Mapraw 's diary
12 มิถุนา 2543
อื้อหืออ นี่เราอุตส่าห์ อดทน ข่มใจ กล้ำกลืน ฝืนทน เก็บบ่ม หยดน้ำตา (จะบ่มไปทำซากอะรั๊ย!!) นั่งเขียนไดอารี่มาได้เดือนนึงแล้วเหรอเนี่ย?? ที่จิงมันก้อไม่ได้เลวร้ายมากขนาดนั้นหรอกอ่ะน๊ะ (แหะๆ พร้าวก้อเว่อร์ไปตามประสาอ่ะแหยะ)
ตอนแรกพร้าวก้อบ้าบ้า เห่อเห่อ กะการเขียนไดอารี่อยู่พักนึงค่ะ (อย่างที่เคยบอก) ขยันเขียนจ๊าง เขียนมันเข้าไปสิ บรรยายมาแต่ละวันนี่ โ_ตรยาวเลยอ่ะ (ไม่เชื่อกลับไปอ่านดิ) เล่าไปเรื่อยเปื่อยค่ะ เรื่องโน้น - เรื่องนี้สารพัด(ทั้งแต่ง ทั้งกุเรื่องขึ้นมา หึหึ) แล้วกว่าจะเอามาให้เพื่อนๆ อ่านกันได้นี่น๊ะ พร้าวต้องไปฟื้น - รื้นเอา " วิชาการเขียนรายงาน " ที่เคยเรียนตอนปี 2 มาใช้ด้วยแหล่ะ เอามาใช้ทำไรน่ะหร๋อ ?? ก้อใช้ย่อความน่ะสิจ๊ะทูนหัว มันเสียเวลาแอนด์ทรมานใจมากเลยรู้ม๊ะ ที่จะต้องตัดเนื้อหา (ไร้) สาระ อันสำมะคันยิ่งของมะพร้าวออกไปเนี่ยะ
พออ่านแล้วน๊ะ ตรงนี้ก้อไม่อยากตัด ตรงโน๊นอ่านแล้วมันก้อนุ๊ก - หนุก ส่วนช่วงหลัง ๆ ตั้งแต่เปิดเทอมมานี่ พร้าวก้อยังต้องพึ่งพิงอาศัยวิชานั้นอยู่ค่ะ แต่ขอเปลี่ยน Topic หน่อยนี๊ด - นืง จากแต่ก่อนเอาไว้ " หดเรื่อง " แต่เดี๋ยวนี้เอาไว้ใช้ " ยืดเรื่อง " แทนค่ะ แหม๋ ก้อ แบ่บ อ่ะน๊ะ คือว่า คนเรา ม๊านก้อต้องมีหมดเรื่อง - หมดมุขกันมั่งด ิ ช๊านนน
ก้อเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง มะพร้าวก้อเป็นเพียงแค่นิสิต ตาดำดำ (เล็กๆ) ธรรมด๊า - ธรรมดา อ่ะน๊ะค๊ะ มนุษย์ปุถุชนคนนึงในดาวเคราะห์ดวงนี้ ไม่ใช่ " มะพร้าว เชิญยิ้ม " หรือ " มะพร้าว ชวนชื่น" ซักกะหน่อย แหะ แหะ แหะ จบแล๊วค่ะ " คำแก้ตัว " เพราะโดนข้อหาเขียนไดอารี่แล้วอ่านไม่รู้เรื่อง!!