มาระโก บทที่ 7 MARK Charpter 7
- 1 ชาวฟาริสีและธรรมาจารย์บางคนจากกรุงเยรูซาเล็มพากันมาเฝ้าพระองค์
- 2 เขาสังเกตว่า ศิษย์บางคนของพระองค์รับประทานอาหารด้วยมือที่ไม่สะอาด คือไม่ได้ล้างมือก่อน
- 3 เพราะชาวฟาริสีและชาวยิวโดยทั่วไปย่อมถือขนบธรรมเนียมของบรรพบุรุษ เขาไม่รับประทานอาหารโดยมิได้ล้างมือตามพิธีเสียก่อน
- 4 เมื่อกลับจากตลาด เขาจะไม่รับประทานอาหารเว้นแต่จะได้ทำพิธีชำระตัวเสียก่อน เขายังถือขนมธรรมเนียมอื่นๆอีกมาก เช่น การล้างถ้วย จานชามและภาชนะทองเหลือง
- 5 ชาวฟาริสีและธรรมาจารย์จึงทูลถามพระองค์ว่า "ทำไมศิษย์ของท่านไม่ปฏิบัติตามขนมธรรมเนียมของบรรพบุรุษ และทำไมเขาจึงรับประทานอาหารด้วยมือที่ไม่สะอาดเล่า?"
- 6 พระองค์ตรัสตอบว่า "ประกาศกอิสยาห์ได้กล่าวอย่างถูกต้องถึงท่าน คนหน้าซื่อใจคด ดังที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่าประชาชนเหล่านี้ให้เกียรติเราแต่ปาก แต่ใจของเขาอยู่ห่างไกลจากเรา
- 7 เขานมัสการเราอย่างไร้ความหมาย เขาสั่งสอนบัญญัติของมนุษย์เหมือนกับเป็นสัจธรรม
- 8 ท่านทั้งหลายละเลยพระบัญญัติของพระเจ้ากลับไปถือขนบธรรมเนียมของมนุษย์"
- 9 แล้วพระองค์ทรงเสริมว่า "ดีจริงที่ท่านละเลยพระบัญญัติของพระเจ้า เพื่อถือขนบธรรมเนียมของท่านเอง!
- 10 เช่นโมเสสกล่าวว่า จงนับถือบิดามารดา และใครด่าบิดาหรือมารดา จะต้องรับโทษถึงตาย
- 11 แต่ท่านกลับสอนว่า "ถ้าใครคนหนึ่งกล่าวกับบิดาหรือมารดาว่า ทรัพย์สินที่ลูกสามารถนำมาช่วยเหลือพ่อแม่ได้นั้นเป็นคอร์บัน (คือของถวายแด่พระเจ้า)"
- 12 ท่านก็บอกว่าเขาไม่ต้องช่วยเหลือบิดามารดาอีกต่อไป 13ท่านใช้ขนบธรรมเนียมที่ท่านสอนต่อๆกันมาทำให้พระวาจาของพระเจ้าเป็นโมฆะ ท่านยังปฏิบัติเช่นนี้อีกมากมาย
สิ่งที่บริสุทธิ์และสิ่งที่เป็นมลทิน
- 14 พระองค์ทรงเรียกประชาชนเข้ามาอีกครั้งหนึ่งตรัสว่า "ทุกคนจงฟังและเข้าใจเถิด
- 15 ไม่มีสิ่งใดเลยจากภายนอกของมนุษย์สามารถทำให้เขามีมลทินได้ แต่สิ่งที่ออกมาจากภายในของมนุษย์นั้นแหละทำให้เขามีมลทิน
- 16 ใครมีหูสำหรับฟัง ก็จงฟังเถิด!"
