|
ผู้ดับดวงอาทิตย์ และเรื่องสั้นอื่นๆ พิมพ์ในนิตยสารวิทยาศาสตร์ มหัศจรรย์ ช่วงปี ๒๔๙๘ - ๒๕๐๓ รวมพิมพ์เป็นเล่มครั้งแรก โดยสำนักพิมพ์ดวงกมล ๒๕๒๑
จันตรี ศิริบุญรอด |
เรื่องสั้นของ จันตรี ศิริบุญรอด เป็นเรื่องสั้นนิยายแนวจินตนาการ ที่ใช้ความรู้วิทยาศาสตร์เป็นพื้นฐานแสดงความเป็นไปได้ แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นข้อเท็จ จริงเสมอไป ซี่งเรียกว่า จินตนิยายวิทยาศาสตร์หรือ บันเทิงคดีแนววิทยาศาสตร์ เรื่อง ผู้ดับดวงอาทิตย์ เรื่อง ผู้ดับดวงอาทิตย์ เป็นเรื่องสั้นเชิงจินตนาการ เนื้อเรื่องกล่าวถึง ตูราและคาละ นักวิทยาศาสตร์ ๒ คนจากดาวอังคาร ซึ่งมีระดับความเจริญทางเทค โนโลยีสูงกว่าโลกมนุษย์ ถูกส่งให้ลงมาแก้ปัญหาจากการทดลองระเบิดนิวเคลียร์ ร้อนโลกมนุษย์ เพราะการทดลองระเบิดนิวเคลียร์จำนวนมากมีผลผลักดันให้โลก ต้องโคจรออกไปนอกเส้นทาง ทำให้ความสมดุลในจักรวาลเสียไป เมื่อเขาทั้งสอง ได้เดินทางมาถึงโลกโดยเวหาสยาน (ยานอวกาศ) ก็ได้รับรู้ปัญหาความละโมบของ ชนชาติต่างๆ ในโลกมนุษย์ นอกจากการทดลองระเบิดปรมาณูแล้ว ก็มีการทดลอง ระเบิดเชื้อโรค, การทำลายป่าไม้ไร่นาทางภาคเหนือของไทยพม่าและลาว ด้วยตัว ยาเคมี เขาทั้งสองได้ช่วยแก้ปัญหาให้แก่ประเทศไทยได้ ส่วนเรื่องการพยายามหยุดยั้งการทดลองนิวเคลียร์ของหลายชาตินั้น นักวิทยาศาสตร์จากดาวอังคารทั้งสองได้ออกกระจายเสียงให้ประเทศต่างๆ เห็น ความเลวร้ายของระเบิดนิวเคลียร์ และเรียกร้องให้ทำลายเสีย หรือให้เขาทั้งสอง ช่วยทำลาย แต่ประกาศของเขาไม่ได้รับความสนใจ จนเขาต้องใช้วิธียุติการทำงาน ของนิวเคลียร์ทั่วทั้งโลก ทำให้โรงงาน เรือรถไฟ เครื่องบิน ฯลฯ ที่ใช้พลังงาน นิวเคลียร์อยู่หยุดชะงัก ทำงานไม่ได้ เผด็จการของชาติที่มีระเบิดนิวเคลียร์บาง ชาติ กลับคิดว่าเป็นแผนงานของชนชาติศัตรู และส่งกองทัพอากาศไปทิ้งระเบิด นิวเคลียร์ชาติอื่นๆ แต่ระเบิดนิวเคลียร์ก็ไม่ระเบิด ถึงอย่างไรพวกเขาก็ทำสงคราม กัน ทำให้ตูรานักวิทยาศาสตร์จากดาวอังคาร ต้องใช้วิธีส่งรังสีคิวเข้าสู่ดวงอาทิตย์ ระงับการสลายตัวของนิวเคลียร์ เท่ากับเป็นการดับดวงอาทิตย์ชั่วคราว จนชาว โลกต้องยินยอมเลิกรบ, เลิกระเบิดนิวเคลียร์ และมาประชุมตั้งรัฐบาลร่วมกัน เพื่อ จะไม่มีสงครามอีกต่อไป ตูราจึงยกเลิกการดับดวงอาทิตย์ เรื่อง หุ่นผู้สร้างมนุษย์ เรื่องนี้ เป็นเรื่องเชิงมนุษยธรรม ที่มีเนื้อเรื่องที่มีความคิดริเริ่มมีความ สลับซับซ้อนและหลักแหลม เป็นเรื่องหุ่นยนต์ที่นักวิทยาศาสตร์ไทยสร้างให้มีสมอง คิดได้สำเร็จ แต่หุ่นยนต์นั้นกลับกบฏต่อผู้สร้าง และสร้างเวหาสยาน (ยานอวกาศ) ขับหนีไปดาวเคราะห์ดวงอื่นซึ่งมีโลหะมาก หุ่นยนต์ตัวนั้นได้สร้างหุ่นยนต์บริวาร และโลกหุ่นยนต์ขึ้น ถือตนว่า "เป็นชนชาติใหม่ในจักรวาล ผู้แข็งแรง ฉลาดและไม่ รู้จักตาย" ต่อมาพลเมืองหุ่นยนต์เริ่มขัดแย้งทะเลาะวิวาทกัน พวกเขาก็คิดจะหาโลก ใหม่ โดยจะแย่งโลกมนุษย์ พวกเขาจึงคิดสร้าง "มนุษย์" ขึ้นมาซึ่งต่างจากหุ่นยนต์ ตรงที่มีอารมณ์ความรู้สึกด้วย เมื่อพวกเขาสร้าง "มนุษย์" ผู้นี้สำเร็จ เขาก็ส่งให้ มนุษย์ที่ถูกสร้างขึ้น ควบคุมเวหาสยาน (ยานอวกาศ) บรรทุกระเบิดโคบอลท์ซึ่งมี อานุภาพเพื่อไปทำลายโลกมนุษย์ แต่มนุษย์นั้น หลักจากที่ได้เห็นโทรภาพจากโลก มนุษย์ว่า ขณะที่เรือล่มในลำน้ำเชี่ยว คนหลายคนกระโดดลงไปเพื่อช่วยเหลือผู้หญิง แก่และเด็ก เขาก็เกิดความรู้สึกว่ามนุษย์เห็นคุณค่าของการมีชีวิต ดังนั้นเขาจึงไม่เห็น ด้วยที่จะไปทำลายโลกมนุษย์ ในที่สุดมนุษย์ที่หุ่นยนต์สร้างขึ้นจึงตัดสินใจว่า "เราไม่อาจฆ่าประชาชนชาวโลกได้ พวกเขาเหล่านี้เหมือนกับเรา พวกเขาถือว่า การมีชีวิตอยู่เพียงอย่างเดียวนั้นยังน้อยกว่าการมีคุณค่า ของการเสียสละเพื่อคนอื่น นั่นคือ ความปรานีและเผื่อแผ่ซึ่งพวกหุ่นยนต์ เหล่านั้นไม่มีเลย นอกจากความหฤโหด ไร้หัวใจ สังคมใดถ้าไร้ความปรานี จะมีสันติสุขได้อย่างไร โลกจะขาดสันติสุข จักรวาลอาจเดือดร้อน ฉะนั้น ควรทำลายพวกนี้มากกว่า เราคือมนุษย์ผู้เดียวที่ควรยอมเสียชีวิต เพื่อ มนุษยชาติทั้งโลก" แล้วเขาก็กลับลำบินไปทำลายโลกของหุ่นยนต์ แทน |
