มัทธิว บทที่ 11 MATTHEW Chapter 11
4. ธรรมล้ำลึกแห่งอาณาจักรสวรรค์
ก. เรื่องเล่า
- 1 เมื่อพระเยซูเจ้าตรัสสั่งสอนศิษย์ทั้งสิบสองคนเสร็จแล้ว ก็เสด็จจากที่นั่นไปเทศนาสั่งสอนตามเมืองต่างๆในแคว้นกาลิลี
คำถามของยอห์นผู้ทำพิธีล้าง คำชมเชยของพระเยซูเจ้า
- 2 ขณะที่ยอห์นถูกจองจำอยู่ในคุก เขาได้ยินข่าวกิจกรรมของพระเยซูเจ้าจึงใช้ศิษย์ไปทูลถามพระองค์ว่า
- 3 "ท่านคือผู้ที่จะมาหรือเราจะต้องรอคอยใครอีก?"
- 4 พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า "จงไปบอกยอห์นถึงสิ่งที่ท่านได้ยินและได้เห็น
- 5 คนตาบอดกลับแลเห็น คนง่อยเดินได้ คนโรคเรื้อนหายจากโรค คนหูหนวกได้ยิน คนตายกลับคืนชีพ คนยากจนได้รับการประกาศข่าวดี
- 6 ผู้ที่ไม่เคลือบแคลงใจในเราย่อมเป็นสุข"
- 7 ขณะที่คนเหล่านั้นกำลังจากไป พระเยซูเจ้าตรัสกับประชาชนเกี่ยวกับยอห์นว่า"ท่านทั้งหลายไปดูอะไรในถิ่นทุรกันดาร? ไปดูต้นอ้อไหวไปมาตามสายลมหรือ? มิใช่เช่นนั้น
- 8 แล้วท่านไปดูอะไรเล่า? ดูคนสวมเสื้อผ้าหรูหราหรือ? คนที่สวมเสื้อผ้าหรูหราอยู่ในราชวัง
- 9 ถ้าเช่นนั้นท่านไปดูอะไร? ไปดูประกาศกหรือ? ถูกแล้ว เราบอกท่าน
- 10 และยิ่งกว่าประกาศกเสียอีก ผู้นี้เองที่พระคัมภีร์กล่าวถึงว่า เราใช้ทูตของเรานำหน้าท่าน เพื่อเตรียมหนทางไว้สำหรับท่าน
- 11 "เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ในบรรดาผู้ที่เกิดจากหญิง ไม่มีใครยิ่งใหญ่กว่ายอห์นผู้ทำพิธีล้าง ถึงกระนั้น ผู้ต่ำต้อยที่สุดในอาณาจักรสวรรค์ ก็ยังยิ่งใหญ่กว่ายอห์น
- 12 ตั้งแต่สมัยของยอห์นผู้ทำพิธีล้างมาจนถึงวันนี้ อาณาจักรสวรรค์ถูกความรุนแรงจู่โจม และถูกผู้ใช้ความรุนแรงยึดได้
- 13 ประกาศกทั้งหลายและธรรมบัญญัติต่างประกาศพระวาจาถึงสมัยของยอห์น
- 14 ถ้าท่านทั้งหลายยอมเชื่อ ยอห์นนี่เองคือประกาศกเอลียาห์ซึ่งจะต้องมา
- 15 ใครมีหู ก็จงฟังเถิด!
