Olivia

Dit gedichtje is op aanvraag geschreven, voor iemand die ik er heel blij mee heb kunnen maken.

Oh lieve Olivia,
De bloem die ontwaakt
in de schaduw van je gelaat
kijkt op naar een zon
die nooit ondergaat.

Terwijl ze zachtjes,
heel rustig,
kijkt naar jouw lach
bedekt ze verlegen
(heel even)
haar kroontje, haar hart.

Terwijl de wind,
heel teder,
haar wiegend beroert
ontplooit ze gracieus
(heel sierlijk)
haar glorie, haar bloem

En zo toont ze haar liefde
en dankt ze je blij
omdat ze werd ontroerd
door een schoonheid als jij.


D' 07/05/02


back