|
คนบนต้นไม้ พิมพ์ในนิตยสาร ในช่วงปี พ.ศ.๒๕๑๐ - ๒๕๑๖
นิคม รายยวา |
คนบนต้นไม้ เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้น จำนวน ๑๓ เรื่อง ลักษณะ ส่วนใหญ่ของเรื่องสั้น มีความเด่นในเรื่อง การสร้างโครงเรื่อง และการใช้ฉากจาก ธรรมชาติ สภาพภูมิประเทศ และธรรมชาติของสัตว์ ควบคู่ไปกับการใช้ประสบ การณ์จริงของชีวิตของผู้เขียนที่ได้ไปสัมผัสต่อสู้มา ในการไปบุกเบิกทำงานการ เกษตรอยู่กับชาวบ้าน ได้คลุกคลี และได้เห็นชีวิตของคนหลายๆ แบบ ที่โยกย้าย จากถิ่นต่างๆ มาเพื่อเป้าหมายเดียวกัน คือ เพื่อแสวงหางานสักอย่างทำเพื่อที่จะ ได้มีรายได้มาประทังชีวิต หรือธรรมชาติของการต่อสู้กับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ความขัดแย้งของจิตสำนึก และความต้องการทางวัตถุทรัพย์สิน เพื่อความอยู่รอด หรือกิเลสกับความโลภ ตัวอย่างเรื่องสั้น ที่อยู่ในหนังสือรวมเรื่องสั้น เรื่อง คนบนต้นไม้ ผู้เขียนได้เสนอภาพขัดแย้งของคนที่คิดว่าตัวเองถูกรังแกและคิด อิจฉานกที่มีความสุข โดยไม่ได้ตระหนักเลยว่าตัวเขาเองกำลังจะทำร้ายนก เป็น การจบเรื่องที่เสียดสีได้อย่างกระจ่างชัด และแหลมคมมาก "เขาขึ้นไปเกือบถึงโพรงนก ลมพัดแรงจนใจหวิว ความพีงใจ บางอย่างวูบขึ้น รู้สึกอิจฉานกที่ทำรังอยู่บนนี้ มันคงมีความสุขมาก เขาคิดไม่ต้องผูกพันกับเรื่องราวบนพื้นดิน คนเราจะเป็นอย่างนี้ได้ บ้างไหมนะ บนพื้นดินช่างน่ารังเกียจ อยากหนีไปให้พ้น สงสัยว่าถ้า เขาเป็นนกและขึ้นมาทำรังอยู่บนต้นไม้นี้ ความสกปรกบนพื้นดินจะ ติดตามมารบกวนได้ไหม เขาจะหนีพ้นหรือไม่นะ เขาสลัดหัวขับไล่ความคิดที่กำลังฟุ้งซ่าน แล้วปีนขึ้นจนถึงโพรง มีลูกนกตัวเล็กๆ สามตัวอยู่ในนั้น เขารู้สึกหัวใจเต้นแรงขณะเอื้อมมือ เข้าไป แม่นกและพ่อนกร่อนถลาเข้ามาด้วยความโกรธ มันบินวนเวียน เหนือยอดไม้และส่งเสียงดังสะท้านคล้ายหัวใจจะแตกสลาย" เรื่อง ความเปลี่ยนแปลง และ ปล่อยนก เป็นเรื่องที่ผู้เขียน เขียนในเชิงเสียดสี และถากถางธรรมชาติที่เห็น แก่ได้ของมนุษย์ออกมาอย่างชัดๆ "ฉันไม่รู้สึกว่าได้ปล่อยนกเลย" "ก็เธอดูนี่ซิ กรงเปล่ากองเบ้อเร่อ กรงสำหรับที่เขาจะเอาไป ขังนกอีก การปลดปล่อยจะไม่มีวันเกิดขึ้นได้ ถ้ากรงพวกนั้นยังอยู่ จะต้องเอามาพังทิ้งให้หมด" ประสบการณ์ในชีวิตจริงที่ผู้เขียน ได้สัมผัสพบเห็นอาจจะทำให้ผู้เขียน ไม่ศรัทธาหรือไม่เชื่อมั่นในคุณความดีของมนุษย์มากนัก ในสายตาของผู้เขียน มนุษย์อาจจะเป็นสัตว์โลกที่โหดร้ายที่สุด ตัวละครของผู้เขียน จึงมีอารมณ์ ความ รู้สึก มีความอยากได้ มีความโลภ มีตัณหา อันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ทุกรูปทุก นาม |
