~ เ พ ลิ น นิ ท า น ~ ~ เ รื่ อ ง ต้ อ ย ติ่ ง ขี้ อ า ย ช่วงนี้เป็นปลายฤดูฝน ฟ้ามืดครึ้มเกือบทั้งวัน เพิ่งจะมีบ่ายวันนี้เองที่มีลำแสงแดดส่องลงมายังพื้นดิน ต้นต้อยติ่งโยกตัวเบาๆ ทำให้เม็ดฝนที่เกาะอยู่ตามใบ หล่นลงพื้นดิน ถูกซับหายลงดินไปจนหมด "สวัสดีจ้ะ บ่ายวันนี้ดูเธอสดชื่นจัง" ผึ้งตัวหนึ่งร้องทักขึ้น ขณะที่บินวนไปมารอบๆ ดอกต้อยติ่ง "จ้ะ เป็นเพราะว่าแสงแดดที่อบอุ่น ส่องมาถึงริมรั้วตรงนี้ไง ฉันชอบแสงแดดมาก เพราะช่วยฉันให้เติบโต มีใบสวยสดงดงาม" "อื่อ พวกผึ้งอย่างฉันก็ชอบแสงแดดเหมือนกันนะ เพราะวันไหนที่มีแสงแดด ดอกไม้ก็จะบานสะพรั่ง ทำให้พวกเราไม่ต้องเหนื่อยบินไปหาน้ำหวานไกลๆ" แล้วผึ้งก็เกาะที่ดอกต้อยติ่งพลางดูดซับน้ำหวาน สักครู่หนึ่งก็บินหึ่งๆจากไป ดอกต้อยติ่งที่ขึ้นอยู่ข้างรั้ว ดอกสีม่วงสวยของมัน มักแอบอยู่หลังใบอย่างเอียงอาย ดอกต้อยติ่งไม่มีกลิ่นหอมเหมือนดอกไม้อื่นๆ และมีเรื่องน่าแปลกสักหน่อยคือ ต้นต้อยติ่งจะมีฝักเล็กๆ เมื่อแก่เต็มที่ฝักจะเป็นสีน้ำตาลเกือบดำ ถึงตอนนี้ฝักของมันสามารถจะดีดตัวแยกออกจากกัน เมล็ดข้างในจะกระเด็นออกมา พวกแมลงตัวเล็กๆต่างพากันกลัวฝักของต้นต้อยติ่งกันนัก "ทุ่นระเบิด" "จริงๆเหรอ ตรงริมรั้วนั่นมีทุ่นระเบิด ลุงหามาตั้งนานแล้ว" "จริงจ้ะ ลุงหอยทาก" ผึ้งรับคำ "ตามฉันไปดูสิ เมื่อสักครู่ฉันเพิ่งไปหาน้ำหวานกินแถวๆนั้นเอง" ที่แท้ทุ่นระเบิดคือฝักของต้นต้อยติ่งนี่เอง "เปรี๊ยะ...เปรี๊ยะ..." เสียงฝักต้นต้อยติ่งที่ดีดตัวออกจากกัน ทำให้ลุงหอยทากตกใจไม่กล้าเข้าไปใกล้ต้นต้อยติ่ง "ลุงหอยทากอยากได้ทุ่นระเบิดไปทำไมหรือจ๊ะ" ผึ้งถามขณะที่บินวนเวียนไปใกล้ต้นต้อยติ่ง "ก็เจ้าพวกลูกอ๊อดตัวกลมๆดำๆ น่าเกลียดพวกนั้นนะสิ ชอบกวนลุงดีนัก ลุงนอนหลับอยู่ใต้ใบบัวดีๆ ก็เข้ามารุมตอมจนลุงไม่ได้หลับไม่ได้นอน ต้องหนีขึ้นมาบนบกนี่แหละ" "แล้วทุ่นระเบิดนี่ จะเอาไปทำอะไรได้ล่ะ" ผึ้งถามซ้ำ "ได้แน่ๆ ถ้าเจ้าจะช่วยลุงสักหน่อย" แล้วลุงหอยทากกับผึ้งก็กระซิบกระซาบกัน... เมื่อลุงหอยทากค่อยๆคืบคลานลงน้ำ ไม่ทันไรลูกอ๊อดต่างเข้ามารุมล้อมกันเป็นฝูงใหญ่ ผึ้งที่บินวนไปมาเห็นดังนั้น ก็ปล่อยทุ่นระเบิดที่คาบไว้ลงมากลางฝูงลูกอ๊อด "เปรี๊ยะ...เปรี๊ยะ..." เสียงฝักต้นต้อยติ่งแตก เม็ดกระเด็นออกมาตกลงตามริมตลิ่งบ้าง ในน้ำบ้าง ฝูงลูกอ๊อดตกใจว่ายน้ำหนีกันชุลมุน และเมื่อเจอทุ่นระเบิดหลายๆครั้งเข้า ฝูงลูกอ๊อดก็ไม่กล้าเข้ามารบกวนลุงหอบทากอีกเลย ไม่นานนัก ที่ริมตลิ่งก็มีต้นต้อยติ่งเล็กๆขึ้นเต็มเป็นดง ดอกต้อยติ่งสีม่วงสวยยังเป็นดอกไม้ที่ขี้อายเหมือนเดิม ยืนต้นอย่างงดงามโดยไม่มีแมลงตัวใดกล้าเข้าไปใกล้ดงดอกต้อยติ่ง เพราะกลัวทุ่นระเบิดที่มักจะระเบิดอย่างไม่เลือกเวลา ฝูงลูกอ๊อดฝูงแล้วฝูงเล่าไม่กล้าเข้ามาแถวดงดอกต้อยติ่งเลย ลุงหอยทากซึ่งตอนนี้คืบคลานไปไหนไม่ค่อยไหวแล้ว ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขใกล้ๆดงดอกต้อยติ่งนี่เอง ที่มา : นิตยสาร สวนเด็ก ปีที่ 2 ฉบับที่ 18 เดือน สิงหาคม ปี 2533 : หน้า 68 - 69 เรื่อง : พี่อี๊ด

ห น้ า แ ร ก | ^ น่ า รู้ ^ | ก ว่ า ง | ค ลิ นิ ก เ ด็ ก ดี | ~ เ พ ลิ น นิ ท า น ~ ~