Nakorn-Ratchasima Catholic's Diocese

หนังสือ กิจการอัครสาวก.
[01] [02] [03] [04] [05] [06] [07] [08] [09] [10] [11] [12] [13]
[14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28]

กจ 1:1-5 อารัมภบท
(1) เธโอฟิลัสที่รัก ในหนังสือเล่มแรกข้าพเจ้าเล่าถึงทุกสิ่งที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำและทรงสั่งสอน เริ่มตั้งแต่ต้น
(2) จนกระทั่งถึงวันที่พระองค์ทรงได้รับการยกขึ้นสวรรค์หลังจากที่ทรงแนะนำสั่งสอนบรรดาอัครสาวกที่ทรงเลือกสรรโดยทางพระจิตเจ้า
(3) พระเยซูเจ้าทรงแสดงพระองค์แก่อัครสาวกเหล่านั้น และทรงพิสูจน์ด้วยวิธีการต่าง ๆ ว่าหลังจากทรงรับทุกข์ทรมานแล้ว พระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่ตลอดเวลาสี่สิบวันที่พระองค์ทรงแสดงพระองค์แก่เขาทั้งหลาย ทรงกล่าวถึงพระอาณาจักรของพระเจ้า
(4) ขณะที่ทรงร่วมโต๊ะกับเขา พระองค์ทรงกำชับว่า “อย่าออกจากกรุงเยรูซาเล็ม แต่จงคอยรับพระพรที่พระบิดาทรงสัญญาไว้ ดังที่ท่านได้ยินจากเรา
(5) ยอห์นทำพิธีล้างด้วยน้ำ แต่ภายในไม่กี่วัน ท่านจะได้รับพิธีล้างเดชะพระจิตเจ้า

l. พระศาสนจักรที่กรุงเยรูซาเล็ม

กจ 1:12-14 บรรดาอัครสาวก
(12) บรรดาอัครสาวกเดินทางจากภูเขาที่เรียกว่า “ภูเขามะกอกเทศ” กลับไปยังกรุงเยรูซาเล็ม ภูเขานี้อยู่ใกล้กรุงเยรูซาเล็มเป็นระยะทางที่เดินได้ในวันสับบาโต
(13) เมื่อเข้าไปในเมืองแล้ว เขาขึ้นไปยังห้องชั้นบนซึ่งเคยเป็นที่พักของเขา อัครสาวกเหล่านั้นคือเปโตร ยอห์น ยากอบ อันดรูว์ ฟิลิป โธมัส บาร์โธโลมิว มัทธิว ยากอบบุตรของอัลเฟอัส ซีโมนผู้เป็นชาตินิยมและยูดาสบุตรของยากอบ
(14) ทุกคนร่วมอธิษฐานภาวนาสม่ำเสมอเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน พร้อมกับบรรดาสตรี รวมทั้งมารีย์พระมารดาของพระเยซูเจ้าและพี่น้องของพระองค์

กจ 1:15-26 ผู้ได้รับเลือกแทนยูดาส
(15) ในระหว่างนั้น เปโตรยืนขึ้นในหมู่พี่น้องที่ชุมนุมกันอยู่ประมาณ 120 คน กล่าวว่า
(16) ”พี่น้องทั้งหลาย จำเป็นที่พระคัมภีร์จะต้องเป็นจริงตามที่พระจิตเจ้าทรงใช้พระโอษฐ์ของกษัตริย์ดาวิดตรัสล่วงหน้าถึงยูดาส ผู้นำคนมาจับกุมพระเยซูเจ้า
(17) ยูดาสผู้นี้เคยเป็นคนหนึ่งในคณะของเราและร่วมภารกิจกับเรา
(18) ยูดาสผู้นี้นำเงินที่ได้มาจากการประกอบอาชญากรรมไปซื้อที่ดินแปลงหนึ่ง เขาล้มคว่ำลงที่นั่น ท้องแตกไส้ทะลัก
(19) ผู้อาศัยในกรุงเยรูซาเล็มทุกคนรู้เรื่องนี้ดี จึงเรียกที่ดินแปลงนั้นตามภาษาของเขาว่า “ฮาเคลดามา” (hakeldama) แปลว่า “นาเลือด”
(20) เพราะมีเขียนไว้ในหนังสือเพลงสดุดีว่า “ขอให้ที่อยู่ของเขาถูกทิ้งร้าง อย่าให้มีผู้ใดอาศัยอยู่เลย” และอีกตอนหนึ่งว่า “ขอให้ผู้อื่นรับหน้าที่แทนเขา”
(21)ดังนั้น ในบรรดาคนทั้งหลายซึ่งอยู่กับเราตลอดเวลาที่พระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดำเนินชีวิตอยู่กับเรา
(22) เริ่มตั้งแต่พิธีล้างของยอห์นจนถึงวันที่พระองค์เสด็จขึ้นสู่สวรรค์นั้น จำเป็นที่คนหนึ่งจะต้องเป็นพยานร่วมกับเราถึงการกลับคืนพระชนมชีพของพระองค์”
(23) ผู้ที่มาชุมนุมกันเสนอชื่อชายสองคน คือโยเซฟที่เรียกว่าบาร์ซับบัสหรือยุสทัส และอีกคนหนึ่งชื่อมัทธีอัส
(24) เขาทั้งหลายอธิษฐานภาวนาว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงทราบจิตใจของมนุษย์ทุกคน ขอทรงแสดงให้ข้าพเจ้าทั้งหลายรู้ว่า พระองค์ทรงเลือกคนใดในสองคนนี้
(25) ให้รับหน้าที่รับใช้เป็นอัครสาวกแทนยูดาสที่ละทิ้งหน้าที่นี้เพื่อไปตามวิถีทางของตน”
(26) เขาจึงจับสลากระหว่างสองคนนี้ และจับสลากได้มัทธีอัส มัทธีอัสจึงได้เข้าร่วมคณะกับอัครสาวกสิบเอ็ดคน [Go Top]

กจ 2:1-13 วันเปนเตกอสเต
(1) เมื่อวันเปนเตกอสเตมาถึง บรรดาศิษย์ทุกคนมาชุมนุมในสถานที่เดียวกัน
(2) ทันใดนั้นมีเสียงจากฟ้าเหมือนเสียงลมพัดแรงกล้าทุกคนที่อยู่ในบ้านได้ยิน
(3) เขาเห็นเปลวไฟลักษณะเหมือนลิ้นแยกไปอยู่เหนือศีรษะของเขาแต่ละคน
(4) ทุกคนได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม และเริ่มพูดภาษาอื่น ๆ ตามที่พระจิตเจ้าประทานให้พูด
(5) ขณะนั้นที่กรุงเยรูซาเล็มมีชาวยิวผู้เลื่อมใสศรัทธาในพระเจ้ามาจากทุกชาติทั่วโลก
(6) เมื่อประชาชนได้ยินเสียงนี้ จึงมาชุมนุมกันจำนวนมาก รู้สึกฉงนสนเท่ห์เพราะแต่ละคนได้ยินคนเหล่านี้พูดภาษาของตน
(7) และประหลาดใจอย่างยิ่ง กล่าวว่า “ทุกคนที่กำลังพูดอยู่นี้เป็นชาวกาลิลีมิใช่หรือ
(8) แล้วทำไมเราแต่ละคนจึงได้ยินเขาพูดภาษาท้องถิ่นของเราเล่า
(9) เราชาวปาร์เธีย ชาวมีเดีย และชาวเอลาม บางคนอาศัยอยู่ในเขตเมโสโปเตเมีย แคว้นยูเดีย แคว้นคัปปาโดเซีย แคว้นปอนทัสและแคว้นเอเชีย
(10) แคว้นฟรีเจียและแคว้นปัมฟีเลีย บางคนมาจากประเทศอียิปต์และเขตของประเทศลิเบีย รอบ ๆ เมืองไซรีน บางคนมาจากกรุงโรม
(11) ทั้งชาวยิวและผู้กลับใจเข้านับถือลัทธิยิวบางคนเป็นชาวเกาะครีตและชาวอาหรับ พวกเราได้ยินคนเหล่านี้ประกาศกิจการอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าเป็นภาษาของเรา”
(12) ทุกคนประหลาดใจและฉงนสนเท่ห์พูดกันว่า “นี่หมายความว่าอย่างไร”
(13) แต่บางคนหัวเราะเยาะ กล่าวว่า “พวกนี้ดื่มเหล้ามากเกินไป”

กจ 2:37-41 ผู้กลับใจกลุ่มแรก
(37) ถ้อยคำเหล่านี้ เสียดแทงใจของทุกคน เขาเหล่านั้น จึงถามเปโตรและอัครสาวกอื่น ๆ ว่า “พี่น้อง พวกเราจะต้องทำอย่างไรเล่า”
(38) เปโตรตอบว่า “ท่านทั้งหลายจงกลับใจเถิด แต่ละคนจงรับศีลล้างบาปเดชะพระนามของพระเยซูคริสตเจ้าเพื่อจะได้รับการอภัยบาป แล้วท่านจะได้รับพระพรของพระจิตเจ้า
(39) พระสัญญานี้มีไว้สำหรับท่านทั้งหลาย สำหรับบุตรหลานของท่านและสำหรับทุกคนที่อยู่ห่างไกลซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของเราจะทรงเรียก”
(40) เปโตรกล่าวถ้อยคำอีกมาก อ้อนวอนและตักเตือนเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงช่วยตนให้รอดพ้นจากคนชั่วร้ายในยุคนี้เถิด”
(41) คนเหล่านั้นรับถ้อยคำของเปโตรและได้รับศีลล้างบาป วันนั้นผู้มีความเชื่อมีจำนวนเพิ่มขึ้นอีกประมาณสามพันคน

กจ 2:42-47 ชีวิตของคริสตชนกลุ่มแรก
(42) คนเหล่านั้นประชุมกันอย่างสม่ำเสมอเพื่อฟังคำสั่งสอนของบรรดาอัครสาวก ดำเนินชีวิตร่วมกันฉันพี่น้องร่วม ”พิธีบิขนมปัง”และอธิษฐานภาวนา
(43) พระเจ้าทรงบันดาลให้บรรดาอัครสาวกทำปาฏิหาริย์และเครื่องหมายอัศจรรย์เป็นจำนวนมาก ทุกคนจึงมีความยำเกรง
(44) ผู้มีความเชื่อทุกคนดำเนินชีวิตร่วมกันและมีทุกสิ่งเป็นของส่วนรวม
(45) เขาขายที่ดินและทรัพย์สินอื่น ๆ แบ่งเงินให้ทุกคนตามความต้องการ
(46) ทุก ๆ วัน เขาพร้อมใจกันไปที่พระวิหารและไปตามบ้านเพื่อทำพิธีบิขนมปัง ร่วมกินอาหารด้วยความยินดีและเข้าใจกัน สรรเสริญพระเจ้า และได้รับความนิยมจากประชาชนทุกคน
(47) องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้จำนวนผู้ที่ได้รับความรอดพ้นเพิ่มขึ้นทุกวัน [Go Top]

กจ 3:1-10 เปโตรรักษาคนง่อย
(1) วันหนึ่ง เวลาบ่ายสามโมงเปโตรและยอห์นกำลังขึ้นไปที่พระวิหารเพื่ออธิษฐานภาวนา
(2) ที่ประตูพระวิหารซึ่งเรียกกันว่า ”ประตูงาม” มีชายคนหนึ่งเป็นง่อยแต่กำเนิด มีผู้หามคนง่อยผู้นี้มาไว้ที่นั่นทุกวันเพื่อขอทานจากคนที่เข้าไปในพระวิหาร
(3) เมื่อเห็นเปโตรและยอห์นกำลังเดินเข้าพระวิหาร คนง่อยจึงขอทานจากเขาทั้งสอง
(4) เปโตรและยอห์นจ้องมองเขา กล่าวว่า “จงมองเรา”
(5) คนง่อยก็จ้องดูเขาทั้งสอง หวังว่าจะได้อะไรบ้าง
(6) เปโตรกล่าวว่า “ข้าพเจ้าไม่มีเงินไม่มีทอง แต่ข้าพเจ้ามีอะไรจะให้ท่าน เดชะพระนามของพระเยซูคริสตเจ้า ชาวนาซาเร็ธ จงเดินไปเถิด”
(7) แล้วเปโตรจับมือขวาของเขาช่วยพยุงให้ลุกขึ้น ทันใดนั้นเท้าและข้อเท้าของเขากลับมีกำลัง
(8) เขากระโดดขึ้นยืนและเริ่มเดิน แล้วจึงเข้าไปในพระวิหารพร้อมกับเปโตรและยอห์น เดินบ้าง กระโดดบ้าง พลางสรรเสริญพระเจ้า
(9) ประชาชนทั้งหลายเห็นเขาเดินและสรรเสริญพระเจ้า
(10) ก็จำได้ว่าเขาเป็นคนที่เคยนั่งขอทานอยู่ที่ประตูงามของพระวิหาร ต่างก็ตกตะลึงและประหลาดใจอย่างยิ่งในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแก่เขา

