ลมเย็นๆ ที่พัดกรรโชกมา พาให้กอหญ้าริมบึงโอนลู่ไปตามๆกัน
ใบบัวที่ชูช่ออยู่เหนือน้ำม้วนตลบไปตามแรงลม กบเขียวตัวใหญ่ตกใจกระโดดลงน้ำจ๋อมหายไป
เสียงครืน...ครืน...ตามด้วยฟ้าแลบแปลบปลาบเห็นเป็นสีสวยงาม แต่ก็แฝงไว้ด้วยความน่ากลัว ไม่นานนัก
ฝนก็ตกลงมากราวใหญ่
ฝนที่หล่นลงมาเป็นฝนเม็ดเป้งๆ ทำให้น้ำในบึงกระเพื่อมเป็นระลอกคลื่นทะยอยไกลออกไป ฝนที่ตกลง มาไหลลงสู่บึง
ทำให้น้ำในบึงที่แห้งขอดเพิ่มระดับสูงขึ้น กบเขียวตัวใหญ่ที่กระโดดน้ำจ๋อมลงไปเมื่อครู่นี้โผล่หน้าขึ้นมาใกล้ๆใบบัว
มองดูเม็ดฝนด้วยความประหลาดใจ
"นี่มันเริ่มเข้าหน้าหนาวแล้ว
ทำไมฝนถึงตกลงมาอีกนะ"
ขณะที่กบเขียวตัวใหญ่พึมพำอยู่นั้น
ฝูงปลาเข็มก็พากันว่ายน้ำมาดีใจกันยกใหญ่
"ดูสิ
ฝนเย็นฉ่ำตกลงมาให้พวกเราได้ชื่นใจกันอีกแล้ว"
ปลาเข็มพูดขึ้น พลางเคล้าคลอจับคู่กัน กระซิบกระซาบด้วยถ้อยคำหวาน
"เราต้องมีลูกด้วยกันเป็นฝูงใหญ่"
กบเขียวได้ยินดังนั้นก็หัวเราะก๊ากขึ้นมาด้วยความขบขัน
"ปัดโธ่เอ๊ย...รู้มั้ยว่า นี่เป็นเพียงฝนหลงฤดูเท่านั้น ตกลงมาครั้งสองครั้งก็หมด"
"จริงๆ เหรอ"
ปลาเข็มร้องถามเสียงหลง พลางมองหน้ากัน
ก่อนที่จะว่ายน้ำหนีหน้ากบเขียวไปด้วยความอาย
หลังจากที่ฝนตกลงมาหอบใหญ่ สัตว์ตัวเล็กตัวน้อยที่อาศัยอยู่ในบึงนี้ต่างโกลาหลกันยกใหญ่ แม่ปูรีบพาลูกปูตัวน้อยๆไต่หนีน้ำท่วมรูจนมิด พลางตะโกนบอกหอยโข่งที่เกาะอยู่ตรงกิ่งไม้ชายน้ำ
"ย่างเข้าหน้าฝนแล้ว
ลุงหอยโข่งรีบหาที่อยู่ใหม่เถอะ ดูสิทั้งลม ทั้งฝน ขืนเกาะอยู่อย่างนี้ ไม่ปลอดภัยแน่"
หอยโข่งได้ยินดังนั้นก็รีบทิ้งตัวลงน้ำ แล้วคืบคลานไปเพื่อจะหาที่อยู่ใหม่ ก็พบกับแม่ปลาช่อนเข้า
"ระวังลูกตัวน้อยๆของนางให้ดีนะ
ฤดูฝนย่างเข้ามาอีกแล้ว น้ำจะไหลบ่าพัดลูกๆของนางหายไป"
แม่ปลาช่อนได้ยินดังนั้นก็ตกใจร้องไห้สงสารลูกๆของนางเป็นยกใหญ่ ลุงเต่าเดินมาพบเข้า
"ฉันร้องไห้สงสารลูกๆจ้ะ
ตัวเล็กนิดเดียวอาจถูกน้ำฝนพัดพาไป นี่ลุงเต่ารู้มั้ย ตอนนี้ย่างเข้าฤดูฝนอีกแล้ว"
"อือม์ ถ้าจะจริง ท้องฟ้าดูมืดครึ้มอย่างนี้ ต้องย่างเข้าฤดูฝนแน่นอน"
ลุงเต่าตอบอย่างไม่ใส่ใจมากนัก พลางหดหัวเข้ากระดองนอนหลับไป ฝนที่ตกลงมาครั้งนี้ ทำให้บึงนี้ดูโกลาหลไปหมด สัตว์น้ำบางชนิดดีใจกระโดดโผงผางที่จะได้น้ำฝนเย็นฉ่ำ เพราะนั่นหมายถึงว่าพวกเขาจะได้ขยายพันธุ์ แต่สัตว์บางชนิดต้องพากันอพยพหนีฝน และน้ำท่วมเจิ่ง ดูวุ่นวายไปหมด
กบเขียวตัวใหญ่มองดูความวุ่นวายอยู่บนใบบัวที่ปริ่มน้ำ ไม่ว่าในบึงนี้จะมีน้ำน้อยหรือมากเพียงใด
ใบบัวนี้ก็จะลอยปริ่มน้ำอยู่เสมอ
"ดูสิ แค่ฝนตั้งเค้ามา ตกเปาะแปะไม่กี่เม็ด
ก็สร้างความวุ่นวายต่างๆนาๆให้อย่างไม่คาดคิดมาก่อน"
กบเขียวรำพึง และนานๆครั้งจึงส่งเสียงร้อง อ๊บ....อ๊บ
ใกล้ค่ำแล้ว ท้องฟ้าเบื้องหน้ามืดครึ้ม เสียงฟ้าร้องครืนๆ แว่วมาแต่ไกล ลมเย็นๆพัดมาเป็นระลอก ไม่นานนักฝนก็ตกลงมา เปาะ เปาะ เพียงไม่กี่เม็ดก็จางหายไปและไม่ตกลงมาอีกเลย...
ฝนที่ตกลงมาคราวนี้เป็นเพียงฝนหลงฤดู หลายวันต่อมาถึงท้องฟ้าจะมืดครึ้มแต่ก็ไม่มีฝนสักเม็ดที่จะหล่นลงมายังพื้นดิน และในบึงแห่งนี้ ดูเหมือนว่าไม่มีสัตว์ตัวใดตื่นเต้นหรือโกลาหลอีกแล้ว
แม้แต่ปลาเข็มสองตัวที่มักเคล้าคลอกันเมื่อเห็นเมฆฝนตั้งเค้ามา บึงแห่งนี้จึงเงียบสงบตลอดฤดูหนาว ฤดูร้อน
และคงจะโกลาหลอีกครั้งเมื่อถึงฤดูฝนหน้า
| |
