........................ร่วมภาคภูมิใจ.................... บทเพลงไทยของเรา............................. ไทยเราทำเอง...............................................................................
กวีไทย ดอกสารภี บ้านกลอนรจนา กุหลาบเวียงพิงศ์
[ HOME ]  [ GUESBOOK ] [ WEBOARD ] [ POEM ] [ JOKE ] [ KARAOKE ] [ PHOTO ] [ LINK ]  [ MY WORK ] [ OTHER ] [ TO ME ]

อนุรักษ์เพลงไทย
ผู้เฒ่า ( Em ) คาราบาว Em เพลง ...ผู้เฒ่า... INTRO ................... ..ลืมตามาชำเลืองดูโลก เกิดมาเป็นทารกสามัญชนธรรมดา หากินกันจนหนังหน้าเหี่ยว กว่าจะได้ขบเขี้ยว ก็ย่างวัยชรา ฟันฟางจนจะหักหมดปาก ตามัวจนจะมองไม่เห็น ริ้วรอยของความลำเค็ญ อยู่ที่เส้นเอ็นปูดโปน ดนตรี .............. ..คำนึงถึงคนเฒ่าคนแก่ เมื่อครั้งเป็นพ่อแม่ยังเลี้ยงดูลูกน้อย อดออมวันละนิดละหน่อย เก็บสิบเป็นร้อยส่งลูกน้อยเล่าเรียน หวังเพียงเพื่อลูก ๆ เติบโต ได้เป็นผู้มีการศึกษา หนทางในภายภาคหน้า เป็นเจ้าคนนายคน ผู้เฒ่าเอย...จนเนื้อหนังหย่อนยาน ถ้าสมบัติมโหฬาร ลูกหลานมาเอาใจ นะผู้เฒ่าเอย จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น ถ้าสมบัติมากล้น ยังพอมีคนเอาใจ ดนตรี...................... ..ผู้เฒ่าเอย...จนเนื้อหนังหย่อนยาน ถ้าสมบัติมโหฬาร ลูกหลานมาเอาใจ นะผู้เฒ่าเอย จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น ถ้าสมบัติมากล้น ยังพอมีคนเอาใจ ดนตรี .................... ..ใครเลยเคยคิดถึงผู้เฒ่า ที่เส้นผมหงอกขาวและดวงใจอาดูร ค้ำจุนจนลูกหลานเติบใหญ่ ต่างตอบแทนน้ำใจเพียงรดน้ำดำหัว สังคมทวีความดิ้นรน สอนคนให้คิดเห็นแก่ตัว คนเฒ่าที่ฟันหักตามัว กลัวไม่มีคนไปเผา .