กจ 4:23-31 คำอธิษฐานภาวนาของบรรดาอัครสาวกเมื่อถูกเบียดเบียน
(23) เมื่อเปโตรและยอห์นได้รับการปลดปล่อยแล้ว ก็ไปพบบรรดาศิษย์ เล่าทุกเรื่องที่บรรดาหัวหน้าสมณะและผู้อาวุโสกล่าวกับตน
(24) เมื่อบรรดาศิษย์ฟังจบแล้ว จึงพร้อมใจกันเปล่งเสียงทูลพระเจ้าว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงสร้างฟ้า แผ่นดิน ทะเล และสิ่งสารพัดที่มีอยู่ในนั้น
(25) เดชะพระจิตเจ้าพระองค์ทรงดลใจให้กษัตริย์ดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์และผู้เป็นบรรพบุรุษของข้าพเจ้าทั้งหลายตรัสว่า “ทำไมชนชาติทั้งหลายจึงบันดาลโทสะ และบรรดาประชาชาติจึงวางแผนไร้สาระ
(26) บรรดากษัตริย์ของแผ่นดินต่างต่อต้าน บรรดาผู้ปกครองมาร่วมกันต่อสู้กับองค์พระผู้เป็นเจ้า และผู้รับเจิมของพระองค์”
(27) ความจริงแล้ว ในเมืองนี้กษัตริย์เฮโรดและปอนทิอัส ปีลาตร่วมกับคนต่างชาติและประชากรอิสราเอลต่อสู้กับพระเยซูเจ้าผู้รับใช้ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ซึ่งพระองค์ทรงเจิมไว้
(28) เพื่อทำให้พระประสงค์ที่ทรงกำหนดไว้ด้วยพระอานุภาพสำเร็จไป
(29) บัดนี้ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดทอดพระเนตรคำข่มขู่ของเขาทั้งหลายและประทานให้ข้ารับใช้ของพระองค์ประกาศพระวาจาของพระองค์ด้วยความกล้าหาญอย่างยิ่งเถิด
(30) โปรดแสดงพระอานุภาพในการรักษาโรค ให้เครื่องหมายอัศจรรย์และปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเดชะพระนามของพระเยซูเจ้าผู้รับใช้ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์เถิด
(31) เมื่อบรรดาศิษย์อธิษฐานภาวนาจบแล้ว สถานที่ที่เขามาชุมนุมกันนั้นก็สั่นสะเทือน ทุกคนได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยมและเริ่มประกาศพระวาจาของพระเจ้าอย่างกล้าหาญ

กจ 4:32-35 กลุ่มคริสตชนสมัยแรก
(32) กลุ่มผู้มีความเชื่อดำเนินชีวิตเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ไม่คิดว่าสิ่งที่ตนมีเป็นกรรมสิทธิ์ของตน แต่ทุกสิ่งเป็นของส่วนรวม
(33) บรรดาอัครสาวกยังคงเป็นพยานยืนยันถึงการกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยเครื่องหมายอัศจรรย์ยิ่งใหญ่และทุกคนได้รับความเคารพนับถืออย่างสูง
(34) ในกลุ่มของเขาไม่มีใครขัดสน ผู้ใดมีที่ดินหรือบ้านก็ขายและมอบเงินที่ได้
(35) ให้บรรดาอัครสาวก เพื่อแจกจ่ายให้ผู้มีความเชื่อแต่ละคนตามความต้องการ

กจ 4:36-37 บารนาบัสผู้มีใจกว้าง
(36) ชายคนหนึ่งชื่อโยเซฟ บรรดาอัครสาวกเรียกเขาว่า บารนาบัส ซึ่งแปลว่า บุตรแห่งการให้กำลังใจ เขาเป็นคนเผ่าเลวีชาวเกาะไซปรัส
(37) เขามีที่ดินแปลงหนึ่งซึ่งเขาขาย นำเงินมามอบให้บรรดาอัครสาวกด้วย [Go Top]

กจ 5:1-11 อานาเนียและสัปฟีราผู้ไม่ซื่อตรง
(1) ชายคนหนึ่งชื่ออานาเนียมีภรรยาชื่อสัปฟีราขายที่ดินของตน
(2) เขายักยอกเงินส่วนหนึ่งไว้โดยที่ภรรยาเห็นด้วย แล้วจึงนำเงินส่วนที่เหลือมอบให้บรรดาอัครสาวก
(3) เปโตรจึงถามว่า “อานาเนีย ทำไมซาตานเข้าสิงในใจของท่านให้กล่าวมุสาต่อพระจิตเจ้าและยักยอกเงินจากราคาที่ดินไว้ส่วนหนึ่งเล่า
(4) ที่ดินเป็นของท่านอยู่ก่อนที่จะขายมิใช่หรือ และเมื่อขายแล้ว ท่านมีสิทธิ์ที่จะเก็บเงินไว้ใช้ตามใจมิใช่หรือ ท่านคิดจะทำเช่นนี้ได้อย่างไร ท่านมิได้กล่าวมุสาต่อมนุษย์ แต่กล่าวมุสาต่อพระเจ้า”
(5) เมื่ออานาเนียฟังถ้อยคำเหล่านี้ ก็ล้มลงสิ้นใจ ทุกคนที่รู้เรื่องนี้ต่างมีความกลัวอย่างยิ่ง
(6) คนหนุ่มบางคนจัดการห่อศพของเขาและนำไปฝัง
(7) หลังจากนั้นประมาณสามชั่วโมง ภรรยาของเขาก็มาถึงโดยไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น
(8) เปโตรจึงถามนางว่า “บอกเราตามตรงนะ ท่านทั้งสองขายที่ดินได้เงินเท่านี้จริงหรือ” นางตอบว่า ”ถูกแล้ว ได้เท่านี้”
(9) เปโตรจึงพูดว่า “ทำไมท่านทั้งสองจึงตกลงกันที่จะทดลองพระจิตขององค์พระผู้เป็นเจ้าเล่า ฟังซิ เท้าของผู้ที่ฝังสามีของท่านอยู่ที่ประตูแล้ว เขาจะนำท่านไปฝังด้วย”
(10) ทันใดนั้นเอง นางก็ล้มลงแทบเท้าของเปโตรและสิ้นใจ เมื่อคนหนุ่มเข้ามาก็พบว่านางตายแล้ว จึงนำศพของนางไปฝังไว้เคียงข้างสามี
(11) พระศาสนจักรทั้งหมด รวมทั้งทุกคนที่รู้เรื่องนี้จึงมีความกลัวอย่างยิ่ง

กจ 5:12-16 สถานการณ์ทั่วไป
(12) บรรดาอัครสาวกทำเครื่องหมายอัศจรรย์และปาฏิหาริย์หลายประการในหมู่ประชาชน ผู้มีความเชื่อทุกคนมักจะมาชุมนุมกันที่เฉลียงซาโลมอน
(13) ไม่มีผู้อื่นกล้าเข้ามารวมกลุ่มกับเขา แต่ประชาชนต่างยกย่องเขาอย่างมาก
(14) ผู้มีความเชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้าเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งชายและหญิง
(15) ประชาชนนำผู้ป่วยมาที่ลานสาธารณะ วางไว้บนที่นอนและแคร่ อย่างน้อยเพื่อให้เงาของเปโตรที่เดินผ่านมาทอดปกคลุมผู้ป่วยบางคน
(16) ประชาชนจากเมืองต่าง ๆ รอบกรุงเยรูซาเล็มมาชุมนุมกัน นำผู้ป่วยและผู้ที่ถูกปีศาจชั่วร้ายทรมานมาที่นั่นด้วย ทุกคนได้รับการรักษาให้หาย

กจ 5:17-21 บรรดาอัครสาวกถูกจับและได้รับการปลดปล่อยอย่างอัศจรรย์
(17) มหาสมณะและทุกคนที่อยู่กับเขาคือกลุ่มชาวสะดูสี มีความอิจฉาอย่างยิ่ง
(18) จึงจับกุมบรรดาอัครสาวกและจองจำไว้ในคุกสาธารณะ
(19) เวลากลางคืน ทูตสวรรค์องค์หนึ่งขององค์พระผู้เป็นเจ้าเปิดประตูคุก นำบรรดาอัครสาวกออกไป สั่งว่า
(20) ”ท่านทั้งหลายจงไปที่พระวิหาร ประกาศพระวาจาเกี่ยวกับวิถีชีวิตใหม่นี้ให้ประชาชนฟังเถิด”
(21) เมื่อบรรดาอัครสาวกได้ฟังดังนั้น ก็เข้าไปในพระวิหารตั้งแต่เช้าตรู่และเริ่มสั่งสอนที่นั่น

กจ 5:22-33 บรรดาอัครสาวกถูกนำตัวไปที่สภาซันเฮดริน
เมื่อมหาสมณะและทุกคนที่อยู่กับเขามาถึง ก็เรียกประชุมสภาซันเฮดรินและบรรดาผู้อาวุโสทุกคนของอิสราเอล แล้วให้พนักงานไปที่คุกนำตัวบรรดาอัครสาวกออกมา
(22) แต่เมื่อพนักงานไปถึง ก็ไม่พบบรรดาอัครสาวกอยู่ในคุกแล้ว จึงกลับมารายงานว่า
(23) ”พวกเราพบคุกปิดไว้อย่างแน่นหนาและคนเฝ้าก็ยืนรักษาการณ์อยู่ที่ประตู แต่เมื่อเราเปิดประตูเข้าไปก็ไม่พบผู้ใดเลยสักคน”
(24) เมื่อนายทหารรักษาพระวิหารและบรรดาหัวหน้าสมณะได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ ต่างรู้สึกสับสนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
(25) ขณะนั้นเอง มีคนหนึ่งมาบอกว่า “ดูซิ คนเหล่านั้นที่ท่านทั้งหลายจองจำไว้ในคุก กำลังยืนสั่งสอนประชาชนอยู่ในพระวิหาร”
(26) นายทหารรักษาพระวิหารพร้อมกับนายทหารยามจึงไปนำบรรดาอัครสาวกมาโดยไม่ใช้กำลัง เพราะเกรงประชาชนจะขว้างด้วยก้อนหิน
(27) เขานำบรรดาอัครสาวกมายังสภาซันเฮดริน มหาสมณะจึงกล่าวหาว่า
(28) ”เรากำชับท่านทั้งหลายอย่างแข็งขันแล้ว ไม่ให้สอนโดยออกนามนี้ แต่ท่านยังขืนนำคำสอนของตนมาแพร่ไปทั่วกรุงเยรูซาเล็ม และต้องการให้โลหิตของคนคนนี้ตกอยู่กับเรา”
(29) เปโตรและบรรดาอัครสาวกตอบว่า “เราต้องเชื่อฟังพระเจ้ายิ่งกว่าเชื่อฟังมนุษย์”
(30) พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเราทรงบันดาลให้พระเยซูเจ้าที่ท่านทั้งหลายประหารโดยตรึงบนไม้กางเขนนั้นกลับคืนพระชนมชีพ
(31) พระเจ้าทรงยกพระองค์ท่านขึ้นประทับเบื้องขวาในฐานะเป็นหัวหน้าและผู้กอบกู้ เพื่อให้อิสราเอลกลับใจและรับการให้อภัยบาป
(32) เราทั้งหลายเป็นพยานในเรื่องนี้ และพระจิตเจ้าซึ่งพระเจ้าประทานแก่ผู้ที่เชื่อฟังพระองค์ก็ทรงเป็นพยานด้วย”
(33) เมื่อได้ฟังดังนี้ทุกคนในสภาซันเฮดรินรู้สึกโกรธเคืองอย่างมากอยากจะฆ่าบรรดาอัครสาวกเสีย

กจ 5:34-42 กามาลิเอลเสนอความคิดเห็น
(34) ขณะนั้น อาจารย์กฎหมายชาวฟาริสีคนหนึ่งชื่อกามาลิเอล เป็นที่เคารพนับถือของประชาชนยืนขึ้นในสภาซันเฮดรินและขอให้นำบรรดาอัครสาวกออกไปข้างนอกสักครู่หนึ่ง
(35) แล้วจึงกล่าวแก่บรรดาสมาชิกสภาว่า “ชาวอิสราเอลทั้งหลาย ท่านจะทำอะไรกับคนเหล่านี้ ก็จงคิดให้ดีเสียก่อน
(36) เมื่อไม่นานมานี้ คนคนหนึ่งชื่อทิวดาสตั้งตนเป็นผู้วิเศษ คนประมาณสี่ร้อยคนติดตามเขา แต่เมื่อเขาถูกฆ่า ทุกคนที่ติดตามเขาก็กระจัดกระจายไปจนหมดสิ้น
(37) หลังจากนั้นในสมัยสำรวจจำนวนประชาชน ก็มียูดาสชาวกาลิลี ชักจูงประชาชนให้มาติดตามตน แต่เขาก็ถูกฆ่าด้วย ทุกคนที่ติดตามเขาก็กระจัดกระจายไป
(38) บัดนี้ข้าพเจ้าขอบอกท่านทั้งหลายว่า จงเลิกสนใจคนเหล่านี้และปล่อยเขาไปเถิด เพราะถ้าแผนการและกิจการของเขามาจากมนุษย์ แผนการและกิจการนั้นก็จะสลายไปเอง
(39) แต่ถ้ามาจากพระเจ้า ท่านทั้งหลายจะทำลายเขาไม่ได้ ยิ่งกว่านั้น ท่านจะกลับเป็นผู้ต่อสู้กับพระเจ้าเสียเอง” ทุกคนเห็นชอบด้วยกับกามาลิเอล
(40) จึงส่งคนไปเรียกบรรดาอัครสาวกเข้ามา สั่งให้เฆี่ยนและกำชับมิให้พูดในพระนามของพระเยซูเจ้า แล้วปล่อยตัวไป
(41) บรรดาอัครสาวกออกจากสภาซันเฮดริน มีความยินดีที่ได้รับเกียรติที่ถูกสบประมาทเพราะพระนามพระเยซูเจ้า
(42) ทุก ๆ วัน เขาทั้งหลายสั่งสอนและประกาศข่าวดีอย่างต่อเนื่องทั้งในพระวิหารและตามบ้านว่าพระเยซูเป็นพระคริสตเจ้า [Go Top]

ll. ภารกิจของบรรดาอัครสาวกในสมัยแรก

กจ 6:1-7 การเลือกตั้งสังฆานุกร
(1) เวลานั้น ศิษย์มีจำนวนมากขึ้น บรรดาศิษย์ที่พูดภาษากรีกไม่พอใจศิษย์ที่พูดภาษาฮีบรูเพราะในการแจกทานประจำวัน บรรดาแม่ม่ายของตนถูกละเลยมิได้รับแจก
(2) อัครสาวกสิบสองคนจึงเรียกบรรดาศิษย์มาประชุม กล่าวว่า “ไม่สมควรที่เราจะละทิ้งการประกาศพระวาจาของพระเจ้าเพื่อไปแจกอาหาร
(3) พี่น้องทั้งหลาย จงเลือกบุรุษเจ็ดคนจากกลุ่มของท่านทั้งหลาย เป็นคนที่มีชื่อเสียงดี เปี่ยมด้วยพระจิตเจ้าและปรีชาญาณ แล้วเราจะแต่งตั้งเขาให้ทำหน้าที่นี้
(4) ส่วนเราจะอุทิศตนอธิษฐานภาวนาและประกาศพระวาจา
(5) ทุกคนในที่ประชุมต่างเห็นชอบกับข้อเสนอนี้ จึงเลือกสเทเฟนบุรุษผู้เปี่ยมด้วยความเชื่อและพระจิตเจ้า,ฟิลิป,โปรโครัส,นิคาโนร์,ทิโมน,ปาร์เมนัส และนิโคลัสชาวอันทิโอกผู้กลับใจมานับถือศาสนายิว
(6) เขานำคนทั้งเจ็ดคนมาอยู่ต่อหน้าบรรดาอัครสาวกซึ่งอธิษฐานภาวนาและปกมือเหนือเขา
(7) พระวาจาของพระเจ้าแพร่หลายยิ่งขึ้น ศิษย์มีจำนวนมากขึ้นในกรุงเยรูซาเล็ม บรรดาสมณะหลายคนยอมรับความเชื่อด้วย

