Mapraw 's diary
|
19 มิถุนา 2543 ไหนๆๆ ขอพร้าวดูเวลาหน่อยจิ๊ ว่ามันกี่ทุ่มกี่ยามกันแล๊วเนี่ยะ แว๊กก กก!! ตี 2 แย๊วเย๋ออ มีหวัง พรุ่งนี้ได้ตายแหง๋แซะ - แงะไม่ออก!! ก้อมัวแต่ทำ Assignment จนเพลินเลยอ่ะค่ะ (โด่ พูดหยั่งกับว่าสุขใจจ๊างในการทำงานเนี่ย) ที่จิงวันนี้หน่ะ พร้าวก้อเลิกเรียนตั้งแต่ 14.30 แล้วค่ะ (เลยมาหน่อยๆ) รู้ตัวนะค๊ะว่ามีการบ้านที่เราต้องทำอีกเย๊ออ แต่ก้อ อ่ะน๊ะ นาน - น๊านมันจะเลิกเร็วแบบนี้สักที แถมได้กลับบ้านดึกด้วยแหล่ะ เพราะแพร์ไปกีฬา Freshy ค่ะ และป๊าม๊าก้อต้องไปรับแพร์ตอนเกือบๆ 2 ทุ่ม ฮี่ฮี่ฮี่ เพราะฉะนั้น พร้าวก้อจะมีเวลาเที่ยวได้ถึงเกือบ 3 ทุ่มเลยล่ะ ( ดีใจเอ๊ย ดีใจจัง ชีวิตอิสระที่รอมาแสนนาน มันโผล่มาแล้ว พร้าวต้องรีบคว้าหมับ ) ที่จิงนุกจังน่ะ อยากไปกินกาแฟที่ World Coffee ตั้งแต่ก่อนเที่ยงแล้วล่ะค่ะ แต่พอดีว่าพวกเราต้องขึ้นไปเอา Reserve ที่อาจารย์ท่านทิ้งไว้ที่ห้องสมุดแล้วให้นิสิตไปซีเอาเองง่ะ ( ช่างหารายได้เข้าคณะจิงจี๊ง สมเป็นบัญชีเน๊อะ ) ก้อเลยเสียเวลาไปพักใหญ่เหมือนกัน ดูเวลาอีกทีมันก้อเที่ยงกว่าแล้ว งั้นล้ม Plan!! ไม่ไปดีกว่า เพราะถึงจะไปก้อต้องรีบกลับมาเรียนตอนบ่ายโมงอีกอ่ะนะ แบบนี้คงเดินเที่ยวไม่หนุกแน่ๆ (อาจจะต้องเปลี่ยนเป็น วิ่งเที่ยว แทน ) สรุปว่าอาหารเที่ยงมื้อนั้น ก้อตายรังอยู่ที่บัญชีน่ะล่ะค่ะ โอเคค่ะ ถูกดี อิ่มด้วย (พูดปลอบใจตัวเองง่ะ) กินกันเสร็จแล้วก้อเดินย่อยอาหารกันสักพัก แล้วก้อขึ้นไปเรียน Oragan Behav (พร้าวเคยเล่าเรื่องอาจารย์ที่สอนวิชานี้ไปแล้วล่ะมั๊ง?) คราวนี้ท่านเอาอีกแล้วค่ะ ขนาดเข้า late ไป 15 นาทีแล้วน๊ะ พร้าวยังไม่เห็นท่านอาจารย์ในห้องเลยค่ะ (สงสัยว่าจะมีเดทอีกแล้ว อิอิ) ตอนนั้นก้อเริ่มแอบดีใจนิดๆว่าอาจารย์จะลืมสอนอีกรึป่าวน๊อ?? แล้วก้อ Plan กะนุกไว้( อีกรอบ) เรียบร้อย ว่าถ้าจารย์ไม่สอนเราจะไปเที่ยวไหนกันต่อดี( เห็นม๊ะ เรื่องเรียนไม่เคยจะอยู่ในหัวมะพร้าวเล๊ยย ) แต่ว่าผิดคาดแห๊ะ จารย์เปิดประตู โผล่งเข้ามาสอนเฉยเลยอ่ะ (ทำงี้ได้งัย??) แต่ก้อให้อภัยค่ะ เพราะจารย์สอนแค่ 14.30 แล้วปล่อยกลับ อิ๊อิ๊ สบายซินุก ไปไหนดีล่ะจ๊ะ?? พร้าวกะนุกหันหน้ามามองกัน แล้วก้อสบตาปิ๊งๆๆ ..เราทั้งสองจับมือของกันและกันไว้ ไม่ต้องมีคำพูดใดใดหลุดออกมาจากปาก เพราะเราสื่อสารกันได้ทางสายตา (โดยผ่านแว่นกะคอนแทค) หลังจากคิดใคร่ครวญกันอยู่พักนึง (10 วิ) ทั้ง 2 ฝ่ายก้อเริ่มเข้าใจถึงความปรารถนาของกันและกัน (เฮ้ย!! มันส่อๆ แล้วน๊ะ เดี๋ยวได้โดนแบนหรอก) พยักหน้าหงึกๆ พร้อมกัน 2 ที แล้วพูดว่า "ปะ เราไปมาบุญกันเต๊อะ" ในที่สุด My Wish ของเราก้อเป็นจริง ได้แว่ปไปเล่นเกมนั่นอีกแล้วล่ะค่ะ วันนี้สายตาเลิศมากค่ะ ได้เกิน 20 รูปด้วยล่ะ (ปลื้ม) หลังจากนั้นก้อแยกย้ายกันกลับ นุกจังคงจะกลับบ้านตามประสาเด็กเรียบร้อย-กลัวบ้านหาย แต่ขอโทษ!! พร้าวน่ะเที่ยวต่อค่ะ (แม้จะต้องเดินเที่ยวคนเดียวก้อเหอะ) บอกแล้วงัยว่า Free Day แบบนี้ไม่ได้หาได้ง่ายๆ ตรงแด่วไปมอลล์ปิทันที (ห้างอื่นไกลบ้านค่ะ อัตราเสี่ยงมันสูง) เดินไปเรื่อยๆ ดูโน่นดูนี่(แต่ไม่ซื้อ) สุดท้ายนึกบ้าไรมาไม่รู้ค่ะ เข้าไปซอยผมดีกว่า 555 ก้อคนมันไม่มีอะไรทำนี่ ตอนนี้เลยถูกใจผมทรงใหม่ค่ะ แต่ยังเหลือต้องไปทำสีผม กะจัดการมันอีกทีนึดหน่อย ทำเสร็จสมบูรณ์แล้วค่อยไปถ่ายรูปล่ะกันน๊ะค๊ะ
|