Παιδικά παραμύθια για μικρούς και μεγάλους

 

Μια φορά κι έναν καιρό, κάποιοι καλοί άνθρωποι άρπαζαν τα μικρά παιδιά από την αγκαλιά των γονιών τους και τα φρόντιζαν «ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ». Αυτό λεγόταν ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ...

Τελικά, ο σύντροφος Βαγγέλης, ηλικίας μόλις πεντέμισυ ετών, αφέθηκε - ΜΙΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ - να επιστρέψει στο σπίτι και στους γονείς του, τους αγωνιστές δικηγόρους Μάντη και Κώστα Παπανικολάου. Η πρόεδρος του δικαστηρίου, Δρακοπούλου, δεν ήταν βέβαια δυνατόν να αφήσει ακάλυπτη την εισαγγελέα ανηλίκων Χρυσούλα Παπαταξιάρχη, η οποία είχε διατάξει την απαγωγή σύλληψη του Βαγγέλη. Έτσι, στην απόφασή της όρισε την «παρακολούθηση του από παιδοψυχολόγο, μια φορά την εβδομάδα», γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια την αντίθετη γνώμη των γιατρών της Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Αγλαΐα Κυριακού», όπου  ο Βαγγέλης είχε μείνει κρατούμενος, φρουρούμενος από τα ένοπλα όργανα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Έτσι, η Παπαταξιάρχη (γνωστή και από τις διώξεις και τις «θέσεις υπό την επιμέλεια κοινωνικών λειτουργών» των ανηλίκων που είχαν συλληφθεί κατά την κατάληψη του Πολυτεχνείου, το 1995) παραμένει στην θέση της.

Παραμένει, επίσης, ανοιχτό το ερώτημα, αν οι Αναρχικοί και οι εν γένει αντικαθεστωτικοί έχουν το δικαίωμα να τεκνοποιούν και να έχουν τα παιδιά τους μαζί τους ή αν αυτά θα πρέπει να παραδίδονται προς υιοθεσία σε ζεύγη ατέκνων (και συνήθως διεστραμμένων) ΗΠΑνθρώπων) φροντίδι του Χαμόγελου του Παιδιού (όπως συνέβαινε με τα παιδιά της Αργεντινής υπό το άκρως παιδαγωγικό καθεστώς του εντιμοτάτου κυρίου Jorge Videla), να μαντρώνονται σε Φρειδερικουπόλεις (όπως συνέβαινε στην Ελλάδα κατά την περίοδο της μετεμφυλιοπολεμικής παλινόρθωσης της μοναρχίας της αξιότιμης οικογενείας των Γλύξμπουργκ - με τις ευλογίες και των εκάστοτε προέδρων της Δημοκρατίας μας, όσων τουλάχιστον δεν χάνουν ευκαιρία να πιούν καφεδάκι με τα γαλαζοαίματα μέλη της) ή, τέλος, να στρατολογούνται σε σώματα Γενιτσάρων (όπως συνέβαινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, πριν γκρεμίσει ο Ατατούρκ το Ντοβλέτι).

Παραμένει, τέλος, στο σπίτι του, στην οδό Πλούτωνος 5 του Φαλήρου, ο Θεμιστοκλής Δημητρακόπουλος, άνεργος, γεννθείς το 1955, ο οποίος, μαζί με την σύζυγό του, Χριστιανούδη-Δημητρακοπούλου (μας διαφεύγει το μικρό της), κατέθεσε τα περί «κακοποίησης» και «παραμέλησης» του Βαγγέλη. (Ιδρώσαμε, αλλά τελικά τον εντοπίσαμε).