Bir dondurma kupunun çok ucuz olduğu günlerde 10 yaşında bir erkek çocuğu otelin kafeteryasına girdi ve boş bir masaya oturdu. Çocuğun önüne gittim bir bardak su koydum. Çocuk sordu: "Bir kup dondurma ne kadar?"
"İki yüz elli bin" dedim. Çocuk cebinden parasını çıkarttı ve saydı. "Peki bir porsiyon sade dondurma ne kadar?" diye sordu. Kafeteryada bekleyen bir çok insan vardı ve sabırsızlanıyordum. Ters bir biçimde "125 bin lira" dedim. Çocuk parasını tekrar saydı ve "ben bir porsiyon sade dondurma alayım" dedi. Dondurmayı masaya getirdim, adisyonu masaya bıraktım ve gittim. Çocuk dondurmayı yedi ve kasaya parasını ödedi. Daha sonra kafeteryadan ayrıldı. Geri gelip masayı silerken gördüklerime inanamadım. Boş dondurma kasesinin yanında düzenli bir şekilde bırakılmış 125 bin lira vardı; bu onun bana verdiği bahşişiydi.