นิทานแห่งความคิดถึง

นิทานเกี่ยวกับความผูกพันอันเหนียวแน่น ของผืนฟ้า แผ่นดิน และผืนน้ำ
แผ่นดิน ผืนฟ้า และผืนน้ำ เป็นเพื่อนสนิทที่อยู่ร่วมกันเป็นก้อนเดียว แต่แล้วฟ้าก็เริ่มแยกตัวออกไป เพื่อค้นหาความกว้างใหญ่ของจักรวาล วันเวลาผ่านไป แผ่นฟ้าก็เริ่มแยกตัวออกไปไกลยิ่งขึ้น ผืนดินกับผืนน้ำ รู้สึกคิดถึงท้องฟ้ามาก แต่ว่าท้องฟ้าอยู่สูงเกิดนกว่าจะไปหาได้ เมื่อพระอาทิตย์รู้ความเข้าเลยเข้าช่วยเหลือ โดยทำให้น้ำระเหยกลายเป็นไอลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า เพื่อบอกท้องฟ้าว่า เราสองคน --- คิดถึงเธอมาก --- ท้องฟ้ารู้สึกตื้นตันมาก เมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่ในขณะเดียวกันก็เสียใจที่มาไกลเกินเท่าที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว ทำได้อย่างมากก็แค่ เพียงใช้กำลังทั้งหมดของตนส่งน้ำลงสู่พื้นดินเพื่อบอกว่า - - - ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกัน - - -
น้ำจึงกลั่นมาเป็นสายฝน และนี่แหละคือ.......สาเหตุที่คนเรามักจะคิดถึง คนที่เรารักเสมอเวลาฝนตก ถ้าได้อ่านเรื่องนี้แล้ว อย่าลืมส่งต่อไปหาคนที่คุณรัก เพื่อที่จะบอกเค้าว่า + + + "คิดถึงนะ" + + +