แก้ว (Murraya paniculata Jack.)

ดอกเอ๋ยดอกแก้ว	งามเลิศแล้วส่งกลิ่นประทินไฉน
ดอกน้อยน้อยแลลออช่อแกมใบ	สีขาวไซร้ใบเขียวพริ้งเพรียวงาม
อันดอกแก้วแพรวเพริศประเสริฐค่า	สางอุษาสูดให้หัวใจหวาม
กิ่งแก้วแต่งระแนงพุ่มชอุ่มงาม	หญิงสยามเปรียบแก้วเพริศแพร้วเอย

ดอกไม้หอมเมืองไทย...เรืองอุไร กุศลาศัย

ไม้พุ่มที่นับว่างามมากต้นหนึ่งหากตบแต่งให้ได้รูปทรง แต่ถ้าปล่อยให้เจริญเติบโตไปเรื่อย ก็จะกลายเป็นไม้ต้นใหญ่ ใบนั้นเล็กเป็นช่อ ใบมันขลับ ดอกออกเป็นพวงสีขาวสะอาด มีกลิ่นหอมแรงจัดทีเดียวในตอนเช้า แรงกว่ากลิ่นเวลาเย็น แก้วออกดอกเป็นพัก ๆ ตลอดปี เป็นพันธุ์ไม้ที่ปลูกง่าย ตอนก็ได้ หักกิ่งชำ บางทีก็เกิดจากรากงอกงามเป็นต้นใหม่ แก้วเป็นพันธุ์ไม้ที่รู้จักกันแพร่หลายทั่วไป มีถิ่นกำเนิดในเอเชียเขตร้อน มีชื่ออื่น ๆ ตามท้องถิ่น ได้แก่ แก้วขาว แก้วขี้ไก่ แก้วพริก ตะไหลแก้ว แก้วลาย และจ้าพริก เป็นพืชวงศ์เดียวกับมะกรูด มะนาว และส้มต่าง ๆ ดอกในช่อมักบานพร้อมกันเกือบหมด และร่วงภายในวันเดียวกัน ขนาดดอกประมาณ 1.5 เซนติเมตร

ไม้แก้วกลิ่นแก้วกราย	หอมบวายวังเวงใจ
ทุกข์ลืมปลื้มอาลัย	ว่ากลิ่นแก้วแล้วเรียมหา

นิราศพระบาท...พระนิพนธ์ในเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์

กลิ่นแก้วแก้วกลิ่นชัด	พระพายพัดรำเพยกระพือ
นามแก้วดอกแก้วคือ	แก้วเนตรพี่นี้ใช่ใคร
ดอกแก้วสีขาวผ่อง	ไม่เหมือนน้องต้องติดใจ
ขาวเหลืองเรืองเรื่อใส	ในแหล่งหล้าหาไหนทัน

กาพย์เห่เรือ ตอนเห่ชมสวน...พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 5