ในปี พ.ศ. 2391 นักสรีรวิทยาชาวเยอรมัน ชื่อ อาร์โนล เอ เบอร์โทลด์ (Arnold A. Berthold) ได้ทำการทดลองเพื่อแสดงถึงการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาของลูกไก่ตัวผู้ไปเป็นไก่ตัวผู้ที่โตเต็มวัยโดยจัดการทดลองเป็น 2 ชุด การทดลองชุดแรก เบอร์โทลด์ ตัดอัณฑะของลูกไก่ออกแล้วสังเกตลักษณะของลูกไก่จนเจริญเป็นไก่ที่โตเต็มวัย เขาพบว่าเมื่อโตเต็มวัยไก่ตัวนี้จะมีลักษณะคล้ายไก่ตัวเมีย คือมีหงอนและเหนียงคอสั้น ขนหางสั้น
และมีนิสัยไม่ค่อยต่อสู้กับไก่ตัวอื่นดังภาพ

             ลักษณะไก่ตัวผู้ที่ถูกตัดอัณฑะตั้งแต่เล็ก

ชุดทดลองที่สอง เบอร์โทลด์ ตัดอัณฑะของลูกไก่ทดลองออกจากนั้นนำเอาอัณฑะของลูกไก่อีกตัวหนึ่งมาปลูกลงด้านในผนังลำตัวบริเวณช่องท้องตรงตำแหน่งอัณฑะเดิมตรวจสอบจนพบว่าอัณฑะใหม่มีเส้น
เลือดมาหล่อเลี้ยงและสามารถทำงานได้ เมื่อติดตามสังเกตลักษณะของลูกไก่ทดลองจนเป็นไก่ที่โตเต็มที่ ผลปรากฎว่าไก่ทดลองตัวนี้จะมีลักษณะของไก่หนุ่มปกติทั่วไป คือมีหงอนและเหนียง คอยาว ขนหางยาวและมีนิสัยรักการต่อสู้ ปราดเปรียว ดังภาพ

 ลักษณะไก่ตังผู้ที่มีการปลูกอัณฑะให้ใหม่

ลักษณะไก่ตัวผู้ที่มีการปลูกอัณฑะให้ใหม่

การศึกษาต่อมาพบว่าอัณฑะของไก่จะผลิตสารเคมีชนิดหนึ่งซึ้งลำเลียงไปตามระบบหมุนเวียนเลือด สารเคมีชนิดนี้ควบคุมการเจริญของ หงอน เหนียงคอและลักษณะอื่น ๆ ของไก่ตัวผู้ที่โตเต็มวัย ในภายหลังพบว่าร่างกายของมนุษย์และสัตว์มีกระดูกสันหลัง ตลอดจนสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังบางชนิด เช่น แมลง มีอวัยวะสร้างสารเคมีแล้วลำเลียง
สารเคมีเหล่านี้ไปตามกระแสเลือดสู่อวัยวะเป้าหมาย เพื่อให้ทำหน้าที่หรือแสดงบทบาท สารเคมีดังกล่าวนี้ก็คือฮอร์โมนนั่นเอง ฮอร์โมนส่วนฬหญ่เป็นสารประเภทเตรอยด์ เอมีน และเพปไทด์หรือโปรตีน ฮอร์โมนมีทั้งละลายในน้ำและละลายในไขมัน