คำพูน บุญทวี
คำพูน (หรือชื่อเดิมว่านายคูน) บุญทวี เกิดเมื่อวันที่ ๒๖ มิถุนายน ๒๔๗๑ ที่บ้าน
ทรายมูล ตำบลทรายมูล กิ่งอำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร บิดาเป็นครูประชาบาล ชื่อนาย
สนิท บุญทวี มารดาชื่อนางลุน บุญทวี เป็นบุตรคนโตในจำนวนพี่น้องทั้งหมด ๗ คน สำเร็จ
การศึกษาชั้นประถมปีที่ ๔ ที่โรงเรียนในบ้านเกิด และชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖ ที่โรงเรียนสายปรีชา
บัณฑิต จังหวัดยโสธร
คำพูนเดินทางเข้ามาหางานทำในกรุงเทพฯ โดยรับจ้างทำงานเป็นกรรมกร เป็น
เวลา ๓ ปี และจึงลงไปทำงานอยู่ทางภาคใต้ คำพูนสอบเข้าเป็นครูประชาบาล โดยสอบบรรจุ
ได้ที่โรงเรียนบ้านควนชัย หรือบ้านกะเต๊ จังหวัดสตูล จากนั้นจึงย้ายไปอยู่อำเภอละงู ใน
จังหวัดสตูล คำพูนแต่งงานและมีบุตรสาว ๓ คน เขาได้ยึดอาชีพครูสอนหนังสืออยู่ ๑๐ ปี
ก็ต้องลาออก แล้วกลับลงไปสอบเป็นผู้คุมนักโทษอยู่ทางภาคใต้อีก เคยเป็นผู้คุมอยู่ถึง ๕
แห่ง
คำพูนเริ่มเขียนหนังสือเมื่อปี พ.ศ.๒๕๑๓ เรื่องสั้นเรื่องแรกที่เขาส่งไปยัง นิตย
สารฟ้าเมืองไทย คือเรื่อง รักในเหวลึก แต่อาจินต์ ปัญจพรรค์ เปลี่ยนชื่อให้ใหม่เป็นนิทานลูก
ทุ่ง จนถึงปีพ.ศ.๒๕๑๖ เขาเขียนเรื่องสั้นได้ประมาณ ๑๐ เรื่องและยังมีเรื่องสั้นขนาดยาวอีก
๓ เรื่อง ในช่วงนี้เอง อาจินต์ ปัญจพรรค์ แนะนำให้คำพูน อ่านหนังสือแปลเรื่อง บ้านเล็ก
ในป่าใหญ่ (ของ ลอร่า อิงเกิลไวล์เดอร์) จึงทำให้เขาเกิดแรงบันดาลใจ เขียนเรื่องราวเกี่ยว
กับชีวิตความเป็นอยู่ของคนชนบทในอีสาน เขาจึงลงมือเขียนเรื่อง ลูกอีสาน พิมพ์เป็นตอนๆ
ในนิตยสาร ฟ้าเมืองไทย ในปีพ.ศ.๒๕๑๘ - ๒๕๑๙ ซึ่งเป็นนิยายที่ได้รับรางวัลนวนิยายดี
เด่น นอกจากนั้นยังมีเรื่องนายฮ้อยทมิฬ อีกเรื่องที่ได้รับรางวัลจากสมาคมผู้พิมพ์และผู้จัด
จำหน่ายหนังสือเมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๑ หลังจากนั้นมา คำพูนได้ผลิตผลงาน เขียนออกมาเรื่อยๆ
โดยเฉพาะเรื่องสั้น และนวนิยาย เช่น เลือดอีสาน, คำให้การของคนคุก, หอมกลิ่นปลาร้า,
ชุดนักเลงลูกทุ่ง เป็นต้น ปัจจุบันคำพูนเขียนหนังสือเป็นอาชีพ
