ดอกเตอร์หนุ่มทางการศึกษาคนหนึ่งว่าจ้างเรือโดยสารให้ไปส่งข้ามฝาก
เมื่อเรือเริ่มเคลื่อนออกจากฝั่ง ลุงแก่ๆ ซึ่งเป็นคนแจวเรือก็เป็นฝ่ายชวนคุย
"ดูท่าทางของหลานแล้วคงจะเรียนมาสูงสินะ เพราะหอบหนังสือกองโตและใส่แว่นหนาทีเดียว"
" ผมจบปริญญาเอกจากเมืองนอกมาครับ และตอนนี้กำลังทำหน้าที่วางแผนการศึกษาให้กับประเทศไทยของเรา"
ดอกเตอร์หนุ่มตอบในขณะที่ลุงแสดงสีหน้าชื่นชมและรู้สึกเคารพนับถือในวิชาความรู้ของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม
" พวกชาวบ้านอย่างลุงคงโง่มากเมื่อเทียบกับหลาน ว่าแต่พวกคนที่เรียนกันสูงๆและใช้เวลาเรียนตั้งหลายปีอย่างหลานน่ะ
เขาเรียนอะไรกันบ้างเหรอ "
"มันตอบยากนะลุง เอาอย่างนี้ละกัน ลุงเคยเรียนวิชาปรัชญาการศึกษาไหม"
"ลุงไม่รู้หรอกว่าวิชาปรัชญาการศึกษาน่ะมันคืออะไร"
"โอ........นี่แสดงว่าชีวิตของลุงได้หมดไปครึ่งหนึ่งแล้ว " ดอกเตอร์หนุ่มอุทาน เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้
" ลุงเคยเรียนประวัติศาสตร์สากลไหม"
"ไม่เคย ลุงรู้จักแต่ประวัติหมู่บ้านของตนเอง"
"โอ........ชีวิตของลุงเหลือเพียงครึ่งหนึ่งของครึ่งเท่านั้น" ดอกเตอร์หนุ่มอุทานอีกเป็นคำรบสอง
ยังผลให้สีหน้าของลุงเริ่มสลดลง เพราะรู้ว่าตัวเองช่างด้อยค่าเหลือเกินเมื่อเปรียบเทียบกับดอกเตอร์หนุ่ม
" ถ้าอย่างนั้นลุงเคยเรียนวิชาฟิสิกส์ เคมี ชีวะ ไหม? "
" ลุงก็ไม่รู้จักเหมือนกันแหละ " ลุงรู้สึกอายที่จะตอบ
" ลุงเคยเรียนแต่วิชาทำไร่ไถนา แจวเรือจ้าง และดูความเปลี่ยนแปลงของลมฟ้าอากาศ "
"โอ........ชีวิตของลุงเหลืออยู่เพียงเศษเสี้ยวเท่านั้น " ดอกเตอร์หนุ่มส่ายหัวกับคำตอบที่ได้รับ

ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มในขณะที่เรืออยุ่กลางแม่น้ำ เสียงกรีดร้องของกระแสลมบอกให้ลุงรู้ว่าพายุฝนกำลังมา
ลำเรือถูกซัดให้โคลงเคลงไปตามกระแสคลื่นเริ่มรุนแรงมากขึ้นๆ
ดอกเตอร์หนุ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาในส่วนลึกของจิตใจ
"หลานเคยเรียนวิชาว่ายน้ำไหม?" คำถามของลุงบอกให้รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
"ผมไม่เคยเรียนเลยครับ" ดอกเตอร์หนุ่มตอบด้วยสีหน้าซีดเผือด
"หลานเอ๋ย...........ชีวิตของหลานได้หมดลงจนไม่เหลืออะไรเลย