มัทธิว บทที่ 9 MATTHEW Chapter 9
- 1 พระเยซูเจ้าเสด็จลงเรือข้ามฟากกลับมายังเมืองของพระองค์
- 2 ทันใดนั้น มีผู้หามคนง่อยคนหนึ่งนอนบนแคร่มาเฝ้าพระองค์ เมื่อพระเยซูเจ้าทรงเห็นความเชื่อของเขา จึงตรัสแก่คนง่อยว่า "มานะเถิด ลูกเอ๋ย บาปของเจ้าได้รับการอภัยแล้ว"
- 3 ธรรมาจารย์บางคนจึงคิดในใจว่า "คนคนนี้กล่าวผรุสวาทต่อพระเจ้า"
- 4 พระเยซูเจ้าทรงทราบความคิดของเขา จึงตรัสว่า "ท่านคิดร้ายในใจทำไม?
- 5 อย่างใดง่ายกว่ากัน การบอกว่า "บาปของเจ้าได้รับการอภัยแล้ว" หรือบอกว่า "ลุกขึ้น เดินไปเถิด?"
- 6 แต่เพื่อให้ท่านทราบว่า บุตรแห่งมนุษย์มีอำนาจอภัยบาปได้บนแผ่นดินนี้" -พระองค์จึงตรัสแก่คนง่อยว่า- "จงลุกขึ้น แบกแคร่ กลับบ้านเถิด"
- 7 เขาก็ลุกขึ้นกลับไปบ้าน
- 8 เมื่อประชาชนเห็นดังนี้ ต่างมีความกลัว ถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า ผู้ประทานอำนาจเช่นนี้ให้แก่มนุษย์
พระเยซูเจ้าทรงเรียกมัทธิว
- 9 ขณะที่พระเยซูเจ้าทรงดำเนินไปจากที่นั่น ทรงเห็นชายคนหนึ่งชื่อมัทธิว กำลังนั่งอยู่ที่ด่านภาษี จึงตรัสแก่เขาว่า "จงตามเรามาเถิด" เขาก็ลุกขึ้นตามพระองค์ไป
พระเยซูเจ้าเสวยพระกระยาหารร่วมกับคนบาป
- 10 ขณะที่พระเยซูเจ้าทรงร่วมโต๊ะเสวยพระกระยาหารที่บ้านของมัทธิว มีคนเก็บภาษีและคนบาปหลายคนมาร่วมโต๊ะกับพระองค์และบรรดาศิษย์
- 11 เมื่อเห็นดังนี้ ชาวฟาริสีจึงถามศิษย์ของพระองค์ว่า "ทำไมอาจารย์ของท่านจึงรับประทานอาหารร่วมกับคนเก็บภาษีและคนบาปเล่า?"
- 12 พระเยซูเจ้าทรงได้ยินดังนั้น จึงตรัสตอบว่า "คนสบายดีไม่ต้องการหมอ แต่คนเจ็บไข้ต้องการ
- 13 จงไปเรียนรู้ความหมายของพระวาจาที่ว่า "เราพอใจความเมตตากรุณา มิใช่พอใจเรื่องบูชา เพราะเราไม่ได้มาเพื่อเรียกคนชอบธรรม แต่มาเพื่อเรียกคนบาป"
การถกเถียงเรื่องการจำศีลอดอาหาร
- 14 วันหนึ่งบรรดาศิษย์ของยอห์นเข้ามาทูลถามพระเยซูเจ้าว่า "ทำไมพวกเราและพวกฟาริสีจำศีลอดอาหาร แต่ศิษย์ของท่านไม่จำศีลเลย?"