กจ 6:8-15 สเทเฟนถูกจับกุม
(8) สเทเฟนเปี่ยมด้วยพระหรรษทานและพระอานุภาพ ทำปาฏิหาริย์และเครื่องหมายอัศจรรย์ยิ่งใหญ่ในหมู่ประชาชน
(9) บางคนจากศาลาธรรมที่เรียกกันว่าศาลาธรรมของเสรีชนที่เคยเป็นทาส คือชาวยิวจากเมืองไซรีน เมืองอเล็กซานเดรีย แคว้นซีลีเซียและเอเชีย เริ่มโต้เถียงกับสเทเฟน
(10) แต่เขาเหล่านั้นเอาชนะสเทเฟนไม่ได้ เพราะสเทเฟนพูดด้วยปรีชาญาณซึ่งมาจากพระจิตเจ้า
(11) คนเหล่านั้นจึงเสี้ยมสอนประชาชนบางคนให้ใส่ความว่า “พวกเราได้ยินเขาพูดดูหมิ่นโมเสสและพระเจ้า”
(12) เขาเหล่านั้นยุยงประชาชนบรรดาผู้อาวุโสและธรรมาจารย์ให้ปั่นป่วนวุ่นวายแล้วจึงเข้าจู่โจมจับกุมสเทเฟนนำไปยังสภาซันเฮดริน
(13) ตั้งพยานเท็จกล่าวหาว่า “ชายคนนี้พูดดูหมิ่นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์และธรรมบัญญัติอยู่เสมอ
(14) พวกเราได้ยินเขาพูดว่า เยซู ชาวนาซาเร็ธผู้นี้จะทำลายสถานที่นี้และจะเปลี่ยนแปลงขนบประเพณีที่โมเสสมอบให้เรา”
(15) ทุกคนที่นั่งอยู่ในสภาซันเฮดรินต่างเพ่งมองสเทเฟน เห็นใบหน้าของเขาสว่างรุ่งเรืองเหมือนกับใบหน้าของทูตสวรรค์ [Go Top]

กจ 7:55-60 สเทเฟนถูกหินขว้าง เซาโลผู้เบียดเบียน
(55) สเทเฟนเปี่ยมด้วยพระจิตเจ้า เพ่งมองท้องฟ้า มองเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า และเห็นพระเยซูเจ้าทรงยืนอยู่เบื้องขวาของพระเจ้า
(56) จึงพูดว่า “ดูซิ ข้าพเจ้าเห็นท้องฟ้าเปิดออก และเห็นบุตรแห่งมนุษย์ทรงยืนอยู่เบื้องขวาของพระเจ้า”
(57) ทุกคนจึงร้องเสียงดัง เอามืออุดหู วิ่งกรูกันเข้าใส่สเทเฟน
(58) ฉุดลากเขาออกไปนอกเมืองแล้วเริ่มเอาหินขว้างเขา บรรดาพยานนำเสื้อคลุมของตนมาวางไว้ที่เท้าของชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อ “เซาโล”
(59) ขณะที่คนทั้งหลายกำลังเอาหินขว้างสเทเฟน สเทเฟนอธิษฐานภาวนาว่า “ข้าแต่พระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดรับวิญญาณของข้าพเจ้าด้วย”
(60) เขาคุกเข่าลงและร้องเสียงดังว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดอย่าทรงลงโทษพวกเขาเพราะบาปนี้เลย” เมื่อกล่าวดังนี้แล้ว เขาก็สิ้นใจ [Go Top]

กจ 8:1-3
(1) เซาโลเป็นคนหนึ่งที่เห็นชอบกับการที่สเทเฟนถูกฆ่า วันนั้น เกิดการเบียดเบียนพระศาสนจักรอย่างรุนแรงในกรุงเยรูซาเล็ม ทุกคนนอกจากบรรดาอัครสาวกกระจัดกระจายไปตามชนบทในแคว้นยูเดียและสะมาเรีย
(2) ผู้มีใจศรัทธาบางคนนำศพสเทเฟนไปฝังและร่ำไห้คร่ำครวญถึงเขาอย่างมาก
(3) ส่วนเซาโลออกรังควานพระศาสนจักร เข้าไปตามบ้าน ฉุดลากทั้งชายและหญิงไปจองจำไว้ในคุก

กจ 8:4-8 ฟิลิปในแคว้นสะมาเรีย
(4) บรรดาผู้ที่กระจัดกระจายไปเหล่านี้ออกไปยังที่ต่าง ๆ ประกาศพระวาจาเป็นข่าวดี
(5) ฟิลิปไปเมืองหนึ่งในแคว้นสะมาเรียและประกาศเรื่องพระคริสตเจ้าให้ชาวเมืองนั้นฟัง
(6) ประชาชนที่ได้ฟังถ้อยคำของฟิลิป และเห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ที่เขากระทำ ก็พร้อมใจกันฟังคำสั่งสอนของเขา
(7) คนหลายคนที่ถูกปีศาจชั่วร้ายสิงอยู่ร้องเสียงดังแล้วปีศาจก็ออกไป คนอัมพาตและคนง่อยจำนวนมากหายจากโรค
(8) ประชาชนในเมืองนั้นจึงชื่นชมอย่างมาก

กจ 8:9-25 ซีโมนผู้วิเศษ
(9) นานมาแล้วในเมืองนั้น ชายคนหนึ่งชื่อซีโมนเป็นผู้วิเศษ อ้างว่าตนเป็นผู้ยิ่งใหญ่ทำให้ประชาชนแคว้นสะมาเรียประหลาดใจ
(10) ทุกคนทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต่างเลื่อมใสเขา พูดว่า “ชายผู้นี้คือพระอานุภาพของพระเจ้าที่เรียกว่าผู้ยิ่งใหญ่”
(11) ประชาชนเลื่อมใสเขาเพราะเขาใช้เวทมนตร์ทำให้ประชาชนประหลาดใจเป็นเวลานานมาแล้ว
(12) แต่เมื่อประชาชนเปลี่ยนมาเชื่อฟิลิปที่ประกาศข่าวดีเรื่องพระอาณาจักรของพระเจ้าและพระนามของพระเยซูคริสตเจ้าแล้ว ทั้งชายและหญิงได้รับศีลล้างบาป
(13) แม้ซีโมนก็มีความเชื่อ ได้รับศีลล้างบาป และอยู่เคียงข้างฟิลิปตลอดเวลา เขาประหลาดใจเมื่อเห็นเครื่องหมายและอัศจรรย์ยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้น
(14) บรรดาอัครสาวกที่กรุงเยรูซาเล็มส่งเปโตรและยอห์นไปหาชาวสะมาเรียเมื่อรู้ว่าเขาได้รับพระวาจาของพระเจ้าแล้ว
(15) เมื่อเปโตรและยอห์นไปถึงก็อธิษฐานภาวนาเพื่อชาวสะมาเรียเหล่านั้น ให้ได้รับพระจิตเจ้า
(16) เพราะยังไม่มีผู้ใดได้รับพระจิตเจ้าเลย เขาเพียงแต่ได้รับศีลล้างบาปเดชะพระนามของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้น
(17) เปโตรและยอห์นจึงปกมือเหนือเขาทั้งหลาย และเขาเหล่านั้นก็ได้รับพระจิตเจ้า
(18) เมื่อซีโมนเห็นว่าอัครสาวกทั้งสองคนปกมือเหนือผู้ใด ผู้นั้นก็ได้รับพระจิตเจ้า เขาจึงนำเงินมาให้
(19) กล่าวว่า “จงให้อำนาจนี้แก่ข้าพเจ้าด้วย เพื่อข้าพเจ้าจะปกมือเหนือผู้ใด ผู้นั้นจะได้รับพระจิตเจ้า”
(20) แต่เปโตรตอบว่า “ท่านและเงินของท่านจงพินาศ เพราะท่านคิดว่าท่านใช้เงินซื้อของประทานของพระเจ้าได้
(21) ท่านไม่มีส่วนร่วมกับเราในเรื่องนี้เลย เพราะจิตใจของท่านไม่ซื่อตรงเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้า
(22) จงสำนึกผิดกลับใจจากความชั่วร้ายนี้และจงอ้อนวอนองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด บางทีพระองค์จะทรงอภัยเจตนาที่อยู่ในใจของท่าน
(23) ข้าพเจ้าเห็นว่า ท่านจมอยู่ในความชั่วและถูกจองจำอยู่ในความอธรรม
(24) ซีโมนจึงตอบว่า “ท่านทั้งสองจงอ้อนวอนองค์พระผู้เป็นเจ้าเพื่อข้าพเจ้าเถิด สิ่งที่ท่านกล่าวนั้นจะได้ไม่เกิดขึ้นกับข้าพเจ้า”
(25) เมื่อเปโตรและยอห์นเป็นพยานยืนยันและประกาศพระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว จึงกลับไปกรุงเยรูซาเล็ม และระหว่างทางก็ประกาศข่าวดีตามหมู่บ้านชาวสะมาเรียหลายหมู่บ้าน

กจ 8:26-40 ฟิลิปล้างบาปให้ขันทีชาวเอธิโอเปีย
(26) ทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าสั่งฟิลิปว่า “จงลุกขึ้น และเดินไปทางทิศใต้ตามทางที่ลงมาจากกรุงเยรูซาเล็มไปยังเมืองกาซา ทางนั้นเป็นทางเปลี่ยว”
(27) ฟิลิปจึงลุกขึ้นออกเดินทาง ระหว่างทางเขาพบชาวเอธิโอเปียคนหนึ่ง เป็นขันที ข้าราชการของพระราชินีคานดาสีของชาวเอธิโอเปีย เป็นผู้ดูแลราชทรัพย์ทั้งหมดของพระนางและมานมัสการพระเจ้าที่กรุงเยรูซาเล็ม
(28) ขณะเดินทางกลับ เขานั่งในรถม้าและอ่านหนังสือของประกาศกอิสยาห์อยู่
(29) พระจิตเจ้าตรัสสั่งฟิลิปว่า “จงตามรถคันนั้นไปให้ทัน”
(30) ฟิลิปวิ่งตามไป ได้ยินเขากำลังอ่านหนังสือของประกาศกอิสยาห์ จึงถามว่า “ท่านเข้าใจข้อความที่กำลังอ่านหรือ”
(31) ขันทีตอบว่า “ข้าพเจ้าจะเข้าใจได้อย่างไร ถ้าไม่มีใครอธิบาย” แล้วเขาก็เชิญฟิลิปขึ้นไปนั่งด้วย
(32) ข้อความของพระคัมภีร์ที่เขากำลังอ่านอยู่นั้น มีดังนี้ เขาถูกนำไปฆ่าเหมือนแกะตัวหนึ่ง ลูกแกะไม่ออกเสียงเมื่ออยู่ต่อหน้าคนตัดขนแกะฉันใด เขาก็ไม่อ้าปากฉันนั้น
(33) เมื่อเขาถูกเหยียดหยาม เขาไม่ได้รับความยุติธรรมเลย ใครจะเล่าเรื่องเชื้อสายของเขาได้ เพราะชีวิตของเขาถูกยกไปจากแผ่นดินนี้แล้ว
(34) ขันทีจึงถามฟิลิปว่า “โปรดบอกข้าพเจ้าเถิดว่า ประกาศกกล่าวเช่นนี้หมายถึงใคร หมายถึงตนเองหรือหมายถึงผู้อื่น”
(35) ฟิลิปจึงเริ่มประกาศข่าวดีเรื่องพระเยซูเจ้าให้เขาฟัง โดยอธิบายพระคัมภีร์เริ่มตั้งแต่ตอนนี้
(36) ขณะดินทางอยู่นั้น ทั้งสองคนมาถึงแหล่งน้ำแห่งหนึ่ง ขันทีกล่าวว่า “ดูซิ ที่นี่มีน้ำ มีอะไรขัดขวางมิให้ข้าพเจ้ารับศีลล้างบาปเล่า”
(38) เขาสั่งให้หยุดรถ ทั้งฟิลิปและขันทีลงไปในน้ำ ฟิลิปล้างบาปให้ขันที
(39) เมื่อทั้งสองคนขึ้นจากน้ำแล้ว พระจิตขององค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำฟิลิปไปที่อื่น ขันทีไม่เห็นฟิลิปอีก เดินทางต่อไปด้วยความยินดี
(40) ส่วนฟิลิปนั้นมีผู้พบที่เมืองอาโซทัส เขาเดินทางผ่านเมืองต่าง ๆ ประกาศข่าวดีจนมาถึงเมืองซีซารียา [Go Top]

