พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญลูกา
    ลูกา บทที่ 7   LUKE Chapter 7

      พระเยซูเจ้าทรงรักษาผู้รับใช้ของนายร้อย

      1 เมื่อพระเยซูเจ้าตรัสพระวาจาทั้งหมดนี้ให้ประชาชนฟังจบแล้ว พระองค์เสด็จเข้าไปในเมืองคารเปอรนาอุม
      2 ผู้รับใช้ของนายร้อยคนหนึ่งกำลังป่วยใกล้จะตาย นายรักเขามาก
      3 เมื่อนายร้อยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพระเยซูเจ้า จึงได้ส่งผู้อาวุโสบางคนของชาวยิวมาอ้อนวอนพระองค์ให้เสด็จไปช่วยชีวิตของผู้รับใช้
      4 คนเหล่านั้นมาเฝ้าพระเยซูเจ้า อ้อนวอนรบเร้าพระองค์ว่า "นายร้อยผู้นี้สมควรที่ท่านจะช่วยเหลือ
      5 เพราะเขารักชนชาติของเรา และได้สร้างศาลาธรรมให้เรา"
      6 พระเยซูเจ้าจึงเสด็จไปกับคนเหล่านั้น เมื่อพระองค์เสด็จมาใกล้จะถึงบ้าน นายร้อยได้ใช้เพื่อนบางคนไปทูลพระองค์ว่า "พระองค์เจ้าข้า อย่าลำบากไปเลย ข้าพเจ้าไม่สมควรให้พระองค์เสด็จเข้ามาในบ้านของข้าพเจ้า
      7 เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงไม่อาจเอื้อมที่จะออกมาพบกับพระองค์ แต่ขอพระองค์ตรัสเพียงคำเดียว ผู้รับใช้ของข้าพเจ้าก็จะหายจากโรค
      8 ข้าพเจ้าเป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา แต่ยังมีทหารอยู่ใต้บังคับบัญชาด้วย ข้าพเจ้าบอกคนหนึ่งว่า "ไป" เขาก็ไป บอกอีกคนหนึ่งว่า "มา" เขาก็มา ข้าพเจ้าบอกผู้รับใช้ว่า "ทำนี่" เขาก็ทำ"
      9 เมื่อพระเยซูเจ้าทรงได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ทรงรู้สึกประหลาดพระทัย จึงทรงผินพระพักตร์ไปยังประชาชนที่ติดตามพระองค์ตรัสว่า "เราบอกท่านทั้งหลายว่า เรายังไม่เคยพบใครมีความเชื่อมากเช่นนี้ในอิสราเอลเลย"
      10 เมื่อเพื่อนที่ถูกใช้มากลับไปถึงบ้าน ก็พบว่าผู้รับใช้ผู้นั้นหายเป็นปกติแล้ว

      พระเยซูเจ้าทรงปลุกบุตรของหญิงหม้ายที่เมืองนาอินให้กลับคืนชีพ

      11 หลังจากนั้นไม่นาน พระเยซูเจ้าเสด็จไปที่เมืองชื่อนาอิน บรรดาศิษย์และประชาชนจำนวนมากติดตามพระองค์ไป
      12 เมื่อพระองค์เสด็จมาใกล้ประตูเมืองก็ทรงเห็นคนหามศพออกมา ผู้ตายเป็นบุตรคนเดียวของมารดาซึ่งเป็นหม้าย ชาวเมืองกลุ่มใหญ่พอสมควรมาพร้อมกับนางด้วย
      13 เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเห็นนางก็ทรงสงสารและตรัสกับนางว่า "อย่าร้องไห้ไปเลย"
      14 แล้วพระองค์เสด็จเข้าไปใกล้ทรงแตะที่หามศพ คนหามก็หยุด พระองค์จึงตรัสว่า "หนุ่มเอ๋ย เราบอกเจ้าว่า จงลุกขึ้นเถิด"
      15 คนตายก็ลุกขึ้นนั่งและเริ่มพูด พระเยซูเจ้าจึงทรงมอบเขาให้แก่มารดา
      16 ทุกคนต่างมีความกลัวและถวายพระเกียรติแด่พระเจ้ากล่าวว่า "ประกาศกยิ่งใหญ่ได้เกิดขึ้นท่ามกลางเรา พระเจ้าได้เสด็จมาเยี่ยมประชากรของพระองค์"
      17 และข่าวเกี่ยวกับพระองค์เรื่องนี้ก็แพร่ไปทั่วแคว้นยูเดียและทั่วอาณาบริเวณนั้น

