21 พระองค์ตรัสตอบเขาว่า "มารดาและพี่น้องของเราคือผู้ที่ฟังพระวาจาของพระเจ้าและนำไปปฏิบัติ"
พระเยซูเจ้าทรงทำให้พายุสงบ
22 วันหนึ่ง พระเยซูเจ้าเสด็จลงเรือไปพร้อมกับบรรดาศิษย์แล้วตรัสกับเขาว่า "เราจงข้ามไปฝั่งทะเลสาบด้านโน้นกันเถิด" เขาจึงได้ออกเรือ
23 ขณะที่บรรดาศิษย์กำลังแล่นเรือ พระองค์บรรทมหลับ เกิดลมพายุขึ้นในทะเลสาบ น้ำซัดเข้าเรือ คนในเรืออยู่ในอันตราย
24 บรรดาศิษย์จึงเข้ามาปลุกพระองค์ ทูลว่า "พระอาจารย์! พระอาจารย์! พวกเรากำลังจะตายอยู่แล้ว" พระองค์จึงทรงลุกขึ้น บังคับลมและคลื่นใหญ่ ลมและคลื่นก็สงบ ทะเลสาบก็สงบราบเรียบอีก
25 พระองค์ตรัสกับเขาว่า "ความเชื่อของท่านอยู่ที่ไหนเล่า?" เขาเหล่านั้นต่างรู้สึกกลัวและประหลาดใจพูดกันว่า "ท่านผู้นี้เป็นใครหนอ จึงสามารถสั่งลมและคลื่น ลมและคลื่นก็เชื่อฟัง?"
ชาวเกราซาที่ถูกปิศาจสิง
26 พระเยซูเจ้าและบรรดาศิษย์ได้แล่นเรือมาถึงดินแดนของชาวเกราซา ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับแคว้นกาลิลี
27 ขณะที่พระองค์เสด็จขึ้นจากเรือ ชายคนหนึ่งจากเมืองนั้นได้มาเฝ้าพระองค์ ชายผู้นี้ถูกปิศาจสิงเป็นเวลานาน ไม่สวมเสื้อผ้า ไม่อยู่ในบ้าน แต่ไปอาศัยอยู่ตามหลุมศพ
28 เมื่อเขาเห็นพระเยซูเจ้า เขาได้ร้องตะโกน กราบพระบาท และกล่าวเสียงดังว่า "ข้าแต่พระเยซู บุตรของพระเจ้าผู้สูงสุด ท่านมายุ่งเกี่ยวกับข้าพเจ้าทำไม? ข้าพเจ้าอ้อนวอนท่านอย่าทรมานข้าพเจ้าเลย"
29 เขาพูดเช่นนี้ เพราะพระเยซูเจ้าได้สั่งให้ปิศาจร้ายออกจากชายผู้นั้น ปิศาจได้สิงเขาหลายครั้งแล้ว เขาถูกล่ามตัวไว้ด้วยโซ่และตรวน แต่เขาหักโซ่ตรวนและถูกปิศาจนำตัวออกไปในที่เปลี่ยว
30 พระเยซูเจ้าทรงถามว่า "เจ้าชื่ออะไร?" ปิศาจตอบว่า "ชื่อกองพล" -เพราะปิศาจจำนวนมากได้เข้าสิงในตัวเขา
31 ปิศาจเหล่านั้นพร่ำวอนพระองค์มิให้ทรงสั่งมันให้ลงไปในขุมลึก
32 หมูฝูงใหญ่กำลังหากินอยู่บนเนินเขาที่นั่น พวกปิศาจจึงอ้อนวอนพระองค์ได้ทรงอนุญาตให้เข้าไปสิงในหมูฝูงนั้น พระองค์ก็ทรงอนุญาต
33 พวกปิศาจจึงได้ออกจากชายคนนั้น และเข้าไปสิงอยู่ในตัวหมู หมูฝูงนั้นพากันวิ่งกระโจนจากหน้าผาลงไปในทะเลสาบและจมน้ำตายทั้งหมด
34 เมื่อคนเลี้ยงหมูเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็วิ่งหนีไปเล่าเรื่องนี้ตามเมืองและตามชนบท
35 ประชาชนได้ออกมาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อมาใกล้พระเยซูเจ้าก็ได้พบคนที่เคยถูกปิศาจสิงกำลังนั่งอยู่แทบพระบาทของพระองค์ สวมเสื้อผ้าและมีสติดี เขาเหล่านั้นต่างมีความกลัว
36 ผู้ที่ได้เห็นเหตุการณ์ได้เล่าให้ประชาชนฟังว่าคนถูกปิศาจสิงหายจากโรคได้อย่างไร
