Bir papatya tarlasý düþün.. Ýlkbahar ayý.. Ve sen onun yanýndan geçen yolda yürüyorsun ve o papatya tarlasýnda bir papatya dikkatini çeker.. Binlercesinden birisidir ama sen onun yanýna gidersin..Onda seni çeken bir þeyler vardýr..
O papatyayý olduðu yerden koparýrsýn..
Sadece senin olsun istersin..Sadece senin..
Öleceðini düþünmeden ve gidersin o tarladan..
içindeki þiddetin durduramadýðý bir
bencillik ama bir o kadar güzel ve hapsedici.
iþte bu TUTKU...
Yine o tarlanýn kenarýndaki yolda yürüyorsundur..
Yine milyonlarcasý arasýnda bir tanesi seni çeker.. Yaklaþýrsýn yanýna.. Yanýna gidersin o papatyanýn.. Gözlerin baþkasýný görmez olur o an. Onun için herþeyi yapmak istersin.. Dokunmak istersin.. Dokunamazsýn, orda onunla ölmek istersin.........
Ama birden hafif bir rüzgar eser ve... Bir baþka güzel çiçek kokusu gelir burnuna..
Dayanamazsýn onun kokusuna.. Unutturur herþeyi bir anda ve o kokunun geldiði yöne gidersin..
O papatya orda kalmýþtýr..
Yüreðinin bir kenarýnda.. Paylaþýlmamýþtýr birçok sey..
Unutulmaz belki ama geri de dönülmez ona..
iþte bu AÞK...
Yine o yoldasýn.. Papatya tarlasýnýn yanýndan geçen.. Ve yine bir papatya ... Milyonlarcasýnýn içinde seni çeker.. Gidersin yanýna.. Orda kalakalýrsýn..
O hiç ölmesin diye her ?eyi yaparsýn.. Tüm gücünle onunla olmak istersin..
Oradan seni koparacak hiç bir güç olmadýðýna inanýrsýn.. Ve orda onunla ölene kadar birlikte kalýrsýn...
iþte bu da SEVGi...