พระเยซูเจ้าทรงประณามคนร่วมสมัย
- 16 "เราจะเปรียบคนยุคนี้กับสิ่งใด? เขาเป็นเสมือนเด็กๆที่นั่งตามลานสาธารณะ ร้องกับเพื่อนๆว่า
- 17 พวกเราเป่าขลุ่ย พวกเจ้าก็ไม่เต้นรำ พวกเราร้องเพลงโศกเศร้า พวกเจ้าก็ไม่ร่ำไห้
- 18 "ยอห์นมา ไม่กิน ไม่ดื่ม เขาก็ว่า "คนนี้มีปิศาจสิง"
- 19 บุตรแห่งมนุษย์มา กินและดื่ม เขาก็ว่า "ดูซิ นักกิน นักดื่ม เป็นเพื่อนกับคนเก็บภาษีและคนบาป" แต่พระปรีชาญาณของพระเจ้าพิสูจน์ด้วยกิจการได้ว่าถูกต้องแล้ว
พระเยซูเจ้าทรงตำหนิบรรดาเมืองริมทะเลสาบ
- 20 แล้วพระเยซูเจ้าได้ทรงตำหนิบรรดาเมืองที่พระองค์ทรงทำอัศจรรย์มากกว่าที่เมืองอื่น เพราะพวกเขาไม่ยอมกลับใจว่า
- 21 "จงวิบัติเถิด เมืองโคราซิน! จงวิบัติเถิด เมืองเบธไซดา! เพราะว่า ถ้าการอัศจรรย์ที่ได้เกิดขึ้นในเจ้าได้เกิดขึ้นที่เมืองไทระและเมืองไซดอนแล้วi เขาเหล่านั้นคงได้นุ่งกระสอบ เอาขี้เถ้าโรยศีรษะ กลับใจเสียนานแล้ว
- 22 ฉะนั้น เราบอกเจ้าว่า ในวันพิพากษา เมืองไทระและเมืองไซดอนจะได้รับโทษเบากว่าเจ้า
- 23 ส่วนเจ้า เมืองคาเปอรนาอุม เจ้ายกตนขึ้นถึงฟ้าเทียวหรือ? ตรงกันข้าม เจ้าจะตกลงไปถึงแดนผู้ตาย เพราะว่าถ้าการอัศจรรย์ที่ได้เกิดขึ้นในเจ้าได้เกิดขึ้นที่เมืองโสดมแล้ว เมืองโสดมก็คงจะอยู่จนถึงวันนี้
- 24 ฉะนั้น เราบอกเจ้าว่า ในวันพิพากษา เมืองโสดมจะได้รับโทษเบากว่าเจ้า"
ผู้ต่ำต้อยได้รับข่าวดี
- 25 เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า "ข้าแต่พระบิดา เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ข้าพเจ้าสรรเสริญพระองค์ที่พระองค์ทรงปิดบังเรื่องเหล่านี้จากบรรดาผู้มีปรีชาและรอบรู้ แต่ทรงเปิดเผยให้บรรดาผู้ต่ำต้อยได้ทราบ
- 26 ถูกแล้ว พระบิดาเจ้าข้า พระองค์พอพระทัยเช่นนั้น
- 27 พระบิดาทรงมอบทุกสิ่งแก่ข้าพเจ้า ไม่มีใครรู้จักพระบุตรนอกจากพระบิดา และไม่มีใครรู้จักพระบิดา นอกจากพระบุตรและผู้ที่พระบุตรเปิดเผยให้ทราบ
พระคริสตเจ้าทรงเป็นเจ้านายที่สุภาพอ่อนโยน
- 28 "ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อย และแบกภาระหนัก จงมาพบเราเถิด เราจะให้ท่านได้พักผ่อน
- 29 จงรับเอาแอกของเราแบกไว้ และมาเป็นศิษย์ของเรา เพราะเรามีใจสุภาพอ่อนโยนและถ่อมตน จิตใจของท่านจะได้รับการพักผ่อน
- 30 เพราะว่าแอกของเราอ่อนนุ่มและภาระที่เราให้ท่านแบกก็เบา"
- 2 ขณะที่ยอห์นถูกจองจำอยู่ในคุก เขาได้ยินข่าวกิจกรรมของพระเยซูเจ้าจึงใช้ศิษย์ไปทูลถามพระองค์ว่า
[15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [HOME]