กจ 9:1-19 เซาโลกลับใจ
(1) ขณะนั้น เซาโลยังคงเคียดแค้นคุกคามจะฆ่าบรรดาศิษย์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า จึงเข้าไปพบมหาสมณะ
(2) ขอหนังสือมอบอำนาจไปยังศาลาธรรมต่าง ๆ ในเมืองดามัสกัส เพื่อจะได้จับกุมทุกคนที่พบ ไม่ว่าชายหรือหญิงที่ดำเนินชีวิตตามวิถีทางของพระคริสตเจ้า แล้วนำไปยังกรุงเยรูซาเล็ม
(3) ขณะที่เขาเดินทางใกล้ถึงเมืองดามัสกัส ทันใดนั้นมีแสงสว่างจากท้องฟ้าล้อมรอบตัวเขาไว้
(4) เขาล้มลงที่พื้นดินและได้ยินเสียงกล่าวว่า “เซาโล เซาโล ท่านเบียดเบียนเราทำไม”
(5) เซาโลจึงถามว่า “พระเจ้าข้า พระองค์คือใคร” พระองค์ตรัสว่า “เราคือเยซู ซึ่งท่านกำลังเบียดเบียน
(6) ท่านจงลุกขึ้น เข้าไปในเมืองแล้วจะมีคนบอกให้รู้ว่าจะต้องทำอะไร”
(7) คนที่เดินทางพร้อมกับเซาโลยืนนิ่งพูดไม่ออก เขาได้ยินเสียงพูดแต่ไม่เห็นใครเลย
(8) เซาโลจึงลุกขึ้นจากพื้นดิน ลืมตา แต่ก็มองสิ่งใดไม่เห็น คนอื่นจึงจูงมือเขา พาเข้าไปในเมืองดามัสกัส
(9) เซาโลมองไม่เห็นสิ่งใดเลยเป็นเวลาสามวัน ไม่ได้กินและไม่ได้ดื่ม
(10) ที่เมืองดามัสกัสมีศิษย์คนหนึ่งชื่อ อานาเนีย องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเรียกเขาในนิมิตว่า “อานาเนีย” อานาเนียทูลว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่”
(11) องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสแก่เขาว่า “จงลุกขึ้นไปที่ถนนซึ่งเรียกว่าถนนตรง จงไปที่บ้านของยูดาส ถามหาชายคนหนึ่งชื่อเซาโลที่มาจากเมืองทาร์ซัส ขณะนี้เซาโลกำลังอธิษฐานภาวนาอยู่
(12) และเห็นชายคนหนึ่งชื่ออานาเนียในนิมิต เข้ามาปกมือให้ เพื่อให้เขามองเห็นได้อีก”
(13) แต่อานาเนียทูลตอบว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้าได้ยินหลายคนพูดถึงชายผู้นี้ และได้ยินว่า ที่กรุงเยรูซาเล็มเขาได้ทำร้ายบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์เพียงใด
(14) และที่นี่เขาได้รับอำนาจจากบรรดาหัวหน้าสมณะให้มาจับกุมทุกคนที่เรียกขานพระนามของพระองค์”
(15) แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสตอบอานาเนียว่า “จงไปเถิด เพราะชายผู้นี้เป็นเครื่องมือที่เราเลือกสรรไว้เพื่อนำนามของเราไปประกาศแก่คนต่างศาสนา บรรดากษัตริย์และลูกหลานของอิสราเอล
(16) เราจะแสดงให้เขารู้ว่า เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานมากเท่าใดเพราะนามของเรา”
(17) อานาเนียจึงจากไป และเข้าไปในบ้าน ปกมือเหนือเซาโล กล่าวว่า “เซาโลน้องรัก พระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งทรงสำแดงพระองค์แก่ท่านกลางทางที่ท่านมานั้น ทรงส่งข้าพเจ้ามาเพื่อท่านจะมองเห็นได้อีกและได้รับพระจิตเจ้าอย่างเต็มเปี่ยม”
(18) ทันใดนั้นมีสิ่งหนึ่งเหมือนเกล็ดตกจากนัยน์ตาของเซาโล เขามองเห็นได้อีก จึงลุกขึ้นรับศีลล้างบาป
(19) เมื่อกินอาหารแล้วก็มีกำลังขึ้น

กจ 9:20-25 เซาโลเทศน์สอนที่เมืองดามัสกัส
เซาโลพักอยู่กับบรรดาศิษย์ที่เมืองดามัสกัสระยะหนึ่ง
(20) เขาเทศน์สอนในศาลาธรรมทันที ประกาศว่า “พระเยซูเจ้าพระองค์นี้เป็นพระบุตรของพระเจ้า”
(21) ทุกคนที่ได้ยินต่างประหลาดใจ พูดกันว่า “คนนี้มิใช่หรือที่ทำร้ายผู้เรียกขานพระนามนี้ที่กรุงเยรูซาเล็ม เขามาที่นี่โดยมีจุดประสงค์ที่จะจับกุมคนเหล่านี้และนำไปมอบให้บรรดาหัวหน้าสมณะมิใช่หรือ
(22) แต่เซาโลยิ่งมั่นใจมากขึ้น ทำให้ชาวยิวที่อยู่ในเมืองดามัสกัสโต้ตอบไม่ได้ เพราะเซาโลพิสูจน์ได้ว่าพระเยซูเจ้าเป็นพระคริสตเจ้า
(23) หลายวันต่อมา ชาวยิววางแผนจะฆ่าเซาโล
(24) แต่เซาโลรู้แผนการนี้ ชาวยิวไปคอยเฝ้าอยู่ที่ประตูเมืองทั้งวันทั้งคืนเพื่อจะฆ่าเขา
(25) บรรดาศิษย์จึงนำเขาใส่ในเข่งแล้วหย่อนลงมาจากกำแพงในเวลากลางคืน

กจ 9:26-31 เซาโลไปกรุงเยรูซาเล็ม
(26) เมื่อเซาโลมาถึงกรุงเยรูซาเล็มแล้ว ก็พยายามเข้าร่วมกับบรรดาศิษย์ แต่ทุกคนกลัวเขา เพราะไม่เชื่อว่าเขาเป็นศิษย์ที่แท้จริง
(27) บารนาบัสจึงพาเขาไปพบบรรดาอัครสาวก และเล่าให้ฟังว่าเซาโลได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าระหว่างทาง พระองค์ได้ตรัสกับเขาและเขาได้เทศน์สอนอย่างกล้าหาญที่เมืองดามัสกัสเดชะพระนามของพระเยซูเจ้า
(28) นับตั้งแต่นั้น เซาโลจึงอยู่กับบรรดาศิษย์ ไปมาในกรุงเยรูซาเล็มอย่างอิสระ เทศน์สอนอย่างกล้าหาญเดชะพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้า
(29) เขาพูดและโต้เถียงกับชาวยิวที่พูดภาษากรีก แต่คนเหล่านี้พยายามจะฆ่าเขา
(30) บรรดาพี่น้องรู้เรื่องนี้ จึงพาเขาไปยังเมืองซีซารียาแล้วส่งเขาไปยังเมืองทาร์ซัส
(31) ขณะนั้น พระศาสนจักรมีสันติภาพทั่วแคว้นยูเดีย กาลิลีและสะมาเรีย พระศาสนจักรเติบโตขึ้น มีความเคารพยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า และได้รับกำลังใจจาก พระจิตเจ้าอย่างเต็มเปี่ยม

กจ 9:32-35 เปโตรรักษาคนอัมพาต
(32) เมื่อเปโตรเดินทางไปเยี่ยมผู้มีความเชื่อในที่ต่าง ๆ เขาไปเยี่ยมบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในเมืองลิดดาด้วย
(33) ที่นั่นเขาพบชายคนหนึ่งชื่อไอเนอัส เป็นอัมพาตนอนอยู่บนแคร่มาแปดปีแล้ว
(34) เปโตรจึงพูดกับเขาว่า “ไอเนอัสเอ๋ย พระเยซูคริสตเจ้าทรงรักษาท่านให้หาย จงลุกขึ้นและเก็บที่นอนเถิด” เขาก็ลุกขึ้นทันที
(35) เมื่อเห็นดังนี้ ทุกคนที่อยู่ในเมืองลิดดาและในที่ราบชาโรนก็กลับใจมีความเชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้า

กจ 9:37-43 เปโตรทำให้หญิงคนหนึ่งกลับคืนชีวิต
ในบรรดาศิษย์ที่เมืองยัฟฟามีหญิงคนหนึ่งชื่อทาบีธา แปลว่า “เนื้อทราย” ทำความดีและให้ทานเป็นอันมาก
(37) ระหว่างนั้นนางป่วยและถึงแก่กรรม เขาทำความสะอาดศพและตั้งศพไว้ในห้องชั้นบน
(38) เมืองลิดดาอยู่ใกล้กับเมืองยัฟฟา บรรดาศิษย์รู้ว่าเปโตรอยู่ที่เมืองลิดดา จึงส่งชายสองคนไปเชิญเขาว่า “โปรดรีบมาหาเราเถิด”
(39) เปโตรไปกับเขาทันที เมื่อไปถึง เขาก็พาเปโตรขึ้นไปยังห้องชั้นบน บรรดาหญิงม่ายมาห้อมล้อม ทุกคนต่างร้องไห้และชี้ให้เปโตรดูเสื้อผ้าทั้งชั้นนอกชั้นในที่ทาบีธาทำให้เมื่อนางยังมีชีวิต
(40) เปโตรจึงสั่งให้ทุกคนออกไปข้างนอก เขาคุกเข่าอธิษฐานภาวนาแล้วหันมาดูศพ พูดว่า “ทาบีธาเอ๋ย จงลุกขึ้นเถิด” นางก็ลืมตาขึ้นมองดูเปโตรและลุกขึ้นนั่ง
(41) เปโตรจึงยื่นมือพยุงให้นางยืน แล้วเรียกบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์และบรรดาหญิงม่ายเข้ามา ชี้ให้เห็นว่านางยังมีชีวิต
(42) เรื่องนี้เป็นที่รู้กันทั่วเมืองยัฟฟา หลายคนมีความเชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้า
(43) เปโตรยังพักอยู่กับซีโมนช่างฟอกหนัง ที่เมืองยัฟฟาต่อไปอีกหลายวัน [Go Top]

กจ 10:34-43 เปโตรปราศรัยที่บ้านของโครเนลิอัส
(34) เปโตรเริ่มพูดว่า “ข้าพเจ้าเห็นจริงแล้วว่าพระเจ้าไม่ทรงลำเอียง
(35) ทุกคนที่ยำเกรงพระองค์และปฏิบัติความชอบธรรม ไม่ว่าจะมีเชื้อชาติใด ย่อมเป็นที่พอพระทัยของพระองค์
(36) พระองค์ทรงมอบพระวาจาแก่ลูกหลานของชาวอิสราเอล โดยทรงประกาศข่าวดีแห่งสันติสุขเดชะพระเยซูคริสตเจ้า พระเยซูเจ้าพระองค์นี้ทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของทุกคน
(37) ท่านทั้งหลายรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั่วแคว้นยูเดียเริ่มต้นที่แคว้นกาลิลี หลังจากที่ยอห์นได้เทศน์สอนและทำพิธีล้าง
(38) พระเจ้าทรงเจิมพระเยซูเจ้าชาวนาซาเร็ธด้วย พระอานุภาพเดชะพระจิตเจ้า พระเยซูเจ้าเสด็จผ่านไปที่ใด ทรงกระทำความดีและทรงรักษาทุกคนที่อยู่ใต้อำนาจของปีศาจ เพราะพระเจ้าสถิตอยู่กับพระองค์
(39) เราทั้งหลายเป็นพยานยืนยันถึงกิจการทั้งปวงที่พระองค์ทรงกระทำในเขตแดนของชาวยิวและที่กรุงเยรูซาเล็ม เขาประหารพระองค์โดยตรึงบนไม้กางเขน
(40) แต่พระเจ้าทรงบันดาลให้พระเยซูเจ้ากลับคืน พระชนมชีพในวันที่สามและโปรดให้พระองค์แสดงพระองค์
(41) มิใช่แก่ประชาชนทั้งปวง แต่ทรงแสดงพระองค์แก่บรรดาพยานที่พระเจ้าทรงเลือกสรรไว้ล่วงหน้าแล้ว คือเราทั้งหลายที่ได้กินและได้ดื่มร่วมกับพระองค์ หลังจากที่ทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย
(42) พระเยซูเจ้าทรงบัญชาให้เราประกาศสอนประชาชนและเป็นพยานยืนยันว่าพระเจ้าทรงแต่งตั้งพระองค์ให้เป็นผู้พิพากษามนุษย์ทุกคน ทั้งผู้เป็นและผู้ตาย
(43) บรรดาประกาศกทั้งปวงเป็นพยานยืนยันถึงพระองค์ว่า “ทุกคนที่มีความเชื่อในพระองค์จะได้รับการอภัยบาปเดชะพระนามของพระองค์”

กจ 10:44-48 คนต่างศาสนากลุ่มแรกรับศีลล้างบาป
(44) ขณะที่เปโตรกำลังพูด พระจิตเจ้าเสด็จลงมาเหนือทุกคนที่กำลังฟังพระวาจา
(45) ชาวยิวผู้มีความเชื่อที่มากับเปโตรประหลาดใจที่คนต่างศาสนาได้รับพระพรของพระจิตเจ้าด้วย
(46) เพราะชาวยิวเหล่านี้ได้ยินคนต่างศาสนาพูดภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจ และสรรเสริญพระเจ้าเปโตรพูดว่า
(47) ”ใครเล่าจะห้ามมิให้คนเหล่านี้รับศีลล้างบาปด้วยน้ำ ในเมื่อเขาได้รับพระจิตเจ้าเหมือนกับพวกเราแล้ว”
(48) เปโตรจึงสั่งให้คนเหล่านั้นรับศีลล้างบาปเดชะพระนามของพระเยซูคริสตเจ้า หลังจากนั้นเขาทั้งหลายขอให้เปโตรพักอยู่กับเขาอีกสองสามวัน [Go Top]

กจ 11:19-26 การก่อตั้งพระศาสนจักรที่เมืองอันทิโอก
(19) การเบียดเบียนที่เกิดขึ้นสมัยสเทเฟน ทำให้บรรดาศิษย์กระจัดกระจายไปและมาถึงแคว้นเฟนีเซีย เกาะไซปรัสและเมืองอันทิโอก บรรดาศิษย์ประกาศพระวาจาแก่ชาวยิวเท่านั้น
(20) ในบรรดาคนเหล่านี้ บางคนเป็นชาวไซปรัสและชาวไซรีน เขาไปถึงเมืองอันทิโอก เทศน์สอนชาวกรีกด้วย ประกาศข่าวดีเรื่องพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้า
(21) พระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่กับเขา คนจำนวนมากเชื่อและกลับใจมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า
(22) บรรดาศิษย์ในพระศาสนจักรที่กรุงเยรูซาเล็มรู้ข่าวนี้ จึงส่งบารนาบัสไปยังเมืองอันทิโอก
(23) เมื่อบารนาบัสมาถึงและเห็นผลแห่งพระหรรษทานของพระเจ้า ก็มีความชื่นชม จึงเตือนทุกคนให้มีจิตใจซื่อสัตย์มั่นคงต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า
(24) บารนาบัสเป็นคนดี เปี่ยมด้วยความเชื่อและพระจิตเจ้า จึงมีผู้คนจำนวนมากเข้ามาเป็นศิษย์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
(25) บารนาบัสเดินทางไปที่เมืองทาร์ซัสเพื่อตามหาเซาโล
(26) เมื่อพบแล้ว ก็พามาที่เมืองอันทิโอก ทั้งสองคนอยู่ร่วมกันในพระศาสนจักรที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม สั่งสอนคนเป็นจำนวนมาก ที่เมืองอันทิโอกนี้เองบรรดาศิษย์ได้รับชื่อว่า “คริสตชน” เป็นครั้งแรก

