หนึ่งในความฝันของเราตั้งแต่เด็ก อยากดูฟุตบอลอังกฤษในสนามจริงสักครั้ง.......

อาทิตย์นั้นเป็นอาทิตย์แข่งนัดปิดฤดูกาล 1998-1999 ก็นึกว่าคงชวดดูบอลซะแล้ว อยู่อังกฤษมาเกือบปี ไม่มีโอกาสสักครั้งเลย แต่ฟ้าคงได้ยินเสียงคร่ำครวญอันน่าสงสาร ความฝันของลูกผู้ชายคนนี้ อยู่ดีๆ เพื่อนก็มาชวน ไปไหม มีบัตรเหลือ อ้าว ถามงี้ก็สวยสิพวก ไปอยู่แล้ว ที่ไหนก็ได้ บอกมา

Liverpool - Wimbledon เป็นคู่แข่งขัน ต้องเดินทางไปที่สนาม Anfiled ที่เมือง Liverpool เที่ยวนี้เช่ารถขับไปกันเอง ดีกว่านั่งรถไฟเยอะเลยหละ ได้ขับรถวนดูเมืองรอบๆ เพราะหลงทาง แล้วในที่สุดก็ถึงสนามที่มีความจุกว่า 40,000 คน This is Anfield!!

ที่สนามจะมีร้านขายของที่ระลึกของทีม Liverpool แล้วก็มีรูปปั้นของอีตาสมชายที่เคยนำทีมคว้าถ้วยยุโรปเมื่อครั้งก่อน กองเชียร์ทุกคนแต่งชุด Liverpool สีแดง และขาว ลานตาไปหมด บรรยากาศดีมาก อย่างที่นึกไว้เลย นัดนี้เป็นนัดที่ McManaman เล่นเป็นนัดสุดท้ายให้ Liverpool

ก่อนแข่ง เสียงเพลง You'll Never Walk Alone ของ Liverpool ก็ถูกกองเชียร์ร้องดังกระหึ่ม ยิ่งกว่าระบบ Dolby Surround ประมาณ 3 เท่า เมื่อนกหวีดดังขี้น เสียงเพลงก็เปลี่ยนเป็นเสียงเชียร์แทน เวลาลูกเข้าประตู กองเชียร์ทุกตนจะลุกยืน เฮ! ตะโกนดีใจลั่นสุดเสียง

วันนั้น Liverpool ชนะ 3-0 หลังจากบอลจบ เราก็ไปยืนรอดูนักกีฬา ได้ลูบหัว James แล้วก็กระทบไหล่ Reidle ก็สนุกดี ส่วนนักบอลหล่อๆ สาวๆ จะรุมตรึม ถ้าเข้าไปใกล้คงโดนเหยียบตาย เลยยืนดูอยู่ห่างๆ ดีกว่า

ฝันเป็นจริงแล้ว แล้วก็ถึงเวลากลับสู่นรกในมหาลัยอีกครั้ง...