Nimfe

Badend in, met volle pracht,
Een manestraal zo licht, zo zacht.

Voor mensenoog, het mooiste beeld,
Dat hart en ziel en tijd zelfs steelt.

Het maanlicht speelt op huid zo blank,
Van schouder en borst en nek zo rank.

Van Godin of Nimfe, een droom voorwaar.
Het mooiste op aarde dat zag ik daar,

Ik wou daar zitten ongestoord,
Nooit weggaan van dit mooie oord.

Maar ik werd wakker, zacht, gemaakt,
En ik heb toen een kreet geslaakt.

Die Godin, die Nimfe stond bij mij,
Dat mooiste op aarde, dat ben jij.


D’98


back