กจ 11:27-30 พระศาสนจักรที่เมืองอันทิโอกส่งบารนาบัสและเซาโลเป็นผู้แทนไปยังกรุงเยรูซาเล็ม
(27) ระหว่างนั้น ประกาศกบางคนลงมาจากกรุงเยรูซาเล็มไปยังเมืองอันทิโอก
(28) คนหนึ่งในจำนวนนี้ชื่ออากาบัสลุกขึ้นยืน พระจิตเจ้าทรงดลใจเขาให้ประกาศว่า “จะเกิดการกันดารอาหารอย่างมากทั่วโลก เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในรัชสมัยของพระจักรพรรดิคลาวดิอัส
(29) ศิษย์แต่ละคนจึงตัดสินใจจะส่งความช่วยเหลือให้บรรดาพี่น้องที่อยู่ในแคว้นยูเดียตามที่ตนจะช่วยได้
(30) เขาทำดังกล่าวโดยฝากเงินช่วยเหลือให้บารนาบัสและเปาโลนำไปให้บรรดาผู้อาวุโส [Go Top]

กจ 12:20-23 การสิ้นพระชนม์ของกษัตริย์เฮโรด
(20) ครั้งนั้นกษัตริย์เฮโรดทรงเป็นอริอย่างรุนแรงกับชาวเมืองไทระและไซดอน ชาวเมืองทั้งสองตกลงกันมาขอเข้าเฝ้า และโน้มน้าวจิตใจของบลัสตัสสมุหราชองครักษ์ของกษัตริย์เฮโรดให้สนับสนุนตนในการทูลขอสันติภาพ เพราะต้องการเสบียงอาหารจากดินแดนของกษัตริย์เฮโรด
(21) เมื่อถึงวันกำหนด กษัตริย์เฮโรดทรงฉลองพระองค์เต็มยศ ประทับอยู่บนบัลลังก์ ทรงปราศรัยแก่ชาวเมืองเหล่านั้น
(22) ประชาชนตะโกนสรรเสริญว่า “นี่คือพระสุรเสียงของพระเจ้า มิใช่เสียงของมนุษย์”
(23) ทันใดนั้น ทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทำให้กษัตริย์เฮโรดล้มลง หนอนมากัดกินพระองค์จนสิ้นพระชนม์เพราะพระองค์ไม่ได้เทิดพระเกียรติพระเจ้า

กจ 12:24-25 บารนาบัสและเซาโลกลับไปเมืองอันทิโอก
(24) พระวาจาของพระเจ้าแผ่ขยายมากขึ้น และผู้มีความเชื่อก็เพิ่มจำนวนขึ้นด้วย
(25) บารนาบัสและเซาโลปฏิบัติภารกิจที่กรุงเยรูซาเล็มแล้ว จึงกลับมาที่เมืองอันทิโอกโดยพายอห์น ที่รู้จักในนามว่า มาระโก มาด้วย [Go Top]

lll. การเดินทางธรรมทูตของบารนาบัสและเปาโล

การประชุมที่กรุงเยรูซาเล็ม

กจ 13:1-3 การส่งธรรมทูตออกไปประกาศข่าวดี
(1) ในพระศาสนจักรที่เมืองอันทิโอก มีประกาศกและอาจารย์คือบารนาบัส สิเมโอนที่เรียกกันว่าคนดำ ลูสิอัสชาวไซรีน มานาเอนซึ่งได้รับการศึกษาอบรมมาด้วยกันกับกษัตริย์เฮโรดอันทิปาส และคนสุดท้ายคือเซาโล
(2) ขณะที่เขาร่วมพิธีนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้าและจำศีลอดอาหาร พระจิตเจ้าตรัสว่า “ท่านทั้งหลายจงแยกบารนาบัสและเซาโลไว้ปฏิบัติภารกิจที่เราเรียกเขาให้มาปฏิบัติเถิด”
(3) เมื่อเขาจำศีลอดอาหารและอธิษฐานภาวนาแล้ว จึงปกมือเหนือบารนาบัสและเซาโล แล้วส่งเขาทั้งสองคนออกไป

กจ 13:4-12 เอลีมัสผู้วิเศษ
(4) เมื่อบารนาบัสและเซาโลได้รับมอบภารกิจจากพระจิตเจ้าแล้ว จึงเดินทางไปยังเมือง เซลูเคียและจากที่นั่นก็แล่นเรือไปยังเกาะไซปรัส
(5) ครั้นถึงเมืองซาลามิส ทั้งสองคนประกาศ พระวาจาของพระเจ้าในศาลาธรรมของชาวยิวมียอห์นเป็นผู้ช่วย
(6) เขาทั้งสามคนเดินข้ามเกาะไปถึงเมืองปาโฟส พบผู้วิเศษชาวยิวคนหนึ่งชื่อ บารเยซู ซึ่งอ้างตนเป็นประกาศก
(7) เป็นเพื่อนสนิทของเซอร์จีอัส เปาลัส ผู้ว่าราชการ ซึ่งเป็นคนเฉลียวฉลาดและส่งคนไปเชิญบารนาบัสกับเซาโลมาเพราะต้องการฟังพระวาจาของพระเจ้า
(8) แต่บาร์เยซูที่มีอีกชื่อหนึ่งว่า “เอลีมัส” หมายถึง “ผู้วิเศษ” โต้แย้งบารนาบัสและเซาโล พยายามมิให้ผู้ว่าราชการมีความเชื่อ
(9) เซาโล ซึ่งเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า เปาโล ได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม จ้องหน้าเอลีมัส และพูดว่า
(10) ”เจ้าลูกปีศาจ เจ้าเป็นศัตรูของความชอบธรรมทุกประการ เจ้ามีแต่เล่ห์กลและความหลอกลวงเต็มตัว เมื่อไรเจ้าจะเลิกบิดเบือนวิถีทางที่ถูกต้องขององค์พระผู้เป็นเจ้าเล่า
(11) บัดนี้ พระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าลงโทษเจ้าแล้ว เจ้าจะตาบอด มองไม่เห็นแสงอาทิตย์ระยะหนึ่ง”ทันใดนั้น ตาของเขาก็มัวลงและมืดบอดไป เขาจึงคลำหาคนให้ช่วยจูงมือ
(12) เมื่อผู้ว่าราชการเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ ก็ประหลาดใจในคำสั่งสอนขององค์พระผู้เป็นเจ้าและมีความเชื่อ

กจ 13:13-16 เปาโลและบารนาบัสมาถึงเมืองอันทิโอกในแคว้นปิสีเดีย
(13) เปาโลและเพื่อนร่วมทางแล่นเรือจากเมืองปาโฟสถึงเมืองเปอร์กาในแคว้นปัมฟีเลีย ที่นี่ยอห์นแยกจากเขากลับไปกรุงเยรูซาเล็ม
(14) ส่วนคนอื่น ๆ เดินทางจากเมืองเปอร์กาต่อไปถึงเมืองอันทิโอกในแคว้นปิสีเดีย ครั้นถึงวันสับบาโตเขาเข้าไปนั่งในศาลาธรรม
(15) เมื่ออ่าน ธรรมบัญญัติและหนังสือประกาศกแล้ว บรรดาหัวหน้าศาลาธรรมก็ส่งคนไปเชิญ เปาโลและ บารนาบัสพูดว่า “พี่น้อง ถ้าท่านมีถ้อยคำเตือนใจประชาชน ก็จงพูดเถิด”
(16) เปาโลยืนขึ้น โบกมือให้คนทั้งหลายเงียบแล้วพูดว่า

กจ 14:1-7 เปาโลและบารนาบัสประกาศข่าวดี
(1) ที่เมืองอิโคนิยุม เปาโลและบารนาบัสเข้าไปในศาลาธรรมของชาวยิวเช่นเดียวกับที่เมืองอื่น เขาพูดได้ดีจนชาวยิวและชาวกรีกจำนวนมากมีความเชื่อ
(2) แต่ชาวยิวคนอื่นที่ไม่มีความเชื่อยุยงคนต่างศาสนาให้มีจิตใจเป็นอริต่อบรรดาพี่น้อง
(3) แม้กระนั้น เปาโลและ บารนาบัสก็ยังคงอยู่ที่นั่นต่อไปอีกระยะหนึ่ง พูดอย่างกล้าหาญเดชะองค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงรับรองการประกาศข่าวดีเรื่องพระหรรษทานของพระองค์ โดยประทานเครื่องหมายอัศจรรย์ และปาฏิหาริย์ให้เกิดขึ้นโดยการกระทำของเขาทั้งสอง
(4) ชาวเมืองนั้นจึงแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งเป็นฝ่ายของชาวยิว อีกกลุ่มหนึ่งเป็นฝ่ายของบรรดาอัครสาวก
(5) แต่เมื่อคนต่างศาสนาและชาวยิวร่วมกับบรรดาผู้ปกครองเมืองวางแผนจะทำร้ายและใช้ก้อนหินขว้างเปาโลและบารนาบัส
(6) ทั้งสองคนรู้เรื่อง จึงหลบหนีไปที่เมืองลิสตรา เมืองเดอร์บีและชนบทรอบ ๆในแคว้นลิคาโอเนีย
(7) ทั้งสองคนประกาศข่าวดีที่นั่นด้วย

กจ 14:8-18 เปาโลและบารนาบัสรักษาคนง่อย
(8) ที่เมืองลิสตรา ชายคนหนึ่งยืนไม่ได้ เพราะเป็นง่อยมาแต่กำเนิด เขานั่งอยู่กับที่ไม่เคยเดินเลย
(9) เขากำลังฟังเปาโลพูด เปาโลจ้องมองดูเขา เห็นว่าเขามีความเชื่อพอจะรับการรักษาให้หายจากโรคได้
(10) จึงพูดเสียงดังว่า “จงลุกขึ้นยืนเถิด” ชายคนนั้นก็กระโดดขึ้นและเริ่มเดินไป
(11) เมื่อประชาชนเห็นสิ่งที่เปาโลกระทำ จึงร้องเป็นภาษาลิคาโอเนียว่า “พระเจ้าทรงแปลงเป็นมนุษย์เสด็จลงมาหาเราแล้ว”
(12) เขาเรียกบารนาบัสว่า “พระซุส” และเรียกเปาโลว่า“พระเฮอร์เมส” เพราะเปาโลเป็นคนพูดเก่งกว่า
(13) สมณะจากพระวิหารของพระซุสที่อยู่ใกล้ประตูเมืองจูงวัวหลายตัวประดับพวงมาลัยมาที่ประตูเมือง และพร้อมใจกับประชาชนต้องการถวายบูชาแก่เปาโลและบารนาบัส
(14) เมื่ออัครสาวกบารนาบัสและเปาโลรู้เช่นนี้ ก็ฉีกเสื้อผ้าของตนวิ่งผลุนผลันเข้าไปกลางกลุ่มชนร้องว่า
(15) ”เพื่อนเอ๋ย ทำไมท่านจึงทำเช่นนี้เล่า เราทั้งสองคนเป็นมนุษย์ธรรมดาเหมือนท่านทั้งหลาย เรากำลังประกาศข่าวดีให้ท่านทั้งหลายละทิ้งสิ่งที่ไร้สาระเหล่านี้หันมาหาพระเจ้าผู้ทรงชีวิต ผู้ทรงสร้างฟ้า สร้างแผ่นดิน สร้างทะเล และสร้างทุกสิ่งที่อยู่ในนั้น
(16) ในอดีต พระเจ้าทรงยอมให้นานาชาติดำเนินไปตามทางของตน
(17) พระองค์ทรงแสดงพระองค์ทรงกระทำดีอยู่เสมอ ประทานฝนจากฟ้าและประทานพืชผลตามฤดูกาลแก่ท่าน ประทานอาหารอย่างอุดมสมบูรณ์และทรงบันดาลให้ใจของท่านเปี่ยมด้วยความยินดี”
(18) ทั้ง ๆ ที่พูดเช่นนี้ บารนาบัสและเปาโลก็ห้ามประชาชน ถวายเครื่องบูชาแก่ตนเกือบไม่ได้

กจ 14:19-28 ระยะสุดท้ายของการเดินทาง
(19) ชาวยิวบางคนมาจากเมืองอันทิโอกและเมืองอิโคนิยุม เกลี้ยกล่อมประชาชนให้เป็นฝ่ายของตนได้เขาเหล่านั้นใช้ก้อนหินขว้างเปาโลแล้วลากออกไปนอกเมืองเพราะคิดว่าเปาโลตายแล้ว
(20) บรรดาศิษย์มาห้อมล้อมเขา เปาโลลุกขึ้น เข้าไปในเมือง วันรุ่งขึ้นเปาโลก็ออกเดินทางกับบารนาบัสไปยังเมืองเดอร์บี
(21) ทั้งสองคนประกาศข่าวดีที่เมืองนั้น ได้ศิษย์เป็นจำนวนมาก แล้วจึงกลับไปเมืองลิสตรา เมืองอิโคนียุมและเมืองอันทิโอกแห่งแคว้นปิสีเดีย
(22) เขาทั้งสองคนให้กำลังใจบรรดาศิษย์ตักเตือนให้มั่นคงอยู่ในความเชื่อ พูดว่า “พวกเราจำเป็นต้องฟันฝ่าความทุกข์ยากเป็นอันมากจึงจะเข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้าได้”
(23) เปาโลและบารนาบัสแต่งตั้งผู้อาวุโสในกลุ่มคริสตชนแต่ละกลุ่ม เขาอธิษฐานภาวนาพร้อมกับจำศีลอดอาหาร แล้วฝากบรรดาผู้อาวุโสเหล่านี้ไว้กับองค์พระผู้เป็นเจ้า ซึ่งเขาทั้งหลายมีความเชื่อ
(24) ทั้งสองคนเดินทางผ่านแคว้นปิสิเดีย มาถึงแคว้นปัมฟีเลีย
(25) ประกาศพระวาจาที่เมืองเปอร์กา แล้วจึงไปยังเมืองอัตตาเลีย
(26) จากนั้น เขาลงเรือกลับไปยังเมืองอันทิโอกแห่งซีเรีย ก่อนที่เขาทั้งสองจะออกเดินทางจากเมืองอันทิโอก บรรดาคริสตชนเคยฝากเขาไว้กับพระหรรษทานของพระเจ้าเพื่องานที่เขาเพิ่งกระทำสำเร็จ
(27) เมื่อไปถึง เปาโลและบารนาบัสก็เรียกประชุมกลุ่มคริสตชน เล่าทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำโดยผ่านตน ว่าพระเจ้าทรงเปิดประตูแห่งความเชื่อให้คนต่างศาสนา
(28) เขาทั้งสองคนพักอยู่กับบรรดาศิษย์เป็นเวลานาน [Go Top]