- 15 พระองค์ทรงตอบว่า "ผู้รับเชิญมาในงานสมรสจะโศกเศร้าหรือขณะที่เจ้าบ่าวยังอยู่กับเขา? แต่จะมีวันหนึ่งที่เจ้าบ่าวจะถูกพรากไป วันนั้นเขาจะจำศีลอดอาหาร
- 16 ไม่มีใครเอาผ้าใหม่ไปปะเสื้อเก่า เพราะผ้าใหม่ที่เอามาปะเสื้อเก่านั้นจะหดตัว ทำให้รอยขาดเลวร้ายกว่าเดิม
- 17 ไม่มีใครเอาเหล้าองุ่นใหม่ใส่ในถุงหนังเก่า เพราะถุงหนังจะขาด เหล้าองุ่นจะรั่วและถุงหนังจะเสียหายไปด้วย แต่เขาย่อมเอาเหล้าองุ่นใหม่ใส่ในถุงหนังใหม่และทั้งสองอย่างจะไม่เสียหาย
พระเยซูเจ้าทรงรักษาหญิงตกโลหิต ทรงปลุกบุตรสาวของหัวหน้าให้คืนชีวิต
- 18 ขณะที่พระเยซูเจ้ากำลังตรัสอยู่นั้น หัวหน้าคนหนึ่งเข้ามากราบแทบพระบาท ทูลว่า"บุตรสาวของข้าพเจ้าเพิ่งสิ้นใจ เชิญพระองค์เสด็จไปปกพระหัตถ์เหนือเขาเถิด เขาจะได้มีชีวิต"
- 19 พระเยซูเจ้าทรงลุกขึ้นเสด็จตามเขาไปพร้อมกับบรรดาศิษย์
- 20 ขณะนั้น หญิงคนหนึ่งเป็นโรคตกโลหิตมาสิบสองปีแล้ว ได้เข้ามาข้างหลังสัมผัสฉลองพระองค์
- 21 นางคิดว่า "ถ้าฉันเพียงสัมผัสฉลองพระองค์เท่านั้น ฉันก็จะหายจากโรค"
- 22 พระเยซูเจ้าทรงหันมาเห็นเข้า จึงตรัสว่า "ลูกเอ๋ย ทำใจดีๆไว้ ความเชื่อของเจ้า ช่วยเจ้าให้รอดพ้นแล้ว" หญิงนั้นก็หายจากโรคนับแต่เวลานั้น
- 23 เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จมาถึงบ้านของหัวหน้าคนนั้น ทรงเห็นคนเป่าขลุ่ย และมีคนกำลังชุลมุนวุ่นวาย จึงตรัสว่า
- 24 "ออกไปเถิด เด็กหญิงคนนี้ยังไม่ตาย เพียงแต่นอนหลับไปเท่านั้น" พวกนั้นพากันหัวเราะเยาะพระองค์
- 25 เมื่อคนกลุ่มนั้นถูกไล่ออกไปข้างนอกแล้ว พระองค์จึงเสด็จเข้าไป ทรงจับมือเด็กหญิง เด็กนั้นก็ลุกขึ้น
- 26 ข่าวเรื่องนี้จึงแพร่ออกไปทั่วแว่นแคว้นนั้น
พระเยซูเจ้าทรงรักษาคนตาบอดสองคน
- 27 ขณะที่พระเยซูเจ้ากำลังเสด็จออกจากที่นั่น คนตาบอดสองคนตามพระองค์ไป ร้องตะโกนว่า "โอรสของกษัตริย์ดาวิด โปรดเมตตาเราเถิด"
- 28 เมื่อเสด็จมาถึงบ้าน คนตาบอดเข้ามาเฝ้าพระองค์ พระเยซูเจ้าจึงตรัสถามว่า "ท่านเชื่อว่าเราทำเช่นนั้นได้หรือ?" เขาทั้งสองตอบว่า "เชื่อ พระเจ้าข้า"
- 29 พระองค์จึงทรงสัมผัสตาของเขา ตรัสว่า "จงเป็นไปตามที่ท่านเชื่อเถิด"
- 30 แล้วตาของเขาทั้งสองคนก็เริ่มมองเห็น พระเยซูเจ้าทรงกำชับเขาอย่างเข้มงวดว่า "ระวังอย่าบอกให้ใครรู้เรื่องนี้"
- 31 แต่เมื่อทั้งสองคนออกไปก็ได้ประกาศเรื่องของพระองค์ทั่วแว่นแคว้นนั้น
พระเยซูเจ้าทรงรักษาคนถูกปิศาจสิง
- 32 เมื่อคนที่เคยตาบอดทั้งสองคนจากไปแล้ว มีผู้พาคนใบ้ถูกปิศาจสิงคนหนึ่งมาเฝ้าพระเยซูเจ้า
- 33 ครั้นปิศาจถูกขับออกไปแล้ว คนใบ้ก็พูดได้ ประชาชนพากันพิศวง กล่าวว่า "ยังไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้เลยในอิสราเอล"
- 34 แต่ชาวฟาริสีกล่าวว่า "คนนี้ขับไล่ปิศาจด้วยอำนาจของเจ้าแห่งปิศาจนั่นเอง"
ความทุกข์ของประชาชน
- 35 พระเยซูเจ้าเสด็จไปตามเมืองและตามหมู่บ้าน ทรงสั่งสอนในศาลาธรรม ทรงประกาศข่าวดีเรื่องพระอาณาจักร ทรงรักษาโรคและความเจ็บไข้ทุกชนิด
- 36 เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นประชาชน ก็ทรงรู้สึกสงสาร เพราะเขาเหล่านั้นรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและท้อแท้ประดุจฝูงแกะที่ไม่มีคนเลี้ยง
- 37 แล้วพระองค์ตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า "ข้าวที่จะเก็บเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย จงวอนขอเจ้าของนาให้ส่งคนงานมาเก็บเกี่ยวข้าวของพระองค์เถิด
- 2 ทันใดนั้น มีผู้หามคนง่อยคนหนึ่งนอนบนแคร่มาเฝ้าพระองค์ เมื่อพระเยซูเจ้าทรงเห็นความเชื่อของเขา จึงตรัสแก่คนง่อยว่า "มานะเถิด ลูกเอ๋ย บาปของเจ้าได้รับการอภัยแล้ว"
พระเยซูเจ้าทรงรักษาคนง่อย
[15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [HOME]
