงเป็นวันที่พร้าวรู้สึกแย่ๆ  อีก 1 วัน  …วันศุกร์แต่ใจเราไม่สุขเลยแห๊ะ  …อุตส่าห์คิดว่าจะได้ไปเดินเที่ยวที่  Central  ลาดพร้าวแล้วเชียว   แต่พี่เลี้ยงที่บ้านพร้าว   เค้าต้องกลับบ้านด่วนค่ะ   มันช่วยไม่ได้จิงๆอ่ะน๊ะ  …รู้สึกว่าลูกชายพี่เค้าจะขาหักรึงัยนี่แหล่ะ   น่าสงสารจังเลยอ่ะ

          แม่กะลูกต้องอยู่ห่างไกลกัน  …พอรู้ข่าวคราวของลูกอีกที   ก้อเป็นข่าวที่ไม่ค่อยดีซะแล้ว  … ชีวิตคนเรานี่   มันคาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าไม่ได้จิงๆ   เลยน๊ะ  …ใครจะรู้บ้างล่ะค๊ะ   ว่าต่อไปอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า  …อีกหนึ่งนาทีข้างหน้า  …หรืออีก 1 วินาทีข้างหน้า   จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง  …เพราะงั้น   ถ้าในตอนนี้เราอยากจะทำอะไรอ่ะน๊ะ   ก้อรีบๆ ทำไปเล๊ย   จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจในภายหลัง 

            …แต่ถ้าเราไม่ทำ   แล้วปล่อยให้สายน้ำแห่งชีวิตมันไหลผ่านไปเรื่อยๆ   แล้วล่ะก้อ  …สิ่งที่เราสามารถจะทำได้ในตอนนั้น   ก้อเพียงได้แต่คิด…คิด…คิด…คิด…และคิดว่า   " ทำไมตอนนั้น  เราถึงไม่ทำสิ่งนั้นลงไปน๊ะ…"    " ทำแล้วเสียใจ…ยังดีกว่า เสียใจที่ไม่ทำ"   (มีคนบอกมาค่ะ พร้าวไม่มีปัญญาคิดเองหรอกจ๊ะ อิอิ)  …พร้าวก้อได้แต่ ซา-เออะ สอนคนอื่นเค้าไปทั่วอ่ะแหละน๊ะ   ที่จิงแล้วตัวเราเองก้อยังไม่กล้าทำเล๊ยย…   ใจไม่กล้าพอค่ะ !!!

           พักนี้   เริ่มรู้สึกว่าไดอารี่มันไม่ค่อยจะเป็นไดอารี่ซะเท่าไหร่เลยง่ะ  … เรื่องที่พร้าวเล่า   ก้อไม่ได้เป็นเรื่องที่ของวันเดือนปี   ที่ลงบันทึกเอาไว้   ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นการเล่าเรื่องย้อนหลัง   ( คนที่อ่านบ่อยๆ  ก้อคงจารู้ 555 )   …ยิ่งอ่านมากๆ   ก้อจะได้ยินแต่พร้าวบ่นๆๆ   ว่าเหนื่อยๆๆๆๆ   …เน๊าะ อิอิ   

           การเรียนที่คณะของพร้าวในตอนนี้นะค๊ะ   มันก้อเริ่มจะเห็น   เป็นรูป   เป็นร่าง   เป็นอภิมหาปฏิมากรณ์   ขึ้นมาแล้วล่ะค่ะ  …Assignment ต่างๆ   ของแต่ละวิชา   มันก้อเริ่มสาดกระหน่ำ   ถาโถมเข้ามาเป็นระลอก - ระลอก  …ปีนี้การเรียนค่อนข้างจะเป็นการคิด   วิเคราะห์ apply ซะส่วนใหญ่   ไม่ค่อยเน้นการยัดเนื้อหาเข้าหัวเด็ก (จำอ่ะแหละ) ซักเท่าไหร่ค่ะ  …ยกเว้นเจ้า TAX LAWS  นี่แหละ พี่ท่านคงกะจะให้ท่องทุกตัวอักษรเลยล่ะมั๊ง??   …ก้ออยากได้ A นี่ค๊ะ - เค้าบอกให้จำ   เราก้อท่องจำมันเข้าไปสิ   พอสอบเสร็จแล้วก็ส่งคืน ' จารย์เค้าไปซะ  …จะได้เก็บรวบรวม   เอาไว้สอนให้รุ่นน้องต่อไป   งัยล่ะ   555  (บ้าดิ...ทำยั่งกะหนังสืออ่านงั้นแหละ)…  

         พูดถึงวิชานี้ก้อเลยนึกขึ้นได้ค่ะ   อาจารย์เค้าขอเปลี่ยนแปลงเวลาการสอนล่ะค่ะ   จากเดิมที่เรียนตอน 16.30 - 19.00 น.   ให้มันเร็วขึ้น  …คือมาเริ่มเรียนตอน 4 โมงเย็นค่ะ  …หลายคนที่อ่าน   คงจะบอกว่า   ก้อดีแล้วนี่นาจะได้เลิกเร็วขึ้นไง  … ผิดถนัดค่ะ !!   นั่นน่ะเป็นเพียงการพูดเกริ่นๆ   ให้เหล่านิสิตบัญชีทั้งหลายตายใจ  (นิติฯ นี่ชักจูงเก่งจิงๆ สมกะเป็นทนายความ )   …ได้ผลสิค๊ะ พอ 'จารย์พูดจบ   มันฮือฮากันทั้งห้องเลยล่ะค่ะ  …สักพัก เสียงแห่งการดีใจของฝูงชน(นิสิต)   ก้อเริ่มจะบรรเทา   เบาบางลง  (ยั่งกะหมอกแน่ะ)  …อาจารย์ท่านก้อเผยอปาก   แล้วเปล่งคำพูดออกมาว่า "แต่..." ทีนี้ล่ะค่ะ ห้องเงียบสนิทยั่งกะป่าช้า  …ทุกคนหันมาจ้องมองอาจารย์   เหมือนตอนเวลาที่อาจารย์จะบอกแนวข้อสอบในการเรียนคาบสุดท้ายนั่นน่ะแหล่ะ…   "แต่ไม่ได้เลิกเรียน 18.30 น๊ะ เลิกเรียนทุ่มครึ่ง"   น๊านน…ยอมเปิดเผยความจริงออกมาแล้วซิน๊ะ   เจ้าสายลับ 007   (เฮ๊ยๆๆ 'จารย์เว๊ย'จารย์)   …นั่นล่ะ   คราวนี้เลยไม่รู้จะกลับถึงบ้าน   กี่โมงกี่ยามกันอ่ะน๊ะ  …แต่ก้อดีค่ะ   พร้าวกะลังเบื่อบ้าน  …อยากกลับบ้านดึกๆ มั่ง