20 ชายนั้นจากไป เริ่มประกาศในแคว้นทศบุรีถึงเหตุการณ์ที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำต่อตน ทุกคนที่ได้ฟังต่างประหลาดใจ
พระเยซูเจ้าทรงรักษาหญิงตกโลหิต-ทรงปลุกบุตรสาวของไยรัสให้คืนชีพ
21 เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จลงเรือข้ามฟากอีกครั้งหนึ่ง ประชาชนชุมนุมกันเนืองแน่นรอบพระองค์ ขณะที่ยังทรงอยู่ริมทะเลสาบ
22 หัวหน้าศาลาธรรมคนหนึ่งชื่อไยรัสเดินมา เมื่อเห็นพระองค์ เขากราบลงแทบพระบาท
23 พร่ำวิงวอนว่า "บุตรสาวเล็กๆของข้าพเจ้าจวนจะสิ้นใจอยู่แล้ว เชิญพระองค์เสด็จไปปกพระหัตถ์เหนือเขาเถิด เขาจะได้หายจากโรคกลับมีชีวิต"
24 พระเยซูเจ้าจึงเสด็จไปกับเขา ประชาชนกลุ่มใหญ่ติดตามไปและเบียดเสียดพระองค์
25 ขณะนั้น หญิงคนหนึ่งเป็นโรคตกโลหิตมาสิบสองปีแล้ว
26 ได้รับความทรมานมากจากการรักษาของแพทย์หลายคน เสียทรัพย์จนหมดสิ้น โรคก็มิได้บรรเทา ตรงกันข้ามกลับทรุดหนัก
27 นางได้ยินเขาพูดกันถึงเรื่องพระเยซูเจ้า จึงเดินปะปนกับประชาชนเข้ามาเบื้องหลัง และสัมผัสฉลองพระองค์ นางคิดว่า
28 "ถ้าฉันได้เพียงสัมผัสฉลองพระองค์เท่านั้น ฉันก็จะหายจากโรค"
29 ทันใดนั้น โลหิตที่ตกก็หยุดแห้งไป นางรู้สึกว่าร่างกายหายจากโรคแล้ว
30 ขณะเดียวกัน พระเยซูเจ้าทรงรู้สึกว่ามีอิทธิฤทธิ์หนึ่งออกจากพระองค์ไป จึงทรงหันมายังกลุ่มชน ตรัสว่า "ใครสัมผัสเสื้อของเรา?
31 บรรดาศิษย์ทูลว่า "พระองค์ทรงเห็นแล้วว่าผู้คนเบียดเสียดกันเช่นนี้ แล้วยังทรงถามอีกหรือว่า "ใครสัมผัสเรา?"
32 ครั้นแล้วพระองค์ทอดพระเนตรดูโดยรอบเพื่อดูหญิงที่ได้กระทำเช่นนั้น
33 หญิงคนนั้นรู้สึกกลัวจนตัวสั่น เพราะทราบดีว่าอะไรได้เกิดขึ้นแก่ตน จึงกราบลงเฉพาะพระพักตร์และทูลให้ทราบความจริงทุกประการ
34 พระองค์จึงตรัสว่า "ลูกเอ๋ย ความเชื่อของเจ้าช่วยเจ้าให้รอดพ้นแล้ว จงไปเป็นสุข หายจากโรคเถิด"
35 ขณะที่ตรัสอยู่นั้น มีคนมาจากบ้านหัวหน้าศาลาธรรม บอกเขาว่า "บุตรสาวของท่านตายแล้ว ไปรบกวนพระอาจารย์อีกทำไมเล่า?"
36 แต่พระเยซูเจ้าทรงได้ยินเขาพูดดังนั้น จึงตรัสแก่หัวหน้าศาลาธรรมว่า "อย่ากลัวเลย จงมีความเชื่อไว้เถิด"
37 พระองค์ไม่ทรงอนุญาตให้ใครติดตามไปนอกจากเปโตร ยากอบ และยอห์นน้องชายของยากอบ
38 เมื่อทุกคนมาถึงบ้านหัวหน้าศาลาธรรม พระเยซูเจ้าทรงเห็นความวุ่นวาย และเห็นผู้คนร่ำไห้พิลาปรำพันเป็นอันมาก
39 พระองค์เสด็จเข้าไป ตรัสแก่พวกนั้นว่า "วุ่นวายและร้องไห้ไปทำไม? เด็กคนนี้ไม่ตาย เพียงแต่นอนหลับไปเท่านั้น"
40 พวกนั้นพากันหัวเราะเยาะพระองค์ พระองค์ทรงไล่พวกนั้นออกไปข้างนอก ทรงนำบิดามารดาของเด็กและศิษย์ที่ติดตามเข้าไปยังที่ที่เด็กนอนอยู่
41 ทรงจับมือเด็ก ตรัสว่า "ทาลิธาคูม!" แปลว่า "หนูเอ๋ย เราสั่งให้หนูลุกขึ้น"
42 เด็กหญิงนั้นก็ลุกขึ้นทันที และเดินไปมา เด็กนั้นอายุสิบสองขวบแล้ว ทันใดนั้น คนทั้งหลายต่างประหลาดใจอย่างยิ่ง
43 พระองค์ทรงกำชับอย่างแข็งขันมิให้แพร่งพรายเรื่องนี้แก่ผู้ใด และทรงสั่งให้เขานำอาหารมาให้เด็กนั้นรับประทาน