ในปี พ.ศ. 2523 นายเสน่ห์
วัฒนาธร ผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ตในขณะนั้น ได้ตระหนักถึง ความสำคัญและคุณค่าของการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติซึ่งจะส่งผลดีระยะยาวอย่าง
มั่นคง ต่อระบบนิเวศน์และเศรษฐกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอการท่องเที่ยวของจังหวัดภูเก็ต
จึงได้ ให้กรมป่าไม้กำหนดพื้นที่บริเวณ หาดในยาง และบางส่วนของทุ่งสงวนเลี้ยงสัตว์บ้านสาคู
กรมป่าไม้ จึงทำการสำรวจความเหมาะสมของพื้นที่ซึ่งพบว่า
ถึงแม้สภาพป่าไม้ตาม ธรรมชาติ ในบริเวณนี้จะไม่หลากหลายนัก แต่น่านน้ำทะเลบริเวณนี้มีปะการังน้ำตื้นขนาดใหญ่
2 แนว
และมีหาดทรายที่เงียบสงบ
แสะอาด อันเป็นแหล่งวางไข่ของเต่าทะเลมาเป็นเวลาเนิ่นนาน ด้วยจุดเด่นและความสำคัญทั้งสองประเด็นนี้นี่เอง
กรมป่าไม้ จึงเสนอคณะกรรมการ อุทยาน แห่งชาติ และคณะรัฐมนตรี เพื่อประกาศให้พื้นที่บริเวณนี้
เป็นพื้นที่อนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ
ในรูปแบบของอุทยานแห่งชาติ
ซึ่งได้ประกาศในราชกิจานุเบกษา เล่น 89 ตอนที่ 115 ลงวันที่ 13 กรกฏาคม พ.ศ.
2524 ให้พื้นที่ชายฝั่งและพื้นน้ำทะเลประมาณ 5 กิโลเมตรจากฝั่งทางทิศ ตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะภูเก็ต
ซึ่งครอบคลุมพื้นที่บริเวณ ป่าสนทะเล ป่าเขารวก ป่าเขาเมือง หาดในยาง หาดในทอน
ในท้องที่ ตำบลไม้ขาว ตำบลสาคู และตำบลเชิงทะเล อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต รวมพื้นที่ทั้งสิ้น
56,250 ไร่ ให้เป็นอุทยานแห่งชาติ โดยให้ชื่อตามที่ชาวภูเก็ตเรียก
ขานว่า อุทยานแห่งชาติหาดในยาง
ต่อมาในปี พ.ศ. 2533 คณะรัฐมนตรีได้มีมติให้
กรมป่าไม้ทำการผนวกพื้นที่ราชพัสดุบริเวณ ท่าฉัตรไชย อำเภอถลาง เพิ่มเติมหใขตอุทยานแห่งชาติหาดในยาง
เพื่อน้อมเกล้าถวายเฉลิม พระเกียรติ เนื่องในวโรกาสที่สมเด็จพระนางเจ้า ฯ
พระบรมรชินีนาถ ทรงมีพระชนมายุครบ 60 พรรษา ในปี พ.ศ. 2535 จากนั้น
กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ได้เรียนราชเลขาธิการ ขอให้นำความกราบบังคมทูล เพื่อขอพระราชทานพระราชานุญาต
ใช้ชื่ออุทยานแห่งชาติ ในยางใหม่ว่า " อุทยานแห่งชาติสิรินาถ " |