21/1/1994

#1 The Virtualization

The night on Planet Zero had been sultry but at dawn it finally started to rain microscopical crystals, impregnating the waiting ground. While the last thunderclaps died out in the west and the parallel suns warmed the soil with their beams a warm metallic fog spread over the surface. It was the blue hour and when the first skylark roared in the east the Virtualization took place. Nobody knew where they came from but they just popped up: the thorny but beautiful, almost transparent Dreamflowers, the omen the chosen had been waiting for. They knew that these flowers were the heralds of the Al-knowing one, preparing his arrival by means of their herbal magick. They knew that these Dreamflowers, when taken in confidence of inquiry, would enable them to connect with the Hermetic Interface.

23/1/1994

#2 The Hermetic Interface

Some time has passed since the Virtualization took place. The chosen had been waiting for this golden moment ever since they sensored the ejaculation of the crystals from the Fungus Magicus at P.9. The fullgrown Dreamflowers are ready to be collected and consumed. The chosen know that the flowers, when taken in confidence of inquiry, will enable them to enter the Dreaming, to scan their own hearts. Little by little they'll enjoy the unprecedented colors and plays of shapes. Kaleidoscopic, fantastic images will surge in on them, alternating, variegated, opening and then closing themselves in circles and spirals till in an explosion of colored fountains a bright star will appear between the parallel suns. They will feel its bitstream surrounding them and by rearranging and hybridizing their particles in constant flux they'll be able to connect and to log into the Universal Databank. From then it'll be only a (anti-)matter of input/output. End of line......

31/5/1994

#3 The Hermetic House Party

At midnight Todd Magus arrived at the gate of "The Hermetic House" where the party of his dreams seemed to have started ages ago. After having shown his VIPticket with the image of two Dreamflowers holographically imprinted, he entranced the round space like a theatron entering an ancient greek play. His eye was immediately caught by the shiny wall which was made out a kind of quartz and seemed to radiate a golden light like it had the sun caught in its crystal structure. The music played he recognized instantly as the music he'd heard so often in his dreams. Drums sounding as vulcano eruptions seem to come from under the transparent metal floor. He tried to figure out where the high-pitched birdsounds came from when he noticed the Star shining through the open roof. And while the music carried him into an altered state of awareness, free of limits and restraints, he sensored that all opposites merged, space and time at his commands. Then he liquidized and became One with his ambiance.

*Deep Art*

#4 Recycling,decomposing and fermenting

Total darkness. Muffled sounds, no light. Just vibrations and feelings. The e-motions were touchable and propelled through the space. Fluid dripped down the overgrown walls, which were covered with small mushrooms. The air was satiated with their spores, so plenty of particles to inhale. Everything was compressing and expanding, in and out, in and out. "A Breathing Room." One thought came to his mind:"it's only in the dark that you'll see the light".

And went in search of a lightswitch.

#5 Emerge from the Dark

He found one and when he reappeared he found himself in the catacombs. Long hallways, booming sounds, machineries pumping and breathing, industrial music. He was at the heart of it all. He stumbled across a thick massive door and opened it. "Goddamned, close that fucking door", a female voice said. The woman in the space snored and wiped her nose. "Want some?" "Nay", he said, "it bores me". She didn't take offense. She would later, much later, tell him that to afford the white she lapdanced for 'hornets', as she called them. Not sex, just lust-satisfaction and she hated it.

