พ.ต.ท. หญิง ดร. ศิริวรรณ  อนันต์โท

ในทวีปยุโรป  โทรทัศน์เพื่อการศึกษาเริ่มต้นที่ BBC (British Broadcasting Corporation) ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1950   พอถึงปี 1958 ประเทศอิตาลีก็ริเริ่มบ้างโดยมีการจัดการสอนตรงผ่านสื่อวิทยุโทรทัศน์ เรียกว่า Telescuola (Television School of the Air)   ส่วนประเทศในเครือคอมมิวนิสต์ได้มีโอกาสรับชมรายการโทรทัศน์เพื่อการศึกษาเป็นครั้งแรกในปี 1960  นำโดยประเทศยูโกสลาเวีย ตามติดด้วยประเทศโปแลนด์    สำหรับประเทศโซเวียตนั้น ได้เริ่มออกอากาศรายการทั่วไปและรายการโทรทัศน์เพื่อการศึกษาเมื่อปี 1962   ภายในปี 1965 ประเทศอื่นๆในยุโรปตะวันออกก็ได้ทำการออกอากาศรายการโทรทัศน์เพื่อการศึกษาโดยผ่านดาวเทียมกันอย่างแพร่หลาย

          ปี 1962 ประเทศจีนคอมมิวนิสต์เริ่มทำการสอนในวิชาต่างๆ เช่น เคมี ฟิสิกส์ ในระดับมหาวิทยาลัย โดยผ่านสถานีวิทยุโทรทัศน์เซี่ยงไฮ้ นอกจากนั้นสถานีวิทยุโทรทัศน์อื่นๆ เช่น ในปักกิ่ง  เทียนสิน และกวางตุ้ง  ต่างก็เผยแพร่รายการมหาวิทยาลัยทางโทรทัศน์ (Television Universities) เพื่อเป็นแรงขับเคลื่อนในระดับชาติเพื่อการศึกษาสำหรับประชาชน

          ประเทศญี่ปุ่นเป็นประเทศแรกในโลกที่มีที่มีการบูรณาการการใช้วิทยุโทรทัศน์เข้ากับโครงสร้างของการศึกษา  นับตั้งแต่ระดับอนุบาลไปจนถึงมหาวิทยาลัย  และยังรวมถึงการให้การศึกษาผู้ใหญ่ในสาขาวิชาต่างๆอย่างกว้างขวางด้วย  ก่อนสิ้นปี 1965 ประเทศญี่ปุ่นมีสถานีวิทยุโทรทัศน์เพื่อการศึกษาออกอากาศทั่วประเทศเป็นจำนวนถึง 64 สถานี

ประเทศในอเมริกาใต้ เริ่มดำเนินการวิทยุโทรทัศน์เพื่อการศึกษานับตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1950  นำโดยประเทศโคลอมเบีย  ซึ่งทำการออกอากาศวิชาต่างๆในระดับประถมศึกษาอย่างเต็มรูปแบบระหว่างชั่วโมงเรียนปกติโดยผ่านสถานีวิทยุโทรทัศน์แห่งชาติ  ต่อมาประเทศโคลอมเบียได้รับความช่วยเหลือจากอาสาสมัครเพื่อสันติภาพจากประเทศสหรัฐอเมริกา  จึงเป็นผลให้ประเทศโคลอมเบียกลายเป็นแบบอย่างของวิทยุโทรทัศน์เพื่อการศึกษาในเวลาต่อมา

          แม้ว่าการเติบโตของวิทยุโทรทัศน์เพื่อการศึกษาจะเกิดขึ้นทั่วโลกก็ตาม การพัฒนาที่เด่นชัดที่สุดเห็นจะได้แก่ประเทศสหรัฐอเมริกา  เพียงแค่ช่วงเวลาระหว่างเดือนพฤษภาคม 1953 ถึง เดือนพฤษภาคม 1967 ประเทศสหรัฐอเมริกามีสถานีวิทยุโทรทัศน์เพื่อการศึกษาทั่วประเทศเป็นจำนวนถึง 140 สถานี  ซึ่งนับว่าเป็นจำนวนที่สูงมาก  เมื่อเปรียบเทียบกับจำนวนประชากร 140 ล้านคนในขณะนั้น  มีการคาดคะเนว่ารายการโทรทัศน์เพื่อการศึกษาสามารถเข้าถึงโรงเรียนได้ไม่ต่ำกว่าสองพันโรงและเข้าถึงนักเรียนระดับประถมศึกษา มัธยมศึกษา และอุดมศึกษา ได้ไม่ต่ำกว่า 15 ล้านคนทีเดียว

          นับตั้งแต่ปี  1963 คณะกรรมการการสื่อสารแห่งชาติ (Federal Communications Commission) ของประเทศสหรัฐอเมริกา   ได้รับคำร้อง 64 ราย สำหรับการขอดำเนินการสอนทางวิทยุโทรทัศน์จำนวน 197 ช่องในระบบที่เรียกกันว่า Instructional Television Fixed Service (ITFS) ในที่สุดแล้ว ก็ปรากฏว่ามีการดำเนินการสอนแบบโทรทัศน์วงจรปิดในสถานศึกษาของรัฐ เอกชน  และบริษัทต่างๆ อย่างแพร่หลายทั่วประเทศ

          วิทยุโทรทัศน์ได้ถูกมองว่าเป็นบริการที่สองรองจากวิทยุกระจายเสียงในการเผยแพร่รายการทางวัฒนธรรม  ข่าวสาร  และการศึกษา  การทดลองครั้งแรกในประเทศสหรัฐอเมริกาเกิดขึ้นที่มหาวิทยาลัย Iowa ในช่วงระหว่างปี 1932 และ 1939  มีการผลิตรายการรายการในวิชาต่างๆ เช่น วิศวกรรมศาสตร์  พฤกษศาสตร์  ศิลปะ  การละคร  และชวเลข เป็นต้น  มหาวิทยาลัยในประเทศสหรัฐอเมริกา 5 แห่งที่ถูกจัดว่าเป็นผู้บุกเบิกในวงการวิทยุโทรทัศน์เพื่อการศึกษาของประเทศ ได้แก่ Iowa University (Iowa City),  Iowa State University (Ames), Kansas State University, University of Michigan  และ American University

@@@@@@@@@

เอกสารอ้างอิง

Wilson, P. Dizard. (1966). Television: A World View. New York: Syracuse University Press.

Koening, A, E. & Hill, R, B. (1969). The Farther Vision: Educational Television Today. The University of Wisconsin Press.

© 2003 TeleThailand

Last revised 27/11/03