37 ประชาชนทั้งหมดในเขตแดนของชาวเกราซาจึงขอร้องพระองค์ให้เสด็จไปจากพวกเขา เพราะมีความกลัวมาก พระเยซูเจ้าจึงเสด็จลงเรือกลับไป
38 คนที่ปิศาจได้ออกไปแล้วได้อ้อนวอนขออยู่กับพระองค์ พระองค์ทรงส่งเขากลับไปตรัสว่า
39 "จงกลับบ้าน และเล่าเรื่องที่พระเจ้าได้ทรงกระทำแก่ท่านให้คนอื่นทราบเถิด" ชายคนนั้นจึงจากไปและประกาศไปทั่วเมืองว่าพระเยซูเจ้าได้ทรงกระทำอะไรแก่เขา
พระเยซูเจ้าทรงรักษาหญิงตกโลหิต ทรงปลุกบุตรสาวของไยรัสให้คืนชีพ
40 เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จกลับมา ประชาชนก็รับเสด็จพระองค์ เพราะทุกคนกำลังคอยพระองค์อยู่
41 ขณะนั้น ชายคนหนึ่งชื่อไยรัสซึ่งเป็นหัวหน้าศาลาธรรมได้มาเฝ้า เขากราบพระบาทของพระเยซูเจ้า อ้อนวอนพระองค์ให้เสด็จไปยังบ้านของเขา
42 เพราะเขามีบุตรสาวคนเดียวอายุประมาณสิบสองขวบกำลังจะตาย ขณะที่ทรงพระดำเนินไป ประชาชนได้เบียดเสียดพระองค์จนเกือบทรงพระดำเนินไม่ได้
43 ขณะนั้น หญิงคนหนึ่งเป็นโรคตกโลหิตมาสิบสองปีแล้ว ไม่มีผู้ใดรักษานางให้หายได้
44 นางได้เข้ามาทางด้านหลังและสัมผัสชายฉลองพระองค์ ทันใดนั้นโลหิตที่ตกก็หยุด
45 พระเยซูเจ้าทรงถามว่า "ใครสัมผัสเรา?" ทุกคนต่างปฏิเสธ เปโตรจึงตอบว่า "พระอาจารย์ ประชาชนกำลังเบียดเสียดกันแน่นขนัดรอบพระองค์"
46 แต่พระเยซูเจ้าทรงย้ำว่า "มีใครคนหนึ่งสัมผัสเราเพราะเรารู้ว่าพลังอย่างหนึ่งได้ออกจากตัวเรา"
47 เมื่อหญิงคนนั้นเห็นว่าไม่สามารถจะซ่อนตัวอีกต่อไป จึงเดินตัวสั่นออกมากราบลงเฉพาะพระพักตร์ ทูลให้ทราบต่อหน้าประชาชนว่าเหตุใดนางจึงได้สัมผัสพระองค์และหายจากโรคในทันทีได้อย่างไร
48 พระองค์ตรัสว่า "ลูกเอ๋ย ความเชื่อของเจ้าช่วยเจ้าให้รอดพ้นแล้ว จงไปเป็นสุขเถิด"
49 ขณะที่ตรัสอยู่นั้น มีคนจากบ้านมาบอกหัวหน้าศาลาธรรมว่า "บุตรสาวของท่านตายแล้ว อย่ารบกวนพระอาจารย์อีกเลย"
50 แต่พระเยซูเจ้าทรงได้ยินเข้าจึงตรัสกับเขาว่า "อย่ากลัวเลย จงมีความเชื่อไว้เถิดและเด็กนั้นจะรอด"
51 เมื่อเสด็จมาถึง พระองค์ไม่ทรงอนุญาตให้ผู้ใดติดตามเข้าไปนอกจากเปโตร ยอห์น ยากอบ และบิดามารดาของเด็ก
52 ทุกคนกำลังร้องไห้และคร่ำครวญถึงเด็กที่ตาย แต่พระเยซูเจ้าตรัสว่า "อย่าร้องไห้เลย เด็กไม่ตาย เพียงแค่นอนหลับไป"
53 คนเหล่านั้นจึงหัวเราะเยาะพระองค์ เพราะรู้ว่าเด็กนั้นตายแล้ว
54 พระองค์ทรงจับมือเด็กและตรัสเสียงดังว่า "หนูเอ๋ย จงลุกขึ้นเถิด"
55 จิตของเด็กก็กลับมาและเด็กก็ลุกขึ้นทันที พระเยซูเจ้าจึงทรงสั่งให้นำอาหารมาให้เด็กนั้นรับประทาน
56 บิดามารดาของเด็กรู้สึกประหลาดใจ แต่พระองค์ทรงกำชับเขามิให้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ผู้ใดฟัง 