กจ 15:1-4 ความขัดแย้งที่เมืองอันทิโอก
(1) คริสตชนชาวยิวบางคนลงมาจากแคว้นยูเดีย และสอนบรรดาพี่น้องว่า “ถ้าท่านทั้งหลายมิได้เข้าสุหนัตตามธรรมประเพณีของโมเสส ท่านจะรอดพ้นไม่ได้”
(2) เปาโลและบารนาบัสไม่เห็นด้วย จึงโต้แย้งกับเขาเหล่านั้นอย่างรุนแรง มีการตกลงกันให้เปาโลและบารนาบัสพร้อมกับพี่น้องบางคนขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็ม เพื่อปรึกษาปัญหานี้กับบรรดาอัครสาวกและบรรดาผู้อาวุโส
(3) เมื่อพระศาสนจักรจัดให้เขาเหล่านั้นออกเดินทางไปแล้ว เขาเดินทางผ่านแคว้นเฟนีเซียและสะมาเรีย เล่าเรื่องการกลับใจของคนต่างศาสนา ทำให้พี่น้องทุกคนชื่นชมอย่างยิ่ง
(4) เมื่อมาถึงกรุงเยรูซาเล็มเขาได้รับการต้อนรับจากพระศาสนจักร บรรดา อัครสาวกและบรรดาผู้อาวุโส บารนาบัสและเปาโลเล่าเรื่องต่าง ๆ ที่พระเจ้าทรงกระทำโดยผ่านตน

กจ 15:5-7 ความขัดแย้งที่กรุงเยรูซาเล็ม
(5) ผู้มีความเชื่อบางคนที่เคยอยู่ในกลุ่มชาวฟาริสีลุกขึ้นกล่าวว่า “ต้องให้คนต่างศาสนาเข้าสุหนัต และปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของโมเสส”
(6) บรรดาอัครสาวกและผู้อาวุโสจึงประชุมกันเพื่อพิจารณาปัญหานี้
(7) หลังจากโต้เถียงกันมากแล้ว เปโตรลุกขึ้นกล่าวแก่ที่ประชุม

กจ 15:8-12 คำปราศรัยของเปโตร
เปโตรกล่าวว่า “พี่น้องทั้งหลาย ท่านรู้แล้วว่า ตั้งแต่แรกเริ่ม พระเจ้าทรงเลือกสรรข้าพเจ้าในหมู่ท่านทั้งหลาย เพื่อให้คนต่างศาสนาได้ฟังพระวาจาที่เป็นข่าวดี จากปากของข้าพเจ้าและมีความเชื่อ
(8) พระเจ้าผู้ทรงล่วงรู้จิตใจ ทรงเป็นพยานยืนยันแก่คนต่างศาสนาโดยประทานพระจิตเจ้าให้เขาเหมือนกับที่ประทานให้พวกเรา
(9) พระองค์มิได้ทรงลำเอียง แต่ทรงชำระจิตใจของเขาให้บริสุทธิ์ด้วยความเชื่อ
(10) บัดนี้ ทำไมท่านทั้งหลายจึงทดลองพระเจ้า นำแอกที่ทั้งบรรพบุรุษของเราและพวกเราแบกไม่ไหวมาวางบนคอของบรรดาศิษย์
(11) เราเชื่อว่าเราได้รับความรอดพ้นอาศัยพระหรรษทานของพระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้า เช่นเดียวกับคนต่างศาสนาด้วย”
(12) ทุกคนในที่ประชุมนิ่งเงียบ ฟังบารนาบัสกับเปาโลเล่าเรื่องเครื่องหมายอัศจรรย์และปาฏิหาริย์ที่พระเจ้าทรงกระทำในหมู่คนต่างศาสนาโดยผ่านตน

กจ 15:13-21 คำปราศรัยของยากอบ
(13) เมื่อทั้งสองคนเล่าจบแล้ว ยากอบจึงพูดว่า “พี่น้องทั้งหลาย จงฟังข้าพเจ้าเถิด
(14) ซีโมนเล่าแล้วว่า ตั้งแต่แรกพระเจ้าทรงพระกรุณาเลือกสรรประชากรชาติหนึ่งจากนานาชาติให้เป็นประชากรของพระองค์
(15) การกระทำเช่นนี้สอดคล้องกับถ้อยคำของบรรดาประกาศก ตามที่มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า
(16) หลังจากนี้ เราจะกลับมา และจะซ่อมแซมกระโจมที่พังลงของกษัตริย์ดาวิด จะซ่อมแซมสิ่งปรักหักพังของกระโจมนี้ และจะตั้งใหม่ให้ตรง
(17) เพื่อให้มนุษย์อื่น ๆ แสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้า พร้อมกับนานาชาติที่เราเรียกว่าเป็นของเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเช่นนี้ และทรงกระทำสิ่งเหล่านี้
(18) ซึ่งเป็นที่รู้กันตลอดมาแล้ว
(19) ” ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงเห็นว่าไม่ควรก่อความยุ่งยากแก่คนต่างศาสนาที่กลับใจมาหาพระเจ้า
(20) ควรเขียนจดหมายไปบอกเขาให้งดเว้นการกินเนื้อสัตว์ที่ถวายแก่รูปเคารพแล้ว ให้งดเว้นการแต่งงานที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย และงดเว้นการกินเลือดและเนื้อสัตว์ที่ถูกรัดคอให้ตาย
(21) กฎเหล่านี้ของโมเสสเป็นที่รู้จักกันทั่วทุกเมืองตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว เพราะมีผู้ประกาศในศาลาธรรมทุกวันสับบาโต”

กจ 15:22-29 จดหมายของบรรดาอัครสาวก
(22) บรรดาอัครสาวกและผู้อาวุโสพร้อมกับคริสตชนทุกคนที่ชุมนุมกันตกลงใจเลือกสมาชิกบางคน เพื่อส่งไปยังเมืองอันทิโอกพร้อมกับเปาโลและบารนาบัส คือยูดาส ที่เรียกกันว่าบารซับบัสกับสิลาส ทั้งสองคนนี้เป็นคนเด่นในบรรดาพี่น้อง
(23) ที่ประชุมเขียนจดหมายมอบให้คนเหล่านี้ถือไปเนื้อความว่า จาก บรรดาอัครสาวก ผู้อาวุโส และบรรดาพี่น้อง ถึง บรรดาพี่น้องซึ่งเคยเป็นคนต่างศาสนาอยู่ที่เมืองอันทิโอก ในแคว้นซีเรีย และแคว้น ซีลีเซีย ขอให้ท่านมีความสุขเถิด
(24) เนื่องจากเรารู้ว่า พวกเราบางคนทำให้ท่านสับสนโดยกล่าวถ้อยคำที่ทำให้ท่านวุ่นวายใจ โดยไม่ได้รับคำสั่งจากเราเลย
(25) เราจึงตกลงกันเป็นเอกฉันท์เลือกบุรุษบางคนส่งมาพบท่านพร้อมกับบารนาบัสและเปาโลที่รักยิ่งของเรา
(26) ผู้เสี่ยงชีวิตเพื่อพระนามของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา
(27) ดังนั้น เราจึงส่งยูดาสและสิลาสมาเล่าเรื่องที่เขียนนี้ให้ท่านฟังโดยตรง
(28) พระจิตเจ้าและพวกเราตกลงที่จะไม่บังคับให้ท่านแบกภาระอื่นอีก นอกจากสิ่งที่จำเป็นต่อไปนี้
(29) คืองดเว้นการกินเนื้อสัตว์ที่ถวายให้รูปเคารพแล้ว งดเว้นการกินเลือดและเนื้อสัตว์ที่ถูกรัดคอตาย และงดเว้นการแต่งงานที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย ถ้าท่านทั้งหลายงดเว้นการกระทำเหล่านี้ ก็จะเป็นการดี จงเจริญสุขเถิด

กจ 15:30-35 ผู้แทนบรรดาอัครสาวกมาถึงเมืองอันทิโอก
(30) เมื่อล่ำลากันแล้ว คณะผู้แทนก็เดินทางมาถึงเมืองอันทิโอก เขาเรียกบรรดาคริสตชนมาประชุมกันและมอบจดหมายให้
(31) เมื่ออ่านจดหมายนั้นแล้ว ทุกคนต่างยินดีเพราะได้รับกำลังใจ
(32) ยูดาสและสิลาสในฐานะประกาศก ก็กล่าวให้กำลังใจเป็นเวลานาน ทำให้พี่น้อง เข้มแข็งขึ้น
(33) เขาอยู่ที่นั่นอีกระยะหนึ่ง บรรดาพี่น้องก็ล่ำลายูดาสและสิลาส อวยพรให้เดินทางโดยสวัสดิภาพกลับไปหาผู้ที่ส่งเขามา
(35) ส่วนเปาโลและบารนาบัสยังอยู่ที่เมืองอันทิโอกกับคนอื่นหลายคน สั่งสอนและประกาศพระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้า

lV. การเดินทางธรรมทูตของเปาโล

กจ 15:36-41 เปาโลแยกทางกับบารนาบัสและรับสิลาสเป็นผู้ร่วมงาน
(36) ต่อมาไม่นาน เปาโลกล่าวแก่บารนาบัสว่า “เรากลับไปเยี่ยมพี่น้องในทุกเมืองที่เราเคยประกาศพระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้ากันเถิด และดูว่าเขาเหล่านั้นเป็นอย่างไร”
(37) บารนาบัสต้องการนำยอห์นที่รู้จักในนามว่ามาระโกไปด้วย
(38) แต่เปาโลคิดว่าไม่สมควรที่จะทำเช่นนั้น เพราะมาระโกเคยถอนตัวไปจากเขาทั้งสองคนที่แคว้นปัมฟีเลียและไม่ร่วมงานกับเขาต่อไป
(39) เปาโลและบารนาบัส ขัดแย้งกันอย่างมากจนต้องแยกทางกัน บารนาบัสพามาระโกไปด้วยและแล่นเรือไปยังเกาะไซปรัส
(40) ส่วนเปาโลเลือกสิลาสเป็นเพื่อนร่วมทางและออกเดินทางหลังจากที่บรรดาพี่น้องฝากเขาไว้กับพระหรรษทานขององค์พระผู้เป็นเจ้า
(41) เปาโลผ่านแคว้นซีเรียและแคว้นซีลิเซีย ทำให้กลุ่มคริสตชนต่าง ๆ เข้มแข็งขึ้น [Go Top]

กจ 16:1-5 เหตุการณ์ในแคว้นลิคาโอเนีย เปาโลรับทิโมธีเป็นผู้ร่วมงาน
(1) เปาโลเดินทางมาถึงเมืองเดอร์บีและเมืองลิสตรา ที่เมืองนี้ศิษย์คนหนึ่งชื่อทิโมธีมารดาของเขาเป็นคริสตชนชาวยิว แต่บิดาเป็นชาวกรีก
(2) เขาเป็นที่นับถือของบรรดาพี่น้องคริสตชนที่เมืองลิสตราและเมืองอิโคนิยุม
(3) เปาโลต้องการให้เขาร่วมเดินทางไปด้วย จึงให้เขาเข้าสุหนัต เพื่อเอาใจบรรดาชาวยิวที่อยู่ในที่ต่าง ๆ แถบนั้น เพราะทุกคนรู้ว่า บิดาของเขาเป็นชาวกรีก
(4) เมื่อคณะของเปาโลผ่านไปตามเมืองต่าง ๆ ก็แจ้งให้บรรดาคริสตชนรู้ข้อกำหนดที่บรรดาอัครสาวกและผู้อาวุโสตกลงกันที่กรุงเยรูซาเล็ม เตือนเขาให้ปฏิบัติตาม
(5) บรรดากลุ่มคริสตชนจึงมีความเชื่อมั่นคงยิ่งขึ้นและมีจำนวนคริสตชนเพิ่มขึ้นทุกวัน

กจ 16:6-10 เปาโลเดินทางข้ามอาเซียน้อย
(6) พระจิตเจ้าทรงห้ามคณะของเปาโลประกาศพระวาจาในแคว้นอาเซีย เขาจึงเดินทางผ่านแคว้นฟรีเจียและแคว้นกาลาเทีย
(7) มาถึงแคว้นมิเซีย เขาพยายามเข้าไปในแคว้นบิธีเนีย แต่พระจิตของพระเยซูเจ้าไม่ทรงอนุญาตให้เข้าไป
(8) เขาจึงเดินทางผ่านแคว้นมิเซีย ไปถึงเมืองโตรอัส
(9) เวลากลางคืนเปาโลเห็นนิมิต ชาวมาซิโดเนียคนหนึ่งยืนอยู่ อ้อนวอนเปาโลว่า “โปรดข้ามมาในแคว้นมาซิโดเนียและช่วยพวกเราด้วยเถิด”
(10) เมื่อเปาโลเห็นนิมิตนี้แล้ว พวกเราก็หาโอกาสที่จะไปยังแคว้นมาซิโดเนียทันที เพราะเชื่อแน่ว่าพระเจ้าทรงเรียกเราให้ไปประกาศข่าวดีแก่ชาวแคว้นนั้นด้วย

