ยุคไทรแอสสิก เป็นช่วงเวลาเริ่มต้นแห่งยุคไดโนเสาร์ สันนิฐานกันว่าแผ่นดินทั้งหมดในโลกแผ่ติดกัน เป็นทวีปอันกว้างใหญ่ เรียกว่า “พังเกีย” แผ่นดิน ทั่วไปในยุคนี้จะมีอากาศที่อบอุ่นเว้นแต่พื้นที่ส่วนใน ของทวีปซึ่งอยู่ห่างไกลทะเล จะมีสภาพเป็นทะเลทรายเพราะลมไม่สามารถพัดพาความชุ่มชื้น จากพื้นน้ำทะเล เข้าไปถึง ไดโนเสาร์ในยุคไทรแอสสิกนั้น ตัวไม่ใหญ่ พอปลายยุคจะมีไดโนเสาร์ กินเนื้อขนาดเล็กและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

 

ยุคจูแรสสิก (Jurassic period) 213-144 ล้านปีมาแล้ว

 

ยุคนี้เป็นช่วงกลางของไดโนเสาร์ มีพืชจำพวก ปรง เฟิร์น จิงโก้ และมี ต้นสนขนาดใหญ่ ส่วนสัตว์มีทั้งพวกไดโนเสาร์กินพืชและไดโนเสาร์กินเนื้อ ขนาดใหญ่และขนาดเล็ก เช่น คอมพ์ซอกนาธัส มีไดโนเสาร์หุ้มเกราะ และมีสัตวคล้ายจระเข้อยู่ในแหล่งน้ำอีกด้วยสัตว์จำพวกที่เลี้ยงลูกด้วยนมในยุค นี้ส่วนใหญ่จะมีขนาดเล็ก ไม่สามารถเทียบกับไดโนเสาร์ได้ จึงมักหลบซ่อนอยู่ในโพรงไม้ โพรงถ้ำ หรือขุดรูอยู่ใต้ดิน และออกหากินเวลากลางคืน

 

ยุคครีเตเซียส (Cretaceus) 144-65 ล้านปีมาแล้ว

ในยุคครีเตเซียสนี้มีพืชดอกหลายชนิด มีไดโนเสาร์กินเนื้อขนาดใหญ่ที่สุด คือ ไทรันโนซอรัส มีไดโนเสาร์ปากเป็ดและไดโนเสาร์คล้ายนกไม่มีฟัน ส่วนสัตว์อื่นมีประเภท กบ ซาลามานเดอร์ เต่า กิ้งก่า งู จระเข้ นกน้ำ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ขนาดเล็ก หลังจากผ่านยุคนี้ไปไดโนเสาร์และสัตว์อื่นๆ ก็สูญพันธุ์ไปหมดโดยที่ ไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด