แสงแดดผู้ใจดี

แสงแดดยามเช้าปลอมตัวเป็นเด็กตัวเล็ก ที่มีแสงเรืองรองในร่างกาย เขาลงมาวิ่งเล่นอยู่รอบๆบ้าน วิ่งอยู่บนสะพาน นั่งอยู่บนเสาไฟฟ้า กระโดดไปมาบนผิวน้ำ ดูมีความสุขมาก เช้าวันนี้ เขากำลังเดินเล่นอยู่บนสนามหญ้า และได้ยินเสียงเพลงจากนกน้อยตัวหนึ่ง "สวัสดีจ้ะ" แสงแดดทักทาย "สวัสดี สวัสดี" นกร้องตอบ "เธอร้องเพลงเพราะเก่งจังเลย สอนฉันบ้างได้ไหม" "เธอมีอะไรมาแลกไหมล่ะ" นกว่า "ถ้ามีสิ่งแลกเปลี่ยน ฉันจะสอนให้" แสงแดดไม่มีอะไรมาก จึงเดิน จากนกด้วยความเสียใจ เดินไปไม่นาน เขาก็พบห้องที่มีสีเทียนหลายแท่งกำลังวาดระบายสีรูป ผีเสื้อแสนสวยอยู่อย่างขมักเขม้น แสงแดดประหลาดใจมากที่มีสีเทียนวาดรูปได้ "สวัสดีจ้ะ ฉันอยากวาดรูปได้อย่างพวกเธอจังเลย พวกเธอสอนฉันได้มั่งไหมจ้ะ" "สวัสดี แสงแดด" พวกสีเทียนร้องตอบ "พวกเราสอนให้เธอวาดรูปก็ได้จ้ะ แต่เธอมีอะไรให้พวกเรา เป็นการตอบแทนหรือเปล่า" แสงแดดไม่มีอะไรจะมอบให้เป็นสิ่งตอบแทนได้ เขาจึงเดินจากมาด้วยความสร้อยเศร้า เมื่อเดินต่อไป แสงแดดก็พบกับแว่นตาที่กำลังอ่านหนังสืออย่างขมักเขม้น แสงแดดตื่นเต้นมากที่เห็นแว่นตาอ่านหนังสือได้ เขาอยากรู้ว่าในหนังสือเล่าถึงอะไรบ้าง "สวัสดี" แสงแดดทักแว่นตาเบาๆ "สวัสดี" แว่นตาตอบโดยที่ไม่แหงนหน้าขึ้นมอง "กำลังอ่านหนังสือสนุกทีเดียว" "ฉันอยากอ่านหนังสือได้เหมือนเธอจังเลย เธอพอจะสอนฉันได้ไหม" "ได้สิ" แว่นตาตอบ "แต่เธอมีอะไรตอบแทนให้ฉันหรือเปล่าล่ะ ฉันต้องได้รับสิ่งตอบแทนด้วยนะ" "ฉันไม่มีสิ่งใดให้เธอเลย" แสงแดดพูดด้วยความเศร้าใจ แสงแดดไม่มีอะไรตอบแทนเช่นเคย จึงต้องเดินจากมาอย่างสิ้นหวัง เขาเดินไปในที่ต่างๆอย่างเงียบเชียบ ไม่รู้สนุกเหมือนเคย "สวัสดีแสงแดด ดีใจจังเลย ที่เธอเดินผ่านมาทางนี้" ดอกไม้เล็กๆร้องทักอย่างดีใจ มาจากใต้พุ่มไม้ "สวัสดีดอกไม้" แสงแดดยิ้มให้กับดอกไม้ "ฉันกำลังหัดบานอยู่จ้ะ ฉันจึงอยากเจอเธอ และอยากขอร้องให้เธอมายืนอยู๋ ใกล้ๆฉัน ฉันอยากได้แสงแดดที่อบอุ่นพอดีจ้ะ" ในที่ที่ดอกไม้ยืนอยู่นั้น มืดครึ้มมากว่าสิ่งมีชีวิตจะเจริญตอบโต แต่อย่างไรก็ตาม ดอกไม้เล็กๆก็มีความตั้งใจที่จะบานได้อย่างสมบูรณ์ แสงแดดดีใจมากที่มีโอกาสช่วยเหลือผู้อื่น "ตกลงฉันจะให้แสงที่อบอุ่นแก่เธอ นานเท่าที่เธอต้องการ" "ขอบใจนะแสงแดด ฉันไม่มีอะไรจะตอบแทนให้เธอเลยจ้ะ" ดอกไม้ตอบเศร้าๆ แสงแดดรู้ดีว่าดอกไม้จะรู้สึกเศร้าเสียใจเพียงใด หากเขาปฏิเสธที่จะให้แสงกับดอกไม้ แสงแดดยิ้มและบอกว่า "ไม่เป็นไรหรอก ฉันเต็มใจช่วยเธอจ้ะ" แล้วแสงแดดก็เดินไปเปล่งประกายแสงที่อบอุ่นให้ดอกไม้เล็กๆที่อยู่ใต้พุ่มไม้ ในที่สุดดอกไม้ก็สามารถเผยอกลีบเป็นดอกไม้ที่สวย ได้ตามสมความตั้งใจ แสงแดดภูมิใจ ที่ได้เห็นดอกไม้บาน เขามีความสุขมาก เขาจึงคิดที่จะช่วยเหลือผู้อื่นอย่างเต็มใจ ในทุกครั้งที่มีโอกาส โดยไม่หวังจะได้ผลตอบแทนใดๆเลย ตั้งแต่นั้นมา แสงแดดก็เดินทางไปในที่ต่างๆ เพื่อให้ความอบอุ่นแก่ ต้นไม้ ถนน บ้าน เสื้อผ้า แม่น้ำ แมว จักรยาน คน รองเท้า ฯลฯ ด้วยความสุขใจจนทุกวันนี้ ลองมอบสิ่งที่เรามีให้กับผู้อื่น โดยที่ไม่หวังผลตอบแทน แล้วเราจะรู้สึกดีกับสิ่งที่เราทำลงไป ยังมีความต้องการอีกมากมายจากคนรอบข้าง ซึ่งเราสามารถช่วยได้ ลองหาดูแล้วเราจะพบกับมัน ถ้าทุกๆคนช่วยกันเราว่าโลกคงจะดีกว่านี้มากๆเลยล่ะ