กจ 16:11-15 เปาโลมาถึงเมืองฟิลิปปี
(11) พวกเราแล่นเรือออกจากเมืองโตรอัส มุ่งไปยังเกาะซาโมธรัส วันรุ่งขึ้นก็เดินทางต่อไปถึงเมืองเนอาบุรี
(12) จากเมืองนี้เราเดินทางไปถึงเมืองฟิลิปปี อาณานิคมของชาวโรมัน เป็นเมืองเอกของแคว้นมาซิโดเนีย เราพักอยู่ที่เมืองนี้หลายวัน
(13) วันสับบาโตวันหนึ่ง เราออกนอกประตูเมืองไปยังริมลำธาร เพราะคิดว่าที่นั่นเป็นสถานที่สำหรับอธิษฐานภาวนา เรานั่งพูดคุยกับบรรดาสตรีที่มาชุมนุมกันอยู่ที่นั่น
(14) สตรีคนหนึ่งชื่อ ลิเดีย มาจากเมืองธิอาทิรา เป็นคนขายผ้ากำมะหยี่สีม่วงแดง เป็นคนเลื่อมใสในพระเจ้าฟังเราอยู่ องค์พระผู้เป็นเจ้าเปิดใจนางให้ยอมรับถ้อยคำของเปาโล
(15) นางและทุกคนในครอบครัวรับศีลล้างบาป แล้วจึงเชิญเรา พูดว่า “ถ้าท่านคิดว่าดิฉันเป็นผู้มีความเชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว จงมาพักที่บ้านของดิฉันเถิด” นางเชิญชวนจนเราปฏิเสธไม่ได้

กจ 16:16-24 เปาโลและสิลาสถูกจองจำ
(16) วันหนึ่ง ขณะที่เรากำลังเดินไปยังสถานที่อธิษฐานภาวนา ทาสหญิงคนหนึ่งมาพบเรา นางเป็นคนทรง ทำนายอนาคตได้ ทำให้นายของนางมีรายได้มากมายจากการทำนาย
(17) ทาสหญิงคนนี้ติดตามเปาโลและพวกเราพลางตะโกนว่า “คนเหล่านี้เป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าผู้สูงสุด กำลังประกาศหนทางแห่งความรอดพ้นให้ท่านทั้งหลาย”
(18) นางทำเช่นนี้หลายวัน จนเปาโลรำคาญ จึงหันมาสั่งจิตที่เข้าทรงนั้นว่า “เดชะพระนามของพระเยซูคริสตเจ้า ข้าพเจ้าสั่งเจ้าให้ออกไปจากนาง” ทันใดนั้น จิตก็ออกไป
(19) เมื่อนายของทาสหญิงนั้นเห็นว่าหมดโอกาสที่จะมีรายได้แล้ว จึงจับกุมเปาโลและสิลาส นำตัวไปขึ้นศาลต่อหน้าผู้ปกครอง
(20) เขานำเปาโลและสิลาสไปอยู่ต่อหน้าผู้พิพากษาพูดว่า “คนเหล่านี้ก่อความวุ่นวายในเมืองของเรา เขาเป็นชาวยิว
(21) เทศน์สอนขนบธรรมเนียมซึ่งเราชาวโรมันไม่รับและไม่ปฏิบัติตามเพราะผิดกฎหมาย”
(22) ประชาชนกลุ้มรุมกันจะทำร้ายเปาโลและสิลาส บรรดาผู้พิพากษาจึงสั่งให้เปลื้องเสื้อผ้าและเฆี่ยนเขาทั้งสองคน
(23) เมื่อได้เฆี่ยนหลายทีแล้ว ก็นำไปขังคุก สั่งให้ผู้คุมควบคุมไว้อย่างกวดขัน
(24) เมื่อได้รับคำสั่งเช่นนี้ ผู้คุมก็นำเปาโลและสิลาสไปขังไว้ในคุกชั้นในสุด และใส่โซ่ตรวนที่เท้าอย่างแน่นหนา

กจ 17:1-9 ความขัดแย้งกับชาวยิวที่เมืองเธสะโลนิกา
(1) เมื่อเปาโลและสิลาสเดินทางผ่านเมืองอัมฟีโปลิสและอปอลโลเนียแล้ว ก็มาถึงเมืองเธสะโลนิกา ที่เมืองนี้ชาวยิวมีศาลาธรรมของตน
(2) เปาโลเข้าไปในศาลาธรรมดังที่เคยปฏิบัติ อ้างพระคัมภีร์มาพูดโต้ตอบกับชาวยิวในวันสับบาโตสามวัน
(3) เพื่ออธิบายและพิสูจน์ว่าพระ คริสตเจ้าจำเป็นต้องทนทุกข์ทรมานและกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย เปาโลพูดว่า “พระเยซูผู้ที่ข้าพเจ้าประกาศแก่ท่านนี้คือพระคริสตเจ้า”
(4) ชาวยิวบางคนเห็นพ้องด้วยและสมัครใจเข้าร่วมกลุ่มกับเปาโลและสิลาส ชาวกรีกจำนวนมากที่เลื่อมใสในศาสนายิวรวมทั้งสตรีชั้นสูงหลายคนก็เข้ามาร่วมกลุ่มกับเขาทั้งสองด้วย
(5) ชาวยิวอื่น ๆ อิจฉา จึงจ้างคนพาลจากลานสาธารณะจำนวนหนึ่ง ให้รวมกันก่อความ วุ่นวายขึ้นในเมือง คนพวกนี้ไปที่บ้านของยาโสน ค้นหาเปาโลและสิลาสเพื่อจะนำไปขึ้นศาลประชาชน
(6) เมื่อไม่พบ เขาจึงนำตัวยาโสนและพี่น้องบางคนไปอยู่ต่อหน้าข้าราชการ ตะโกนว่า “คนที่ก่อความวุ่นวายไปทั่วโลก มาอยู่ที่เมืองนี้แล้ว
(7) ยาโสนรับคนพวกนี้ไว้ในบ้าน ทุกคนฝ่าฝืนกฎของพระจักรพรรดิ พูดว่า มีกษัตริย์อีกองค์หนึ่งชื่อ “เยซู”
(8) การกล่าวหาเช่นนี้ทำให้ประชาชนและข้าราชการรู้สึกเดือดร้อน
(9) แต่เมื่อได้รับเงินค่าประกันตัวจำนวนหนึ่งจากยาโสน และคนอื่น ๆ แล้ว ก็ปล่อยคนเหล่านั้นไป

กจ 17:10-15 ความขัดแย้งอีกครั้งหนึ่งที่เมืองเบโรอา
(10) คืนนั้น บรรดาพี่น้องรีบส่งเปาโลและสิลาสไปยังเมืองเบโรอา เมื่อไปถึงที่นั่น เขาทั้งสองคนเข้าไปในศาลาธรรมของชาวยิว
(11) ชาวยิวที่เมืองนี้มีจิตใจดีกว่าชาวยิวที่เมืองเธสะโลนิกา เขารับข่าวดีด้วยความกระตือรือร้นอย่างมาก ทุกวันเขาอ่านพระคัมภีร์เพื่อตรวจสอบดูว่าพระคัมภีร์กล่าวดังที่เปาโลสอนหรือไม่
(12) ชาวยิวหลายคนมีความเชื่อ ชาวกรีกทั้งสตรีฐานะดีและบุรุษจำนวนไม่น้อยก็มีความเชื่อเช่นเดียวกัน
(13) เมื่อชาวยิวที่เมืองเธสะโลนิการู้ว่า เปาโลประกาศพระวาจาของพระเจ้าที่เมืองเบโรอา เขาก็ไปที่นั่นเพื่อปลุกระดมและก่อกวนประชาชนด้วย
(14) บรรดาพี่น้องจึงส่งเปาโลไปยังชายทะเลทันที ส่วนสิลาสและทิโมธียังคงพักอยู่ที่เมืองเบโรอา
(15) เพื่อนร่วมทางพาเปาโลไปถึงกรุงเอเธนส์ แล้วเดินทางกลับพร้อมกับคำสั่งของเปาโลให้สิลาสและทิโมธีรีบเดินทางไปสมทบโดยเร็วที่สุด

กจ 17:16-21 เปาโลที่กรุงเอเธนส์
(16) ขณะที่เปาโลกำลังรอสิลาสและทิโมธีอยู่ที่กรุงเอเธนส์ เขาไม่พอใจมากที่เห็นรูปเคารพเต็มเมือง
(17) ที่ศาลาธรรมเขาถกเถียงกับชาวยิวและชาวกรีกที่เลื่อมใสในศาสนายิว ทุก ๆ วันเขาไปที่ลานสาธารณะพูดคุยกับทุกคนที่พบ
(18) นักปรัชญาบางคนทั้งพวกเอปิคูเรียนและพวก สโตอิกเริ่มถกเถียงกับเปาโล บางคนถามว่า “คนช่างพูดคนนี้ต้องการพูดเรื่องใด” บางคนให้ข้อสังเกตว่า “ดูเหมือนว่าเขากำลังพูดหว่านล้อมให้คนเชื่อเรื่องพระของคนต่างชาติ” เขาพูดดังนี้เพราะว่าเปาโลประกาศข่าวเรื่องพระเยซูเจ้าและการกลับคืนพระชนมชีพ
(19) ดังนั้น เขาจึงนำตัวเปาโลไปยังที่ประชุมอภิรัฐสภา แล้วพูดว่า “จงอธิบายให้เรารู้เถิดว่า คำสอนใหม่ที่ท่านกำลังสอนนี้คืออะไรกัน
(20) ท่านเล่าเรื่องแปลก ๆ ให้เราฟัง เราอยากรู้ว่าเรื่องเหล่านี้หมายความว่าอะไร
(21) ชาวเอเธนส์ทุกคนและบรรดาคนต่างชาติที่อยู่ที่นั่น ไม่ทำอะไรนอกจากเล่าและฟังเรื่องใหม่ ๆ เป็นการฆ่าเวลา

กจ 18:1-11การก่อตั้งพระศาสนจักรที่เมืองโครินธ์
(1) หลังจากนั้น เปาโลออกจากกรุงเอเธนส์ไปเมืองโครินธ์
(2) เขาพบชาวยิวคนหนึ่ง ชื่ออาควิลา ชาวแคว้นปอนทัส เพิ่งมาจากอิตาลีพร้อมกับภรรยาชื่อปริสซิลลา เพราะพระจักรพรรดิคลาวดิอัสทรงออกพระราชกฤษฎีกาให้ชาวยิวทุกคนออกจากกรุงโรม เปาโลไปพบเขาทั้งสองคน
(3) พักอยู่และทำงานร่วมกัน เพราะมีอาชีพเดียวกันคือเป็นช่างทำกระโจม
(4) ทุกวันสับบาโตเปาโลถกเถียงในศาลาธรรม พยายามชักชวนชาวยิวและชาวกรีกให้มีความเชื่อ
(5) เมื่อสิลาสและทิโมธีกลับมาจากแคว้นมาซิโดเนียแล้ว เปาโลอุทิศตนเต็มที่ในการประกาศพระวาจา เป็นพยานยืนยันแก่ชาวยิวว่า พระเยซูเป็นพระคริสตเจ้า
(6) แต่เมื่อชาวยิวเหล่านั้นต่อต้านและพูดดูหมิ่นพระเจ้า เปาโลก็สะบัดฝุ่นจากเสื้อผ้าเป็นการตอบโต้พูดกับเขาว่า “ถ้าท่านไม่รอดพ้น ก็เป็นเรื่องของท่าน ข้าพเจ้าไม่รับผิดชอบแล้ว ตั้งแต่นี้ไปข้าพเจ้าจะไปหาคนต่างศาสนา”
(7) เปาโลออกจากศาลาธรรมไปยังบ้านของทิธีอัส ยุสตัส ผู้เลื่อมใสในพระเจ้า บ้านของเขาอยู่ติดกับศาลาธรรม
(8) คริสปัสหัวหน้าศาลาธรรมและทุกคนในครอบครัวมีความเชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้า ชาวโครินธ์หลายคนที่ฟังเปาโล ก็มีความเชื่อและรับศีลล้างบาปด้วย
(9) คืนหนึ่ง องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่เปาโลในนิมิตว่า “อย่ากลัว จงพูดต่อไป อย่าเงียบเลย
(10) เพราะเราสถิตอยู่กับท่าน ไม่มีใครกล้าทำร้ายท่าน เพราะหลายคนในเมืองนี้เป็นประชากรของเราแล้ว”
(11) เปาโลพักอยู่ที่นั่นและสั่งสอนพระวาจาของพระเจ้าแก่เขาทั้งหลายเป็นเวลาหนึ่งปีหกเดือน

กจ 18:12-17 เปาโลถูกนำขึ้นศาล
(12) ขณะที่กัลลิโอเป็นผู้ว่าราชการแคว้นอาคายา ชาวยิวช่วยกันจู่โจมจับเปาโลและนำเขาไปขึ้นศาล
(13) กล่าวฟ้องว่า “ชายผู้นี้ชักชวนประชาชนให้นมัสการพระเจ้าอย่างผิดกฎหมาย”
(14) เปาโลกำลังจะกล่าวตอบ กัลลิโอก็พูดกับชาวยิวว่า “ชาวยิวเอ๋ย ถ้าเป็นเรื่องอาชญากรรมหรือการฉ้อฉลเลวร้าย ข้าพเจ้ายินดีจะรับฟังคำร้องของท่านอย่างแน่นอน
(15) แต่ถ้าเป็นเพียงปัญหาเรื่องคำสอน เรื่องถ้อยคำ เรื่องชื่อ และเรื่องธรรมบัญญัติของท่าน ท่านจงไปจัดการกันเองเถิด ข้าพเจ้าไม่ต้องการเป็นผู้พิพากษาตัดสินในเรื่องเช่นนี้”
(16) กัลลิโอจึงสั่งชาวยิวเหล่านั้นให้ออกไปจากศาล
(17) ทุกคนจับโสสเธเนสหัวหน้าศาลาธรรม และโบยตีต่อหน้าศาล แต่ กัลลิโอมิได้สนใจเลย