- 17 เมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในบ้าน ห่างจากประชาชน บรรดาศิษย์ก็ทูลถามพระองค์ถึงข้อความที่เป็นปริศนานั้น
- 18 พระองค์ตรัสกับเขาว่า "ท่านก็ไม่มีปัญญาด้วยหรือ? -ท่านไม่เข้าใจหรือว่า สิ่งต่างๆจากภายนอกที่เข้าไปในมนุษย์นั้นไม่สามารถทำให้เขามีมลทินได้
- 19 เพราะมันไม่ได้เข้าไปในใจ แต่ลงไปในท้อง แล้วถ่ายออกลงส้วมไป?" (ดังนี้ ทรงประกาศว่าอาหารทุกชนิดไม่เป็นมลทิน)
- 20 พระองค์ยังตรัสอีกว่า "สิ่งที่ออกจากภายในมนุษย์นั้นแหละทำให้เขามีมลทิน
- 21 จากภายในคือจากใจมนุษย์นั้นเป็นที่มาของความคิดชั่วร้าย การล่วงประเวณี การลักขโมย การฆ่าคน
- 22 การมีชู้ ความโลภ การทำร้าย การฉ้อโกง การสำส่อน ความอิจฉา การใส่ร้าย ความหยิ่งยโส ความโง่เขลา
- 23 สิ่งชั่วร้ายทั้งหมดนี้แหละออกมาจากภายใน และทำให้มนุษย์มีมลทิน"
III. พระเยซูเจ้าทรงเดินทางนอกแคว้นกาลิลี พระเยซูเจ้าทรงรักษาบุตรสาวของหญิงชาวซีโร-ฟีนีเซีย
- 24 พระองค์เสด็จออกจากที่นั่น เข้าไปในเขตเมืองไทระและเสด็จเข้าในบ้านหลังหนึ่ง ทรงปรารถนามิให้ใครรู้ แต่ไม่ทรงสามารถซ่อนพระองค์ได้
- 25 ทันใดนั้น หญิงคนหนึ่งมีบุตรสาวเล็กๆถูกปิศาจสิงอยู่ เมื่อได้ยินเขาพูดถึงพระองค์ นางก็มากราบแทบพระบาท
- 26 นางไม่ใช่ชาวยิว เป็นชาวซีโร-ฟีนีเซียโดยกำเนิด นางได้ทูลอ้อนวอนพระองค์ให้ทรงขับไล่ปิศาจออกจากบุตรสาว
- 27 พระองค์ตรัสกับนางว่า "ให้ลูกๆกินอิ่มเสียก่อน เพราะไม่สมควรที่จะเอาขนมปังของลูกมาโยนให้ลูกสุนัขกิน"
- 28 หญิงนั้นทูลตอบว่า "ถูกแล้ว พระเจ้าข้า แต่ลูกสุนัขที่อยู่ใต้โต๊ะก็ยังได้กินเศษอาหารของลูกๆ"
- 29 พระองค์จึงตรัสกับนางว่า "เพราะถ้อยคำนี้ จงไปเถิด ปิศาจได้ออกจากลูกสาวของเธอแล้ว"
- 30 เมื่อกลับมาถึงบ้าน นางก็พบลูกนอนอยู่บนเตียง ปิศาจได้ออกไปแล้ว
พระเยซูเจ้าทรงรักษาคนหูหนวก
- 31 พระองค์เสด็จออกจากเขตเมืองไทระผ่านเมืองไซดอน ไปยังทะเลสาบกาลิลีกลางดินแดนทศบุรี
- 32 มีผู้นำคนใบ้หูหนวกคนหนึ่งมาเฝ้าพระองค์ ทูลขอร้องให้พระองค์ทรงปกพระหัตถ์
- 33 พระองค์ทรงแยกคนใบ้หูหนวกคนนั้นไปจากกลุ่มชน ทรงเอานิ้วพระหัตถ์ยอนหูของเขา ทรงเอาพระเขฬะแตะลิ้นของเขา
- 34 ทรงเงยพระพักตร์ขึ้นเบื้องบน ถอนพระทัย แล้วตรัสว่า "เอฟฟาธา" แปลว่า "จงเปิดเถิด"
- 35 ทันใดนั้นหูของเขากลับได้ยิน สิ่งที่ขัดลิ้นอยู่ก็หลุด เขาพูดได้ชัดเจน
- 36 พระเยซูเจ้าทรงห้ามประชาชนเหล่านั้นมิให้พูดเรื่องนี้แก่ผู้ใด แต่ยิ่งห้าม เขาก็ยิ่งเล่าลือกันมากขึ้น
- 37 และต่างก็ประหลาดใจเป็นอันมาก กล่าวว่า "คนคนนี้ทำสิ่งใดดีทั้งนั้น เขาทำให้คนหูหนวกกลับได้ยิน และคนใบ้พูดได้"
- 2 เขาสังเกตว่า ศิษย์บางคนของพระองค์รับประทานอาหารด้วยมือที่ไม่สะอาด คือไม่ได้ล้างมือก่อน
ขนบธรรมเนียมของชาวฟาริสี
