บทสวดมนต์

คืนสู่ธรรมชาติของมนุษย์

บทสวดมนต์ : ถวายพรพระ

กรวดนำตอนเย็น

อุทิสสนาธิฎฐานะคาถา
(หันทะ มะยัง อุทิสสะนาธิฎฐานะคาถาโย ภะณณามะ เส.)

บทที่ 1

อิมินา ปุญญะกัมเมนะ
ด้วยบุญนี้ อุทิศให้

อุปัชฌายา คุณุตตะรา
อุปัชฌาย์ ผู้เลิศคุณ

อาจะริยูปะการะ จะ
แลอาจารย์ ผู้เกื้อหนุน

มาตา ปิตา จะ ญาตะกา
ทั้งพอ่แม่ แลปวงญาติ

สุริโย จันทิมา ราชา
สูรย์จันทร์ แลราชา

คุณะวันตา นะราปิ จะ
ผู้ทรงคุณ หรือสูงชาติ

พรหมมารา จะ อินทา จะ
พรหม มาร และอินทราช

โลกะปาลา จะ เทวตา
ทั้งทวยเทพ และโลกบาล

ยะโม มิตตา มะนุสสา จะ
ยมราช มนุษย์มิตร

มัชฌัตตา เวริกาปิ จะ
ผู้เป็นกลาง ผู้จองผลาญ

สัพเพ สัตตา สุขีโหนตุ
ขอให้ เป็นสุขศานติ์ ทุกทั่วหน้า อย่าทุกข์ทน

ปุญญานิ ปะกะตานิ เม
บุญผอง ที่ข้าทำ จงช่วยอำ นวยสุขผล

สุขัง จะ ติวิทัง เทนตุ
ให้สุข สามอย่างล้น

ขิปปัง ปาเปถะ โวมะตัง
ให้ลุถึง นิพพานพลัน...

บทที่ 2

เย เกจิ ขุททะกา ปาณา
สัตว์เล็ก ทั้งหลายใด

มะหันตาปิ มะยาหะตา
ทั้งสัตว์ใหญ่ เราห้ำหั่น

เย จาเนเก ปะมาเทนะ
มิใช่น้อย เพราะเผลอพลัน

กายะ วาจามะ เนเหวะ
ทางกายา วาจาจิต

ปุญญัง เม อะนุโนทันตุ
จงอนุโม ทนากุศล

คัณหันตุ ผะละมุตตะมัง
ถือเอาผล อันอุฤษฏ์

เวรา โน เจ ปะมุญจันตุ
ถ้ามีเวร จงเปลื้องปลิด

สัพพะโทสัง ขะมันตุ เม
อดโทษข้า อย่าผูกไว้...

บทที่ 3

ยังกิญจิ กุสะลัง กัมมัง
กุศลกรรม อย่างใดหนึ่ง

กัตตัพพัง กิริยัง มะมะ
เป็นกิจซึ่ง ควรฝักใฝ่

กาเยนะ วาจามะนะสา
ด้วยกาย วาจาใจ

ติทะเส สุคะตัง กะตัง
เราทำแล้ว เพื่อไปสวรรค์

เย สัตตา สัญญิโน อัตถิ
สัตว์ใด มีสัญญา

เย จะ สัตตา อะสิญญิโน
หรือหาไม่ เป็นอสัญญ์

กะตัง ปุญญะผะลัง มัยหัง
ผลบุญ ข้าทำนั้น

สัพเพ ภาคี ภะวันตุ เต
ทุกๆสัตว์ จงมีส่วน

เย ตัง กะตัง สุวิทิตัง
สัตว์ใดรู้ ก็เป็นอัน

ทินนัง ปุญญะผะลัง มะยา
ว่าข้าให้ แล้วตามควร

เย จะ ตัตถะ นะ ชานันติ
สัตว์ใด มิรู้ถ้วน

เทวา คันตวา นิเวทะยุง
ขอเทพเจ้า จงเล่าขาน

สัพเพ โลกัมหิ เย สัตตา
ปวงสัตว์ ในโลกีย์

ชีวันตาหาระเหตุกา
มีชีวิต ดว้ยอาหาร

มะนุญญัง โภชะนัง สัพเพ
จงได้ โภชน์สำราญ

ละภันตุ มะมะ เจตะสา
ตามเจตนา ข้าอาณัติ...

บทที่ 4

อิมินา ปุญญะกัมเมนะ
ด้วยบุญนี้ ที่เราทำ

อิมินา อุททิเสนะ จะ
แลอุทิศ ให้ปวงสัตว์

ขิปปาหัง สุละเภ เจวะ
เราพลันได้ ซึ่งการตัด

ตัณหุปาทานะเฉทะนัง
ตัวตัณหา อุปาทาน

เย สันตานิ หินา ธัมมา
สิ่งชั่ว ในดวงใจ

ยาวะ นิพพานะโต มะมัง
กว่าเราจะ ถึงนิพพาน

นัสสันตุ สัพพะทา เยวะ
มลายสิ้น จากสันดาน

ยัตถะ ชาโต ภะเว ภะเว
ทุกๆภพ ที่เราเกิด

อุชุจิตตัง สะติปัญญา
มีจิตตรง และสติ ทั้งปัญญา อันประเสริฐ

สัลเลโข วิริยัมหินา
พร้อมทั้ง ความเพียรเลิศ,เป็นเครื่องขูด กิเลสหาย

มารา ละภันตุ โนกาสัง
โอกาส อย่าพึงมี แก่หมู่มาร สิ้นทั้งหลาย

กาตุญจะ วิริเยสุ เม
เป็นช่อง ประทุษร้าย ทำลายล้าง ความเพียรจม

พุทธาทิปะวะโร นาโถ
พระพุทธผู้ บวรนาถ

ธัมโม นาโถ วะรุตตะโม
พระธรรมที่พึงอุดม

นาโถ ปัจเจกะพุทโธ จะ
พระปัจเจกะพุทธสมทบ

สังโฆ นาโถตตะโร มะมัง
ทบพระสงฆ์ ที่พึงผยอง

เตโสตตะมา นุภาเวนะ
ด้วยอา นุภาพนั้น

มาโรกาสัง ละภันตุ มา
ขอหมู่มาร อย่าได้ช่อง

ทะสะปุญญานุภาเวนะ
ด้วยเดชบุญ ทั้งสิบป้อง

มาโรกาสัง ละภันตุมา
อย่าเปิดโกาสแก่มาร (เทอญ)....