Anne, als ik jou zie
ben ik niet meer bij te sturen
Anne, die momenten zouden eeuwig
moeten blijven duren

's Morgensvroeg ik breng het ontbijt naar de kamer
Het is nog donker en jij ligt nog wat te slapen
Je ene been hangt uit het bed je haren door elkaar
En ik geef je'n zoen op je neusje
maar je wordt het niet gewaar

Je drinkt je koffie en begint zachtjes wat te praten
Je kan 't laten en toch moet je even gapen
Maar het is zondag dus hoeven we
vandaag toch niets te doen
We duiken terug de lakens in
en we vrijen tot de noen

Je vlijt je zachtjes tegen me aan
je hoofdje in mijn zij
En dan weet ik dat je van me houdt en
dat maakt me blij

Terug naar index