พระราชพิธีสิบสองเดือน เป็นหนังสือพระราชนิพนธ์ที่มีสาระสำคัญ
	เป็นการแสดงถึงภูมิปัญญาไทย และพระปรีชาญาณในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า
	เจ้าอยู่หัว ที่ทรงรอบรู้ต่อขนบธรรมเนียมประเพณีเก่าแก่ ซึ่งเจ้านายพี่น้องร่วมสมัย
	พระองค์ก็อยากจะทราบโดยตลอด  นอกจากเป็นการส่งเสริมภาษาและหนังสือไทย จน
	เกิดวรรณคดี  ยังเป็นประหนึ่งสะพานเชื่อมความรู้เก่าใหม่ที่มีที่มาและวิวัฒนาการ
	ทรงก่อให้เกิดสัมมาทิฐิในการจำแนกคติพิธีกรรมทางพระพุทธศาสนา กับพิธีกรรมทาง
	ศาสนาพราหมณ์  ที่ไทยรับมาปะปนระคนกันในพิธีหนึ่งๆ ซึ่งเลือกรับ  และผ่อนปรน
	โดยไม่ขัดต่อหลักการสำคัญของพระพุทธศาสนา  ขณะเดียวกันได้สร้างความสำนึกร่วม	
	กันของหมู่ราษฎร โดยเฉพาะประเพณีอันนับเนื่องจากการผลิตหรือเกษตรกรรม เป็น
	การแสดงความสำนึกของชนชั้นนำพึงมีต่อราษฎร

		คุณค่าของพระราชนิพนธ์พระราชพิธีสิบสองเดือน  เป็นสิ่งที่ผู้อ่านหรือ
	ผู้ศึกษาจะได้ขยายพรมแดนความรู้ ระหว่างเก่าใหม่ของตนให้มีพื้นภูมิไพศาลขึ้น ยัง
	จะได้เห็นโฉมหน้าวิวัฒนาการทางวัฒนธรรมที่คนไทยดั้งเดิม มีวิธีคิดและรับมาปฏิบัติ
	โดยการปรับเป็นลักษณะประจำชาติไทยได้อย่างไร  ยิ่งกว่านั้นการเลือกรับใดๆ ท่าน
	แต่ก่อนรับโดยคำนึงถึงจุดยืนสำคัญ คือ ต้องไม่เสียหลักการทางพระพุทธศาสนา 

		พระราชพิธีสิบสองเดือน โดยเนื้อหานั้นทรงมีพระบรมราชาธิบายเริ่มตั้ง
	แต่เดือนสิบสองเป็นต้นไป  และขาดไปเดือนหนึ่ง คือเดือนที่สิบเอ็ด  แต่ละเดือนนอก
	จากมีพระราชพิธีอย่างหนึ่งอย่างใดแล้ว  อาจจะมีพิธีอื่นๆ ในเดือนนั้นด้วย  ภาษา
	ที่ทรงใช้อาจจะมีบางคำและบางสำนวนที่ยาก  หากไม่เหลือวิสัยจะศึกษาให้เกิดความ
	เข้าใจ แต่โดยรวมนั้นเป็นพระราชนิพนธ์ที่ควรศึกษาเพื่อรับความรู้  เช่น ความรู้เป็น
	ขนบธรรมเนียมประเพณี พระราชพิธี เป็นต้น