      คำถามของยอห์นผู้ทำพิธีล้าง พระเยซูเจ้าทรงยกย่องยอห์น

      18 บรรดาศิษย์ของยอห์นได้แจ้งข่าวเรื่องทั้งหมดนี้ให้เขาทราบ ยอห์นจึงเรียกศิษย์มาสองคน
      19 แล้วส่งไปเฝ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าให้ทูลถามว่า "ท่านคือผู้ที่จะต้องมา หรือเราจะต้องรอคอยผู้อื่นอีก?"
      20 เมื่อคนทั้งสองมาพบพระองค์แล้วจึงกล่าวว่า "ยอห์นผู้ทำพิธีล้างได้ส่งเรามาถามท่านว่า "ท่านคือผู้ที่จะต้องมา หรือเราจะต้องรอคอยผู้อื่นอีก?""
      21 ขณะนั้น พระเยซูเจ้ากำลังทรงรักษาคนจำนวนมากให้หายจากโรค จากความทุกข์ทรมานและจากปิศาจร้าย ทั้งทรงทำให้คนตาบอดหลายคนกลับมองเห็นได้
      22 พระองค์จึงตรัสตอบศิษย์ทั้งสองของยอห์นว่า "จงไปบอกยอห์นถึงสิ่งที่ท่านได้เห็นและได้ยิน คนตาบอดกลับแลเห็น คนง่อยเดินได้ คนโรคเรื้อนหายจากโรค คนหูหนวกได้ยิน คนตายกลับคืนชีพ คนจนได้ฟังข่าวดี
      23 ผู้ที่ไม่เคลือบแคลงใจในเรา ย่อมเป็นสุข"
      24 เมื่อผู้ที่ยอห์นส่งมาจากไปแล้ว พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับประชาชนถึงยอห์นว่า
      25 "ท่านทั้งหลายไปดูอะไรในถิ่นทุรกันดาร? ไปดูต้นอ้อไหวไปตามลมหรือ? ไม่ใช่! แล้วท่านไปดูอะไรเล่า? ดูคนสวมเสื้อผ้าหรูหราหรือ? คนที่แต่งตัวหรูหราและกินดื่มอย่างฟุ่มเฟือยนั้นมีอยู่เฉพาะในพระราชวัง!
      26 ถ้าเช่นนั้นท่านไปดูอะไร? ไปดูประกาศกหรือ? ถูกแล้ว เราบอกท่าน ไปดูยิ่งกว่าประกาศกอีก
      27 ผู้นี้แหละพระคัมภีร์กล่าวถึงว่า

      เราส่งทูตของเรานำหน้าท่าน เพื่อเตรียมทางไว้สำหรับท่าน

      28 "เรากล่าวแก่ท่านทั้งหลายว่าในบรรดาผู้ที่เกิดจากสตรี ไม่มีใครยิ่งใหญ่กว่ายอห์นอีกแล้ว กระนั้นก็ดี ผู้เล็กน้อยที่สุดในพระอาณาจักรของพระเจ้าก็ยังยิ่งใหญ่กว่ายอห์น"
      29 ประชาชนทั้งหลายที่ได้ฟังรวมทั้งบรรดาคนเก็บภาษีได้รับพิธีล้างจากยอห์นและยอมรับว่าพระเจ้าทรงเที่ยงธรรม
      30 แต่บรรดาชาวฟาริสีและนักกฎหมายไม่ยอมรับพิธีล้างจากยอห์น จึงต่อต้านแผนการของพระเจ้าสำหรับตน

      พระเยซูเจ้าทรงประณามคนร่วมสมัย

      31 "เราจะเปรียบคนยุคนี้กับอะไรดี? เขาเหมือนกับอะไร?
      32 เขาก็เหมือนเด็กๆที่นั่งตามลานสาธารณะ ร้องตะโกนกับเพื่อนๆว่า พวกเราเป่าขลุ่ยให้ พวกเจ้าก็ไม่เต้นรำ พวกเราร้องเพลงคร่ำครวญ พวกเจ้าก็ไม่ร้องไห้
      33 ยอห์นผู้ทำพิธีล้างมา ไม่กินอาหาร ไม่ดื่มเหล้าองุ่น ท่านก็ว่า "คนนี้มีปิศาจสิง"
      34 บุตรแห่งมนุษย์มา กินและดื่ม ท่านก็ว่า "ดูซิ นักกินนักดื่ม เป็นเพื่อนกับคนเก็บภาษีและคนบาป"
      35 แต่ทุกคนที่มีปรีชาญาณก็ยอมรับว่าแผนการอันทรงปรีชาของพระเจ้านั้นถูกต้อง"