กจ 18:18-23 เปาโลกลับมาที่เมืองอันทิโอกและออกเดินทางธรรมทูตครั้งที่สาม
(18) เปาโลพักอยู่ในเมืองโครินธ์อีกหลายวัน แล้วลาบรรดาพี่น้องแล่นเรือไปยังแคว้นซีเรียพร้อมกับปริสซิลลาและอาควิลา ก่อนออกเรือที่เมืองเคนเครียเปาโลโกนศีรษะ เพราะได้บนขอไว้
(19) ทั้งสามคนมาถึงเมืองเอเฟซัส เปาโลแยกจากปริสซิลลาและอาควิลาที่นั่น แล้วเข้าไปในศาลาธรรม ถกเถียงกับชาวยิว
(20) ชาวยิวเหล่านี้ขอให้เปาโลพักอยู่กับเขานานกว่านั้น แต่เปาโลปฏิเสธ
(21) ขณะที่อำลากันนั้น เปาโลพูดว่า “ข้าพเจ้าจะกลับมาพบท่านอีก ถ้าพระเจ้าทรงพระประสงค์ แล้วจึงแล่นเรือออกไปจากเมืองเอเฟซัส
(22) เมื่อมาถึงเมืองซีซารียา เปาโลขึ้นไปคำนับทักทายกลุ่มคริสตชนแล้วเดินทางต่อไปยังเมืองอันทิโอก
(23) หลังจากอยู่ในเมืองอันทิโอกระยะหนึ่ง เปาโลออกจากที่นั่น เดินทางไปทั่วแคว้นกาลาเทียและฟรีเจีย เพื่อทำให้บรรดาศิษย์มีความเชื่อมั่นคงยิ่งขึ้น

กจ 18:24-28 อปอลโล
(24) ในช่วงเวลานั้น ชาวยิวคนหนึ่งชื่ออปอลโล ชาวเมืองอาเล็กซานเดรีย มาที่เมืองเอเฟซัส เขารอบรู้พระคัมภีร์ มีวาทศิลป์
(25) ได้รับการสั่งสอนเรื่องวิถีทางขององค์พระผู้เป็นเจ้า มีจิตใจกระตือรือร้นมากในการพูดและสอนเรื่องเกี่ยวกับพระเยซูเจ้าอย่างถูกต้อง แต่รู้จักเพียงพิธีล้างของยอห์นเท่านั้น
(26) เขาเริ่มเทศน์สอนอย่างกล้าหาญในศาลาธรรม ปริสซิลลาและ อาควิลาได้ฟังจึงเชิญเขาไปที่บ้านและอธิบายให้เขาเข้าใจวิถีทางของพระเจ้าอย่างละเอียดชัดเจนยิ่งขึ้น
(27) เมื่ออปอลโลต้องการไปยังแคว้นอาคายา บรรดาพี่น้องก็ให้กำลังใจและเขียนจดหมายถึงบรรดาศิษย์ที่นั่นให้ต้อนรับเขาเมื่ออปอลโลไปถึง เขาช่วยเหลืออย่างมากแก่ผู้ที่พระเจ้าทรงบันดาลให้มีความเชื่อ
(28) เขาตอบโต้อย่างแข็งขันกับชาวยิวต่อหน้าคนทั้งหลาย โดยอ้างข้อความจากพระคัมภีร์พิสูจน์ว่าพระเยซูเจ้าเป็นพระคริสตเจ้า [Go Top]

กจ 19:1-7 บรรดาศิษย์ของยอห์นที่เมืองเอเฟซัส
(1) ขณะที่อปอลโลยังอยู่ที่เมืองโครินธ์ เปาโลเดินทางผ่านที่ราบสูงมาถึงเมืองเอเฟซัสพบกับศิษย์บางคน
(2) จึงถามว่า “เมื่อท่านทั้งหลายมีความเชื่อนั้น ท่านได้รับพระจิตเจ้าหรือไม่” เขาตอบว่า “พวกเรายังไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำไปว่า มีพระจิตเจ้า”
(3) เปาโลจึงถามว่า “แล้วท่านได้รับพิธีล้างใดเล่า” เขาตอบว่า “พิธีล้างของยอห์น”
(4) เปาโลจึงกล่าวว่า “ยอห์นทำพิธีล้างแสดงการกลับใจ โดยบอกประชาชนให้เชื่อผู้ที่จะเสด็จมาภายหลังคือพระเยซูเจ้า
(5) เมื่อเขาเหล่านั้นได้ฟังดังนี้ ก็ได้รับศีลล้างบาปเดชะพระนามของพระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้า
(6) เปาโลปกมือเหนือเขา พระจิตเจ้าก็เสด็จลงมาประทับอยู่ด้วย เขาจึงพูดภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจ และกล่าวคำทำนาย
(7) คนกลุ่มนี้มีประมาณสิบสองคน

กจ 19:8-10 การก่อตั้งพระศาสนจักรที่เมืองเอเฟซัส
(8) เปาโลเข้าไปในศาลาธรรมและเทศน์สอนอย่างกล้าหาญตลอดเวลาสามเดือน ใช้เหตุผลหว่านล้อมผู้ฟังให้เชื่อเรื่องพระอาณาจักรของพระเจ้า
(9) แต่บางคนกลับดื้อรั้น ไม่ยอมเชื่อและยังกล่าวร้ายต่อคำสอนนี้ต่อหน้าที่ประชุม เปาโลจึงแยกไปจากพวกเขา นำบรรดาศิษย์ไปด้วย เขายังถกเถียงกันต่อไปทุกวันในห้องประชุมของชายคนหนึ่งชื่อไทรันนัส
(10) เหตุการณ์ดำเนินไปเช่นนี้เป็นเวลาสองปี จนกระทั่งทุกคนที่อยู่ในแคว้นอาเชียทั้งชาวยิวและชาวกรีกต่างก็ได้ฟังพระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้า

กจ 19:11-20 ชาวยิวผู้ขับไล่ปีศาจ
(11) พระเจ้าทรงกระทำอัศจรรย์พิเศษอาศัยมือของเปาโล
(12) จนกระทั่งคนจำนวนมากนำผ้าเช็ดหน้าและผ้ากันเปื้อนที่ได้สัมผัสเปาโลมาวางบนร่างผู้ป่วย เขาก็หายจากโรคภัยและแม้แต่ปีศาจร้ายก็หนีไปด้วย
(13) ชาวยิวบางคนผู้มีอาชีพเดินทางขับไล่ปีศาจพยายามเรียกขานพระนามของพระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้าเหนือผู้ที่ถูกปีศาจร้ายสิงอยู่ สั่งว่า “เดชะพระนามของพระเยซูเจ้าที่เปาโลเทศน์สอน ข้าพเจ้าสั่งเจ้าให้ออกไป”
(14) บุตรชายเจ็ดคนของหัวหน้าสมณะชาวยิวคนหนึ่งชื่อ เสวา กำลังทำเช่นนี้
(15) แต่ปีศาจร้ายตอบเขาว่า “ข้าพเจ้ารู้จักพระเยซูเจ้าและรู้ว่าเปาโลคือใคร แต่ท่านทั้งหลายเป็นใครกัน”
(16) ชายที่มีปีศาจร้ายสิงอยู่ก็กระโดดเข้าใส่เขาเหล่านั้น จับตัวไว้ และทำร้ายอย่างสาหัส เขาจึงต้องหนีออกจากบ้านอย่างเปลือยเปล่าและบาดเจ็บ
(17) เมื่อชาวยิวและชาวกรีกทุกคนที่อาศัยอยู่ที่เมืองเอเฟซัสรู้เรื่องนี้ ต่างก็เกิดความหวาดกลัว ประกาศว่า พระนามของพระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้านั้นยิ่งใหญ่
(18) ผู้มีความเชื่อหลายคนมาสารภาพอย่างเปิดเผยถึงการกระทำชั่วร้ายที่ตนเคยกระทำ
(19) หลายคนที่ใช้เวทมนตร์คาถานำหนังสือของตนมากองไว้แล้วเผาต่อหน้าทุกคน คำนวณกันว่าราคาของหนังสือเหล่านั้นสูงถึงห้าหมื่นเหรียญ
(20) ดังนั้น พระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้าจึงแพร่ขยายอย่างกว้างขวางและทรงอานุภาพยิ่ง ๆ ขึ้น

V. การเดินทางธรรมทูตครั้งสุดท้ายของเปาโล
เปาโลถูกจับกุมและถูกจองจำ

กจ 19:21-22 แผนการของเปาโล
(21) หลังจากเหตุการณ์เหล่านี้ เปาโลตัดสินใจไปกรุงเยรูซาเล็มโดยผ่านแคว้นมาซิโดเนียและแคว้นอาคายา เขาพูดว่า “หลังจากไปกรุงเยรูซาเล็มแล้ว ข้าพเจ้าต้องไปที่กรุงโรมด้วย”
(22) เขาจึงส่งผู้ช่วยสองคนคือทิโมธีและเอรัสตัส ไปยังแคว้นมาซิโดเนีย ส่วนตนเองยังคงพักอยู่ในแคว้นอาเชียต่อไปอีกระยะหนึ่ง

กจ 19:23-41 ช่างเงินที่เมืองเอเฟซัสก่อการจลาจล
(23) เวลานั้น เกิดการจลาจลอย่างรุนแรงเพราะคำสอนใหม่
(24) ช่างเงินคนหนึ่งชื่อเดเมตรีอัส เป็นผู้จัดหางานที่ทำรายได้ดีให้แก่บรรดาช่าง โดยสร้างรูปจำลองพระวิหารของเทพีอาร์เทมิส
(25) เขาเรียกประชุมบรรดาช่าง รวมทั้งผู้มีอาชีพที่เกี่ยวข้องกัน พูดว่า “เพื่อนร่วมอาชีพทั้งหลาย ท่านรู้แล้วว่า ความสะดวกสบายในความเป็นอยู่ของเราขึ้นอยู่กับอาชีพนี้
(26) ท่านเห็นและได้ยินแล้วว่าเปาโลผู้นี้ทำให้ประชาชนจำนวนมากมีความเชื่อมั่นเปลี่ยนศาสนา ไม่เพียงที่เมืองเอเฟซัสเท่านั้น แต่เกือบทั่วแคว้นอาเชียด้วย โดยสอนว่า รูปที่มือมนุษย์สร้างนั้นย่อมไม่ใช่พระเจ้า
(27) อาชีพช่างเงินของเรากำลังอยู่ในอันตราย จะเสื่อมความนิยม ยิ่งกว่านั้นพระวิหารของเทพีอาร์เทมิสผู้ยิ่งใหญ่จะต้องหมดความสำคัญ และเทพีซึ่งทั่วแคว้นอาเชียและทั่วโลกเคารพกราบไหว้นั้นจะสูญเสียความยิ่งใหญ่ไปด้วย”
(28) เมื่อผู้ฟังได้ยินดังนี้ รู้สึกโกรธแค้นอย่างมาก เริ่มร้องตะโกนว่า “เทพีอาร์เทมิสของชาวเอเฟซัสทรงยิ่งใหญ่”
(29) ความวุ่นวายขยายไปทั่วเมือง ประชาชนวิ่งกรูกันไปที่โรงละคร ลากตัวกายอัสและอาริสตาร์คัสชาวมาซิโดเนียผู้เป็นเพื่อนร่วมเดินทางของเปาโลไปด้วย
(30) เปาโลต้องการแสดงตนต่อหน้าประชาชน แต่บรรดาศิษย์ไม่ยอมให้ทำเช่นนั้น
(31) ข้าราชการชั้นสูงบางคนของแคว้นอาเชีย ที่เป็นเพื่อนกับเปาโล ก็ส่งคนมาขอร้องไม่ให้เขาไปที่โรงละครนั้น
(32) ที่โรงละคร ผู้มาชุมนุมกันวุ่นวายมาก ต่างคนต่างตะโกน ประชาชนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเขามาประชุมกันเรื่องอะไร
(33) ชาวยิวผลักชายชื่ออเล็กซานเดอร์ไปข้างหน้า ประชาชนบางคนจึงบอกให้เขาพูด อาเล็กซานเดอร์โบกมือให้ทุกคนเงียบ ต้องการให้เหตุผลแก่ประชาชน
(34) แต่เมื่อประชาชนรู้ว่าอาเล็กซานเดอร์เป็นชาวยิว จึงร้องตะโกนเป็นเสียงเดียวตลอดเวลาประมาณสองชั่วโมงว่า “เทพีอาร์เทมิสของชาวเอเฟซัส ทรงยิ่งใหญ่”
(35) รองผู้ว่าราชการเมืองทำให้ประชาชนเงียบลงพูดว่า “ชาวเอเฟซัสทั้งหลาย ใคร ๆ ก็รู้ว่าเมืองเอเฟซัสมีหน้าที่ดูแลรักษาทั้งพระวิหารของเทพีอาร์เทมิสผู้ยิ่งใหญ่ และรูปของเทพีซึ่งเป็นรูปที่ตกจากสวรรค์
(36) เมื่อความจริงเป็นเช่นนี้ไม่อาจปฏิเสธได้ ท่านจึงควรสงบสติอารมณ์ไม่ทำสิ่งใดอย่างวู่วาม
(37) ท่านนำคนเหล่านี้มาที่นี่ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้ล่วงเกินพระวิหารหรือพูดดูหมิ่นเทพีของเรา
(38) ดังนั้น ถ้าเดเมตรีอัสและบรรดาช่างร่วมอาชีพของเขาเป็นความกับผู้ใด ศาลก็เปิด ผู้พิพากษาก็มี ให้เขาไปยื่นฟ้องกันเองเถิด
(39) ถ้ามีปัญหาอื่นที่ท่านต้องการพิจารณา จงแก้ปัญหานั้นในที่ประชุมตามที่กฎหมายกำหนด
(40) โดยแท้จริงแล้ว พวกเรากำลังอยู่ในอันตราย จะถูกกล่าวหาว่าก่อการจลาจล เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ เรายกเหตุผลใดมาอธิบายไม่ได้ว่าทำไมเราจึงมาชุมนุมกันที่นี่”
(41) เมื่อพูดดังนี้แล้ว รองผู้ว่าราชการเมืองก็สั่งให้เลิกการชุมนุม [Go Top]