#6 Babylon's Vaults

Diana las het verhaal op het hoesje nogeens. That's it? Net als de muziek bij het verhaal raakte het haar wel, was het herkenbaar, maar haar toch ook totaal vreemd. Alsof het haar wezenlijke schampte, op een haar miste. Alsof het niet af was, "zoals eigenlijk alles", bedacht ze hardop. Het 'waar?' en 'naar toe?' en 'waarvoor?'. Nutteloze vragen zonder antwoord, waarom dan te stellen? Alsof haar koppijn al niet erg genoeg was. Plus de smaak van bakeliet in haar mond, alsof ze een hap uit een vooroorlogs telefoontoestel had genomen ("Communication with a bite"), herinnerde haar aan het feest dat ze laat in de nacht/vroeg in de ochtend had verlaten. Droge bek. Amorf gevoel. Weer een feest met teveel X, drank en mensen dezelfde dans dansend op dezelfde beat. Party down, letterlijk. "Went to a party, liquidized, came down, submerged". Weer een gecomprimeerd etmaal aan het kollektief geheugen toegevoegd. Raar eigenlijk, hoe herinneringen zich opstapelen in een mensenleven, en er net zo makkelijk weer worden uitgeknikkerd. FIFO. Ze was weer eens badend in het zweet wakker geworden, gevaporiseerd. De lege plek naast haar, hoewel niet gehoeven wel gewenst, en het blauwe zwaailicht in de hoek van haar kamer, herinnerde haar aan de zich gister uitslovende 'groepie', rare duiding aangezien ze altijd solo optrad, die uit aanbiddende geilheid dit 'unieke geschenk' van een politieauto schroefde. Typisch geval van buttsniffen en dan een tros bananen om het vrouwtje te paaien. "Monkey say, Monkey do", alles voor de fuck. Ze had absoluut geen zin in sex gehad. Te stronken, X'ed, laat en droog. Met als gevolg dat ze, beloftes ten spijt, haar instrumenten en apparatuur zelf naar huis had mogen dragen. Ach, ze had zich altijd alleen gered. Al sinds ze destijds op zoek was gegaan naar een uitgebreider leven dan ze had. In het 'blauwe uur', wanneer vogels wonderschoon onheilspellend kunnen fluiten, op weg naar huis, was de hele freakshow, het schemercircus, weer aan haar voorbij getrokken: dronkelappen, fietsdieven, autokrakers, vechtende meutes, schreeuwende studenten, junks, pisbakken (v/m), smerissen, pooiers, potloodventers, taxichauffeurs, hoerenlopers, een paartje dat midden op straat als doorfokte konijnen lag te wippen. Ze keek er allang niet meer voor om. Ze wierp een blik in de spiegel, "Damn, you look fine", nam een slok koffie en bedacht dat dat verhaal op die hoes eigenlijk bull was. Gezeur uit die, allang vergane, 'nieuwe tijdsgeest'. Hippieshit.

Had zijzelf niet een veel mooiere wereld gecre‘erd? Haar eigen 'Paradijs'. Waar zielsverwanten, of lotgenoten, elkaar bezochten en zelfs deelnamen en bouwden in en aan deze virtuele & viruele maatschappij. Uit nullen en enen. Uit Fractals. Bouwsteen voor bouwsteen. Waar zich op organische wijze een struktuur had gevormd die in deze wereld de diverse interpretaties van leven en dood balanceerde als een 'Happy Atlas'. Als 'operator' had zij de 'taak' om dit MUD vrij te houden van indringers. Deze Kring was gesloten.

Het alarm dat aangaf dat iets in haar computer gaande was, het in 11bit opgenomen geluid van een neerstortend vliegtuig, ging af, ze was nu klaar wakker. Penetratie van haar vuurmuur? Virus? Trojan? Kickbot-time? Haar slaapkamer bevond zich in een kluis van een voormalig gekraakte bunker en het was een eind naar de 'Bediende'. Had ze die VitamineC 's nog maar, maar in haar zak voelend kon ze het doosje niet vinden. Het was haar vannacht opgevallen dat een dopeypillendealer zijn waar aan de mens bracht uit een soortgelijk doosje. Die pilletjes die bij anderen gretig aftrek hadden gevonden, hadden achteraf gezien verdomd veel op haar C's geleken. Dumbfux. LOL.

Ze logde in en typte de naam van haar avatar:'Helena'. Scan en monitor gaven niets abnormaals. "Total Darkness". Een vaste bezoeker.