      หญิงคนบาป

      36 ชาวฟาริสีคนหนึ่งได้เชิญพระเยซูเจ้าไปเสวยพระกระยาหารกับเขา พระองค์เสด็จเข้าไปในบ้านของชาวฟาริสีนั้นและประทับที่โต๊ะ
      37 ในเมืองนั้นมีหญิงคนหนึ่งเป็นคนบาป เมื่อนางทราบว่า พระเยซูเจ้ากำลังประทับร่วมโต๊ะอยู่ในบ้านของชาวฟาริสีผู้นั้น จึงถือขวดหินขาวบรรจุน้ำมันหอมเข้ามาด้วย
      38 นางมาอยู่ด้านหลังของพระองค์ใกล้ๆพระบาท ร้องไห้จนน้ำตาหยดลงเปียกพระบาท นางเอาผมเช็ดและจูบพระบาทและเอาน้ำมันหอมเจิมพระบาทนั้น
      39 ชาวฟาริสีที่เชิญพระองค์มาเห็นดังนี้จึงคิดในใจว่า "ถ้าผู้นี้เป็นประกาศก เขาคงจะทราบว่าหญิงที่กำลังแตะต้องเขาอยู่นี้เป็นใครและเป็นคนประเภทไหน นางเป็นคนบาป"
      40 พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า "ซีโมน เรามีเรื่องจะพูดกับท่าน" เขาตอบว่า "เชิญพูดมาเถิด อาจารย์"
      41 พระองค์จึงตรัสว่า "เจ้าหนี้คนหนึ่งมีลูกหนี้อยู่สองคน คนหนึ่งเป็นหนี้อยู่ห้าร้อยเหรียญ อีกคนหนึ่งเป็นหนี้อยู่ห้าสิบเหรียญ
      42 ทั้งสองคนไม่มีอะไรจะใช้หนี้ เจ้าหนี้จึงยกหนี้ให้ทั้งหมด ในสองคนนี้ คนไหนจะรักเจ้าหนี้มากกว่ากัน?"
      43 ซีโมนตอบว่า "ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นคนที่ได้รับการยกหนี้ให้มากกว่า" พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า "ท่านตัดสินถูกต้องแล้ว"
      44 พระองค์ทรงผินพระพักตร์มาทางหญิงผู้นั้นตรัสกับซีโมนว่า "ท่านเห็นหญิงผู้นี้ใช่ไหม? เราเข้ามาในบ้านของท่าน ท่านไม่ได้เอาน้ำมาล้างเท้าให้เรา แต่นางได้หลั่งน้ำตารดเท้าของเราและเอาผมเช็ดให้
      45 ท่านไม่ได้จูบคำนับเรา แต่นางมิได้หยุดจูบเท้าของเราเลยตั้งแต่เราเข้ามา
      46 ท่านไม่ได้เอาน้ำมันเจิมศีรษะให้เรา แต่นางได้ใช้น้ำมันหอมเจิมเท้าของเรา
      47 เพราะเหตุนี้ เราบอกท่านว่าบาปมากมายของนางได้รับการอภัยแล้วเพราะนางรักมาก ผู้ที่ได้รับการอภัยน้อยก็ย่อมรักน้อย"
      48 แล้วพระองค์ตรัสกับนางว่า "บาปของเจ้าได้รับการอภัยแล้ว"
      49 บรรดาผู้ร่วมโต๊ะจึงเริ่มพูดกันว่า "คนนี้เป็นใคร จึงทำได้แม้แต่การอภัยบาป?"
      50 พระองค์ตรัสกับหญิงนั้นว่า "ความเชื่อของเจ้าได้ช่วยเจ้าให้รอดพ้นแล้ว จงไปเป็นสุขเถิด"


           
    [01] [02] [03] [04] [05] [06] [07] [08] [09] [10] [11]
    [12] [13] [14][15] [16] [17] [18] [19][20] [21] [22] [23] [24] [HOME]